مشاعرۀ سنّتی

[iman.mpr]

تو خوش می‌باش با حافظ برو گو خصم جان می‌ده
چو گرمی از تو می‌بینم چه باک از خصم دم سردم

 

[ENERJHI]

تو خوش می‌باش با حافظ برو گو خصم جان می‌ده
چو گرمی از تو می‌بینم چه باک از خصم دم سردم

مطرب از گفته حافظ غزلی مست بخوان
تا بگویم که ز عهد طربم یاد آمد

 

[Ekram]

مطرب از گفته حافظ غزلی مست بخوان
تا بگویم که ز عهد طربم یاد آمد

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

 

[iman.mpr]

مطرب از گفته حافظ غزلی مست بخوان
تا بگویم که ز عهد طربم یاد آمد

درد عشق تو که جان می‌سوزدم
گر همه زهر است از جان خوشتر است
درد بر من ریز و درمانم مکن
زانکه درد تو ز درمان خوشتر است

 

[ranalean]

درد عشق تو که جان می‌سوزدم
گر همه زهر است از جان خوشتر است
درد بر من ریز و درمانم مکن
زانکه درد تو ز درمان خوشتر است

تا کی به تمنای وصال تو یگانه

اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

 

[won-a-pa-lei]

هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

 

[ranalean]

هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود
در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

تا چند عمر در هوس و آرزو رود

ایکاش این نفس که بر آمد فرو رود

 

[won-a-pa-lei]

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد

 

[ranalean]

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد

دی میشد و گفتم صنما عهد به جای آر

گفتا غلطی خواجه در این عهد وفا نیست

 

[iman.mpr]

تا تو پیدا آمدی پنهان شدم
زانکه با معشوق پنهان خوشتر است

 

[won-a-pa-lei]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم ثمر شود

 

[iman.mpr]

دل به امید وصل تو همدم جان نمی‌شود
جان به هوای کوی تو خدمت تن نمی‌کند
با همه عطر دامنت آیدم از صبا عجب
کز گذر تو خاک را مشک ختن نمی‌کند

 

[won-a-pa-lei]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس

 

[iman.mpr]

ساقی سیم ساق من گر همه دُرد می‌دهد
کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند
سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند
همدم گل نمی‌ شود یاد سمن نمی‌کند

 

[won-a-pa-lei]

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

 

[iman.mpr]

دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی در بگشای
منم من، میهمان هر شبت
لولی‌وش مغموم
منم من
سنگ تیپا خورده‌ی رنجور
من‍م، دشنام پست آفرینش
نغمه‌ی ناجور
نه از رومم، نه از زنگم
همان بیرنگ بی‍رنگم
بیا بگشای در بگشای
دلتنگم

 

[koobagher]

دمت گرم و سرت خوش باد
سلامم را تو پاسخ گوی در بگشای
منم من، میهمان هر شبت
لولی‌وش مغموم
منم من
سنگ تیپا خورده‌ی رنجور
من‍م، دشنام پست آفرینش
نغمه‌ی ناجور
نه از رومم، نه از زنگم
همان بیرنگ بی‍رنگم
بیا بگشای در بگشای
دلتنگم

مرغ دل در دام عشقت شد اسیر ................. دیگرش طاقت ندارم جان بگیر
(ک.م)
24/05/1389
16:11​

 

[iman.mpr]

ره میخانه و مسجد کدام است / که هر دو بر من مسکین حرام است
نه در مسجد گذارندم که رند است / نه در میخانه کین خمار خام است
میان مسجد و میخانه راهی است / بجوئید ای عزیزان کین کدام است

 

[won-a-pa-lei]

تا تو نگاه می کنی،کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو ، این چه نگاه کردن است

 

[iman.mpr]

تو نظیر من ببینی و بدیل من بگیری
عوض تو من نیابم که به هیچ کس نمانی
نه عجب کمال حسنت که به صد زبان بگویم
که هنوز پیش ذکرت خجلم ز بی زبانی

 

[ranalean]

تو نظیر من ببینی و بدیل من بگیری
عوض تو من نیابم که به هیچ کس نمانی
نه عجب کمال حسنت که به صد زبان بگویم
که هنوز پیش ذکرت خجلم ز بی زبانی

یارب تو چنان کن که پریشان نشوم

محتاج به بیگانه و خویشان نشوم

 

[iman.mpr]

مرا کعبه خرابات است امروز
حریفم قاضی و ساقی امام است
برو عطار کو خود می‌شناسد
که سرور کیست سرگردان کدام است

 

[won-a-pa-lei]

تو شمع انجمنی یک زبان و یک دل شو
خیال و کوشش پروانه بین و خندان باش

 

[iman.mpr]

شرم دارد چمن از قامت زیبای بلندت
که همه عمر نبودست چنین سرو روانش
گفتم از ورطه عشقت به صبوری به درآیم
باز می‌بینم و دریا نه پدیدست کرانش

 

[won-a-pa-lei]

شور فرهادم بپرسش سر به زیر افکنده بود
ای لب شیرین جواب تلخ سربالا چرا

 

[koobagher]

آخر ای معشوقهء ما از چه رو اینگونه ای ............ از چه رو با ما خرابی از غضب گلگونه ای
(ک.م)
24/05/1389
22:47​

 

[won-a-pa-lei]

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است

 

[salvador]

تو دو دیده فروبندی و گویی روز روشن کو



زند خورشید بر چشمت که اینک من تو در بگشا

 

[won-a-pa-lei]

ای سرو ناز حسن که خوش می‌روی به ناز
عشاق را به ناز تو هر لحظه صد نیاز

 

[salvador]

زهی دلشاد مرغی کو مقامی یافت اندر عشق



به کوه قاف کی یابد مقام و جای جز عنقا