اولين مورد بيماري ايدز در ايران در سال 1365 در يك كودك 6ساله هموفيل كه از فاكتورهاي انعقادي وارداتي آلوده به ويروس ايدز استفاده كرده بود ، مشاهده شد.
تا تاريخ اول مهر ماه 1378 تعداد1804 مورد آلودگي به ويروس ايدز شناسايي شده بود كه 237 مورد آن به مرحله ايدز رسيده و از اين عده 203 نفر فوت شده اند.
بر اساس آخرين آمار اعلام شده از سوي وزارت بهداشت از سال 1365 كه اولين مورد ابتلا به ويروس ايدز در ايران شناسايي شد تاكنون 16 هزار و 90 نفر مبتلا به اين بيماري در كشور شناسايي شده‌اند كه 15 هزار و 150 هزار نفر آنها مرد هستند، 7/66 درصد آنها از طريق سرنگ آلوده مبتلا شده‌اند، دو هزار و 121 نفر از اين بيماران جان خود را از دست داده‌اند و هزار و 122 نفر آنها از مرحله ابتلا به ويروس HIV گذشته و اكنون وارد فاز بيماري ايدز شده‌اند.
هنوز اعتياد تزريقي الگوي اول انتقال ايدز در ايران است اما طي سالهاي اخير رشد اين بيماري از طريق بي بند و باري جنسي نيز در ايران نگران كننده شده است به طوري كه مسئولان وزارت بهداشت نگران موج سوم انتشار اين بيماري از طريق ارتباط جنسي هستند، موج اول اين بيماري از طريق فرآورده‌هاي خوني آلوده در ايران مطرح شد و موج دوم آن اكنون با انتقال از طريق اعتياد تزريقي و سرنگ آلوده مطرح است.
هنوز اعتياد تزريقي الگوي اول انتقال ايدز در ايران است اما طي سالهاي اخير رشد اين بيماري از طريق بي بند و باري جنسي نيز در ايران نگران كننده شده است به طوري كه مسئولان وزارت بهداشت نگران موج سوم انتشار اين بيماري از طريق ارتباط جنسي هستند، موج اول اين بيماري از طريق فرآورده‌هاي خوني آلوده در ايران مطرح شد و موج دوم آن اكنون با انتقال از طريق اعتياد تزريقي و سرنگ آلوده مطرح است.
كارشناسان و متخصصان بيماريهاي عفوني بر اساس فرمولهاي سازمان بهداشت جهاني معتقدند كه بيش از 70 هزار نفر در ايران به ويروس ايدز مبتلا هستند كه فقط 16 هزار و 90 نفر آنها تاكنون شناسايي شده‌اند و بقيه كه از بيماري خود بي خبرند عاملان انتقال اين بيماري در جامعه هستند
موارد ياد شده در بالاي از راههاي زير آلوده شده اند:
69 درصد در اثر استفاده از سرنگ و سوزن اشتراكي (معتادين تزريقي)
13 درصد از راه تماس جنسي.
11 درصد از راه خون و فراورده هاي خوني .
1 درصد از مادر آلوده به كودك و مواردي هم نامشخص بوده است.
ايدز بلاي جامعه معاصر است . در حال حاضر ايدز تنه بيماري است كه در همه كشورهاي جهان، چه غني و چه فقير ، بعنوان يك مشكل حياتي مطرح است.
بيماري ايدز در همه كشورهاي جهان، در گروههاي سني متفاوت، نژادهاي مختلف و در هر دو جنس مشاهده مي شود. ايدز تنها يك مشكل بهداشتي نيست، بلكه يك مشكل اجتماعي فرهنگي است.
بيماران مبتلا به ايدز بي نهايت آسيب پذيرند. بعلت پيش داوري و ترس از سرايت بيماري، اين بيماران در مورد انتخاب مسكن، شغل، مراقبتهاي بهداشتي و حمايت عمومي مورد تبعيض قرار مي گيرند. رفتارهاي نامناسب و تحقيرآميز، موجب انزواي بيمار گشته، فرصت آموزشي را از وي مي گيرد. وحشت مرگ، وحشت طرد و تنهايي، وحشت انگ اجتماعي، اخراج كارگران مبتلا و بدنامي از طرف دوستان، آشنايان و خانواده، سبب مي شود آنهايي كه گمان مي كنند ممكن است آلوده باشند، وضعيت خودشان را تا جايي كه مقدور تست مخفي نگهدارند كه اين خود موجب گسترش آلودگي مي شود.
به همين دليل اين بيماران بايد از خدمات حمايتي از قبيل حمايت قانوني و مالي، مشاوره اي و خدمات بهداشتي درماني برخوردار گردند.
در بعضي جوامع مانند كشور ايران كه آلودگي در سطح خيلي پائين است، هنوز مشكلات اقتصادي و اجتماعي، خود را نشان نداده است ولي در آينده شايد چنين نباشد. بايد بدانيم اين مشكلات در كنار ماست و ما را تهديد مي كند، زيرا كشور ما در منطقه آسيا واقع است كه پرجمعيت ترين و فقيرترين منطقه جهان است و بر اساس بهداشت جهاني با دارا بودن پايين ترين معيارهاي اقتصادي و انساني، امكان همه گيري آلودگي و بيماري ايدز در قرن بيست و يكم بر اساس برآورد سازمان جهاني بهداشت در آن زياد است. بايد توجه داشت كه تنها سد مطمئن در مقابل گسترش آلودگي، رعايت سخت و قانونمند روابط جنسي و پاي بندي به اصول مقدس زناشويي و ارزشهاي اخلاقي در جامعه است.
آخرین ویرایش:
