فقط يك قانون: احترام به آزادي ديگران...
ميشه يه كم بيشتر درباره اين قانون توضيح بدين؟ يعني جامعه قانون ديگه اي لازم نداره؟ اونوقت كدوم مرجع تشخيص ميده كه كارامون مخالف با اين يه قانون هست يا نه؟ بر اساس چه معيار هايي اين تشخيص صورت ميگيره؟
بزارین لامپهای کم مصرف رو کنار بزارم و فضا رو با چند تا لامپ واقعی و کارآمد روشن کنم.
احترام به آزادي ديگران...

جامعه ای که در آن احترام به آزادی دیگران باشد یعنی اینکه هرکس هرطوری می خواهد زندگی کند ؛ دوست دارن بیدین باشن، با دین باشن، لباس بپوشن ویا نپوشن...
بقول یکی از دوستان بدون قانون نمیشه؛ آره نمیشه ولی وقتی قانونهای ساختگی و سیاسی و مطابق منافع قدرتمندان در طول تاریخ را کنار بگذاریم به اصل قانون میرسیم : قانونی که در سرشت انسانهاست و من اونو در یک جمله خلاصه کردم: احترام به آزادي ديگران...
در این حالت خیلی از صورت مسایل پاک میشود ؛ مثل دزدی . دروغ . حسادت و... ودیگر نگران تعیین قانون برای مبارزه با آنها نیستیم.
فکر کنم تقریبا روز شد
با تشكر و سپاس...
اميدوارم از حرفام ناراحت نشويد، اما من فكر ميكنم شما خيلي خيلي رويايي فكر ميكنيد.
بهتره به اين پرسش پاسخ بدهيد كه قانون براي چي خوبه؟ چرا بايد قانون داشته باشيم؟ (حتي يك قانون)
نياز به قانون چند دليل ميتونه داشته باشه كه مهمترين دليل رو ميشه در
جلوگيري از هرج و مرج در حامعه و در نگاهي بازتر و عميق تر «تامين سعادت انسان» خلاصه كرد. به عبارت ديگر، ما به قانون روي مي آوريم تا بتونيم سعادت خودمون رو تامين كنيم و از هرج و مرج در جامعه جلوگيري كنيم.
شما كدوم جامعه رو سراغ داريد كه در اون جامعه تنها يك قانون و آن هم «احترام به ازادي ديگران» اجرا شده باشد؟
از طرف ديگر واژه «آزادي» واژه اي است كه در دامنه اون اختلاف نظر فراوران است. براي مثال براي فردي آزادي يعني اينكه كسي به لباس و پوشش اون فرد گير نده! براي فرد ديگري آزادي در اين خلاصه ميشه كه بتونه راحت و بي دردسر حرفاش رو بزنه! براي ديگري آزادي يعني اينكه كسي به حساب هاي مالي و منابع درآمدي اون فرد كاري نداشته باشه و ...
حالا شما خودتون قضاوت كنيد كه چطور ميشه در جامعه اي بااين همه تنوع در برداشت از آزادي، تنها يك قانون و آن هم «احترام به آزادي ديگران» رو اجرا كرد؟
جدا برام سواله؟
خرد نگهدارتان