ثانیه های خاکستری...

[maryam_22]

دیگر!
آدمی را دوست نمی‌دارم
می‌خواهم درخت باشم
پرندگان را
بیش‌تر دوست دارم

 

[safa13]

تو با این ثانیه های خاکستری بعد رفتنت زخمهایم را بخیه بزن...با دلم چه میکنی؟
قرنها بخیه لازم دارد.....

 

[maryam_22]

آمدی چه زیبا ، گفتم دوستت دارم چه صادقانه ، پذیرفتی چه فریبنده ، نیازمندت شدم چه حقیرانه ، به خاطر یک کلمه مرا ترک کردی چه ناجوانمردانه ، واژه غریب خداحافظ به میان آمد چه بی رحمانه ، و من سوختم
​

​

 

[maryam_22]

رُخ به رُخ که شدیم
من مات شدم… !
و تو چون پادشاهی که
از اینگونه فتح ها را زیاد دیده است
بی اهمیت ، رد شدی

 

[elaheh-98]

چقدر سخت است همرنگ جماعت شدن ... وقتی
جماعت خودش هزار رنگ است...

 

[elaheh-98]

کسی چه میداند شاید این جهان جهنم سیاره ای دیگر باشد

 

[maryam_22]

کمی از غصه هایم یاد بگیر که وقتی بودی با فکر رفتنت و وقتی رفتی با فکر بر نگشتنت همراه من ماند!!

 

[maryam_22]

تا دست به قلم میبرم
تو تمام واژه ها میشوی
.
.
.
با یک واژه
من چگونه خط خطی کنم تو را؟؟؟

 

[hamedinia_m51]

در آن هنگام
که دستان نسيمي سرد
ز روي سنگ فرش هر خيابان مي برد پوسيده برگي زرد
در اين انديشه مي مانم
اگر روزي بيفتم از دو چشمانت
کدامين باد خواهد برد
تن زرد و فرو پاشيده ي من را.............................................. ....

 

[safa13]

عطر احساست که در سراب بی نهایتم متبلور میشود،رگه مفرغی گرمی ازگذرگاه پر شیب سرد لحظه هایم عبور میکند...
اتفاق نزدیکی است این حادثه!
ثانیه به ثانیه!
نفس به نفس!
کاش تمامیت جسمانیت هم روزی عابر این دالان تنهایی شود.

 

[hamedinia_m51]

خنده هایم شکلاتی شده اند..!!!زیادی خالص....تلخ تلخ!!

 

[safa13]

[FONT=&quot]گلدان پر از رزهای سفیدت روبرویم ایستاده،نمیدانم، شاید هم نشسته،ولی چه نشسته باشد ،چه ایستاده باشد همان شمایل فرشته گونه را دارند که آن روز در دستانت داشتند![/FONT]

[FONT=&quot]اما کرم رنگ...خشک...بی طراوت...ولی همه سر به آسمان![/FONT]

[FONT=&quot]شاید با همان شمایل فرشته گونه خدا را صدا میزنند...که تو بیایی!و اکسیر دستهایت طراوت را دوباره مهمان گلبرگهای تردشان کند![/FONT]
[FONT=&quot]بخاطر من که نیامدی...بخاطر یک گلدان گل ایستاده یا نشسته ولی دعاگو بیا![/FONT]​

 

[safa13]

دلم مچاله شدن در گریه را جیغ میکشد...گریه روی بر میگرداند...حتی گریه هم مرا نمیخواهد......حتی گریه......

 

[k.mohammadi]

صداي شکستن قلبم را نشنيدي چون غرورت بيداد مي کرد اشکهايم را نديدي چون محو تماشاي باران بودي ولي اميدوارم انقدر در آيينه مجذوب نشده باشي که حداقل زشتي ديو خود خواهيت را ببيني باشد که باديگران چنان نکني که با من کردي

 

[sweetest]

کفش هایم را
لنگه به لنگه پوشیده ام
تا دیرتر برسم
به انتهای کوچه ای که می دانم
بن بست است...!!!​

 

[hamedinia_m51]

برای من از دور دست تکان نده !

من تو را همین نزدیکی گم کرده ام ...
​

 

[maryam_22]

چقدر تلخ است بعد از سال ها انتظار نیمه گم شده ات را کامل بیابی!!!!!

