در عمیق ترین زوایای ذهنم
آنجا که دیگر
من هستم و او...
وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی
تا با تو بگویم غم شب های جدایی...
در عمیق ترین زوایای ذهنم
آنجا که دیگر
من هستم و او...
وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی
تا با تو بگویم غم شب های جدایی...
یک عمر من شکستم و با درد ساختم
اما کسی نگفت چرا بینوا شکست
ماندم میان موج غریبی ز اشک و آه
کشتی صبرم از ستم ناخدا شکست امشب ستاره ها پی دلداری آمدند
اما ز داغ من دلشان تا خدا شکست
باز به داد دلم رسی........ای کاش
امشب دوباره دلم بی صدا شکست!
تا به کی نازی به حسن عاریت
ما و من آیینه داری بیش نیست
دوش میگفت به مژگان درازت بکشم / یارب از خاطرش اندیشه ی بیداد ببرتــــــو بگو دلــــــکم
مگر می شـــــــود یـــــک عــــــمری را فراموش کــــــرد؟!
تا به کی نازی به حسن عاریت
ما و من آیینه داری بیش نیست
دوش میگفت به مژگان درازت بکشم / یارب از خاطرش اندیشه ی بیداد ببر
می توان تا قله های اوج رفتروزگاری من و او ساکن کویی بودیم
ساکن کوی بت عربده جویی بودیم
نه هست های ماقرارمان فصل انگور
وقتی شراب شدم
توجام بیاور
من جان
دلم تنگ است برای گریه کردنای دل طریق رندی از محتسب بیاموز / مست است و در حق او کس این گمان ندارد
من از بیگانگان هرگز ننالمنماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه های غریبانه قصه پردازم
دلم می خواهد از تنهاترین شهر خدا یک قصه بنویسممن از بیگانگان هرگز ننالم
که با من هرچه کرد ان اشنا کرد
مكن به چشم حقارت نگاه در من مستدلم می خواهد از تنهاترین شهر خدا یک قصه بنویسم
و یا یک تابلوی ساده.....
که قسمت را در آن آبی کنم حرف دلم را سبز
و این نقاشی دنیای تنهایی
بماند یادگارخستگی هایم
دلم ویرونه دستای تو دنیامكن به چشم حقارت نگاه در من مست
كه آب روي شريعت بدينقدر نرود
دلم ویرونه دستای تو دنیا
توی بازی زمونه شدم تنها
اشک من رنگ شفق یافت زبی مهری یارای دل چه اندیشیدهای در عذر آن تقصیرهازان سوی او چندان وفا زین سوی تو چندین جفا
اه ازان نرگس جادو که چه بازی انگیختای دل عبث مخور غم دنیا را
فکرت مکن نیامده فردا را
من ان شکل صنوبررا ازباغ دیده برکندمدستهایت؛
تنها بالشی است که وقتی سر بر او دارم
کابوس نمی*بینم . . .
![]()
دردل اگر نیافرینمت چه کنممن اگر برخيزم
تو اگر برخيزي
همه برمي خيزند
من اگر بنشينم
تو اگر بنشيني
چه كسي برخيزد ؟
چه كسي با دشمن بستيزد ؟
چه كسي
پنجه در پنجه هر دشمن دون
آويزد
می گذریم ازین جهان درهمه حالمن به چشمان خیال انگیزت معتادم
و در این راه تباه
عاقبت هستی خود را دادم
من ایستا ده ام تا کنمش جان فدا چوشمعمَــن این قَفَس رآ دوست دآرَم وَ تَنهآیـے اَم رآ !
وَ حآلآ این بُزُرگتَرین سَرمایه ے مَــن اَست
کِه عِشق رآ دَر این قَفَس به تَمآشآ نِشَسته اَم
Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
---|---|---|---|---|
![]() |
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
![]() |
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |