خودتو با یه شعر وصف کن...!
- شروع کننده موضوع secret_f
- تاریخ شروع
تمام شادی هایم این است
که هیچکس نمی داند
تا چه حد غمگینم.
که هیچکس نمی داند
تا چه حد غمگینم.
عاشق و رند و نظربازم و میگویم فاش................تا بدانی که به چندین هنر آراسته ام
عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند...................وین همه منصب از آن حور پریوش دارم
حرف که میزنی
من از هراس طوفان
زل میزنم به میز
به زیرسیگاری
به خودکار
تا باد مرا نبرد به آسمان.
لبخند که میزنی
من
ـ عین هالوها ـ
زل میزنم به دستهات
به ساعت مچی طلاییات
به آستین پیراهن ات
تا فرو نروم در زمین.
دیشب مادرم گفت تو از دیروز فرورفته ای
در کلمه ای انگار
در عین
در شین
درقاف
در نقطه ها.
من از هراس طوفان
زل میزنم به میز
به زیرسیگاری
به خودکار
تا باد مرا نبرد به آسمان.
لبخند که میزنی
من
ـ عین هالوها ـ
زل میزنم به دستهات
به ساعت مچی طلاییات
به آستین پیراهن ات
تا فرو نروم در زمین.
دیشب مادرم گفت تو از دیروز فرورفته ای
در کلمه ای انگار
در عین
در شین
درقاف
در نقطه ها.
__________________
من حال خوشی ندارم
ظاهرم خوب است
باطن خوبی ندارم
ميدانم حرفهايم را به تمسخر ميگيري
كاش كلمات جان داشتند
و ميتوانستند احساس مرا فرياد بزنند
تا حرفهای مرا باورم كني
تو خود هم سرگرداني نميداني چه ميخواهي
من از تو چه خواستم جز ذره اي مهر
آري خوب ميدانم كه ميخندي
حال من بدتر از همیشه است
با شماها هستم کسی صدای مرا میشنود
ظاهرم خوب است
باطن خوبی ندارم
ميدانم حرفهايم را به تمسخر ميگيري
كاش كلمات جان داشتند
و ميتوانستند احساس مرا فرياد بزنند
تا حرفهای مرا باورم كني
تو خود هم سرگرداني نميداني چه ميخواهي
من از تو چه خواستم جز ذره اي مهر
آري خوب ميدانم كه ميخندي
حال من بدتر از همیشه است
با شماها هستم کسی صدای مرا میشنود
یاد آر ...یار...یار
با دل شوخم چه کرده ای
وقتی میان کوچه و بازار دست تو
سرگرم شیطنتی بچه گانه بود
با او چه کرده ای
که پیر شد میان میکده یخ بست طرار
وز یاد این مبر
پای برهنه بر لبه تیغ
رقصانده اند, رقصانده اند
خسته ی من را
تا موسم سحر
با طیف بوی گل سرخ
افطار کرده ام
با دل شوخم چه کرده ای
وقتی میان کوچه و بازار دست تو
سرگرم شیطنتی بچه گانه بود
با او چه کرده ای
که پیر شد میان میکده یخ بست طرار
وز یاد این مبر
پای برهنه بر لبه تیغ
رقصانده اند, رقصانده اند
خسته ی من را
تا موسم سحر
با طیف بوی گل سرخ
افطار کرده ام
من از تو دل نمي برم اگر چه از تو دلخورم
اگرچه گفته ای ترا به خاطرات بسپرم
هنوز هم خيال کن کنار تو نشسته ام
مني که در جوانی ام به خاطرت شکسته ام
تو در سراب آينه شبانه خنده مي کنی
من شکست داده راخودت برنده مي کنی
نيامدی و سالها نظر به جاده دوختم
بيا ببين که بی تو من چه عاشقانه سوختم
رفيق روزهای خوب رفيق خوب روزها
هميشه ماندگار من هميشه در هنوزها
صدا بزن مرا شبی به غربتی که ساختی
به لحظه ای که عشق را بدون من شناختی
تنهايي تمومه وجودمه منو تنها بزاريد
اين تمام بود و نبودمه منو تنها بزاريد
دارم مثل يه قصه ميشم غمگين ترينه قصه هاست دردام هميشه بيصداست
يه مرد بي ستاره كه دل خوشي نداره
راهيم راهيه جايي كه پر از زمزمه باشه
اونجا خوشبختي يه دنيا قدر سهم همه باشه
من اگر طلسم نبودم واسه تو يه اسم نبودم
تورو تنها نميذاشتم دل به پيغومت ميبستم
اين تمام بود و نبودمه منو تنها بزاريد
دارم مثل يه قصه ميشم غمگين ترينه قصه هاست دردام هميشه بيصداست
يه مرد بي ستاره كه دل خوشي نداره
راهيم راهيه جايي كه پر از زمزمه باشه
اونجا خوشبختي يه دنيا قدر سهم همه باشه
من اگر طلسم نبودم واسه تو يه اسم نبودم
تورو تنها نميذاشتم دل به پيغومت ميبستم
گفت : مي خوام یه يادگاري بنويسم تا هميشه برات بمونه ...
گفتم : كجا؟
گفت : رو قلبت ...
گفتم : مي توني؟
گفت : آره زياد سخت نيست ...
گفتم : بنويس تا براي هميشه بمونه ...
يه خنجر برداشت ...
گفتم : اين چيه؟
گفت : هيسسسسسسسسسسسسسسسسسسسس .
