زن هستی ساز و نظم ده و مهر گستر است
سـرچشمه محبت و الطاف داور است
بهر صفا و لطف خدا عشق مظهر است
بعد از خدا به سجده بود زآنکه مادر است . . .
سـرچشمه محبت و الطاف داور است
بهر صفا و لطف خدا عشق مظهر است
بعد از خدا به سجده بود زآنکه مادر است . . .
مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
به هیچ مبحث و دیپاچه ای قضا ننوشت
برای مرد کمال و برای زن نقصان
زن از نخست بوده رکن خانه هستی
که ساخت خانه بی پای بست و بی بنیان
يك و دو ! هوشم پريد
يه سياه و يه سفيد
جا جا جا
شكر خدا
شب و روزم بسمه
يك و دو ! هوشم پريد
يه سياه و يه سفيد
جا جا جا
شكر خدا
شب و روزم بسمه
من تشنه باران توام ،
زير باران تو ماندن دارد
زير باران تو خواندن دارد
زير باران تو اندوه دلم مي رقصد
زير باران تو هر خاطره اي ميخندد
كاش مي باريدي ...!
نمی خواستم
نمی خواستم تو رو ساده از دست بدم
عشقتو به آسونی به دست یکی دیگه بدم
می خواستم مال من باش
تا ابدترین ابد....
می خواستم باهم و برای هم
یه دنیای قشنگ بسازیم
اون روزا یادته ٬ گلای پر پر یادته
چه دل تنگم برای تو ٬ برای چشم غمگینت
برای بیقراری هات ٬ حسادت های شیرینت
بگو یادت نرفته ٬ منو یادت نرفته ٬ یادته
یادته چه حالی داشتم ٬ یادته
لحظه ی دیدنت آروم نداشتم ٬ یادته
هوایت که به سرم می زند
دیگر در هیچ هوایی،
نمی توانم نفس بکشم!
عجب نفس گیر است
هوایِ بی تویی!
یقینم حاصله که هرزه گردی
از این گردش که داری بر نگردی
به روی مو ببستی هر دری را
بدین عادت که داری کی تو مردی
ه روز یه باغبونی
یه مرده مهربونی
نهالی کاشت تو باغچه
بمونه یادگاری
میگفت سفر که رفتم
یه روزو روزگاری
این بوته ی یاسه من میمونه یادگاری
يه روز مي‌دونم بي‌خبر سر زده از راه مي‌رسي
یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم
پایان سخن شنو که ما را چه رسید
از خاک در آمدیم و در خاک شدیم
من ؛ برکه ها و دریاها را گریستم
ای پری وار در قالبِ آدمی
که پیکرت ؛ جُز در خلواره ی ناراستی نمی سوزد!؟
حضورت ... بهشتی است
که گُریز اَز جهنم را توجیه می کند
دریایی ... که مرا در خود غَرق می کند
تا از همه گناهان و دروغ ؛ شُسته شَوم
ای پری وار در قالبِ آدمی
که پیکرت ؛ جُز در خلواره ی ناراستی نمی سوزد!؟
حضورت ... بهشتی است
که گُریز اَز جهنم را توجیه می کند
دریایی ... که مرا در خود غَرق می کند
تا از همه گناهان و دروغ ؛ شُسته شَوم
میکشم همراه او زین شهر غمگین رخت
مردمان با دیده ی حیران
زیر لب آهسته میگویند
... دختر خوشبخت ...
تمامــ اکسیژن هآے* دنیا را همــ که بیآورند
به کارمــ نمے آید!
من پُر از هواے تو ـَمــ
من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت
از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت
جامی و بتی و بربطی بر لب کشت
این هر سه مرا نقد تر ا نسیه بهشت
تمام می شوم در آغوشت
و باز به دنیا می آیم
با همین تولد مکرر
بخاطر دوباره دیدنت
می چرخم و می بوسم و نگاهت می کنم
میرود شادان براه خویش
میخورد بر سنگفرش کوچه های شهر
ضزبه ی سم ستور باد پیمایش
مقصد او ...
خانه ی دلدار زیبایش
شده از خودت بپرسی چرا تمام وجودشونو روی سر ما گریه می‌کنن؟
او‌ن‌قدر که دیگه برای خودشون چیزی نمی‌مونه و نابود میشن؟
ابرا رو می گم
هیچ‌وقت از ابرا تشکر کردی؟
هیچ وقت شده از خودت بپرسی که چرا ذره‌ذره وجودشو انرژی می‌کنه و به موجودات زمین می‌بخشه؟!
ماهانه می‌گیره یا قراردادی کار می‌کنه؟
هیچ میدانی که من در قلب خویش
نقشی از عشق تو پنهان داشتم
هیچ میدانی کز این عشق نهان
آتشی سوزنده بر جان داشتم
می خواستم بگویم من بی تو باتو هستم من جز تو قلب خود را بر دیگری نبستم
اوکه گویدشده همراه تو وهمدم تو
زهراندوه به جان دادی وهمراه شدی
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |