مشاعرۀ سنّتی

[sshhiimmaa]

تا دل هرزه گرد من رفت به چين زلف او
زان سفر دراز خود عزم سفر نمي كند...

 

[بشارت]

دیری است که در حنجره فریاد ندارم
خشکیده به لبهای خموشم گل آواز
دیوانه پروازم و برخاک عجب نیست
مرغ قفسم نیست مرا زهره پرواز

 

[sshhiimmaa]

زان باده كه در ميكده عشق فروشند
ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش

 

[مجید]

شوق دیدار رخت تا به درت میکشدم
ور من تاب ندارم که رخ خود نگرم

 

[sshhiimmaa]

ميخواره و سر گشته و رنديم و نظر باز
وان كس كه چو مانيست دراين شهركدام است؟

 

[بشارت]

تا کی ای دلبر دل من بار تنهایی کشد
ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد

 

[مجید]

دل به دلدار بده کین نایاب
جز به دلدار نشاید دادن

 

[بشارت]

...نازک بدنی که می نگنجد
در زیر قبا چو غنچه در پوست
آن خرمن گل ,نه گل که باغ است
نه باغ ارم ,که باغ مینو ست...

 

[Eghlima]

تو و طوبي و ما و قامت يار

فكر هركس به قدر همت اوست
​

 

[بشارت]

تو از هر در که باز آیی بدین خوبی وزیبایی
دری باشد که از رحمت به روی خلق بگشایی
ملامتگوی بیحاصل ترنج از دست نشناسد
در آن معرض که چون یوسف جمال از پرده بنمایی

 

[melika62]

يا رب چه غمزه کرد صراحي که خون خم
با نعره‌هاي قلقلش اندر گلو ببست

 

[mifoam]

تیرگی پا می کشد از بام ها:
صبح می خندد به راه شهر من
دود می خیزد هنوز از خلوتم
با درون سوخته دارم سخن

​

 

[بشارت]

نور حق را میتواند دید در دیر و حرم
آنکه با خلق خدا کارش نکو کرداری است

 

[melika62]

تا شدم حلقه به گوش در ميخانه عشق
هر دم آيد غمي از نو به مبارک بادم

 

[بشارت]

ماییم حجاب روی دلدار
پنهان به جمال ماست آن یار
مایی زمیان اگر بر افتد
روی چو مهش شود پدیدار

 

[Eghlima]

روزگاريست كه ما را نگران ميداري

مخلصان را نه بوضع دگران ميداري
​

گوشه چشم رضائي به منت باز نشد

اينچنين عزت صاحب نظران ميداري !
​

 

[elnaz66]

دل عاشق به پیغامی بسازد​

خمار آلوده با جامی بسازد​

مرا کیفیت چشم تو کافیست ​

ریاضت کش به بادامی بسازد​

باباطاهر​

 

[rasarayaneh]

دوستان من اين شعر اول رو خودم گفتم و تقديمش ميكنم به اوني كه نديدمش و عاشقش شدم.

هيچ داني عاشقم عشقم توئي اي نازنين
روح و جانم مال تو دردم نميداني بدان​

تو خدايم در زمين و آن خداي آسمان
هردو را يكسان پرستم گر نميداني بدان​

نام تو شعرم شد و شعرت وجودم را گرفت
بودنت آرام گرداند وجودم را نميداني بدان​

باز آ اي ناز من سيمين برم بر شهر عشق
اين تن فرسوده ام بي تو نميماند نميدني بدان​

******************************************************​

گرچه چشم تو پي بردن دلهاست هنوز
ديده منتظرم غرق تماشاست هنوز​

دوش با ياد تو در خلوت من بزمي بود
خلق گفتند كه سودا زده تنهاست هنوز​

تو دلت مايل غير است و زمن بيخبري
بخدا در دلم از عشق تو غوغاست هنوز​

در پي تازه تر از من نگهت مانده به راه
چشم هرجائي تو محو تماشاست هنوز​

دانم اميد فريبيست پر از رنگ و ريا
چه كنم نام فائق تو فريباست هنوز​

******************************************************​

 

[mifoam]

سهراب

ناگهان صدایی باغ را در خود جا داد،
صدایی که به هیچ شباهت داشت.
گویی عطری خودش را در آیینه تماشا می کرد.
همیشه از روزنه ای ناپیدا
این صدا در تاریکی زندگی ام رها شده بود.
سرچشمه صدا گم بود:
من ناگاه آمده بودم.
خستگی در من نبود:
راهی پیموده نشد.
آیا پیش از این زندگی ام فضایی دیگر داشت؟

 

[eghlid]

تو را من چشم در راهم...

تو را من چشم در راهم...

تو را من چشم در راهم شباهنگام
كه مي گيرند در شاخ تلاجن سايه ها رنگ سياهي
وزان دلخستگانت راست اندوهي فراهم
تو را من چشم در راهم .

شباهنگام ،
در آن دم

كه بر جا

دره ها چون مرده ماران خفتگانند
[FONT=Arial,Helvetica,sans-serif] در آن نوبت كه بندد دست نيلوفر به پاي سرو كوهي دام
گرم يادآوري يا نه ، من از يادت نمي كاهم
تو را من چشم در راهم[/FONT]

 

[بشارت]

...مهر از تو توان برید, هیهات
کس بر تو توان گزید,حاشاک
اول دل برده باز پس ده
تا دست بدارمت ز فتراک
سودای تو آتشی جهانسوز
هجران تو ورطه ای خطرناک...

 

[مجید]

که هستی تو که من در بند عشقت
به عشقت عاشقم عاشق ز عشقت

 

[taniya]

تا تو را ديدم ندادم دل به کس
عاشقم کردي به فريادم برس ...

 

[moongirl]

سلام بهونه قشنگ من برای زندگی
آره بازم منم همون دیوونه همیشگی

 

[sshhiimmaa]

يا بخت من طريق مروت فرو گذاشت
يا او به شاهراه طريقت گذر نكرد...

 

[mifoam]

دل تــا ابـد در انـتــظــــار نـگــاه عاشقانه اوست
از براي او پستي میفرستم امــا این پست ناتوان از وصف اوست​

 

[hami_life]

تو که یک گوشه ی چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باش و مرا غم ببرد

 

[person]

من ز شرم شکوفه لبریزم
یار من کیست ای بهار سپید؟
گر نبوسد در این بهار مرا
یار من نیست ای بهار سپید

دست از طلب ندارم تا کام من بر آید یا جان رسد به جانان یا جان زتن در آید

حافظ

 

[altinay]

دست از طلب ندارم تا کام من بر آید یا جان رسد به جانان یا جان زتن در آید

حافظ

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند.

 

[altinay]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند.

دوش بر یاد حریفان بخرابات شدم
خم مدیدم خون در دل و پا در گل بود.