مشاعرۀ سنّتی

[naghmeirani]

زهی دلشاد مرغی کو مقامی یافت اندر عشق



به کوه قاف کی یابد مقام و جای جز عنقا

آنکه بر چرخ فلک سود سر خویش ز کبر

این زمان بین که چه سان زیر زمین پی سپر است

 

[salvador]

آنکه بر چرخ فلک سود سر خویش ز کبر

این زمان بین که چه سان زیر زمین پی سپر است

تو سال و مه از غنج خرامنده چو کبکی


من روز و شب از رنج خروشنده چو بلبل

 

[azadeh_arch _eng]

لب دریا رسیدم تشنه بیتاب
زمن بی تاب تر،جان و دل اب
مرا گفت:از تلاطم ها میاسای
که بد دردیست جان دادن به مرداب

 

[salvador]

با من این راز نهانی باز گوی

آنچه هست و آنچه میجویی بجوی

 

[azadeh_arch _eng]

یک گل سرخ درشت از دل دریا برخاست
چون گل افشانی لبخند تو
در لحظه شیرین شکفتن خورشید

 

[salvador]

درد باید تا ترا درمان رسد


ناگهان امید از جانان رسد


شب خوش

 

[iman.mpr]

دلا از دست تنهایی بجانم
ز آه و ناله‌ی خود در فغانم
شبان تار از درد جدایی
کند فریاد مغز استخوانم

 

[won-a-pa-lei]

می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم
چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم

 

[iman.mpr]

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش
هر کسی ان درود عاقبت کار که کشت

 

[دختر کوهستان]

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد
هر دلی در حلقه ای در ذکر یا رب یارب است

 

[iman.mpr]

تا به گیسوی تو دست ناسزایان کم رسد
هر دلی در حلقه ای در ذکر یا رب یارب است

تا چند گرد کعبه بگردم به بوی دل؟
تا کی به سینه سنگ زنم ز آرزوی دل؟

 

[won-a-pa-lei]

لعل شاهد نشیندیم بدین شیرینی
زلف معشوقه ندیدیم بدین زیبائی

 

[iman.mpr]

یک چشم من اندر غم دلدار گریست / چشم دگرم حسود بود و نگریست
چون روز وصال امد او را بستم / گفتم نگریستی نباید نگریست

 

[won-a-pa-lei]

تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیرم
جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی

 

[مارگارت]

يار با ماست چه حاجت كه زيادت طلبيم

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

 

[iman.mpr]

تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیرم
جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی

یک شب اتش در نیستانی فتاد / سوخت چون عشقی که بر جانی فتاد
شعله تا سرگرم کار خویش شد / هر نی ای شمع مزار خویش شد

 

[won-a-pa-lei]

در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم
کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

 

[iman.mpr]

من از روییدن خار بر سر دیوار دانستم
که ناکس کس نمی گردد بدین بالانشینی ها

 

[مارگارت]

ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می​رود

وان دل که با خود داشتم با دلستانم می​ رود

 

[won-a-pa-lei]

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
وین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر فنا درگذریم
با هفت هزار سالگان سر به سریم

 

[won-a-pa-lei]

ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می​رود

وان دل که با خود داشتم با دلستانم می​ رود

در هجر تو گر چشم مرا آب روان است
گو خون جگر ریز که معذور نماندست

 

[iman.mpr]

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
وین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر فنا درگذریم
با هفت هزار سالگان سر به سریم

ما را به دعا کاش نسازند فراموش
رندان سحرخیز که صاحب نفسانند

 

[مارگارت]

در ازل بست دلم با سر زلفت پيوند

تا ابد سر نكشد وز سر پيمان نرود

 

[iman.mpr]

در ازل بست دلم با سر زلفت پيوند

تا ابد سر نكشد وز سر پيمان نرود

دوست گر با ما بساد دولتی ست عظیم
ور نسازد می بباید ساختن با خوی دوست

 

[مارگارت]

تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و زیبایی

دری باشد که از رحمت به روی خلق بگشایی

 

[lighthearted]

تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و زیبایی

دری باشد که از رحمت به روی خلق بگشایی

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار

ترک رضای خویش کند بر رضای یار

 

[iman.mpr]

یادمان باشد از امروز جفایی نکنیم/ گرچه در خویش شکستیم، صدایی نکنیم
یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم / وقت پرپر شدنش سوز و نوایی نکنیم

 

[lighthearted]

یادمان باشد از امروز جفایی نکنیم/ گرچه در خویش شکستیم، صدایی نکنیم
یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم / وقت پرپر شدنش سوز و نوایی نکنیم

می بخشی یا اللهی ، جرم مرا گاهی

گر غیر حضرت تو ، یاری گزیده بودم

 

[iman.mpr]

می بخشی یا اللهی ، جرم مرا گاهی

گر غیر حضرت تو ، یاری گزیده بودم

ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند / یار مه روی مرا نیز به من بازرسان

 

[مارگارت]

نكته ناسنجيده گفتم دلبرا معذور دار

عشوه اى فرماى تا من طبع را موزون كنم