پاسخ سفیر عراق در تهران درباره غرامت جنگ هشت ساله : برادر كه از برادر شكایت نمی‏كند!!!

[Alborz Rad]

آفتاب: سفیر عراق در تهران درباره غرامت جنگی ایران از عراق گفت: برادر كه از برادر شكایت نمی‌كند.

روزنامه اعتماد در گفت‌وگو با محمد مجید الشیخ چنین نوشت:

دیدار با سفیر عراق تنها چند روز پس از اعلام میانجی‌گری این كشور برای آزادی اتباع امریكایی كه در زندان‌های ایران به‌سر می‌بردند صورت گرفت.

در این دیدار محمد مجید الشیخ با اشاره به نشست‌های سه‌جانبه ایران، امریكا و عراق می‌گوید دولت متبوعش در نظر دارد تا با تكرار این نشست‌ها، در آینده نزدیک برای فروریختن دیوار بی‌اعتمادی تهران-‌واشنگتن برنامه‌ریزی كند.

آقای سفیر بهترین زمان برای برگزاری نشست سه‌جانبه تهران- بغداد-واشنگتن را پایان سال 2011 كه نیروهای امریكایی از عراق خارج می‌شوند عنوان می‌كند و می‌افزاید: ما برای پایان بخشیدن به خصومت‌های تهران- واشنگتن آماده هستیم به شرطی كه ایران و امریكا نیز حاضر شوند از مواضع گذشته‌شان كوتاه آیند.

از او در آستانه سالگرد جنگ ایران و عراق در رابطه با پرداخت غرامت جنگ سوال كردیم اما الشیخ ترجیح داد تا با به میان كشیدن روابط برادرانه دو كشور جریان سوال را عوض كند و بگوید برادر از برادر شكایت نمی‌كند. ملت عراق مشكلات مالی فراوانی دارد و ایران باید به این موضوع توجه كند.

به سفیر عراق گفتم كه برادری به جای خود اما افكار عمومی ایران خواهان مطالبه غرامت خود از عراق هستند. مسئولان عراقی كه حرف از نداری می‌زنند چرا پرداخت غرامت به كویت را متوقف نمی‌كنند كه پاسخ وی این بود كه عراق چندین بار درخواست كرده است كه پرداخت غرامت به كویت متوقف شود و ما ملزم به اجرای بند هفتم منشور سازمان ملل متحد هستیم.

پاسخ‌های الشیخ قانع‌كننده نبود اما نمی‌دانم پافشاری بر پرداخت غرامت عراق به ایران زمانی كه رییس دولت به جای رسیدگی به این موضوع دریافت خسارت جنگ جهانی دوم را در دستور كار خود قرار داده است نتیجه‌یی در بر دارد یا خیر؟

http://aftabnews.ir/vdcefn8zojh8xwi.b9bj.html

 

[afn741]

اگر سنتون یاری کنه و یادتون بیاد بعد از جنگ و در حالی که مدت زیادی از اتش بس نگذشته بود در رادیو ایران از صدام به عنوان برادر یاد شد . به همین راحتی هشت سال جنگ و کشته شدن این همه ادم به دست فراموشی سپرده شد . و هر موقع از لحاظ سیاسی به نفع حکومت باشد از ان یاد میشود .
غرامت جنگ پیشکش ، همین الان تو تمام منابع ای که با کشورهای عربی مشترک هستیم به خاطر بی لیاقتی حاکمان فعلی ، در بهره برداری از این منابع ناتوان هستیم در صورتی که کشورهای عربی با برداشت های انچنانی در حال رشد هستند و ما هنوز درگیر انرژی هسته ای هستیم و غافل که ثروت ما در حال به یغما رفتن است .

 

[shabnam.h.m]

خب کشور دوست و برادر عراق ..... همون که وقت حمله به ایران همشون جشن گرفته بودن ..... یادشون رفته!!!!

 

[شهرام 59]

........

