دیوار برلین....
- شروع کننده موضوع hd_memar
- تاریخ شروع
از اين پس ، بخش تحت نفوذ شوروي برلين شرقي و ساير بخش هاي شهر برلين غربي ناميده مي شوند.
ماموران و كارگران يك ديوار بتوني را احداث كرده برفراز ديوار سيم هاي خاردار كشيده و خندق هاي عريض و عميقي را حفر مي كنند.
در عين حال ، ارتباط خطوط راه آهن نيز بين 2 بخش برلين قطع مي شوند.
اهالي دو بخش برلين صبح روز 13 اوت پس از ورود به خيابان ها با تعجب استحكاماتي را مشاهده كردند كه همشهري ها و خانواده ها را از يكديگر جدا كرده بود.
والدين از فرزندان خود جدا شدند و حتي تعداد زيادي زن و شوهر كه به دلايل شغلي يا بر حسب تصادف ، شب قبل در بخش ديگر برلين به سر برده بودند ، از يكديگر جدا افتادند. مردم برلين شرقي و غربي حيرت زده به تلاش هاي مقامات آلمان دموكراتيك كه به دستور شوروي براي جدا كردن يك ملت انجام مي دادند ، نگاه مي كردند.
در روزهاي بعد ، در ميان تعجب جهان غرب و مردم برلين ، مقامات آلمان شرقي جداسازي دو برلين را كامل كردند و با مسدود كردن پنجره ها و درهاي ساختمان هايي كه در خط حائل واقع شده بودند ، روزنه اي را ميان دو بخش برلين باقي نگذاشتند.
افكار عمومي غرب بلافاصله اين استحكامات را «ديوار شرم» ناميدند كه سال ها بعد به ديوار برلين شهرت يافت.
به اين ترتيب واژه «پرده آهنين» كه چرچيل به محض پايان جنگ جهاني دوم آن را به كار گرفته بود ، تحقق يافت.
حكومت كمونيستي آلمان شرقي با احداث اين ديوار تصميم داشت از فرار اتباع خود به جمهوري فدرال آلمان كه مردم آن برخلاف بخش شرقي از رفاه برخوردار بودند ، جلوگيري كند.
از زماني كه در سال 1949 ميلادي 2 آلمان با 2 حكومت متفاوت ايجاد شده بودند ، بيش از 3 ميليون از مردم به عبارتي معادل 20 درصد جمعيت جمهوري دموكراتيك آلمان به غرب فرار كرده بودند.
بااين حال از زمان احداث ديوار برلين تا زمان اتحاد دوباره 2 آلمان در سال 1989 حدود 5000 نفر موفق شدند از اين استحكامات مهيب عبور كرده و خود را به برلين غربي برسانند. اما صدها نفر ديگر در راه اين هدف در كنار ديوار يا روي سيم هاي خاردار توسط گاردهاي مرزي آلمان شرقي كه در برج ها مستقر بودند جان خود را از دست مي دهند.
به اين ترتيب ، در شب 12 و بامداد 13 اوت سال 1961 ميلادي مقامات جمهوري دموكراتيك آلمان در مقابل ديدگان حيرت زده مردم ديواري را پيرامون بخش تحت نفوذ شوروي در شهر برلين ايجاد مي كنند.ارتباط برلين شرقي با برلين غربي قطع مي شود.
شهر برلين غربي به صورت يك شهر محصور در خاك جمهوري دموكراتيك آلمان درمي آيد.
احداث اين ديوار چنان شتابان انجام مي گيرد كه بسياري از خانواده ها كه در مناطق مختلف شهر زندگي مي كردند براي مدت 28 سال از يكديگر جدا مي شوند.
سقوط ديوار برلين مقدمات فروپاشي رژيم هاي كمونيستي در كشورهاي اروپاي شرقي و اتحاد جماهير شوروي بود.
بهرام افتخاري
این خبر مال سال 87
سقوط ديوار برلين ،وحدت‌دوباره‌يک ملت
جام جم آنلاين: 19سال پيش ، شب 9 نوامبر و نخستين ساعات بامداد 10 نوامبر سال 1989ميلادي يک شب فراموش نشدني بود.شبي که خاطره آن را همه شاهدان همواره به ياد خواهند داشت. در آن شب سراسر جهان از طريق تلويزيون ها شاهد جوانان آلمان شرقي و آلمان غربي بود که ديوار برلين «ديوار شرم» که از 13 اوت سال 1961ميلادي برلين را به 2 بخش تقسيم کرده بود ، ويران مي کردند.
اين اقدام جوانان ، رهبران 2 آلمان که انتظار نداشتند تحولات چنين سير شتاباني را بيابند ، غافلگير کرد.
مجارها تحت تاثير سياست «گلاسنوست» که از سال 1986 ميلادي توسط ميخاييل گورباچف ،رهبر شوروي آغاز شده بود در روز 2 مه سال 1989 ميلادي اعلام کرده بودند قصد بازگشايي مرز خود با اتريش را دارند.
از همان هنگام صدها نفر از اتباع آلمان شرقي به اميد اينکه بتوانند به غرب بروند عازم مجارستان شدند. در ماه سپتامبر تعداد آنها به هزاران نفر رسيد.
در جمهوري دموکراتيک آلمان «آلمان شرقي» ابتدا در شهر لايپزيک و سپس در ساير شهرهاي اين کشور کمونيستي ، مخالفان کمونيسم پس از ده ها سال ، سکوت اجباري را کنار گذاشته و به تظاهرات آشکار عليه رژيم کمونيستي دست زدند.
