نقد دوباره مختارنامه آرایش زنان غلیظ و ادبیات مردان مشمئز کننده

[mohsen victor]

در حالي كه هنوز اعتراضات بچه هاي ملي گراي باشگاه نسبت به مختارنامه تموم نشده گروه هاي اصول گرا هم نسبت به اين سريال واكنش نشون دادند واعتراض خودشون رو به اهانت به امام حسن مجتبي (ع) ونزديكان اولياي الهي در اين سريال اعلام كردند.
اين قسمتي از نقد روزنامه جمهوري اسلامي به اين سريال بحث برانگيز است:


متأسفانه، مختارنامه از همان آغاز، زنانی را تحت عناوینی از قبیل همسر مختار، خواهر مختار و... به صحنه آورده كه همگی با آرایشی غلیظ و گفتمانی ظاهر می‌شوند كه با آنچه در میان خانواده‌های مسلمان صدر اسلام و قرون بعدی رواج داشت و حتی اكنون نیز متداول است مغایرت دارد. نوع كلمات و جملاتی كه این زنان بكار می‌برند، سرك‌هائی كه می‌كشند و رفتارهائی كه دارند، بهیچوجه با فرهنگ حاكم بر خانواده‌های اصیل و شناخته شده‌ای همچون طایفه ثقفی كه از پیروان اهل بیت علیهم السلام بودند منطبق نیست. معرفی مختار، با چنین خانواده‌ای كه در مجموعه تلویزیونی مختارنامه ترسیم شده است، از همان ابتدا او را موجودی غیر از آن مختار كه برای خونخواهی امام حسین علیه السلام و شهدای كربلا قیام كرده نشان می‌دهد.


3 - هر چند مخلوط ساختن فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی با تخیلات، بخشی از فن فیلم سازی است، اما هنگامی كه چنین اختلاطی در مقولات تاریخ دینی رخ دهد، موضوع را به چنان انحرافی می‌كشاند كه موضوع قلب ماهیت می‌شود.

داستان سرائی در مورد عشق دو طرفه عمر سعد و خواهر مختار،‌ ورود شبانه عمر سعد به دارالاماره مدائن و بازجوئی‌های پلیسی او توسط مختار، از همین قبیل تخیلات است.

لابد باید به آن تاریخ نویسی كه با این دقت و ظرافت! جزئیات این ماجرای پلیسی را ثبت كرده و به فیلم نامه نویسی كه به نیابت از طرف مورخان به چنین كاری دست زده، دست مریزاد گفت. ضمناً از نكات تأمل برانگیز این بخش از فیلم نامه اینست كه مختار بسیار زود فراموش می‌كند با عمر سعد چگونه دست به یقه شده بود و اگر عمویش سر نرسیده بود، عاشق سینه چاك خواهر خود را به آن دنیا میفرستاد و حالا با او درحالی كه اسیر و زندانی و كت بسته است اختلاط می‌كند!


4 - ادبیات بكار رفته در سه قسمت پخش شده از مجموعه تلویزیونی "مختارنامه" بسیار دور از ادب، مشمئز كننده و دارای بدآموزی است. بكار بردن كلمات زشت توسط مردم مدائن و شامی‌ها در صحبت با یكدیگر بقدری موهن و دور از آداب و اخلاق اسلامی است كه جامعه اسلامی، آنهم در صدر اسلام و نیمه قرن اول هجری را جامعه‌ای بی فرهنگ و دور از اخلاق معرفی می‌كند. این ترسیم، قطعاً با واقعیت مغایرت دارد و موجب وهن اسلام و مسلمانان است و هر بیینده‌ای حق دارد بپرسد آیا اسلام نتوانسته پیروان خود را تربیت كند یا مسلمانان تربیت پذیر نبودند كه حتی پیروان اهل بیت علیهم السلام نیز در دوران حضور امامان معصوم در جامعه اسلامی اینگونه دور از آداب و اخلاق اسلامی بودند؟


