[h=1]بومادران[/h]گياه بومادران از زمانهاي بسيار قديم به واسطه ي خواص درماني اش از شهرت و اعتبار بالايي برخوردار بوده و حتي گرده هاي اين گياه در كنار مدفنهاي انسان عصر نئاندرتال يافت شده است. چينيان باستان شاخه هاي بومادران را در هنگام تفال و پيشگويي با كتاب فالگيري به نام آي چينگ، در اراف مي پراكنده اند و عنوان «ساقه ي پيشگو» را به آن داده اند. يونانيان در طول جنگها از خواص درماني اين گياه استفاده مي كرده اند. بر اساس بعضي از منابع معتبر، اين گياه به نام آشيل نيز معروف است، زيرا قهرمان بزرگ يونان، آشيل، اين گياه را براي شفاي زخمهاي سربازان خود در ميدان جنگ به كار مي برده است. بيشتر خواص درماني اين گياه توسط يك گياه پزشك به نام آچيلس كشف شد. نام علمي اين گياه، ميلفوليوم، به معني هزار برگ است كه به شاخه هاي پر برگ بومادران اشاره دارد .
مردم روستاهاي انگليس اين گياه را با نامهاي زخم بند سرباز و علف بخار مي شناسند كه گواهي بر شفابخشي و التيام زخم گياه ميباشد. از خاصيت بندآوري خونريزي برگهاي ساييده شده بومادران براي جلوگيري از خونريزي زخمها استفاده شده است. نام ديگر اين گياه خون دماغ ميباشد كه دليل اين نامگذاري استفاده از آن براي بند آوردن خونريزي دماغ بوده است. روستاييان برگهاي تازه ي بومادران را در سوراخهاي بيني فرو مي كرده و خونريزي را بند مي آورده اند. سرخپوستان آمريكايي نيز به خواص شفابخش بومادران پي برده بوده و بعضي از قبايل سرخپوست از اين گياه براي درمان زخمها، بريدگيها و كوبيدگيها استفاده مي كرده اند .
سرخپوستها همچنين از دم كرده ي اين گياه براي درمان بسياري زا بيماريها از جمله خونريزي، تب و غيره استفاده مي كرده اند. بعضي ديگر از اين قبايل بومادران را براي هضم غذا و تقويت عمومي بدن مصرف مي كرده اند. در طب سنتي آمريكا و نيز طب سنتي اروپا، بومادران براي كاهش تورم و بهبود مفصلهاي روماتيسمي تجويز ميكند و چاي داغ اين گياه درمان خانگي سرماخوردگي هاي سخت ميباشد. امروزه گياه پزشكان بومادران را به عنوان يكي از داروهاي ضدتب، سرماخوردگيهاي تب دار و آنفلونزا مي شناسند و آن را به همراه اقطي و نعنا صحرايي تجويز ميكنند .
از نظر بهداشتي، اين گياه يك پاك كننده و تقويت كننده پوست است كه اين ويژگي ناشي از خواص قابض كنندگي بومادران است. چاي بومادران كه از ساقه هاي گلدار تهيه شده باشد بخصوص براي پوستهاي چرب مفيد است .
زيستگاه طبيعي :
گياه بومادران در مرتع ها، در كناره هاي خاكريزها و حاشيه جاده ها و زمينهاي باير يافت ميشود .
مشخصات ظاهري :
گياه بادوامي است كه ساقه ي اصلي آن مستقيم بالا مي رود و طول آن به نود سانتي متر مي رسد. در فواصل مختلف ساقه، شاخه هاي زاويه دار و پر برگ زيبايي مي رويند. برگهاي پر مانند و ريز گياه، شاخه را به طرف بالا در بر ميگيرند و شاخه هاي حامل برگ در پايين منشعب مي شوند و به صورت شاخه هاي فرعي در ميآيند. هم ساقه و هم برگها با كركهاي ريز و سفيدي پوشيده شده اند. در سرتاسر فصل تابستان، گلهاي كوچك و بيشماري شبيه گل آفتابگردان، به صورت خوشه هايي كه در بالا مسطح هستند، ظاهر ميشوند. اين گلها معمولا به رنگ سفيد هستند كه گاهي سايه ي صورتي رنگ هم در آنها ديده ميشود .
مردم روستاهاي انگليس اين گياه را با نامهاي زخم بند سرباز و علف بخار مي شناسند كه گواهي بر شفابخشي و التيام زخم گياه ميباشد. از خاصيت بندآوري خونريزي برگهاي ساييده شده بومادران براي جلوگيري از خونريزي زخمها استفاده شده است. نام ديگر اين گياه خون دماغ ميباشد كه دليل اين نامگذاري استفاده از آن براي بند آوردن خونريزي دماغ بوده است. روستاييان برگهاي تازه ي بومادران را در سوراخهاي بيني فرو مي كرده و خونريزي را بند مي آورده اند. سرخپوستان آمريكايي نيز به خواص شفابخش بومادران پي برده بوده و بعضي از قبايل سرخپوست از اين گياه براي درمان زخمها، بريدگيها و كوبيدگيها استفاده مي كرده اند .
سرخپوستها همچنين از دم كرده ي اين گياه براي درمان بسياري زا بيماريها از جمله خونريزي، تب و غيره استفاده مي كرده اند. بعضي ديگر از اين قبايل بومادران را براي هضم غذا و تقويت عمومي بدن مصرف مي كرده اند. در طب سنتي آمريكا و نيز طب سنتي اروپا، بومادران براي كاهش تورم و بهبود مفصلهاي روماتيسمي تجويز ميكند و چاي داغ اين گياه درمان خانگي سرماخوردگي هاي سخت ميباشد. امروزه گياه پزشكان بومادران را به عنوان يكي از داروهاي ضدتب، سرماخوردگيهاي تب دار و آنفلونزا مي شناسند و آن را به همراه اقطي و نعنا صحرايي تجويز ميكنند .
از نظر بهداشتي، اين گياه يك پاك كننده و تقويت كننده پوست است كه اين ويژگي ناشي از خواص قابض كنندگي بومادران است. چاي بومادران كه از ساقه هاي گلدار تهيه شده باشد بخصوص براي پوستهاي چرب مفيد است .
زيستگاه طبيعي :
گياه بومادران در مرتع ها، در كناره هاي خاكريزها و حاشيه جاده ها و زمينهاي باير يافت ميشود .
مشخصات ظاهري :
گياه بادوامي است كه ساقه ي اصلي آن مستقيم بالا مي رود و طول آن به نود سانتي متر مي رسد. در فواصل مختلف ساقه، شاخه هاي زاويه دار و پر برگ زيبايي مي رويند. برگهاي پر مانند و ريز گياه، شاخه را به طرف بالا در بر ميگيرند و شاخه هاي حامل برگ در پايين منشعب مي شوند و به صورت شاخه هاي فرعي در ميآيند. هم ساقه و هم برگها با كركهاي ريز و سفيدي پوشيده شده اند. در سرتاسر فصل تابستان، گلهاي كوچك و بيشماري شبيه گل آفتابگردان، به صورت خوشه هايي كه در بالا مسطح هستند، ظاهر ميشوند. اين گلها معمولا به رنگ سفيد هستند كه گاهي سايه ي صورتي رنگ هم در آنها ديده ميشود .
| |