پايه هاي قدرت رژيم کمونيستي آلمان شرقي به لرزه درآمد.اريش هونکر ، رهبر آلمان شرقي قدرت را به اگون کرنتس واگذار کرد اما ديگر هيچ چيز نمي توانست مانع تحول تاريخ شود.
در روز 7 نوامبر ، تظاهرات يک ميليون نفر در شهر برلين شرقي موجب استعفاي دستجمعي دولت کمونيستي آلمان شرقي شد.
در شب 9 نوامبر ، هزاران نفر از مردم برلين شرقي در کنار ديوار تجمع کرده و يک به يک پست هاي مرزي را گشودند.
گاردهاي مرزي مخوف آلمان شرقي که در دوره اي نزديک به 30 سال 239 نفر که تلاش مي کردند از ديوار عبور کنند را به قتل رسانده بودند ، اين بار دست به سلاح هايشان نزدند.آنها درک کرده بودند که زمان قدرتشان به سر آمده است.
سقوط ديوار برلين با 3 متر و 60 سانتيمتر ارتفاع ، 160 کيلومتر طول و 300 برج نگهباني مسلح به مسلسل هاي سنگين به 50 سال جدايي ميان 2 بخش آلمان خاتمه داد.
سرانجام ، جمهوري فدرال آلمان تحت نفوذ غرب و جمهوري دموکراتيک آلمان تحت تسلط شوروي دوباره به يکديگر پيوسته و کشور و ملت آلمان بار ديگر متحد شد.
به اين ترتيب ، در شب 9 نوامبر و نخستين ساعات بامداد 10 نوامبر سال 1989 ميلادي جوانان برلين شرقي و برلين غربي در اقدامي خودجوش ديوار برلين «ديوار شرم» را سرنگون کردند.
هزاران خانواده که از سال 1949 ميلادي در دو بخش آلمان دور از يکديگر زندگي مي کردند و به ويژه پس از سال 1961 ميلادي کاملا از يکديگر جدا شده بودند ، دوباره يکديگر را بازيافتند.
سقوط ديوار برلين موجب شد تا شب 9 نوامبر به يک شب فراموش نشدني تاريخ تبديل شود.
با سقوط «ديوار شرم» بارديگر کشور و ملت آلمان وحدت خود را بازيافت.اين جبر تاريخ بود و هيچ چيز نمي توانست مانع آن شود.
سقوط ديوار برلين ،وحدت‌دوباره‌يک ملت
جام جم آنلاين: 19سال پيش ، شب 9 نوامبر و نخستين ساعات بامداد 10 نوامبر سال 1989ميلادي يک شب فراموش نشدني بود.شبي که خاطره آن را همه شاهدان همواره به ياد خواهند داشت. در آن شب سراسر جهان از طريق تلويزيون ها شاهد جوانان آلمان شرقي و آلمان غربي بود که ديوار برلين «ديوار شرم» که از 13 اوت سال 1961ميلادي برلين را به 2 بخش تقسيم کرده بود ، ويران مي کردند.
اين اقدام جوانان ، رهبران 2 آلمان که انتظار نداشتند تحولات چنين سير شتاباني را بيابند ، غافلگير کرد.
مجارها تحت تاثير سياست «گلاسنوست» که از سال 1986 ميلادي توسط ميخاييل گورباچف ،رهبر شوروي آغاز شده بود در روز 2 مه سال 1989 ميلادي اعلام کرده بودند قصد بازگشايي مرز خود با اتريش را دارند.
از همان هنگام صدها نفر از اتباع آلمان شرقي به اميد اينکه بتوانند به غرب بروند عازم مجارستان شدند. در ماه سپتامبر تعداد آنها به هزاران نفر رسيد.
در جمهوري دموکراتيک آلمان «آلمان شرقي» ابتدا در شهر لايپزيک و سپس در ساير شهرهاي اين کشور کمونيستي ، مخالفان کمونيسم پس از ده ها سال ، سکوت اجباري را کنار گذاشته و به تظاهرات آشکار عليه رژيم کمونيستي دست زدند.
پايه هاي قدرت رژيم کمونيستي آلمان شرقي به لرزه درآمد.اريش هونکر ، رهبر آلمان شرقي قدرت را به اگون کرنتس واگذار کرد اما ديگر هيچ چيز نمي توانست مانع تحول تاريخ شود.
در روز 7 نوامبر ، تظاهرات يک ميليون نفر در شهر برلين شرقي موجب استعفاي دستجمعي دولت کمونيستي آلمان شرقي شد.
در شب 9 نوامبر ، هزاران نفر از مردم برلين شرقي در کنار ديوار تجمع کرده و يک به يک پست هاي مرزي را گشودند.
گاردهاي مرزي مخوف آلمان شرقي که در دوره اي نزديک به 30 سال 239 نفر که تلاش مي کردند از ديوار عبور کنند را به قتل رسانده بودند ، اين بار دست به سلاح هايشان نزدند.آنها درک کرده بودند که زمان قدرتشان به سر آمده است.
سقوط ديوار برلين با 3 متر و 60 سانتيمتر ارتفاع ، 160 کيلومتر طول و 300 برج نگهباني مسلح به مسلسل هاي سنگين به 50 سال جدايي ميان 2 بخش آلمان خاتمه داد.