5 - القاء توهم خصومت‌های عمیق میان عرب و عجم از یكطرف و خود اعراب با یكدیگر از طرف دیگر، از جمله نقص‌ها و نقطه ضعف‌های مجموعه تلویزیونی مختارنامه است. در گندم زار اطراف مدائن و درخود شهر مدائن هنگامی كه یك ایرانی و یك عراقی با همدیگر مواجه می‌شوند، همدیگر را به باد ناسزا می‌گیرند و تهمت‌های زیادی نثار یكدیگر می‌كنند، كما اینكه وقتی یك عرب شامی با یك عرب عراقی به همدیگر می‌رسند برای بیان نقطه نظرهای سیاسی خود بدترین كلمات و جملات را بكار می‌گیرند، كلمات و جملاتی كه نه در فرهنگ اسلامی جایز است بكار برده شوند و نه شرایط آن زمان اقتضا داشت افراد معمولی جامعه كه در منازعات سیاسی جایگاه ویژه‌ای ندارند چنان تعبیراتی را بكار ببرند.


6 - مهمترین نكته اینكه در سومین قسمت مجموعه مختارنامه، چهره همسر امام مجتبی علیه السلام نشان داده شد، در ساعات پایانی شب، او با مختار در دارالاماره مدائن و بدون اطلاع امام با هم به گفتگو نشستند و درباره مهمترین مسأله سیاسی روز صحبت كردند و در نهایت، مختار به عموی خود كه فرماندار مدائن است می‌گوید "جعده" همسر امام مصمم است آنحضرت را وادار به پذیرش صلح با معاویه نماید و از عجایب اینكه بلافاصله جارچیان جار می‌زنند كه میان امام حسن علیه السلام و معاویه صلح برقرار شده است!

این صحنه، بدون آنكه نیازی به سخن و شاهد و علامتی داشته باشد، مستقیماً این نكته خلاف واقع را به مخاطب القا می‌كند كه امام مجتبی علیه السلام تحت تأثیر همسر خود با معاویه صلح كردند! درحالی كه ماجرای پیمان صلح، عقبه‌های فراوانی دارد و پس از طی شدن مراحل زیادی به نتیجه رسید و ربطی به ماجراهای حضور جعده در مدائن - كه خود زیر سئوال است - ندارد. ترسیم یكی از مهمترین حوادث تاریخ دوران ائمه علیهم السلام بگونه‌ای كه گویا تحت تأثیر القائات "جعده" شكل گرفته، تحریف بزرگی است كه چهره امام معصوم و اسلام را مخدوش می‌كند و بهیچوجه قابل جبران نیست.


در همین بخش، هنگامی كه افراد مختلف از امام مجتبی علیه السلام نام می‌برند از تعبیراتی كاملاً سبك و غیرمتعارف استفاده می‌كنند و عموماً نام آن حضرت را حتی بدون كنیه و القاب و تكریم به زبان می‌آورند. این، نه تنها برخلاف واقعیت موجود در میان پیروان اهل بیت علیهم السلام در آن زمان و در همه‌ی زمان هاست، حتی برخلاف محاورات متداول در میان اعراب نیز هست. عرب‌ها معمولاً حتی برای افراد عادی نیز از لقب و كنیه استفاده می‌كنند. تعابیر بكار گرفته در مجموعه مختارنامه حتی اگر از زبان دشمنان امام گفته شود نیز غیرعادی و غیرمتداول است چه رسد به پیروان و علاقمندان و فدائیان امام.


