مشاعرۀ سنّتی

[secret_f]

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن
که دوست خود روش بنده پروری داند

 

[محـسن ز]

تا هست جهان هست خزانی و بهاری
دل بسته این وضع مکرر نتوان داشت
کو عشق که درد از دل بی درد بر آرم
آهی کشم از سستی خود گرد بر آرم

 

[secret_f]

مرا در منزل جانان چه امن وعیش هردم
جرس فریاد میدارد که بر بندید محملها

 

[محـسن ز]

الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد
مرا روزی مباد آندم که بی یاد تو بنشینم

 

[shanli]

می‌گردد این روی جهان رنگ به رنگ
وز پرده همی بیند معشوقه‌ی شنگ

این لرزه‌ی دلها همه از معشوقیست
کز عشق ویست نه فلک چون مادنگ

 

[محـسن ز]

گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد
اکسیر عشق در مسم امیخت و زر شدم

 

[گلابتون]

منشين چنين زار و حزين چون روي زردان
شعري بخوان ، سازي بزن، جامي بگردان

من بر همان عهدم كه با زلف تو بستم
پيمان شكستن نيست در آيين مردان.

 

[arman_m45]

نه بسته ام به کس دل نه بسته کس به من دل . . . . چو تخته پاره بر موج رها رها ها من

 

[بارانی]

نمیخواهم کسی با یار من هرگز سخن گوید
اگر چه قاصد من باشد و پیغام من گوید


نمیخواهم به قبرستان رود آن یار دلبندم
که شاید مرده ای برخیزد و با او سخن گوید

 

[shabnam777]

دخترك خنده كنان گفت كه چيست
راز اين حلقه زر
راز اين حلقه كه انگشت مرا
اين چنين تنگ گرفته است ببر

راز اين حلقه كه در چهره او
اينهمه تابش و رخشندگي ست
مرد حيران شد و گفت:
حلقه خوشبختي است، حلقه زندگي است

همه گفتند: مبارك باشد
دخترك گفت: دريغا كه مرا
باز در معني آن شك باشد

سال ها رفت و شبي
زني افسرده نظر كرد بر آن حلقه زر
ديد در نقش فروزنده او
روزهائي كه باميد وفاي شوهر
بهدر رفته، هدر

زن پريشان شد و ناليد كه واي
واي، اين حلقه كه در چهره‌ او
باز هم تابش و رخشندگي است
حلقه بردگي و بندگي است
فروغ فرخزاد

 

["Amir masoud"]

تا غزل هست و تو هستی" دل من تنها نیست...
مرهمی چون تو هنوزم به چنین دنیا نیست...

 

[shabnam777]

تاکی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

 

[afsaneh_k]

تاکی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

هر بت رعنا که جفا کیش تر​

میل دل ما سوی او بیشتر​

 

[shabnam777]

روی جانان طلبی آینه را قابل ساز
ورنه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی

 

[afsaneh_k]

روی جانان طلبیآینه را قابل ساز
ورنههرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی

یاد باد آن که بر روی تو نظر بود مرا
رخ و زلفت عوض شام و سحر بود مرا​

 

[shabnam777]

آبی که بر آسود زمینش بخورد زود
دریا شود آن رود که پیوسته روان است

 

[afsaneh_k]

آبی که بر آسود زمینش بخورد زود
دریا شود آن رود که پیوسته رواناست

تورا آتش عشق اگر پر بسوخت
مرا بین که از پای تا سر بسوخت​

 

[shabnam777]

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار

 

["Amir masoud"]

آبی که بر آسود زمینش بخورد زود
دریا شود آن رود که پیوسته رواناست

تاریکه سرنوشتم...
فانوس من شکسته...
یه عمر بغضی سنگین راخ گلومو بسته...
از شب به شب رسیدم...
از کوچه های بن بست...
آی آدمای سرخوش...
جایی برای من هست؟؟!!

 

[shabnam777]

تا مگر همچو صبا باز به کوی تو رسم
حاصلم دوش به جز ناله شبگیر نبود

 

["Amir masoud"]

تا مگر همچو صبا باز به کوی تو رسم
حاصلم دوش به جزناله شبگیر نبود

در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

 

[amarjani200]

در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

تا چو نعمان كند گل افشاني
گردد آن برگ لاله نعماني

 

[shabnam777]

یادمان باشد[FONT=&quot] [/FONT]اگر شاخه گلی را چیدیم
وقت پر پر[FONT=&quot] [/FONT]شدنش سوز و نوایی نکنیم
پر پروانه[FONT=&quot] [/FONT]شکستن هنر انسان نیست
گر شکستیم ز[FONT=&quot] [/FONT]غفلت من و مایی نکنیم
یادمان باشد[FONT=&quot] [/FONT]سر سجاده ی عشق
جز برای دل[FONT=&quot] [/FONT]محبوب دعایی نکنیم
یادمان باشد[FONT=&quot] [/FONT]اگر خاطرمان تنها ماند
طلب عشق زهر[FONT=&quot] [/FONT]بی سرو پایی نکنیم

 

[behnaz 10]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
ون در ان ظلمت شب اب حیاتم دادند
__________________

 

[shabnam777]

دنیا روبسپار به خدا
هر دومون دعاکنیم تو هم جدا منم جدا

 

[gh_engineer]

ای فصل باباران ما برریز بر یاران ما

چون اشک غمخواران ما در هجر دلداران ما
​

 

[gh_engineer]

ای چشم ابر این اشک​ها می​ریز همچون مشک​ها

زیرا که داری رشک​ها بر ماه رخساران ما
​

 

[gh_engineer]

الا ای روی تو صد ماه و مهتاب

مگو شب گشت و بی​گه گشت بشتاب
​

 

[gh_engineer]

بازآمد آن مهی که ندیدش فلک به خواب

آورد آتشی که نمیرد به هیچ آب
​

 

[gh_engineer]

بوسه​ای داد مرا دلبر عیار و برفت
چه شدی چونک یکی داد بدادی شش و هفت

هر لبی را که ببوسید نشان​ها دارد
که ز شیرینی آن لب بشکافید و بکفت

یک نشان آنک ز سودای لب آب حیات
هر زمانی بزند عشق هزار آتش و نفت

یک نشان دگر آن است که تن نیز چو دل
می​دود در پی آن بوسه به تعجیل و به تفت

تنگ و لاغر گردد به مثال لب دوست
چه عجب لاغری از آتش معشوقه زفت
​