سرانجام ، جمهوري فدرال آلمان تحت نفوذ غرب و جمهوري دموکراتيک آلمان تحت تسلط شوروي دوباره به يکديگر پيوسته و کشور و ملت آلمان بار ديگر متحد شد.
به اين ترتيب ، در شب 9 نوامبر و نخستين ساعات بامداد 10 نوامبر سال 1989 ميلادي جوانان برلين شرقي و برلين غربي در اقدامي خودجوش ديوار برلين «ديوار شرم» را سرنگون کردند.
هزاران خانواده که از سال 1949 ميلادي در دو بخش آلمان دور از يکديگر زندگي مي کردند و به ويژه پس از سال 1961 ميلادي کاملا از يکديگر جدا شده بودند ، دوباره يکديگر را بازيافتند.
سقوط ديوار برلين موجب شد تا شب 9 نوامبر به يک شب فراموش نشدني تاريخ تبديل شود.
با سقوط «ديوار شرم» بارديگر کشور و ملت آلمان وحدت خود را بازيافت.اين جبر تاريخ بود و هيچ چيز نمي توانست مانع آن شود.
بهرام افتخاري
از ویکی پدیا
دیوار برلین
دیوار برلین.
تصویر ماهواره‌ای از دیوار برلین (خط زرد نشان دهنده محل دیوار است)
دیوار برلین اصلی ترین نماد جنگ سرد بود که به پرده آهنین مشهور شد و به مدت ۲۸ سال شهر برلین را به دو منطقه شرقی و غربی تقسیم کرد.
پس از جنگ جهانی دوم و در سال ۱۹۴۵، چهار کشور اصلی پیروز جنگ یعنی متفقین شامل آمریکا، انگلیس، فرانسه و شوروی، کشور اشغال‌شدهٔ آلمان را به چهار بخش که هر کدام تحت کنترل یکی از آنها بود تقسیم کردند. برلین به عنوان پایتخت آلمان نیز از قاعده جداسازی مستثنی نبود. بنابر این با وجود این که تمام شهر برلین در قسمت تحت نفوذ شوروی قرار داشت میان متفقین تقسیم شد. البته قسمت تحت کنترل نیروهای شوروی به مراتب بیشتر از سایر قسمت‌ها بود و شامل بخش شرقی شهر می‌شد.
در ماه‌های نخست بعد از جنگ، شهر توسط کمیسیونی متشکل از هر چهار کشور اداره می‌شد و ریاست این کمیسیون هر ماه و به صورت چرخشی به عهده یکی از آنها بود. در سال ۱۹۴۸ سه بخش تحت کنترل آمریکا، انگلیس و فرانسه یکی شدند و جمهوری فدرال آلمان را که به عنوان آلمان غربی معروف بود تشکیل دادند. در ۷ اکتبر ۱۹۴۹ دولتی کمونیستی در بخش تحت کنترل شوروی تشکیل شد که به جمهوری دموکراتیک آلمان یا آلمان شرقی معروف شد. با حاکم شدن کمونیست‌ها در آلمان شرقی شرایط اقتصادی و سیاسی رو به وخامت گرایید و نارضایتی گسترده مردم را در پی داشت. این ناراضیان به ویژه در برلین شرقی به دنبال شرایط بهتر زندگی راه برلین غربی را در پیش گرفتند. با آغاز جنگ سرد کشمکش‌ها بین شوروی و دیگر متحدانش بالا گرفت و همانطور که انتظار می‌رفت مرز بین آلمان شرقی و غربی بسته شد. با این حال شهروندان برلینی هنوز آزاد بودند تا بین قسمت‌های شرقی و غربی شهر تردد کنند.
براساس آمارهای منتشر شده در فاصله سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۱ حدود ۵/۲ میلیون نفر از آلمان شرقی به آلمان غربی مهاجرت کردند و راه اصلی آنها ورود به برلین غربی بود. همچنین طی شش ماه اول سال ۱۹۶۱ تعداد ۱۶۰هزار نفر از برلین شرقی به برلین غربی پناهنده شدند. یعنی مثلاً در آگوست ۱۹۶۱ تقریباً روزانه ۲۰۰۰ نفر از برلین شرقی وارد بخش آلمان فدرال می‌شدند. بیشتر مهاجرین کارگران متخصص، کارشناسان، اساتید دانشگاه و روشنفکران بودند که کمبود آنها در بخش شرقی آلمان محسوس بود. این امر موجب نارضایتی دولت آلمان شرقی و اتحاد جماهیر شوروی سابق شد. این مهاجرت‌ها و از دست دادن نیروهای کار، آلمان شرقی را در معرض فروپاشی اقتصادی قرار داد و خسارت‌های زیادی متوجه اتحاد جماهیر شوروی و دولت آلمان شرقی تحت رهبری «اریک هونکر» می‌کرد. چرا که اقتصاد و صنعت آلمان شرقی عملاً بر کمکهای شوروی شکل یافته بود. از این رو آنها دست به عملی محدود کننده زدند و به دستور نیکیتا خروشچف ، رهبر اتحاد جماهیر شوروی تمام راه‌های ارتباطی بین برلین شرقی و غربی را مسدود کردند و دیوار برلین را به عنوان «دیوار حافظ ضد فاشیست» و با هدف جلوگیری از رفت و آمدهای نامطلوب (به تعبیر اروپای شرقی) بنا کردند.