اهمیت نشان دادن چهره همسر امام - حتی شخص منفی و غیرمقبولی مثل جعده - را یكبار دیگر یادآور می‌شویم تا هشدار دهیم كه مبادا در ادامه مجموعه مختارنامه همین روش در مورد زنان اهل بیت در ماجرای كربلا و بعد از آن تكرار شود. ورود به چنین مقولاتی نه تنها نشان دهنده شجاعت و جسارت دست اندركاران مجموعه نیست، بلكه نشان دهنده بی‌تفاوتی آنها در برابر حریم‌هائی است كه باید برای اهل بیت علیهم السلام نگهداشته شود. این تصور، كاملاً غلط و انحرافی است كه با این كارها جاذبه فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی بیشتر می‌شود. حتی اگر جاذبه‌ای از این طریق پدید آید، باید آنرا با بهائی كه برای آن پرداخته شود مقایسه كرد.

ایجاد جاذبه در برابر پرداخت چنین بهای سنگینی قطعاً خارج از چارچوب‌های تعهدات دینی پیروان اهل البیت علیهم السلام است.

 

[salimipour]

به نظر من اكثر موارد انتقاد هاي بيجا و غير كارشناسي بود كه به مجموعه مختارنامه گرفتن

 

[mohsen victor]

به نظر من اكثر موارد انتقاد هاي بيجا و غير كارشناسي بود كه به مجموعه مختارنامه گرفتن

ولي به نظر من واقعا ايرادات وارده چون من كه يه قسمتشو ديدم گفتم مگه ميشه زن عرب اونم از نزديكان امام اينجوري باشه وانقدر راحت با مرداي غريبه رفت و امد كنه........

 

[masoumeh_f]

ولي به نظر من واقعا ايرادات وارده چون من كه يه قسمتشو ديدم گفتم مگه ميشه زن عرب اونم از نزديكان امام اينجوري باشه وانقدر راحت با مرداي غريبه رفت و امد كنه........

زن نزدیک امام قول ازدواج از مرد دیگرم گویا گرفته بوده رفت و امد که هیچ

 

[farshid992006]

5 - القاء توهم خصومت‌های عمیق میان عرب و عجم از یكطرف و خود اعراب با یكدیگر از طرف دیگر، از جمله نقص‌ها و نقطه ضعف‌های مجموعه تلویزیونی مختارنامه است. در گندم زار اطراف مدائن و درخود شهر مدائن هنگامی كه یك ایرانی و یك عراقی با همدیگر مواجه می‌شوند، همدیگر را به باد ناسزا می‌گیرند و تهمت‌های زیادی نثار یكدیگر می‌كنند، كما اینكه وقتی یك عرب شامی با یك عرب عراقی به همدیگر می‌رسند برای بیان نقطه نظرهای سیاسی خود بدترین كلمات و جملات را بكار می‌گیرند، كلمات و جملاتی كه نه در فرهنگ اسلامی جایز است بكار برده شوند و نه شرایط آن زمان اقتضا داشت افراد معمولی جامعه كه در منازعات سیاسی جایگاه ویژه‌ای ندارند چنان تعبیراتی را بكار ببرند.


.[/FONT][/COLOR]

را جبه این مورد کافیه کتاب 2 قرن سکوت رو خوند و یکم از عقل خودشون استفاده کنن همین الانشم ایرانی ها و اعراب دشمن خونی هم هستند
راجب اینکه امام رو توی فیلم با نام حسن نام می برن مگه طرف این ایه قران رو نشنیده که خطاب به اعراب گفته که پیغمبر رو محمد صدا نکنید
و این خودش نشون دهنده ی اینه که این اتفاق زمان امام حسن هم که معاویه تبلیغات عظیمی علیه امام به کار گرفته بوده اتفاق می افتاده
راجبه بقیه اشکالاتی همشون بی مورد هست

 

[محسن جعفر]

بابا به این مختارنامه انقدر گیر ندین خوب کارگردانه بنده خدا گناه نکرده که کار اولشه.....

 

[آیتای_AYTAY]

هرچیه خیلی بهتر از یوسف پیامبره....

