راستش من تا حالا مطالعاتی تو این زمینه نداشتم ولی با این حرف که جامعه ما شرایط غیرمتمرکز رو نداره خیلی موافق نیستم .به نظرم علت اینکه کارها تو جامعه ما مشارکتی نیست بیشتر به ساختار سازمان ها برمیگرده تا خود کارکنان. مشخصه که توی سازمان های ما (از هر نوعی) بروکراسی در نهایت خودش اجرا میشه. خب نتیجه این بروکراسی میشه همین شرایطی که سازمان از لحاظ خلاقیت و رشد در سطح خیلی پایینیه. مثلا ببین توی شرکتی مثل گوگل همه ی اعضا تو رشد شرکت نقش دارن. فقط مدیران نیستن که به فکر رشد سازمان هستن بلکه تک تک اعضا دغدغشون رشد سازمانه! این هم نه صرفا به دلیل تفاوت فرهنگی ما و اونها بلکه به دلیل آموزه های صحیح و استفاده از اهرم های صحیح برای تحریک این حس تو کارمنداس که سازمان متعلق به اونهاست. مثلا از یه جایی به بعد مدیرای گوگل درآمدشون از گوگل رو به صورت نمادین 1 دلار در ماه گذاشتن و تمام درآمدشون رو از سود سهام شرکت بدست میارن.بقیه کارکنان هم درآمدشون نسبت به شفل های هم سطح خیلی معمولیه اما درآمد اصلیشون از حق سهمشون توی شرکت گوگله! اینو با سازمان های ما مقایسه کنید که به هر کارمند وظیفه ای محول میشه و حقوقی بابت وظیفه بهش پرداخت میشه . نکته جالب اینجاست که شخص چه متوسط باشه چه عالی حقوقش سر جاشه! پس طبیعیه که دغدش رشد سازمان نباشه چون ابزارهای تنبیهی و تشویقی اینجا به کار برده نشده. البته همیه اینها فقط از بعد مادی بود .این شرکت ها رو بعدهای دیگه از جمله اخلاقی حسابی کار میکنن.بنابراین به نظر من این رشد باید از ابتدا در ساختار سازمان در نظر گرفته بشه .
دیر شد ولی میخوام این بحث خوب باز بشه !
به نظر من در کشور ما همیشه سازمانهای متمرکز می تونن به ظاهر موفق باشن ! یعنی ما نگاه میکنیم به مدیریت یک نفر ! میگیم این آقا وارده کاره !
این بلده !
این فرد هم شب و روز در حال تلاش هست ! و داره به همه چیز رسیدگی میکنه ! به همه جا سرکشی میکنه !
مشکل کجاست ؟ تو همچین سازمانهایی رشد سازمان فقط محدود به توانایی مدیر اونجا میشه !
نه به اندازه توان همه ی مدیران و معاونان و کارکنان !
ما تو کشورمون همیجوری هستیم ! یک مثلا خیلی قوی میارم !
دولت که یک دستگاه اجرایی تو کشور هست!
دقیقا مدیریت دولت به همین سمت هست ! هیچ کس هم نمی تونه بگه نه این فرد اینجوری میخواد نه !! چون فرهنگ کار دستجمعی بین ما درست تبیین نشده و دولت هم از همین مردم و دانش همین مردم شکل گرفته واسه همین ، به این صورت عمل میکنه !
این رو هم بگم شاید بگید فلان دستگاه اصلا اینطور نیست !
یک نکته ای رو دقت کنید ! گاهی مدیران همه چی رو ول میکنند میگن ما سازمان رو آزاد گذاشتیم !! چون اون ساختار اصلی که کار گروهی رو سامان میده تبیین نشده هیچ تاثیری نداره !
به نظر من در این شرایط چون ارتباط هم کم شده و مدیر که عامل ارتباط در ساختار گذشته بود نیست کلا هرکس دنبال کار خودش هست و سازمان به تعالی نمی رسه!
یک نمونه به نظر من ورزشگاه نقش جهان اصفهان هستش !!
