مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

گشته خیال همنشین با عاشقان آتشین



غایب مبادا صورتت یک دم ز پیش چشم ما

 

[naghmeirani]

ای نفس خرم باد صبا

از بر یار آمده‌ای مرحبا

 

[nooshafarin]

ای نفس خرم باد صبا

از بر یار آمده‌ای مرحبا

ای گسترۀ لایتناهی که تویی
فهرست سپیدی و سیاهی که تویی
بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست
از خود بطلب هرآنچه خواهی که تویی

 

[naghmeirani]

یاری که داد بر باد آرام و طاقتم را

ای وای اگر نداند قدرِ محبتم را

 

[kachal63]

امان نداد که لبخند ما تمام شود
به شادی دل من غم ز گرد راه رسید

 

[naghmeirani]

دلق و سجاده ناموس به میخانه فرست

تا مریدان تو در رقص و تمنا آیند

 

[kachal63]

دل این جفا که ز بیداد روزگار کشید
ستم نبود مکافات سخت جانی بود

 

[naghmeirani]

دل سعدی و جهانی به دمی غارت کرد

همچو نوروز که بر خوان ملک یغما بود

 

[kachal63]

دل بدستم بود و میگشتم بگرد کوی دوست
بیخبر بودم نمیدانم کجا افتاده است

 

[محـسن ز]

تا چو مجمر نفسی دامن جانان گیرم
جان نهادیم بر آتش ز پی خوش نفسی

 

[naghmeirani]

تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود

گمان مبر که برآید ز خام هرگز دود

 

[kachal63]

دامن صحرا نبرد از چهره ام گرد ملال
میروم چون سیل تا دریا بفریادم رسد

 

[naghmeirani]

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند

تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

سربسته ماند بغض گره خورده در دلم

آن گریه های عقده گشا در گلو شکست

 

[kachal63]

تنها نه کاسه ی سر ما کوزه میشود
این کاسه کوزه بر سر دنیا شکسته است

 

[naghmeirani]

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم

بغضم امان نداد و خدا …. در گلو شکست



شب خوش دوستِ خوبم....

 

[kachal63]

تشنه ی عشق خدا شو ، نه خریدار بهشت
یار را در طلب سدره و طوبا مفروش

 

[nooshafarin]

تشنه ی عشق خدا شو ، نه خریدار بهشت
یار را در طلب سدره و طوبا مفروش

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

بندۀ طلعت آن باش که آنی دارد
​

 

[won-a-pa-lei]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سر و سامان که مپرس

 

[salvador]

سر من از ناله ی من دور نیست

لیک چشم و گوش را آن نور نیست

 

[won-a-pa-lei]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم ثمر شود

 

[nooshafarin]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم ثمر شود

در آستان جانان از آسمان میندیش
کز اوج سربلندی افتی به خاک پستی

 

[salvador]

در آستان جانان از آسمان میندیش
کز اوج سربلندی افتی به خاک پستی

یار ما عشق است و هر کس در جهان یاری گزید



کز الست این عشق بی‌ما و شما مست آمدست

 

[nooshafarin]

یار ما عشق است و هر کس در جهان یاری گزید



کز الست این عشق بی‌ما و شما مست آمدست

تا چند زنم بروی دریاها خشت
بیزار شدم ز بت پرستان کنشت
خیام که گفت دوزخی خواهد بود
که رفت به دوزخ و که آمد ز بهشت

 

[salvador]

تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر

ندانمت که در این دامگه چه افتادست

 

[nooshafarin]

تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر

ندانمت که در این دامگه چه افتادست

تا چشم من از روی تو مهجور بود
روزم همه همچون شب دیجور بود
اکنون که من از روی تو دورم یارب
هر کس که به رویت نگرد کور بود

 

[salvador]

دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را



داد ز خویش چاشنی جان ستم چشیده را

 

[nooshafarin]

دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را



داد ز خویش چاشنی جان ستم چشیده را

از عشق تو از بس که خروش آوردیم
دریای سپهر را به جوش آوردیم
چون با تو خروش و جوش ما در نگرفت
رفتیم و زبانهای خموش آوردیم

 

[salvador]

ما همچو آب در گل و ریحان روان شویم



تا خاک‌های تشنه ز ما بر دهد گیا


تشکر ندارم

 

[nooshafarin]

ما همچو آب در گل و ریحان روان شویم



تا خاک‌های تشنه ز ما بر دهد گیا


تشکر ندارم

آنچه در فکر تو آید آن فناست
آنچه در وهم تو ناید آن خداست

 

[primrose]

تو دردی نداری که دردت مباد
از آنت نظر نیست بر درد من