در اولین ساعات روز یک شنبه سیزدهم آگوست ۱۹۶۱، نیروهای نظامی آلمان شرقی خیابان‌های منتهی به نقاط مرزی را محاصره کردند و کارگران در مرز مشغول ساختن دیوار شدند. با ایجاد این حصار که ارتفاع آن به دو متر می‌رسید، ارتباط بین بخش‌های شرقی و غربی شهر کاملاً قطع شد. احداث این دیوار چنان شتابان انجام گرفت که بسیاری از خانواده‌ها که در مناطق مختلف شهر زندگی می‌کردند برای مدت ۲۸ سال از یکدیگر جدا شدند و سرنوشت‌های ناگواری را برای بسیاری از خانواده‌های آلمانی رقم زد. زنان از شوهران ، فرزندان از والدین ، برادران و خواهران از یکدیگر برای سال‌ها جدا شده و بسیاری از آنها تا آخر عمر موفق به دیدار دوباره یکدیگر نشدند. گروهی از آنها آنقدر زنده نماندند که فروریختن دیوار برلین را شاهد باشند و امکان دیدار دوباره خانواده‌های خود را پیدا کنند.
طول دیواری که به دور برلین غربی کشیده شده بود، ۱۵۵ کیلومتر بود که ۴۵ کیلومتر آن از وسط شهر می‌گذشت. با احداث این دیوار شهر برلین غربی به صورت یک شهر محصور در خاک آلمان شرقی در آمد. گذرگاه‌های دو طرف در ۱۹۲ مسیر قطع شد. ۹۷ مورد خیابان‌های شهری برلین در جهت شرقی - غربی و ۹۵ مورد مسیرهای بیرون شهری بین برلین غربی و سایر مناطق آلمان شرقی بسته شد. این حصار اندکی در خاک آلمان شرقی نصب شد تا بدین ترتیب از هرگونه تجاوزی توسط آلمان غربی مصون بماند. به طوری که اگر کسی پشت این حصار می‌ایستاد، درواقع در خاک آلمان شرقی قرار داشت. تانک‌ها در نقاط معینی از شهر مستقر شدند. قسمتی از خیابان‌های شهر کنده شده بود و برای رفت و آمد وسائل نقلیه عمومی قوانین تازه‌ای معین شده بود. خطوط راه آهن و مترو بین دو طرف هم متوقف و ارتباط تلفن این دو بخش نیز قطع شد. همچنین ساکنان برلین شرقی از ورود به برلین غربی منع شدند. این امر به دلیل این که حدود ۶۰ هزار نفر از ساکنان برلین شرقی در برلین غربی کار می‌کردند مشکلات زیادی به بار آورد. در روزهای بعد مقامات آلمان شرقی در مقابل تمام پنجره‌ها و درهای ساختمان‌هایی که در خط حائل واقع شده بودند دیوار کشیدند.
تا پایان سال ۱۹۶۱ دیوار گسترش یافت و سیم خاردار مجهز به الکتریسیته در فواصل زیاد نصب شد. بر بالای دیوار سیم خاردار نصب شد و برج‌های مراقبت برای حفاظت و کنترل عبور و مرور ساخته شد. همچنین در ۲۰سپتامبر۱۹۶۱ کار ساخت حصار موازی با فاصله‌ای در حدود ۹۱ متر از سوی هر دو آلمان آغاز شد. تمام خانه‌هایی که در فاصله بین این دو حصار قرار داشتند، تخریب شدند و بین دو حصار، محدوده‌ای به وجود آمد که به آن نوار مرگ می‌گفتند. این نوار که خاک آن کاملاً کوبیده شده بود، با شن پوشیده شد تا ردپای کسانی که قصد فرار از این حصارها را داشتند براحتی مشخص شود. فاصله زیاد بین دو حصار این امکان را به نگهبانان مرزی می‌داد تا در صورت لزوم بتوانند به فراریان شلیک کنند.
در نقاط مرزی برای عبور و مرور ایستگاه‌های بازرسی ایجاد شد که مهم‌ترین آن گذرگاه ایستگاه بازرسی چارلی در بخش آمریکایی برلین غربی بود. در ۱۷ اوت ۱۹۶۲ فردی به نام پیتر فیشر که قصد داشت در نزدیکی این منطقه از دیوار برلین بالا رود توسط نگهبانان قسمت غربی کشته شد. این امر موجب آشوب در برلین غربی و نفرت ساکنان برلین غربی از آمریکایی‌ها شد.
مرحله آخر ساخت دیوار در سال ۱۹۷۵ آغاز شد و در آن از ۴۵ هزار قطعه بتنی مقاوم شده به ارتفاع سه و نیم متر و عرض یک و نیم متر استفاده شد. همچنین لولههایی افقی در بالای دیوار کار گذاشته شد تا عبور از روی دیوار دشوارتر شود.
بر اساس تحقیقات پژوهشگران آلمانی و گزارشهایی که به تازگی منتشر شده در طول سال‌هایی که دیوار برلین برپا بود ۱۲۵ نفر در پای آن کشته و حدود ۲۰۰ نفر نیز بشدت مجروح شدند. اولین قربانی فرار از دیوار برلین جوان ۲۴ سال‌های بود که در تاریخ ۲۸اوت سال ۱۹۶۱ قصد فرار به برلین غربی را داشت. ۱۴ نفر از قربانیان کسانی بوده‌اند که از غرب قصد ورود به آلمان شرقی را داشته‌اند. ۳۲ نفر دیگر نیز زمانی کشته شده‌اند که اصلاً قصد فرار نداشتهاند. در این میان ۸ نگهبان نیز به طور اتفاقی کشته شده‌اند. ۸۰ درصد کشته شدگان زیر ۳۰ سال سن داشتند و در میان آنها ۸ زن وجود داشته‌است. این آمارها در یک گزارش دولتی آلمان با عنوان مرگ بر روی دیوار از ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ ذکر شده‌است. پیش از این تعداد کشته‌شدگان بر روی دیوار برلین ۲۰۰ نفر ذکر می‌شد.
در بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ حدود ۵ هزار نفر موفق شدند به برلین غربی فرار کنند. بیشتر فرارها به زمانی بر می‌گردد که تنها حصار بین دو بخش شهر سیم‌های خاردار بود. همچنین بعضی‌ها از طریق پنجره‌های آپارتمان‌های کنار مرز به آن طرف حصارها رفتند. در طول این سال‌ها چند مورد عملیات فرار منحصر به فرد نیز اتفاق افتاد. در روزهای سوم، چهارم و پنجم اکتبر سال ۱۹۶۴، ۵۷ نفر موفق شدند تا از طریق تونلی که به طول ۱۴۵ متر در زیر نوار مرگ کنده بودند، فرار کنند و یا فرار عجیب دو برادر که با بستن بال‌های بسیار سبکی به دست هایشان فاصله بین دو دیوار را بر فراز نوار مرگ پرواز کردند و خود را به طرف دیگر رسانند.
دیوار برلین
دیوار برلین.
تصویر ماهواره‌ای از دیوار برلین (خط زرد نشان دهنده محل دیوار است)
دیوار برلین اصلی ترین نماد جنگ سرد بود که به پرده آهنین مشهور شد و به مدت ۲۸ سال شهر برلین را به دو منطقه شرقی و غربی تقسیم کرد.
پس از جنگ جهانی دوم و در سال ۱۹۴۵، چهار کشور اصلی پیروز جنگ یعنی متفقین شامل آمریکا، انگلیس، فرانسه و شوروی، کشور اشغال‌شدهٔ آلمان را به چهار بخش که هر کدام تحت کنترل یکی از آنها بود تقسیم کردند. برلین به عنوان پایتخت آلمان نیز از قاعده جداسازی مستثنی نبود. بنابر این با وجود این که تمام شهر برلین در قسمت تحت نفوذ شوروی قرار داشت میان متفقین تقسیم شد. البته قسمت تحت کنترل نیروهای شوروی به مراتب بیشتر از سایر قسمت‌ها بود و شامل بخش شرقی شهر می‌شد.
در ماه‌های نخست بعد از جنگ، شهر توسط کمیسیونی متشکل از هر چهار کشور اداره می‌شد و ریاست این کمیسیون هر ماه و به صورت چرخشی به عهده یکی از آنها بود. در سال ۱۹۴۸ سه بخش تحت کنترل آمریکا، انگلیس و فرانسه یکی شدند و جمهوری فدرال آلمان را که به عنوان آلمان غربی معروف بود تشکیل دادند. در ۷ اکتبر ۱۹۴۹ دولتی کمونیستی در بخش تحت کنترل شوروی تشکیل شد که به جمهوری دموکراتیک آلمان یا آلمان شرقی معروف شد. با حاکم شدن کمونیست‌ها در آلمان شرقی شرایط اقتصادی و سیاسی رو به وخامت گرایید و نارضایتی گسترده مردم را در پی داشت. این ناراضیان به ویژه در برلین شرقی به دنبال شرایط بهتر زندگی راه برلین غربی را در پیش گرفتند. با آغاز جنگ سرد کشمکش‌ها بین شوروی و دیگر متحدانش بالا گرفت و همانطور که انتظار می‌رفت مرز بین آلمان شرقی و غربی بسته شد. با این حال شهروندان برلینی هنوز آزاد بودند تا بین قسمت‌های شرقی و غربی شهر تردد کنند.
براساس آمارهای منتشر شده در فاصله سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۱ حدود ۵/۲ میلیون نفر از آلمان شرقی به آلمان غربی مهاجرت کردند و راه اصلی آنها ورود به برلین غربی بود. همچنین طی شش ماه اول سال ۱۹۶۱ تعداد ۱۶۰هزار نفر از برلین شرقی به برلین غربی پناهنده شدند. یعنی مثلاً در آگوست ۱۹۶۱ تقریباً روزانه ۲۰۰۰ نفر از برلین شرقی وارد بخش آلمان فدرال می‌شدند. بیشتر مهاجرین کارگران متخصص، کارشناسان، اساتید دانشگاه و روشنفکران بودند که کمبود آنها در بخش شرقی آلمان محسوس بود. این امر موجب نارضایتی دولت آلمان شرقی و اتحاد جماهیر شوروی سابق شد. این مهاجرت‌ها و از دست دادن نیروهای کار، آلمان شرقی را در معرض فروپاشی اقتصادی قرار داد و خسارت‌های زیادی متوجه اتحاد جماهیر شوروی و دولت آلمان شرقی تحت رهبری «اریک هونکر» می‌کرد. چرا که اقتصاد و صنعت آلمان شرقی عملاً بر کمکهای شوروی شکل یافته بود. از این رو آنها دست به عملی محدود کننده زدند و به دستور نیکیتا خروشچف ، رهبر اتحاد جماهیر شوروی تمام راه‌های ارتباطی بین برلین شرقی و غربی را مسدود کردند و دیوار برلین را به عنوان «دیوار حافظ ضد فاشیست» و با هدف جلوگیری از رفت و آمدهای نامطلوب (به تعبیر اروپای شرقی) بنا کردند.
