دیگر چیزی به شب یلدا، جشن مهر و روشنایی و آغاز فصل زمستان 92 نمانده است ... ما ایرانی‌ها مناسبت‌‌های جالبی داریم که در تمام دنیا کم‌نظیر است. برخی از آنها با طبیعت همگرایی خاصی دارند؛ مثل همین شب یلدا که میراث زیبا و دلنشین هزار ساله اجداد ماست و زنده نگهداشتن آن بسی زیبا و دلنشین تر است. چراکه فلسفه و لذت یلدا در کنار خانواده بودن است. یکسری از سنت ها هست که تمام فلسفه و شیرینی آن این است که همه در کنار هم باشند. یلدا یکی از این سنت های دوست داشتنی ماست که اجازه نمی دهد انسانی بودن زندگی فراموش شود.
در شب یلدا یا همان شب چله، خانه بزرگ ترهای فامیل جمع می‌شویم و اگر شانس داشته باشیم و هنوز در خانه مادربزرگ کرسی پیدا شود، پاها را زیر کرسی دراز می‌کنیم، فال حافظ می‌گیریم و هزار تا آرزوی رنگی می‌کنیم ��در این میان، خوراکی‌های شب یلدا هم چیزهایی نیستند که بشود از آنها گذشت. انار و هندوانه و آجیل و همه چیزهای خوشمزه ای که جزئی از آیین برگزاری شب یلدا هستند در خاطره جمعی ما ایرانی ها حک شده اند. فال حافظ هم که بخش جدایی ناپذیر یلداست و لطف این شب نشینی را دوچندان می کند و اگر در کنار بقیه چیزها نباشد، اصلا این شب یلدا، یلدا نمی شود.
با این‌که در جاهای مختلف ایران و بنا به خرده فرهنگ‌ها و آیین‌ها، از خوراکی‌های گوناگونی در این شب استفاده می‌شود، اما مثل "سبزی پلو با ماهی" مخصوص شب عید نوروز، شب یلدا هم خوراکی‌های مخصوصی دارد. میوه و خشکبار، اصلی‌ترین خوراکی‌ها در این زمینه هستند و میوه‌هایی که برای شب یلدا خریداری می‌شوند، میوه‌هایی پاییزی و تابستانی، به خصوص انار و هندوانه هستند. بر اساس یک باور قدیمی، مردم با اینکار، با میوه‌های تابستانی وداع می‌کنند و با خوردن خشکبار گرم به استقبال سرما می‌روند و یلدا را جشن می‌گیرند تا نشانگر تقابل سرما، ناباروری، پژمردگی و مرگ با گرما، روشنایی، باروری، سبزی و زندگی باشد.
هر گوشه کشور را که نگاه کنی، برپایی یلدا، سنت مخصوص خودش را دارد هر چند که شاید به‌درستی معلوم نباشد آداب و رسوم این شهرها چقدر ماندگار می‌ماند و این روزها مردم محلی چقدر این رسوم را به رسمیت می‌شناسند!
