دیشب که مثل همیشه منتظر دیدن نود فردوسی پور بودم هیچ وقت فکر نمیکردم ساعت 1 نصفه شب از صدای خنده ا م همه از خواب بلند بشن اونم هنگام پخش برنامه بسیار جدی و چهار چوبی عادل فردوسی پور
ولی باز هم عادل نشون داد که همیشه چند قدم از همه جلو هستش
دعوت از سه تا از کمدین نخبه ایران اونم تو یه برنامه تلویزیونی زنده ورزشی که این همه تحت فشار و نظر هستش
واقعا عالی بود یعنی تا بحال از هیچ برنامه تلوزیونی داخلی تا این حد لذت نبرده بودم
از نکات جالب برنامه این بود که با اینکه عادل میخواست یه فضای نرمتری نسبت به برنامه هاش نشون بده اما باز هم از اون قالب خودش که همون شفاف سازی به هیچ عنوان خارج نشد و
بحث داغش با حمید سجادی گواه این موضوع بود و میخ شدن سه تا از مهموناش به این مجادله و صحبتهای بد این گفتگو
شاخصه دوم این برنامه رو میشه این دونست که به میمنت پخش همچین برنامه ای خیلی از کسانی که در راه این ورزش جذاب و زیبا ضربه ای خوردن مثل مهمان دیشب یا از بوقچی های قدیمی که پس از این همه سال به نان شب محتاجن از طریق متمولین این عرصه به بهبود نسبی یا رفاه نسبی رسیدن
نکته جالبه دیگه این برنامه اذعان هر 3 مهمان به این بود که ما با یک تلاش یک ساله و با یک اکیپ هنرمند برو بیا حتی یک چندم این برنامه نمیتونیم مخاطب جذب کنیم کاری که تو میکنی اونم یک نفره(البته بارها از عوامل پشت صحنه تشکر کرده شده)
البته برنامه دیشب نود گفتنی دیدنی و شنیدنی بسیار داشت که در مقال نمیگنجه ولی دوست دارم در آخر این برنامه به یه نکته اشاره کنم
یه بنده خدایی یه حرفی میزد میگفت درخت تا تنه اش قوی نشه تا ریشه اش محکم نباشه برای انداختنش تبر دست نمیگیرن
این چند وقت راجب به ثروت فردوسی پور خیلی اظهار نظر شده ولی فقط یه نکته
اگر فردوسی پور در هر جای دنیا که تلوزیون خصوصی هست همچین برنامهای داشت مطمئنن یک بیلیونر بود بخاطر حجم بیننده و تبلیغات ولی فردوسی پور بارها ریز محاسبات مالیش رو نشون داده و خیلیهارو ساکت کرده خیلیها گفتن پول میگیره (اشاره نمیکنم چه کسانی)تا جهت دار صحبت کنه ولی باز زمستون رفت و رو سیاهیش موند براشون
بخاطر همه اینها میگم کاشکی همه ماها تیز هوش جسور و صادق باشیم مثل عادل
به افتخارش تمام قد می ایستم کلاهم رو بر میدارم و براش دست میزنم مثل حبیب رضایی





ولی باز هم عادل نشون داد که همیشه چند قدم از همه جلو هستش
دعوت از سه تا از کمدین نخبه ایران اونم تو یه برنامه تلویزیونی زنده ورزشی که این همه تحت فشار و نظر هستش
واقعا عالی بود یعنی تا بحال از هیچ برنامه تلوزیونی داخلی تا این حد لذت نبرده بودم
از نکات جالب برنامه این بود که با اینکه عادل میخواست یه فضای نرمتری نسبت به برنامه هاش نشون بده اما باز هم از اون قالب خودش که همون شفاف سازی به هیچ عنوان خارج نشد و
بحث داغش با حمید سجادی گواه این موضوع بود و میخ شدن سه تا از مهموناش به این مجادله و صحبتهای بد این گفتگو
شاخصه دوم این برنامه رو میشه این دونست که به میمنت پخش همچین برنامه ای خیلی از کسانی که در راه این ورزش جذاب و زیبا ضربه ای خوردن مثل مهمان دیشب یا از بوقچی های قدیمی که پس از این همه سال به نان شب محتاجن از طریق متمولین این عرصه به بهبود نسبی یا رفاه نسبی رسیدن
نکته جالبه دیگه این برنامه اذعان هر 3 مهمان به این بود که ما با یک تلاش یک ساله و با یک اکیپ هنرمند برو بیا حتی یک چندم این برنامه نمیتونیم مخاطب جذب کنیم کاری که تو میکنی اونم یک نفره(البته بارها از عوامل پشت صحنه تشکر کرده شده)
البته برنامه دیشب نود گفتنی دیدنی و شنیدنی بسیار داشت که در مقال نمیگنجه ولی دوست دارم در آخر این برنامه به یه نکته اشاره کنم
یه بنده خدایی یه حرفی میزد میگفت درخت تا تنه اش قوی نشه تا ریشه اش محکم نباشه برای انداختنش تبر دست نمیگیرن
این چند وقت راجب به ثروت فردوسی پور خیلی اظهار نظر شده ولی فقط یه نکته
اگر فردوسی پور در هر جای دنیا که تلوزیون خصوصی هست همچین برنامهای داشت مطمئنن یک بیلیونر بود بخاطر حجم بیننده و تبلیغات ولی فردوسی پور بارها ریز محاسبات مالیش رو نشون داده و خیلیهارو ساکت کرده خیلیها گفتن پول میگیره (اشاره نمیکنم چه کسانی)تا جهت دار صحبت کنه ولی باز زمستون رفت و رو سیاهیش موند براشون
بخاطر همه اینها میگم کاشکی همه ماها تیز هوش جسور و صادق باشیم مثل عادل
به افتخارش تمام قد می ایستم کلاهم رو بر میدارم و براش دست میزنم مثل حبیب رضایی





