[FONT="]
[/FONT]
[FONT="]قصه شیرین[/FONT]
[FONT="]مهرورزان زمان های کهن[/FONT]
[FONT="]هرگز از خويش نگفتند سخن[/FONT]
[FONT="]که در آنجا که" تو" يی[/FONT]
[FONT="]بر نيايد دگر آواز از "من"![/FONT]
[FONT="]ما هم اين رسم کهن را بسپاريم به ياد[/FONT]
[FONT="]هر چه ميل دل دوست،[/FONT]
[FONT="]بپذيريم به جان،[/FONT]
[FONT="]هر چه جز ميل دل او ،[/FONT]
[FONT="] بسپاريم به باد![/FONT]
[FONT="]آه ![/FONT]
[FONT="] باز اين دل سرگشته من[/FONT]
[FONT="]ياد آن قصه شيرين افتاد:[/FONT]
[FONT="]بيستون بود و تمنای دو دوست.[/FONT]
[FONT="]آزمون بود و تماشای دو عشق.[/FONT]
[FONT="]در زمانی که چو کبک ، [/FONT]
[FONT="]خنده می زد " شيرين" ،[/FONT]
[FONT="]تيشه می زد "فرهاد"![/FONT]
[FONT="]نه توان گفت به جانبازی فرهاد : افسوس،[/FONT]
[FONT="]نه توان کرد ز بيدردی "شيرين" فرياد .[/FONT]
[FONT="]کار "شيرين" به جهان شور برانگيختن است![/FONT]
[FONT="]عشق در جان کسی ريختن است![/FONT]
[FONT="]کار فرهاد برآوردن ميل دل دوست[/FONT]
[FONT="]خواه با شاه درافتادن و گستاخ شدن[/FONT]
[FONT="]خواه با کوه در آويختن است .[/FONT]
[FONT="]رمز شيرينی اين قصه کجاست؟[/FONT]
[FONT="]که نه تنها شيرين ،[/FONT]
[FONT="]بی نهايت زيباست :[/FONT]
[FONT="]آن که آموخت به ما درس محبت می خواست :[/FONT]
[FONT="]جان چراغان کنی از عشق کسی[/FONT]
[FONT="]به اميدش ببری رنج بسی . [/FONT]
[FONT="]تب و تابی بودت هر نفسی .[/FONT]
[FONT="]به وصالی برسی يا نرسی![/FONT]
[FONT="]سينه بی عشق مباد!![/FONT]
[FONT="]
فریدون مشیری [/FONT][FONT="] [/FONT]