 

[behzadk2019]

بابا این حرفا چیه ...خود ایران داره هنوز که هنوز بهش پول میده ..بعد میگه غرامت ...اول بهش پول نده بعد بگو غرامت ..... دکل های برق شلمچه
بنزین پالایشگاه که از ایران به سمت عراق میره

بازم میگم ..الان نفته دفاع مقدسه ..به قول خودشون ..باید از شهیدا و جانبازا خجالت بکشن ..سران جکومت ....مگه اینا نبودن که 8 سال مردم رو به خاک خون کشیدن ....الان باید به راحتی بیان تو ایران ...بعد بشن برادر ما

 

[Alborz Rad]

سی و یكمین آغاز و بیست و سومین سال پایان جنگ تحمیلی عراق به ایران و بیستمین سالگرد آغازگر جنگ خواندن عراقی ها، در حالی سپری می شود و در شرایطی به هفته دفاع مقدس رسید كه شاهد كوچك ترین عكس العمل و مذاكراتی با عراقی ها برای تعیین نحوه و زمان پرداخت 200 میلیارد دلار خسارتی كه این همسایه سابقاً متخاصم و فعلاً دوست به ایران وارد آورده نیست و علی الظاهر اراده ای نیز برای بازپس گیری این حداقل خسارت كه شاید ده درصد هزینه های هشت سال به گلوله بستن یك ملت مظلوم باشد، مشهود نیست و فرصت ها به سادگی از دست می رود تا این مطالبه به حق مردم ایران نیز به تاریخ بپیوندد.
به گزارش سرویس سیاسی «آینده»؛ جنگ هشت ساله ای كه عراق در 31 شهریورماه 1359 با جمهوری نوپای اسلامی ایران آغاز كرد تا آن گونه كه بعثی ها خیال می كردند، این سرزمین را همچون كره به دو نیمه تقسیم كرده و خوزستان و نفت جنوب را به خاك هایشان الصاق نمایند، پس از جنگ ویتنام و بالاتر از جنگ جهانی اول، دومین جنگ طولانی قرن بیستم خوانده می شود؛ جنگی كه از ایران چندصدهزار شهید و جانباز گرفت و میلیون ها نفر آواره قدرت طلبی كثیف حزب بعث و صدام حسین عبدالمجید تكریتی شدند. صدام پس از آنكه مشاهده كرد نمی تواند پیشروی كند، تلاش كرد شاهرگ حیاتی ایران را بزند و از سال 1363، جنگ نفتكش ها و بمباران خارك و دیگر مناطق نفتی و اقتصادی را در پیش گرفت و در همین بین بر جنگ شهرها نیز شدت بخشید تا به قدری كه می تواند خسارت وارد كند.

 

[Alborz Rad]

كشورهای غربی و شرقی كه بدشان نمی آمد وضعیت زمین سوخته برای ایران رخ دهد و این زمین ها چه به دست ایران و چه به دست عراقی ها افتد، عراق را بیشتر تجهیز كرده و عراقی ها هم موشك باران كور را شدت بخشیدند تا به فرمان امام خمینی (ره)، وضعیت مقابله به مثل رخ دهد و نیروهای ایران نیز كه تا حدود زیادی توان پروازی اش تحلیل رفته بود، برخی مناطق اقتصادی و نظامی بغداد و اربیل را هدف قرار داد كه طبیعتاً با توجه به آنكه خلبانان ایران قصد انهدام مناطق مسكونی را نداشتند، خسارات اقتصادی و انسانی عراق قابل مقایسه نبود و ایران بیشتر در زمینه نظامی خسارت سنگینی به ارتش بعث عراق وارد كرد. صدام در سال 1367، بمباران حلبچه را در حالی كه رزمندگان ایران در آنجا نبودند انجام داد كه هشداری برای حمله به اهواز و شهرهای بزرگ دیگر تلقی شد و شاید یكی از زمینه های پذیرش قطعنامه نیز احتمال حمله شیمیایی به شهرها و شهادت صدها هزار ایرانی در دقایق نخست یك فاجعه انسانی بود.

