devil may cry
عضو جدید
در بین کشورهایی که با ما معامله میکردند، از همه بیشتر کشور بیطرف سوییس بود که در حد بالایی به ما مهمات فروخت. چین، بلغارستان، لهستان و مجارستان هم به ما سلاح میفروختند، کره شمالی که هر چه داشت به ما میداد. لیبی هم برخی از سلاحهای استراتژیک را در اختیار ما قرار داد.
تامین و تولید تجهیزات نظامی در دوران دفاع مقدس با توجه به تحریم ها از جمله کارهای بود که با دشواری های بسیار زیادی انجام می گرفت.
به گزارش جهان، محسن رفیق دوست -اولین وزیر سپاه پاسداران- به بیان بخش های از این تلاش ها با درج یادداشتی در دوهفته نامه پنجره پرداخت و نوشت:
یکی از دورانهای حساس سپاه پاسداران انقلاب اسلامي از ابتدای تشکیل تاكنون، دوران پرافتخار دفاع مقدس و تلاشهاي انجام شده جهت تهيه سلاح، در آن دوران است كه به برخي از آنها اشاره مي‌شود:
1- پیش از انقلاب با سازمان فتح ارتباط و با شخص عرفات آشنایی داشتیم. اولین اسلحه که برای سپاه، از فلسطینیها خریده شد 500 قبضه آرپیجی هفت ساخت خودشان بود، به لبنان رفتیم و از کارخانهشان که زیر کوهی ساخته شده بود. بازدید کردیم. تفنگ هم از آنها خریدیم که آنها خودشان تفنگها را از بلغارستان تهیه کرده بودند. از ابتدای تشکیل سپاه تا پایان جنگ، به عنوان مسئول پشتیبانی سپاه با دیگر دوستان مشغول خدمت بودیم، با این حال بعضا در بسیاری از موارد به نیروهای ارتش هم کمکهایی را داشتیم.
مثلا در مقطعی، از لیبی امکاناتی تهیه کردیم که توان نیروی دریایی خودمان را بالا ببرد، چراکه نیروی دریایی ایران و لیبی را هر دو یک سیستم طراحی کرده بودند و قطعات ناوهای لیبی، که به طور کلی توسط آنها کنار گذاشته شده بود، به ناوهای ما میخورد. همچنین یک کشتی مهمات هم برای نیروی دریایی از لیبی وارد کردیم.
2- تهیه مهمات در دوران دفاع مقدس بسیار دشوار بود. ما در دوران جنگ در محاصره کامل نظامی بودیم. اولین کشوری که از آنجا مهمات تهیه شد، فلسطین و پس ازآن کره شمالی بود. کره شمالی کشوری عقب افتاده، اما از نظر نظامی پیشرفته بود. در آنجا به ملاقات آدمی به اسم «کی مین سونگ» میرفتیم. او به انقلاب اسلامی خیلی علاقهمند بود و با سعهصدر با ما برخورد میکرد، البته پول تجهیزاتی را هم که در اختیار ما قرار میداد، میگرفت.
یک روز به ما گفت: «چرا از ما اسلحه و مهمات میخری؟! برو خودت بساز، ملتی که دیگران بخواهند فشنگ تفنگش را بدهند، موفق نمیشود!!» از همان موقع که حدود سال 59 اما قبل از جنگ بود، تصمیم گرفتیم در سپاه صنایع ایجاد کنیم. شنیده بودیم خمپاره 60، اسلحهای است كه در تشکیلات ارتش 15 سال است، از رده خارج شده، بنابراین سراغ صنایع دفاع رفتیم و گفتیم اگر شما 15 سال است این اسلحه را نمیسازید، قالبهایش را بدهید ما بسازیم. از هرکسی که میگفت میتواند کاری بکند حمایت میکردیم.
3- در سال 65 عملیاتی را طراحی کرده بودیم که مهمات بسیار زیادی میخواست و این مهمات را اگر میخواستیم از خارج از کشور وارد کنیم، 2 میلیارد و 800 میلیون دلار هزینه لازم بود، اما کل ارز آن سال مملکت 5/6 میلیارد دلار بود و کل ارزی که به دفاع میدادند یک میلیارد دلار بود. با توجه به این شرایط طرحی برای پیشنهاد به ذهن ما رسید و از حضرت امام (ره) اجازه گرفتم که با 380 میلیون دلار ارز، آن صنعت را در ایران ایجاد کنیم. روش کار اینگونه بود که همه امکانات مملکت را در این راستا مورد استفاده قرار دهیم، براین اساس به هر کارخانهای که میتوانست ریختهگری کند، پوکه و ” سونگ: ملتی که دیگران فشنگ تفنگش را بدهند، موفق نمیشود “
مواد اولیه میدادیم. برای همین منظور سه هزار دستگاه کپی تراش وارد شد و به سه هزار تراشکار در مملکت هدیه گردید. گفتیم اگر هر کدام از شما هزار گلوله را برای ما تراش بدهید، نه تنها دستگاه مال خودتان، بلکه مزد کارتان را هم به شما خواهیم داد.