اینم که اون زمان به ایرانی توهین میشده واقعا اینجور بوده...تا حدی که در زمان امام هشتم که میان خراسان رو میکنن محل حکومت بدترین دوران توهین به یه ایرانی بوده...
یه چیزی مثل وضع افغانی های الان تو کشور ما
چون عربها نسبت به ایرانی ها خیلی عقده داشتن
عربها فقط بخاطر اسلام به ایران حمله نکردن...یکی از دلایلشون ثروت زیاد ایرانیا بوده...و خیلی دلیلهای دیگه

 

[fifa]

به نظر منم خیلی از انتقادها بیجا بود.اینکه میگی بد حرف میزنن یه نمونه بیار ما هم بفهمیم.

 

[Ice Dream]

[QUOTEنقد دوباره مختارنامه آرایش زنان غلیظ و ادبیات مردان مشمئز کننده

در حالي كه هنوز اعتراضات بچه هاي ملي گراي باشگاه نسبت به مختارنامه تموم نشده گروه هاي اصول گرا هم نسبت به اين سريال واكنش نشون دادند واعتراض خودشون رو به اهانت به امام حسن مجتبي (ع) ونزديكان اولياي الهي در اين سريال اعلام كردند.
اين قسمتي از نقد روزنامه جمهوري اسلامي به اين سريال بحث برانگيز است:


.​

.​

.

4 - ادبیات بكار رفته در سه قسمت پخش شده از مجموعه تلویزیونی "مختارنامه" بسیار دور از ادب، مشمئز كننده و دارای بدآموزی است. بكار بردن كلمات زشت توسط مردم مدائن و شامی‌ها در صحبت با یكدیگر بقدری موهن و دور از آداب و اخلاق اسلامی است كه جامعه اسلامی، آنهم در صدر اسلام و نیمه قرن اول هجری را جامعه‌ای بی فرهنگ و دور از اخلاق معرفی می‌كند. این ترسیم، قطعاً با واقعیت مغایرت دارد و موجب وهن اسلام و مسلمانان است و هر بیینده‌ای حق دارد بپرسد آیا اسلام نتوانسته پیروان خود را تربیت كند یا مسلمانان تربیت پذیر نبودند كه حتی پیروان اهل بیت علیهم السلام نیز در دوران حضور امامان معصوم در جامعه اسلامی اینگونه دور از آداب و اخلاق اسلامی بودند؟


5 - القاء توهم خصومت‌های عمیق میان عرب و عجم از یكطرف و خود اعراب با یكدیگر از طرف دیگر، از جمله نقص‌ها و نقطه ضعف‌های مجموعه تلویزیونی مختارنامه است. در گندم زار اطراف مدائن و درخود شهر مدائن هنگامی كه یك ایرانی و یك عراقی با همدیگر مواجه می‌شوند، همدیگر را به باد ناسزا می‌گیرند و تهمت‌های زیادی نثار یكدیگر می‌كنند، كما اینكه وقتی یك عرب شامی با یك عرب عراقی به همدیگر می‌رسند برای بیان نقطه نظرهای سیاسی خود بدترین كلمات و جملات را بكار می‌گیرند، كلمات و جملاتی كه نه در فرهنگ اسلامی جایز است بكار برده شوند و نه شرایط آن زمان اقتضا داشت افراد معمولی جامعه كه در منازعات سیاسی جایگاه ویژه‌ای ندارند چنان تعبیراتی را بكار ببرند.


​

][/QUOTE]​

در موارد مطرح شده این دو مورد بسیار برام جالب بود....​

4-البته ازوانجایی که من اصلا این سریال رو ندیدم به قطعیت در مورد زشت بودن یا نبودن دیالوگها نمی تونم نظری بدم اما اینو می دونم که در فرهنگ عرب جاهلیت بکار بردن القاب زشت و تحقیر حسب و نسب دیگران اتفاقا بسیار رایج بوده.... و این عرب صدراسلامی که نویسنده ی محترم ازش حرف می زنن در واقع همون عرب جاهلیه که کلماتی رو به زبون آورده و مسلمون محسوب می شه.... در جامعه ی قبیله ای عرب که بدنبال اسلام آوردنِ رییس قبیله ، کل قبیله مسلمان می شدن آیا اصلا می شه انتظار اخلاق کامل اسلامی رو در همه داشت؟؟؟ ​

