سلام به دوستان...
در این تاپیک میخوام نظرتان را در مورد نماز خواندن پدر و مادر و خودتان بدونم...
از شما تقاضا دارم جز حقیقت چیزی ننویسید...
از خودم شروع می کنم:
پدر:بعضی وقت ها
مادر:همیشه
خودم:بعضی وقت ها که دلم می گیره...
مامانم همیشه بابام نمیخونه خودمم همیشه ولی زیاد راضی نیستم
هاها، من 6 سال پیش کشیدم بیرون هرچی قرآن تو خونمون بود رو سر به نیست کردم
منم همینجوریم.هیچ آرامشی هم تو نماز خوندن نمیبینم.با این تفاوت که شما گهگاهی میخونی اما من اصلا نمیخونمهمه می خونن ولی من یه موقع میخونم یه موقع نمی خونم
خیلی وقت ها هم که ...
يه چيزي يادتون نره:من وقتی نماز می خونم شرمنده هستم واز خدا هیچ درخواستی ندارم چون حس می کنم ریا میشه (نماز بخونی و بعد التماس که اینو میخوام اونو میخوام...)
مهم خوندن نماز نیست ،مهم اون حس وحالت عرفانی که بوجود میاد،شاید با کمک به دیگری هم این حس پدید بیاد ولی نماز حس تمام وکمال معنویت را داره البته اگه با ریا نباشه.
امیدوارم نماز همگی مورد قبول درگاه حق