در اولین ساعات روز یک شنبه سیزدهم آگوست ۱۹۶۱، نیروهای نظامی آلمان شرقی خیابان‌های منتهی به نقاط مرزی را محاصره کردند و کارگران در مرز مشغول ساختن دیوار شدند. با ایجاد این حصار که ارتفاع آن به دو متر می‌رسید، ارتباط بین بخش‌های شرقی و غربی شهر کاملاً قطع شد. احداث این دیوار چنان شتابان انجام گرفت که بسیاری از خانواده‌ها که در مناطق مختلف شهر زندگی می‌کردند برای مدت ۲۸ سال از یکدیگر جدا شدند و سرنوشت‌های ناگواری را برای بسیاری از خانواده‌های آلمانی رقم زد. زنان از شوهران ، فرزندان از والدین ، برادران و خواهران از یکدیگر برای سال‌ها جدا شده و بسیاری از آنها تا آخر عمر موفق به دیدار دوباره یکدیگر نشدند. گروهی از آنها آنقدر زنده نماندند که فروریختن دیوار برلین را شاهد باشند و امکان دیدار دوباره خانواده‌های خود را پیدا کنند.
طول دیواری که به دور برلین غربی کشیده شده بود، ۱۵۵ کیلومتر بود که ۴۵ کیلومتر آن از وسط شهر می‌گذشت. با احداث این دیوار شهر برلین غربی به صورت یک شهر محصور در خاک آلمان شرقی در آمد. گذرگاه‌های دو طرف در ۱۹۲ مسیر قطع شد. ۹۷ مورد خیابان‌های شهری برلین در جهت شرقی - غربی و ۹۵ مورد مسیرهای بیرون شهری بین برلین غربی و سایر مناطق آلمان شرقی بسته شد. این حصار اندکی در خاک آلمان شرقی نصب شد تا بدین ترتیب از هرگونه تجاوزی توسط آلمان غربی مصون بماند. به طوری که اگر کسی پشت این حصار می‌ایستاد، درواقع در خاک آلمان شرقی قرار داشت. تانک‌ها در نقاط معینی از شهر مستقر شدند. قسمتی از خیابان‌های شهر کنده شده بود و برای رفت و آمد وسائل نقلیه عمومی قوانین تازه‌ای معین شده بود. خطوط راه آهن و مترو بین دو طرف هم متوقف و ارتباط تلفن این دو بخش نیز قطع شد. همچنین ساکنان برلین شرقی از ورود به برلین غربی منع شدند. این امر به دلیل این که حدود ۶۰ هزار نفر از ساکنان برلین شرقی در برلین غربی کار می‌کردند مشکلات زیادی به بار آورد. در روزهای بعد مقامات آلمان شرقی در مقابل تمام پنجره‌ها و درهای ساختمان‌هایی که در خط حائل واقع شده بودند دیوار کشیدند.
تا پایان سال ۱۹۶۱ دیوار گسترش یافت و سیم خاردار مجهز به الکتریسیته در فواصل زیاد نصب شد. بر بالای دیوار سیم خاردار نصب شد و برج‌های مراقبت برای حفاظت و کنترل عبور و مرور ساخته شد. همچنین در ۲۰سپتامبر۱۹۶۱ کار ساخت حصار موازی با فاصله‌ای در حدود ۹۱ متر از سوی هر دو آلمان آغاز شد. تمام خانه‌هایی که در فاصله بین این دو حصار قرار داشتند، تخریب شدند و بین دو حصار، محدوده‌ای به وجود آمد که به آن نوار مرگ می‌گفتند. این نوار که خاک آن کاملاً کوبیده شده بود، با شن پوشیده شد تا ردپای کسانی که قصد فرار از این حصارها را داشتند براحتی مشخص شود. فاصله زیاد بین دو حصار این امکان را به نگهبانان مرزی می‌داد تا در صورت لزوم بتوانند به فراریان شلیک کنند.
در نقاط مرزی برای عبور و مرور ایستگاه‌های بازرسی ایجاد شد که مهم‌ترین آن گذرگاه ایستگاه بازرسی چارلی در بخش آمریکایی برلین غربی بود. در ۱۷ اوت ۱۹۶۲ فردی به نام پیتر فیشر که قصد داشت در نزدیکی این منطقه از دیوار برلین بالا رود توسط نگهبانان قسمت غربی کشته شد. این امر موجب آشوب در برلین غربی و نفرت ساکنان برلین غربی از آمریکایی‌ها شد.
مرحله آخر ساخت دیوار در سال ۱۹۷۵ آغاز شد و در آن از ۴۵ هزار قطعه بتنی مقاوم شده به ارتفاع سه و نیم متر و عرض یک و نیم متر استفاده شد. همچنین لولههایی افقی در بالای دیوار کار گذاشته شد تا عبور از روی دیوار دشوارتر شود.
بر اساس تحقیقات پژوهشگران آلمانی و گزارشهایی که به تازگی منتشر شده در طول سال‌هایی که دیوار برلین برپا بود ۱۲۵ نفر در پای آن کشته و حدود ۲۰۰ نفر نیز بشدت مجروح شدند. اولین قربانی فرار از دیوار برلین جوان ۲۴ سال‌های بود که در تاریخ ۲۸اوت سال ۱۹۶۱ قصد فرار به برلین غربی را داشت. ۱۴ نفر از قربانیان کسانی بوده‌اند که از غرب قصد ورود به آلمان شرقی را داشته‌اند. ۳۲ نفر دیگر نیز زمانی کشته شده‌اند که اصلاً قصد فرار نداشتهاند. در این میان ۸ نگهبان نیز به طور اتفاقی کشته شده‌اند. ۸۰ درصد کشته شدگان زیر ۳۰ سال سن داشتند و در میان آنها ۸ زن وجود داشته‌است. این آمارها در یک گزارش دولتی آلمان با عنوان مرگ بر روی دیوار از ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ ذکر شده‌است. پیش از این تعداد کشته‌شدگان بر روی دیوار برلین ۲۰۰ نفر ذکر می‌شد.
در بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ حدود ۵ هزار نفر موفق شدند به برلین غربی فرار کنند. بیشتر فرارها به زمانی بر می‌گردد که تنها حصار بین دو بخش شهر سیم‌های خاردار بود. همچنین بعضی‌ها از طریق پنجره‌های آپارتمان‌های کنار مرز به آن طرف حصارها رفتند. در طول این سال‌ها چند مورد عملیات فرار منحصر به فرد نیز اتفاق افتاد. در روزهای سوم، چهارم و پنجم اکتبر سال ۱۹۶۴، ۵۷ نفر موفق شدند تا از طریق تونلی که به طول ۱۴۵ متر در زیر نوار مرگ کنده بودند، فرار کنند و یا فرار عجیب دو برادر که با بستن بال‌های بسیار سبکی به دست هایشان فاصله بین دو دیوار را بر فراز نوار مرگ پرواز کردند و خود را به طرف دیگر رسانند.
ادامه ..
سقوط دیوار برلین
با بهبود تدریجی مناسبات میان شرق و غرب در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی زمینه فروپاشی دیوار برلین فراهم شد. در سال ۱۹۸۹ حکومت کمونیستی شوروی تصمیم گرفت دموکراسیسازی را به عنوان یک اصل در کشورهای اروپایی شرقی تحت نفوذ خود دنبال کند. اما در این میان اتفاقی افتاد که روند روبه پایان دولت آلمان شرقی را آغازگر شد. دولت کمونیستی مجارستان درهای خود را بر روی غرب گشود. در بیست و سوم آگوست ۱۹۸۹، مرزهای بین مجارستان و اتریش باز شد. از آنجا که مهاجرت بین کشورهای کمونیستی ممنوع نبود، ساکنان آلمان شرقی که مجاز به رفت وآمد به مجارستان بودند از طریق این کشور و نیز چکسلواکی به آلمان غربی و سایر کشورهای اروپای غربی رفتند. این مهاجرت‌ها طی یک ماه به سرعت افزایش یافت. به طوری که در ماه سپتامبر حدود ۱۳ هزار نفر از اهالی آلمان شرقی به سمت مجارستان حرکت کردند تا بتوانند از طریق اتریش خود را به آلمان غربی برسانند.
در پاییز همان سال، تظاهرات اعتراض آمیز مردم نسبت به دولت آلمان شرقی شدت گرفت تا اینکه در هجدهم اکتبر همان سال اریک هونکر، رهبر آلمان شرقی از سمت خود کناره گیری کرد و چند روز بعد ایگون کرنس جانشین او شد. دولت جدید تصمیم گرفت به ساکنان برلین شرقی اجازه دهد تا برای سفر به برلین غربی تقاضای ویزا کنند. با اعلام این مطلب از سوی دولت ده‌هاهزار نفر از ساکنان برلین شرقی خود را به محل‌های مشخص شده رساندند تا از مرز عبور کنند و به برلین غربی بروند. هجوم این جمعیت به کنار مرز ماموران و نگهبانان را دچار مشکل کرد. چرا که آنها برای مقابله با چنین جمعیتی آمادگی نداشتند. لحظه به لحظه بر انبوه جمعیت اضافه می‌شد. سرانجام ماموران مرز را گشودند و مردم توانستند از آن عبور کنند. در آن طرف مرز، اهالی برلین غربی برای استقبال از همشهریان سابقشان جمع شده بودند. به این ترتیب نهم نوامبر ۱۹۸۹ به روز فروپاشی دیوار برلین تبدیل شد. این دیوار ظرف روزها و هفته‌های بعد و توسط کسانی که از دیگر نقاط آلمان شرقی خود را به برلین رسانده بودند به تدریج خراب شد. فرو ریختن دیوار برلین، اولین قدم در راه اتحاد مجدد دو آلمان بود که سرانجام در سوم اکتبر ۱۹۹۰ صورت گرفت.
میخائیل گورباچف رئیس جمهور وقت اتحاد جواهیر شوروی ۱۵ سال بعد، در سال ۲۰۰۴ عنوان کرد که وقتی در جولای ۱۹۸۹ با هلموت کهل صدراعظم آلمان غربی مذاکره کرده بود به طور مشترک به این نتیجه رسیدند که هنوز زمان وحدت دو آلمان فرا نرسیده‌است. در نهایت هم به این توافق کردند که از میان برداشتن دیوار به قرن بیست و یکم موکول شود. او عنوان می‌کند که البته مردم آلمان تصمیم دیگری گرفتند و با پافشاری روی برچیدن دیوار، رهبری تاریخ را به دست گرفتند. مردم سایر کشورهای اروپای شرقی و مرکزی نیز بلا فاصله از آنها سرمشق گرفتند و موانع رسیدن به آزادی را از سر راه خود برداشتند.
درحال حاضر ۳۴ قطعه از دیوار اصلی برلین در موزه نگهداری می‌شود.
سقوط دیوار برلین
با بهبود تدریجی مناسبات میان شرق و غرب در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی زمینه فروپاشی دیوار برلین فراهم شد. در سال ۱۹۸۹ حکومت کمونیستی شوروی تصمیم گرفت دموکراسیسازی را به عنوان یک اصل در کشورهای اروپایی شرقی تحت نفوذ خود دنبال کند. اما در این میان اتفاقی افتاد که روند روبه پایان دولت آلمان شرقی را آغازگر شد. دولت کمونیستی مجارستان درهای خود را بر روی غرب گشود. در بیست و سوم آگوست ۱۹۸۹، مرزهای بین مجارستان و اتریش باز شد. از آنجا که مهاجرت بین کشورهای کمونیستی ممنوع نبود، ساکنان آلمان شرقی که مجاز به رفت وآمد به مجارستان بودند از طریق این کشور و نیز چکسلواکی به آلمان غربی و سایر کشورهای اروپای غربی رفتند. این مهاجرت‌ها طی یک ماه به سرعت افزایش یافت. به طوری که در ماه سپتامبر حدود ۱۳ هزار نفر از اهالی آلمان شرقی به سمت مجارستان حرکت کردند تا بتوانند از طریق اتریش خود را به آلمان غربی برسانند.
در پاییز همان سال، تظاهرات اعتراض آمیز مردم نسبت به دولت آلمان شرقی شدت گرفت تا اینکه در هجدهم اکتبر همان سال اریک هونکر، رهبر آلمان شرقی از سمت خود کناره گیری کرد و چند روز بعد ایگون کرنس جانشین او شد. دولت جدید تصمیم گرفت به ساکنان برلین شرقی اجازه دهد تا برای سفر به برلین غربی تقاضای ویزا کنند. با اعلام این مطلب از سوی دولت ده‌هاهزار نفر از ساکنان برلین شرقی خود را به محل‌های مشخص شده رساندند تا از مرز عبور کنند و به برلین غربی بروند. هجوم این جمعیت به کنار مرز ماموران و نگهبانان را دچار مشکل کرد. چرا که آنها برای مقابله با چنین جمعیتی آمادگی نداشتند. لحظه به لحظه بر انبوه جمعیت اضافه می‌شد. سرانجام ماموران مرز را گشودند و مردم توانستند از آن عبور کنند. در آن طرف مرز، اهالی برلین غربی برای استقبال از همشهریان سابقشان جمع شده بودند. به این ترتیب نهم نوامبر ۱۹۸۹ به روز فروپاشی دیوار برلین تبدیل شد. این دیوار ظرف روزها و هفته‌های بعد و توسط کسانی که از دیگر نقاط آلمان شرقی خود را به برلین رسانده بودند به تدریج خراب شد. فرو ریختن دیوار برلین، اولین قدم در راه اتحاد مجدد دو آلمان بود که سرانجام در سوم اکتبر ۱۹۹۰ صورت گرفت.
میخائیل گورباچف رئیس جمهور وقت اتحاد جواهیر شوروی ۱۵ سال بعد، در سال ۲۰۰۴ عنوان کرد که وقتی در جولای ۱۹۸۹ با هلموت کهل صدراعظم آلمان غربی مذاکره کرده بود به طور مشترک به این نتیجه رسیدند که هنوز زمان وحدت دو آلمان فرا نرسیده‌است. در نهایت هم به این توافق کردند که از میان برداشتن دیوار به قرن بیست و یکم موکول شود. او عنوان می‌کند که البته مردم آلمان تصمیم دیگری گرفتند و با پافشاری روی برچیدن دیوار، رهبری تاریخ را به دست گرفتند. مردم سایر کشورهای اروپای شرقی و مرکزی نیز بلا فاصله از آنها سرمشق گرفتند و موانع رسیدن به آزادی را از سر راه خود برداشتند.
درحال حاضر ۳۴ قطعه از دیوار اصلی برلین در موزه نگهداری می‌شود.
این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
__________________
خب الان چیکار کنیم؟
مرسی
هیچی گفتم به اون سواد نداشتت یه نموره اضافه شه :دی
مرسي جالب بود. اميدوارم تعداد اين تاپيكهاي دانستني بيشتر تر بشه
موافقممرسي جالب بود. اميدوارم تعداد اين تاپيكهاي دانستني بيشتر تر بشه
وقتی خودمو با داداشم که چند سال ازم بزرگ تره مقایسه می کنم
حس می کنم نسل ماها خیلی بیسواده
لطف کردیمرسی
هیچی گفتم به اون سواد نداشتت یه نموره اضافه شه :دی
واقعا به درد بخور بود
لطف کردی
واقعا به درد بخور بود
خواهش
spow
اخراجی موقت
Similar threads
Similar threads
-
-
طرح و ایده برای دیوارنگاری (دوستان خلاق که دوس دارن چیزی که تو ذهنشونه رو دیوار طراحی بشه لطفا بیاید تو)
- شروع شده توسط mehdi.chem
- پاسخ ها: 23
-
-
-