ساكت شدم ...
گفتم:بنويس ديگه چرا معطلي ؟
خنجر رو برداشت و با قسوت تيز اون نوشت :
دوستت دارم ديوونه !!!
اون رفته خيلي وقته ... كجا ؟ نمي دونم .
اما هنوز زخم خنجرش يادگاري رو قلبم مونده ...
خدايا عشقم بر گرده .
[h=6]آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند؟
دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانه ی غیبم دوا کنند
معشوق چون نقاب ز رخ در نمی‌کشد
هر کس حکایتی به تصور چرا کنند
چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدی ست
آن به که کار خود به عنایت رها کنند
بی معرفت مباش که در من یزید عشق
اهل نظر معامله با آشنا کنند
حالی درون پرده بسی فتنه میرود
تا آن زمان که پرده برافتد چه‌ها کنند!!
گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار
صاحبدلان حکایت دل خوش ادا کنند
می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند
پیراهنی که آید از او بوی یوسفم
ترسم برادران غیورش قبا کنند
بگذر به کوی میکده تا زمره ی حضور
اوقات خود ز بهر تو صرف دعا کنند
پنهان ز حاسدان به خودم خوان که منعمان
خیر نهان برای رضای خدا کنند
«حافظ» دوام وصل میسر نمی‌شود
شاهان کم التفات به حال گدا کنند
[/h]
آیا بود که گوشه ی چشمی به ما کنند؟
دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانه ی غیبم دوا کنند
معشوق چون نقاب ز رخ در نمی‌کشد
هر کس حکایتی به تصور چرا کنند
چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدی ست
آن به که کار خود به عنایت رها کنند
بی معرفت مباش که در من یزید عشق
اهل نظر معامله با آشنا کنند
حالی درون پرده بسی فتنه میرود
تا آن زمان که پرده برافتد چه‌ها کنند!!
گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار
صاحبدلان حکایت دل خوش ادا کنند
می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب
بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند
پیراهنی که آید از او بوی یوسفم
ترسم برادران غیورش قبا کنند
بگذر به کوی میکده تا زمره ی حضور
اوقات خود ز بهر تو صرف دعا کنند
پنهان ز حاسدان به خودم خوان که منعمان
خیر نهان برای رضای خدا کنند
«حافظ» دوام وصل میسر نمی‌شود
شاهان کم التفات به حال گدا کنند
[/h]
پشتم خمیه شده نمیتوانم صاف شوم
قلب درد دارد نمیدانم کی شکست
روحم میخواهد از جسمم دور شود
و من از جسمم خوب انتقام میگیرم با نابودی جسمم اینگونه روحم راحتتر به پرواز در میاید و به اوج میرود
دیگر چشمان شور زندگی ندارد تمامش غم شده
دیگر از تمام اینه ها بیزارم همشان شاهد اشکهایم در تنهایم بودند و چقدر سرد بودند حتی نمیتوانستند مرا ارام کنند تا کمتر بگریم
میخواهم اینبار که میخوابم دیگر بلند نشوم
میخواهم اینبار که به جاده میروم دیگر از جاده برنگردم
میخواهم کمی خدا مرا در اغوش بگیرد ولی دیگر اغوشش را باز نکند تا برگردم
میخواهم کمی بخندم ولی دیگر لبهایم مرا یاری نمیدهند تا لبخندی کوتاه بزنم
میخواهم کمی نه تا ابد به ارامش برسم
بروید و بگذارید اینه ها تنها شاهد اشکهایم باشد
دستانم تنها اشکهایم را پاک کنند
و تنها صدای خود را بشنوم که با اشک با خدا حرف میزند
کمی بگذارید نفس بکشم
کمی اجازه دهید بمیرم
قلب درد دارد نمیدانم کی شکست
روحم میخواهد از جسمم دور شود
و من از جسمم خوب انتقام میگیرم با نابودی جسمم اینگونه روحم راحتتر به پرواز در میاید و به اوج میرود
دیگر چشمان شور زندگی ندارد تمامش غم شده
دیگر از تمام اینه ها بیزارم همشان شاهد اشکهایم در تنهایم بودند و چقدر سرد بودند حتی نمیتوانستند مرا ارام کنند تا کمتر بگریم
میخواهم اینبار که میخوابم دیگر بلند نشوم
میخواهم اینبار که به جاده میروم دیگر از جاده برنگردم
میخواهم کمی خدا مرا در اغوش بگیرد ولی دیگر اغوشش را باز نکند تا برگردم
میخواهم کمی بخندم ولی دیگر لبهایم مرا یاری نمیدهند تا لبخندی کوتاه بزنم
میخواهم کمی نه تا ابد به ارامش برسم
بروید و بگذارید اینه ها تنها شاهد اشکهایم باشد
دستانم تنها اشکهایم را پاک کنند
و تنها صدای خود را بشنوم که با اشک با خدا حرف میزند
کمی بگذارید نفس بکشم
کمی اجازه دهید بمیرم
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
آموزش وزن شعر فارسی | اشعار و صنايع شعری | 0 | |
|
شعر-بحر طویل | اشعار و صنايع شعری | 4 | |
|
کارگاه شعر تجربی و آموزش | اشعار و صنايع شعری | 28 | |
|
یه بیت به انتهای شعر اضافه کن | اشعار و صنايع شعری | 115 | |
|
داستان عاشقانه یک شعر معروف از مهرداد اوستا | اشعار و صنايع شعری | 2 |