مشاعرۀ سنّتی

[minoo-lovely]

ما كار و دكان و پيشه را سوخته ايم / شعر و غزل و دو بيتي اموخته ايم

من و هم صحبتی اهل ریا دورم باد
از گرانان جهان رطل گران ما را بس

 

[naghmeirani]

سوزِ پنهانِ درونست این که پیدا می شود

گه به لبهایم چو شعر و گه به چشمانم چو اشک

 

[z.19.P]

من و هم صحبتی اهل ریا دورم باد
از گرانان جهان رطل گران ما را بس

ساقيا برخيز و در ده جام را / خاك بر سر كن غم ايام را

 

[minoo-lovely]

سوزِ پنهانِ درونست این که پیدا می شود

گه به لبهایم چو شعر و گه به چشمانم چو اشک

کی یافتی رقیب تو چندین مجال ظلم
مظلومی ار شبی به در داور آمدی

 

[z.19.P]

ما آبروی فقر و قناعت نمی‌بریم
با پادشه بگوی که روزی مقدراست​

تو را سريست كه با ما فرو نمي ايد / مرا دلي كه صبوري از او نمي ايد

 

[z.19.P]

سوزِ پنهانِ درونست این که پیدا می شود

گه به لبهایم چو شعر و گه به چشمانم چو اشک

كار ما نيست شناسايي راز گل سرخ
كار ما شايد اينست
كه در افسون گل سرخ شناور باشيم

 

[z.19.P]

کی یافتی رقیب تو چندین مجال ظلم
مظلومی ار شبی به در داور آمدی

يك شبي پروانگان جمع امدند / در مضيفي طالب شمع امدند

 

[sh85]

يك شبي پروانگان جمع امدند / در مضيفي طالب شمع امدند

دیدی ای دل که دگر بار چه کرد ؟
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد ؟

 

[نارون آبي]

در شبان غم تنهایی ما

شاپرک هم به چراغی نپرید

قدم هیچ فرشته به ره خانه ی ما راه نبرد

هیچ کس مرگ دل زخمی ما را که ندید

هیچ شعله اجاق سرد ما گرم نکرد

دست من رو به دعا خشک شد اما انگار

که خدا هم به دل زخمی ما رحم نکرد..

 

[نارون آبي]

[FONT=times new roman, times, serif]دلم به اندازه ی تمام روزهای پاییزی گرفته است...
آسمان چشمانم به اندازه ی تمام ابرهای بهاری بارانی است...
و قلبم انگار به اندازه ی سردترین روزهای زمستانی یخ زده است...
اما وجودم در کوره های داغ تابستانی می سوزد...
و...
چه چهار فصلیست سرزمین دقایق من...!!![/FONT]

 

[sh85]

[FONT=times new roman, times, serif]دلم به اندازه ی تمام روزهای پاییزی گرفته است...
آسمان چشمانم به اندازه ی تمام ابرهای بهاری بارانی است...
و قلبم انگار به اندازه ی سردترین روزهای زمستانی یخ زده است...
اما وجودم در کوره های داغ تابستانی می سوزد...
و...
چه چهار فصلیست سرزمین دقایق من...!!![/FONT]

نورهای تازه ای در چشم های مات خواهم ریخت
لحظه ها را در دو دستم جای خواهم داد
سهره ها را از قفس پرواز خواهم داد
چشم ها را باز خواهم کرد
خواب ها را در حقیقت روح خواهم داد
دیده ها را از پس ظلمت به سوی ماه خواهم خواند
نغمه ها را در زبان چشم خواهم کاشت
گوش ها را باز خواهم کرد
آفتاب دیگری در آسمان لحظه خواهم کاشت
لحظه ها را در دو دستم جای خواهم داد
سوی خورشیدی دگر پرواز خواهم کرد

خسرو گلسرخی

 

[z.19.P]

[FONT=times new roman, times, serif]دلم به اندازه ی تمام روزهای پاییزی گرفته است...
آسمان چشمانم به اندازه ی تمام ابرهای بهاری بارانی است...
و قلبم انگار به اندازه ی سردترین روزهای زمستانی یخ زده است...
اما وجودم در کوره های داغ تابستانی می سوزد...
و...
چه چهار فصلیست سرزمین دقایق من...!!![/FONT]

نه راه اينست كه بگذاري مرا بر خاك و برگردي / گذاري ار و بازم پرس تا خاك رهت گردم

 

[z.19.P]