دوستان انگار فراموش کردن معدود افرادی بودن که پیامبر رو از نزدیک دیدن و با اخلاق اسلامی واقعی آشنا بودن... برای خیلی افراد اسلام آوردن در حد کلماتی و آدابی عبادی بودو دیگر هیچ... و اصلا این طبیعی هم هست... چطور فردی که تمام عمر، زندگیش قبیله و جنگهای قومی بوده ناگهان چنان متحول بشه که گویی فرد دیگه ای از مادر زاده شده... قبول کنیم که اینها به این سرعت امکان پذیر نیست...​

5- و اما خصومت عرب وعجم... البته یادآوریش بد نیست که اصلا همین کلمه ی عجم خودش توهینی بود که اعراب به غیرعرب می کردند... (نمی دونم شاید هم تصور میکردن تو دنیا جز زبان عربی زبانی موجود نیست و هرکی عربی حرف نمی زنه لابد لال هستش)​

به نظر شما یک ایرانی که کشورش توسط اعراب اشغال شده، وقتی یک عرب رو میبینه چه حسی بهش دست میده؟؟؟ ​

الف)خوشحال می شه؟ ب) خیلی خوشحال می شه؟؟ ج)ذوق زده می شه؟ د)احتمال قوی ذوق مرگ می شه؟​

آخه من نمی دونم این چه انتظاریه که ایرانی از عرب شکست خورده، اصلا هم از عربها ناراحت نباشه و اتفاقا خیلی ورودش به سرزمین آبا و اجدادیشو خوشامد بگه و جلوی پاش گل سرخ پرپرکنه... ​

توهم خصومت؟؟؟!!! بحث من اصلا اسلام نیست.... بحث یک فرد بیگانه س که وارد سرزمین تو شده.... من دوست دارم بدونم اگر برفرض در جریان جنگ تحمیلی خدای نکرده عراق وارد ایران شده بود و الان کشور ما دست عراقیا بود این آقا یا خانم نویسنده ی مقاله چی می گفت به عراقیا؟؟؟ برادر؟ دوست؟ یا نه کلماتی که سزاوار یک متجاوزه؟؟؟​

.​

و خصومت اعراب با هم که دیگه اونقدر واضحه که اصلا نیازی به توضیح نیست... در نظر بگیرید این ضرب المثل عرب رو که " من با پسرعموم جلوی بیگانه می ایستم و با برادرم جلوی پسرعموم"​

اسلام تونست برای یه مدت کوتاه محیط برادرانه ای ایجاد کنه اما با وفات پیامبر به ناگهان همه چی عوض شد( رجوع کنید به بحث مهاجر و انصار در ماجرای سقیفه) و در ادامه دوباره قوم گرایی و قبیله گرایی اوج گرفت اما اینبار یه تغییر جالبی کرده بود... دیگه اون " قبیله یعنی همه چی" کنارگذاشته شده بود... عربی که تا پای جونش برای قبیله و رییسش می ایستاد دیگه حاضر نبود منافعشو به راحتی از دست بده...( رجوع کنید به ماجرای کشته شدن هانی بن عروه و ساکت موندن قبیله ش)​

این یعنی ارزشی رفته بود اما هیچ ارزشی به جاش نیومده بود... البته این چیزی نبود که اسلام خواسته باشه... ​

عربِ اون زمان همیشه در جنگ و خصومت با هم بوده... فقط شکل جنگ هرازگاهی عوض می شده​

.​

.​

با احترام...​

 

[mohsen victor]