4- به خاطر دارم در دوران جنگ از آلمانیها بیسیم میخریدیم اما همان زمان جنگ، بیسیمی ساختیم که 190 کانال داشت. رمز کننده و کشف کننده را هم خودمان ساختیم و برای جبهه فرستادیم. زمانیكه دشمن از سلاح شیمیایی استفاده کرد، بلافاصله پدافند شیمیایی را اجرایی کردیم. در عملیات خیبر، صدام از مواد شیمیایی بدون محابا استفاده کرد که از مجروحین شیمیایی هشت درصد شهید شدند. بعد از عملیات بزرگ بدر بود که ما پدافند انفرادی، گروهی و لشکری درست کرده بودیم و شهدایمان به هشت هزار رسیدند. به یاد دارم در سال 64 كه اولین موشک تاو در میدان تیر سمنان امتحان شد، بالای سر خودمان فرود آمد. عدهای ما را مسخره کردند، اما یک سال بعد موشک تاوی که ساخته شده بود، آزمایش کردیم و به هدف متحرک خورد.
5- ارتش عراق تانک زیاد داشت، بنابراین ما باید سلاحی در اختیار داشتیم که بتواند، تانکها را هدف قرار دهد و آنها را منهدم کند. موشک تاو بهترین سلاح ضد تانک بود. از کانالهای مختلف کسانی پیدا میشدند و می‌گفتند که ما تاو میفروشیم، با آنها وارد مذاکره میشدیم و گشایش اعتبار میکردیم. تضمین میکردند، اما سر 6 یا 9 ماه هم به ما نمیدادند، به همین خاطر حتی یکی دو بار به ما خسارت هم دادند.
یکباره دیدیم همه امکانات ارزی دفاعی 2 میلیارد دلار است، 5/1 میلیارد دلار گیر موشک تاو است كه هنوز نیامده! به همین خاطر تصمیم گرفتیم تاو را خودمان بسازیم. در مورد تهیه سلاح همه کشورها از مصر گرفته تا کشورهای اروپایی و حتی خود آمریکاییها پیشنهاد میدادند. از طرف دیگر دلالهای مختلف هم مراجعه میکردند و می‌گفتند شما هر چه میخواهید، ما تهیه میکنیم.
***روال این بود که ارتش و سپاه به آن دلالها لیستی میداد و میگفت که ما اینها را میخواهیم، اما هیچکس اینها را به ما نمیفروخت. گفتیم هرکس مراجعه کرد بگویید ما هیچ چیز نمیخواهیم. شما باید به چهار تا «چ» جواب بدهید؛ چی دارید؟ چند تا دارید؟ چند میدهید؟ چه جوری میدهید؟ هرکس این چهار تا «چ» را جواب داد وارد مذاکره میشویم. به کسی مربوط نیست که ما چه میخواهیم. از آن به بعد توانستیم معاملات خوبی انجام دهیم.***
6- در بین کشورهایی که با ما معامله میکردند، از همه بیشتر کشور بیطرف سوییس بود که در حد بالایی به ما مهمات فروخت. چین، بلغارستان، لهستان و مجارستان هم به ما سلاح میفروختند، کره شمالی که هر چه داشت به ما میداد. لیبی هم برخی از سلاحهای استراتژیک را در اختیار ما قرار داد.
7- اگرچه محدودیتهای زیادی برای ما جهت تهیه امکانات، در وانفسای دفاع مقدس ایجاد شده بود آنگونه که برای تهیه حداقلهای آن، محتاج دیگران بودیم، لیکن خودباوری مبتنی بر ایمان و تلاش در پرتو توکل به درگاه الهی، سبب بروز خلاقیتهایی شد که امروز نه تنها بینیاز در بسیاری از عرصهها هستیم، بلکه افزون بر نیازها نیز تولید کردهایم. امروز جایگاه ما در سطح جهان، جایگاه ممتازیست و این میسر نمیشد به جز با خودباوری مبتنی بر ایمان.
http://www.jahannews.com/vdcd950o.yt05z6a22y.html
