چه بر سر ...

[daneshjoo_1361]

فریادی و دیگر هیچ .
چرا که امید آنچنان توانا نیست
که پا سر یاس بتواند نهاد.
***
بر بستر سبزه ها خفته ایم
با یقین سنگ
بر بستر سبزه ها با عشق پیوند نهاده ایم
و با امیدی بی شکست
از بستر سبزه ها
با عشقی به یقین سنگ برخاسته ایم
***
اما یاس آنچنان توناست
که بسترها و سنگ ها زمزمه ئی بیش نیست !
فریادی
و دیگر هيچ.

آخر چرا این همه غریبه بودن...؟

دیر گاهی است که هربار به کلبه حضورت می آیم​

زبانم وقت رفتن بند می آید​

و با اشک و افسوس با تو خداحافظی میکند​

آری باز هم دیوار فاصله ها​

آخر چرا اینهمه غریبه بودن؟​

در دشت احساسی که همه گلبرگها شبنم بودند​

من که میدانم مسافرم​

چرا تو همیشه به چشم مسافر نگاهم کرده ای؟ ​

آیا خاطره‌ها هم در قاموس تو سفر میکنن​

تو کویرستانی که سالها بود باران ندیده است؟​

چرا اینهمه لگدمال میکنی؟​

اسب غرورری را که بارها زانو زد تا بغضش را هیچکس نبیند؟​

من که غرورم را به پاس راز و نياز با تو بارها قربانی کرده بودم​

دیگر از من چه میخواهی که اینگونه پریشانم میکنی؟​

بارها قرارم بود تا دیگر نباشم اما همه خیالم در همه آن بارها بیهوده بود​

و بعد از هر وداعی دوباره سلامت کردم​

آری آمدم و باز هم آمدم تا دوباره لگدمال شوم​

اما دیگر بس است​

طاقت بوسه بر خاک را دیگر ندارم ​

سجده دیگر بس است​

پیشانی احساسم خونین از حرفهایی است​

که در فرهنگ واژه های تو شاید قداست دارند​

اما من با آنها غریبه ام​

تو اگر نفهمیدن را همچو دوستت دارم هدیه میدهی ​

من نفهمیدن را خصلت انسان نمیدانم​

بگذار هرکه هرچه میخواهد بگوید​

میدانم که باز هم مرا به صبر وعده خواهي داد​

گويا چاره‌اي نيست​

جز آنکه خاطره‌ها را عاشقانه به دست باد بسپارم
و به اميد لطف تو كه رحمان و رحيمي بنشينم ! ​

​

​