را جبه این مورد کافیه کتاب 2 قرن سکوت رو خوند و یکم از عقل خودشون استفاده کنن همین الانشم ایرانی ها و اعراب دشمن خونی هم هستند
راجب اینکه امام رو توی فیلم با نام حسن نام می برن مگه طرف این ایه قران رو نشنیده که خطاب به اعراب گفته که پیغمبر رو محمد صدا نکنید
و این خودش نشون دهنده ی اینه که این اتفاق زمان امام حسن هم که معاویه تبلیغات عظیمی علیه امام به کار گرفته بوده اتفاق می افتاده
راجبه بقیه اشکالاتی همشون بی مورد هست

[QUOTEنقد دوباره مختارنامه آرایش زنان غلیظ و ادبیات مردان مشمئز کننده

در حالي كه هنوز اعتراضات بچه هاي ملي گراي باشگاه نسبت به مختارنامه تموم نشده گروه هاي اصول گرا هم نسبت به اين سريال واكنش نشون دادند واعتراض خودشون رو به اهانت به امام حسن مجتبي (ع) ونزديكان اولياي الهي در اين سريال اعلام كردند.

اين قسمتي از نقد روزنامه جمهوري اسلامي به اين سريال بحث برانگيز است:​

.
.
.​

4 - ادبیات بكار رفته در سه قسمت پخش شده از مجموعه تلویزیونی "مختارنامه" بسیار دور از ادب، مشمئز كننده و دارای بدآموزی است. بكار بردن كلمات زشت توسط مردم مدائن و شامی‌ها در صحبت با یكدیگر بقدری موهن و دور از آداب و اخلاق اسلامی است كه جامعه اسلامی، آنهم در صدر اسلام و نیمه قرن اول هجری را جامعه‌ای بی فرهنگ و دور از اخلاق معرفی می‌كند. این ترسیم، قطعاً با واقعیت مغایرت دارد و موجب وهن اسلام و مسلمانان است و هر بیینده‌ای حق دارد بپرسد آیا اسلام نتوانسته پیروان خود را تربیت كند یا مسلمانان تربیت پذیر نبودند كه حتی پیروان اهل بیت علیهم السلام نیز در دوران حضور امامان معصوم در جامعه اسلامی اینگونه دور از آداب و اخلاق اسلامی بودند؟​

5 - القاء توهم خصومت‌های عمیق میان عرب و عجم از یكطرف و خود اعراب با یكدیگر از طرف دیگر، از جمله نقص‌ها و نقطه ضعف‌های مجموعه تلویزیونی مختارنامه است. در گندم زار اطراف مدائن و درخود شهر مدائن هنگامی كه یك ایرانی و یك عراقی با همدیگر مواجه می‌شوند، همدیگر را به باد ناسزا می‌گیرند و تهمت‌های زیادی نثار یكدیگر می‌كنند، كما اینكه وقتی یك عرب شامی با یك عرب عراقی به همدیگر می‌رسند برای بیان نقطه نظرهای سیاسی خود بدترین كلمات و جملات را بكار می‌گیرند، كلمات و جملاتی كه نه در فرهنگ اسلامی جایز است بكار برده شوند و نه شرایط آن زمان اقتضا داشت افراد معمولی جامعه كه در منازعات سیاسی جایگاه ویژه‌ای ندارند چنان تعبیراتی را بكار ببرند.​

]

در موارد مطرح شده این دو مورد بسیار برام جالب بود....