نورهای تازه ای در چشم های مات خواهم ریخت
لحظه ها را در دو دستم جای خواهم داد
سهره ها را از قفس پرواز خواهم داد
چشم ها را باز خواهم کرد
خواب ها را در حقیقت روح خواهم داد
دیده ها را از پس ظلمت به سوی ماه خواهم خواند
نغمه ها را در زبان چشم خواهم کاشت
گوش ها را باز خواهم کرد
آفتاب دیگری در آسمان لحظه خواهم کاشت
لحظه ها را در دو دستم جای خواهم داد
سوی خورشیدی دگر پرواز خواهم کرد

دل من نه مرد انست كه با غمش برايد / مگسي كجا تواند كه بيفكند عقابي

 

[sh85]

دل من نه مرد انست كه با غمش برايد / مگسي كجا تواند كه بيفكند عقابي

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه اخزان شود روزی گلستان غم مخور

 

[Mitra_Galaxy]

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

 

[sh85]

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست
جای چشک ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است

 

[IT Engineer2]

دود اگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست
جای چشک ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است

تو مپندار که خاموشی من
هست برهان فراموشی من

 

[sh85]

تو مپندار که خاموشی من
هست برهان فراموشی من

نام نیکو گر بماند زآدمی
به کزو ماند سرای ماندگار

 

[Schneider]

راه ما غمزهٔ آن ترک‌کمان ابرو زد......................رخت ما هندوی آن سرو سهی بالا برد
جام می پیش لبت دم ز روان‌بخشی زد.........................آب وی آن لب جان‌بخش روان‌افزا برد



​

 

[sh85]

راه ما غمزهٔ آن ترک‌کمان ابرو زد......................رخت ما هندوی آن سرو سهی بالا برد
جام می پیش لبت دم ز روان‌بخشی زد.........................آب وی آن لب جان‌بخش روان‌افزا برد



​

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن
شرط اول قدم آنست که مجنون باشی

 

[Schneider]

یار اگر جلوه کند دادن جان این همه نیست ................................عشق اگر خیمه زند ملک جهان این همه نیست
نکته‌ای هست در این پرده که عاشق داند .......................ور نه چشم و لب و رخسار و دهان این همه نیست​

 

[sh85]

یار اگر جلوه کند دادن جان این همه نیست ................................عشق اگر خیمه زند ملک جهان این همه نیست
نکته‌ای هست در این پرده که عاشق داند .......................ور نه چشم و لب و رخسار و دهان این همه نیست​

تو کی دانی که لیلی چون نکویسست
کزو چشمت همین بر زلف و روییست

 

[Schneider]

تو خود دانی که من بی‌تو عدم باشم عدم باشم ...........................عدم خود قابل هست است از آن هم نیز کم باشم
​

 

[sh85]

تو خود دانی که من بی‌تو عدم باشم عدم باشم ...........................عدم خود قابل هست است از آن هم نیز کم باشم
​

مکن کاری که پا بر سنگت آیو
. جهان با این فراخی تنگت آیو

 

[IT Engineer2]

مکن کاری که پا بر سنگت آیو
. جهان با این فراخی تنگت آیو

وقت است که بنشینی و گیسو بگشائی
تا با تو بگویم غم شبهای جدائی

 

[Schneider]

مکن کاری که پا بر سنگت آیو
. جهان با این فراخی تنگت آیو

وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد......................مرده آن تن که بدو مژده جانی نرسد
سیه آن روز که بی‌نور جمالت گذرد............................هیچ از مطبخ تو کاسه و خوانی نرسد
​

 

[sh85]

وقت است که بنشینی و گیسو بگشائی
تا با تو بگویم غم شبهای جدائی

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد
دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد......................مرده آن تن که بدو مژده جانی نرسد
سیه آن روز که بی‌نور جمالت گذرد............................هیچ از مطبخ تو کاسه و خوانی نرسد
​

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور

 

[Schneider]

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش ها گر کند خار مغیلان غم مخور

راز را اندر میان نه وامگیر
بنده را هر لحظه از بالا مگیر
###
تو نکو دانی که هر چیز از کجاست
گر خطاها رفت آن از ما مگیر

 

[sh85]

راز را اندر میان نه وامگیر
بنده را هر لحظه از بالا مگیر
###
تو نکو دانی که هر چیز از کجاست
گر خطاها رفت آن از ما مگیر

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

 

[Schneider]

درد دل خویش با که گویم
داد دل خویش از که جویم
###
چون چهره بخون دیده شستم
دست از دل خسته چون نشویم​