یه نفر یه سوالی می پرسه
بعد شما جوابشو می دنی به صرف قاطع
اما نگاه طرف که می کنی میبینی منتظره یه جواب دیگه بهش بدین جوابی که اشتباس اما اونو خوشحال می کنه در واقع در مقابل اون جواب اشتباه مقاومت نمی کنه و خیلی خوشحال از شما اونو می پذیره
در واقع چه وقت اونجوری جواب بدیم چه وقت اونی رو به همش بگیم که از شنیدنش خوشحال میشه؟
من جفتشو امتحان کردم
راه درستو بهش بگی تو لحظه ی اول ناراحت میشه و میره
راه غلطی رو که دوس داره بهش پیشنهاد بدی خوشحال میشه اما فردا میاد 4 تا فحشت میده که تقصیر تو بوده
حتما می خواین بگین شما که فحشو می خوری اصلا دخالت نکن
یا شما که فحشو می خوری پس راه درستو نشونش بده
اما یه وقت طرف برات مهمه نمی خوای از دستش بدیش.
بعد شما جوابشو می دنی به صرف قاطع
اما نگاه طرف که می کنی میبینی منتظره یه جواب دیگه بهش بدین جوابی که اشتباس اما اونو خوشحال می کنه در واقع در مقابل اون جواب اشتباه مقاومت نمی کنه و خیلی خوشحال از شما اونو می پذیره
در واقع چه وقت اونجوری جواب بدیم چه وقت اونی رو به همش بگیم که از شنیدنش خوشحال میشه؟
من جفتشو امتحان کردم
راه درستو بهش بگی تو لحظه ی اول ناراحت میشه و میره
راه غلطی رو که دوس داره بهش پیشنهاد بدی خوشحال میشه اما فردا میاد 4 تا فحشت میده که تقصیر تو بوده
حتما می خواین بگین شما که فحشو می خوری اصلا دخالت نکن
یا شما که فحشو می خوری پس راه درستو نشونش بده
اما یه وقت طرف برات مهمه نمی خوای از دستش بدیش.