4-البته ازوانجایی که من اصلا این سریال رو ندیدم به قطعیت در مورد زشت بودن یا نبودن دیالوگها نمی تونم نظری بدم اما اینو می دونم که در فرهنگ عرب جاهلیت بکار بردن القاب زشت و تحقیر حسب و نسب دیگران اتفاقا بسیار رایج بوده.... و این عرب صدراسلامی که نویسنده ی محترم ازش حرف می زنن در واقع همون عرب جاهلیه که کلماتی رو به زبون آورده و مسلمون محسوب می شه.... در جامعه ی قبیله ای عرب که بدنبال اسلام آوردنِ رییس قبیله ، کل قبیله مسلمان می شدن آیا اصلا می شه انتظار اخلاق کامل اسلامی رو در همه داشت؟؟؟
دوستان انگار فراموش کردن معدود افرادی بودن که پیامبر رو از نزدیک دیدن و با اخلاق اسلامی واقعی آشنا بودن... برای خیلی افراد اسلام آوردن در حد کلماتی و آدابی عبادی بودو دیگر هیچ... و اصلا این طبیعی هم هست... چطور فردی که تمام عمر، زندگیش قبیله و جنگهای قومی بوده ناگهان چنان متحول بشه که گویی فرد دیگه ای از مادر زاده شده... قبول کنیم که اینها به این سرعت امکان پذیر نیست...
5- و اما خصومت عرب وعجم... البته یادآوریش بد نیست که اصلا همین کلمه ی عجم خودش توهینی بود که اعراب به غیرعرب می کردند... (نمی دونم شاید هم تصور میکردن تو دنیا جز زبان عربی زبانی موجود نیست و هرکی عربی حرف نمی زنه لابد لال هستش)
به نظر شما یک ایرانی که کشورش توسط اعراب اشغال شده، وقتی یک عرب رو میبینه چه حسی بهش دست میده؟؟؟
الف)خوشحال می شه؟ ب) خیلی خوشحال می شه؟؟ ج)ذوق زده می شه؟ د)احتمال قوی ذوق مرگ می شه؟
آخه من نمی دونم این چه انتظاریه که ایرانی از عرب شکست خورده، اصلا هم از عربها ناراحت نباشه و اتفاقا خیلی ورودش به سرزمین آبا و اجدادیشو خوشامد بگه و جلوی پاش گل سرخ پرپرکنه...
توهم خصومت؟؟؟!!! بحث من اصلا اسلام نیست.... بحث یک فرد بیگانه س که وارد سرزمین تو شده.... من دوست دارم بدونم اگر برفرض در جریان جنگ تحمیلی خدای نکرده عراق وارد ایران شده بود و الان کشور ما دست عراقیا بود این آقا یا خانم نویسنده ی مقاله چی می گفت به عراقیا؟؟؟ برادر؟ دوست؟ یا نه کلماتی که سزاوار یک متجاوزه؟؟؟
.
و خصومت اعراب با هم که دیگه اونقدر واضحه که اصلا نیازی به توضیح نیست... در نظر بگیرید این ضرب المثل عرب رو که " من با پسرعموم جلوی بیگانه می ایستم و با برادرم جلوی پسرعموم"
اسلام تونست برای یه مدت کوتاه محیط برادرانه ای ایجاد کنه اما با وفات پیامبر به ناگهان همه چی عوض شد( رجوع کنید به بحث مهاجر و انصار در ماجرای سقیفه) و در ادامه دوباره قوم گرایی و قبیله گرایی اوج گرفت اما اینبار یه تغییر جالبی کرده بود... دیگه اون " قبیله یعنی همه چی" کنارگذاشته شده بود... عربی که تا پای جونش برای قبیله و رییسش می ایستاد دیگه حاضر نبود منافعشو به راحتی از دست بده...( رجوع کنید به ماجرای کشته شدن هانی بن عروه و ساکت موندن قبیله ش)
این یعنی ارزشی رفته بود اما هیچ ارزشی به جاش نیومده بود... البته این چیزی نبود که اسلام خواسته باشه...
عربِ اون زمان همیشه در جنگ و خصومت با هم بوده... فقط شکل جنگ هرازگاهی عوض می شده
.
.

با احترام...​

[/QUOTE]

اولا كه من ابتدا گفتم كه اين نقد روزنامه جمهوري اسلامي هستش و منتقد از ديدگاه خودش به قضايا نگاه كرده ومن فقط نقل كردم ولي واقعا من يه قسمتشو ديدم از طرز حرفزدنشون خوشم نيومد و روابطشون واسم عجيب اومد.
​