سلام خدمت دوستان
یه مدتی نبودم دو تا بحث به نظرم جالب بود یکی طراحی سازمان و دیگری همین تایپیک بالا، در مورد طراحی سازمان تجربه خوبی دارم ولی خب بحث دوم چون داغ دل منم هست در موردش توضیحاتی میدم ، ما چه بخوایم و چه نخوایم برای انگیزه های مالی کار مکنیم و هیچ عیبی هم نداره هر کسی در قبال خدمتی که ارائه میده انتظار منفعت داشته باشه ، دوستانی که تجربه کاری دارن حتما لمس کردن وقتی وارد بازار کار میشی با ایده های نو و انگیزه بالا اولش تمام وقت وانرژیتو صرف کارت میکنی شما یک آدم ایده آل گرا هستی که تازه از دانشگاه اومدی و به قولی میخوای همه چیزو عوض کنی ولی بعد از مدتی متوجه میشی که نه افکارت برای سیستم جاری مملکت اصلا مناسب نیست اینجور افکار میبایست در سیستمی جاری باشه که طالب و خواهان طرز فکر تو باشن وقتی بعد از مدتی میبینی که منافع مالی هیچ ربطی به کیفیت کارت نداره بلکه قوانین خاص خودشو داره که فقط تو جهان سوم این قوانین تعریف شدس انگیزه ای برات نمیمونه وقتی میبینی تلاش تو نردبانی شده برای ترقی افرادی که نه دانشی دارن و نه فعالیتی میکنن بلکه فقط با سیاسی کاری به دنبال موقعیت هستن و از زحمت تو پله درست کردن برای ترقی بعد از یه مدت به خودت میگی چرا باید کاسه داغ تر از آش باشی شاید و چرا پل بشی برای چنین افرادی،شاید خیلی از کسانی که این مطالب رو بخونن به من خرده بگیرن و بگن وجدان کاری ، عشق به کار و.. کجاست ولی واقعیت چیز دیگری خواهد بود وقتی از فضای دانشگاه میای بیرون اون مدینه فاضله ای که فکر میکنیم باید ساخته بشه وقتی با چنین جریان هایی مواجه میشه دور از دسترس به نظر میاد، و در این پروسه به جایی میرسی که به خودت میگی باید به اندازه پولی که بهت میدن کار کنی و این اتفاق خواهد افتاد وقتی فساد حاکم بر سیستم رو لمس کنی ، در جایی که تو میتونی فقط با قوانین جهان سومی به پیشرفت برسی دیگه چه نیازی هست به کار علمی کردن متاسفانه اصلاح این وضع به یک همت جمعی نیاز داره من همیشه به خودم میگم شاید روزی که هدایت سیستم به دست دهه شصت و هفتادیا بیفته بشه انتظار داشت از این وضع خارج بشیم البته اگر نسل ما آلوده نشه
باهات کاملا موافقم !
شاید اگر من هم باشم هرچقدر هم انرژی داشته باشم وقتی ببینم نمیشه رشد کرد ! ول کنم برم کنار !
اما همیشه ما نمونه هایی داشتیم که تونستن همه چی رو تغییر بدن !
مثلا شهید چمران در لبنان ! اول اومد چی کار کرد ؟ اون هم تو جنوب لبنان که از فقر فرهنگی اول رنج می بردن !!
یا مثلا امام خمینی که از سال 42 شروع کرد تا تونست 57 اون چیزی که مد نظرش بود رو به سرانجام برسونه و حکومت تشکیل بده !
نمیگم تو سازمان هم راحت هست !نه ! چون خودم بودم و نمونه هاشو دیدم ! واقعا من خودم هم مثل شما میشدم ! میگفتم ولش کن ! واسه این مدیر کار کنم که مشخص نیست دیپلم داره یا نه !
واسه اینکه 5 ماه به کارکنانش حقوق داده یا نه !!
ولی اگر ادم بخواد میتونه همون سازمان رو زنده کنه ! ولی یه اراده فولادی میخواد و باید تئوری بسیار قوی داشت !
گفتم تورو قران نگاه کن زندگی واقع شده بچه بازی
4- و در پایان تاکید حدیث دقیقا حدیث شماره 3 رو دوباره تاکید میکنه ما موقعی که یک کاری بدی رو انجام میدیم مطمعنا با اعمال خوب مقابله و دشمنی میکنیم مثلا فرهنگ اختلاس کردن رو راه انداختیم با فرهنگ درست کاری مخالفت کردیم و دشمنی ورزیدیم و شاید کسی هم متوجه این موضوع نشه 
متاسفانه پارتی خیلی بیشتر از اون چیزی که ما انتظار داریم تاثیرگذاره
اینم یه نمونه بارز پارتی بازی اونم جلو چشم همه! 
طرف خسته نشه یه وقت!!!!!!!!! بالاخره بچه یکی از مسئولای شهر که دیگه نباید سختی بکشه
ناسلامتی باباش کلی زحمت کشیده دیگه بسه براشون
) البته طبیعیه که کشورها با هم رقابت دارن ولی به نظرم دیگه تو جهان امروز نمیشه مانع پیشرفت کشوری شد . مگه چین دشمن امریکا نیست؟ روسیه چی؟ به نظرم ما تو کشورمون مشکلاتی داریم که مانع پیشرفتمونه و این موانع رو خودمون باید برداریم 