 

[hamedinia_m51]

آنقدر دنبالت دویدم
که
با تو بودن را
نفس نفس می زنم....!​

 

[maryam_22]

همیشه از همان ابتدای آشناییمان در هراس چنین روزی بودم و کابوس خداحافظی را میدیدم
اکنون شد آنچه نباید میشد​

 

[hamedinia_m51]

[FONT=&quot]تا روز بود ،[/FONT][FONT=&quot]
غروب را آرزو می کردی
به تاریکی که رسیدی ...
خورشید پرست شده ای ؟[/FONT]​

 

[maryam_22]

قصه به پایان رسید و من همچنان در خیال چشمان سیاه تو ام که ساده فریبم داد !​

قصه به پایان رسید و من هنوز بی عشق تو از تمام رویا ها دلگیرم​

 

[hamedinia_m51]

[FONT=&quot]دفترم را که باز می کنی ،[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]چشمانت را ببند[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]خاک چشمانت را احاطه خواهد کرد[/FONT][FONT=&quot] ![/FONT]​

 

[maryam_22]

ای کاش آشنائیها نبود یا به دنبالش جدائی ها نبود
یا مرا با او نمی کردی آشنا یا مرا از او نمی کردی جدا

 

[k.mohammadi]

سـکـــــــه ی زنـدگـیم

شـیـــــــر نـدارد

امــــــــا

هـمـیـن خـطـی

کـه مـــــــرا بـه تــــــو

وصـــــــــــــــــل

نـگـه مـی دارد را

بسیـــــار دوســـــــت مـی دارمـــ ..
​

 

[hamedinia_m51]

از روزي که به تو آموخته اند

بيماري " عشق " از " وبــا " خطرناکتر است ،

احساسم را با آب معدني مي شويم

و قلبم را روزي سه بار

ضدعفوني مي کنم !

پس ...

جاي نگراني نيست !!!

 

[k.mohammadi]

اگر شبي فانوس ِ نفسهاي من خاموش شد،
اگر به حجله آشنايي،
در حوالي ِ خيابان خاطره برخوردي
و عده اي به تو گفتند،
كبوترت در حسرت پر كشيدن پرپر زد!
تو حرفشان را باور نكن!
تمام اين سالها كنار ِ من بودي!
كنار دلتنگي ِ دفاترم!
در گلدان چيني ِ اتاقم!
در دلم...
تو با من نبودي و من با تو بودم!
مگر نه كه با هم بودن،
همين علاقه ساده سرودن فاصله است؟
من هم هر شب،
شعرهاي نو سروده باران و بسه را
براي تو خواندم!
هر شب، شب بخيري به تو گفتم
و جواب ِ تو را،
از آنسوي سكوت ِ خوابهايم شنيدم!
تازه همين عكس ِ طاقچه نشين ِ تو،
همصحبت ِ تمام ِ دقايق تنهايي ِ من بود!
فرقي نداشت كه فاصله دستهامان
چند فانوس ِ ستاره باشد،
پس دلواپس ِ*انزواي اين روزهاي من نشو،
اگر به حجله اي خيس
در حوالي ِ خيابان خاطره برخوردي!?​

 

[safa13]

سالها مرگ را زندگی کردم بی آنکه بدانم بوی تعفن آمیز این همه روز مرگی چگونه چون افشانه ای سرتا پای قدمهایم را متعفن کرده...همان قدمهایی که روزی نردبان آفتاب را طلب میکرد...جاده ای به وسعت همه نورها را نظاره میکرد...فلج شده..ساکنه ساکن.

 

[elaheh-98]

آن هنگام که از دست دادن عادت میشود


به دست آوردن هم دیگر آرزو نیست...

 

[elaheh-98]

می آیند...

نگفتنی را میگویند...

شنیدنی را نمیشوند...

ناخواسته را میخواهند...

شکستنی را میشکنند...

ماندنی را میبرند...

همه چیز درست است

همانگونه که نباید باشد!

 

[elaheh-98]

سالهاست که معنای این را نفهمیدم

"رفت وآمد"

یا

"آمد و رفت"؟

آدمها میروند که برگردند...

یا

می آیند که بروند...؟