 

[Alborz Rad]

در این شرایط قطعنامه 598 سازمان ملل، فرصتی برای مشخص شدن عامل و آغازگر جنگ تحمیلی و دریافت خسارت و البته آغازی برای بازسازی كشورمان بود. اما عراق كه از پیروزی در ایران ناامید شده بود، درصدد تجاوز تازه برآمد. صدام این بار در پی بهانه ای برای حمله به كویت بود و بر همین اساس با توجه به آ نكه اتحادیه عرب و كویت او را در جنگ علیه ایران حمایت كرده بودند، صدام خواستار بخشش بدهی هایش به كویت شد، اما امیر وقت كویت حاضر به پذیرش این درخواست نشد و اینچنین بود كه صدام ناقوس جنگ را این بار برای متحدش در زمان جنگ با ایران به صدا درآورد و در اندك زمانی، كویت را تصرف كرد تا به خیال خود بدین ترتیب با احتساب منابع عراق، بر 50 درصد نفت جهان تسلط یابد. اما تنها پنج ماه این داستان ادامه داشت و آمریكا و متحدنیش با قطعنامه سازمان ملل، به كویت هجوم برده و ضمن قلع و قم ارتش عراق، صدام را در موضع پرداخت خسارت به كویتی ها كه همچون ایران چاه های نفتشان آتش گرفته بود قرار داد و این گونه سازمان ملل رقم 52 میلیارد دلار را به عنوان خسارت 5 ماه جنگ برای كویت درنظر گرفته كه پرداخت قسطی اش آغاز شد.

 

[Alborz Rad]

برای ایران اما شرایط متفاوت بود. البته سازمان ملل نتوانست در برابر جنگ سكوت كند و بالاخره در سال 1991 یعنی بیست سال پیش خاویر پرز دكوئیار دبیركل وقت سازمان ملل متحد رسماً عراق را آغازگر جنگ معرفی كرده و از خواسته ایران برای دریافت غرامت پشتیبانی كرد و بر این اساس دولت هاشمی رفسنجانی، ضمن درخواست رسمی دریافت خسارت، رقم خسارت‌های وارده به ایران را هزار میلیارد دلار برآورد كرد، اما سازمان ملل تنها با 200 میلیارد آن موافقت نمود كه این مسئله به دلیل قطع رابطه بین ایران و عراق در آن دوران مسكوت ماند. پس از آن در دوران خاتمی كه تا حدودی یخ رابطه با دولت عراق آب شد و حتی پای زائران ایرانی نیز به این كشور تحت تحریم منجر به برنامه نفت در برابر غذا باز شد، اما خبری از خسارت جنگی و حتی مذاكره در این باره نبود.

 

[Alborz Rad]

آمریكا بعد از یازده سپتامبر، مدتی پس از افغانستان، عراق را هم تصرف كرد و دوران دیكتاتوری صدام هم به پایان رسید و پس از یك دوره، بخش های مهمی از حكومت به دست شیعیان عراق افتاد كه از قضا روابط حسنه ای با ایرانیان داشتند. با این حال همچنان مذاكرات در این باره پیش نرفت و این دوره كه همزمان با دولت احمدی نژاد بوده، تقریباً سكوت دستگاه دیپلماسی ایران در قبال این اتفاق دیدنی بود. تا جایی كه در شهریور ۱۳۸۹، كمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با تهیه طرحی دولت را ملزم به پیگیری اخذ غرامت‌های جنگ كرده اما دولت عكس العملی نشان نداد كه این رفتار با دو برداشت همراه شد: نخست بی اعتنایی به مصوبه قوه مقننه و دوم جلوگیری از بر هم خوردن روابط حسنه با دولتمردان كنونی عراق. عراقی ها نیز اگر درخواستی شده بود، عمدتاً با سكوت از كنارش می گذشتند.
رامین مهمانپرست سخنگوی وزارت امورخاجه ایران چندین ماه پیش، از قرار داشتن موضوع پرداخت خسارت جنگ تحمیلی در دستور كار مقامات عراقی خبر داد اما محمد مجید الشیخ سفیر كنونی عراق در ایران در روزهای اخیر طی گفت و گویی كه با یكی از روزنامه ها داشته، حرف های متفاوتی زده كه خلاف گفته های مهمانپرست است. مجید الشیخ عنوان كرده است: «برادر از برادر شكایت نمی‌كند. ملت عراق مشكلات مالی فراوانی دارد و ایران باید به این موضوع توجه كند.» اما ظاهرا این بهانه مشكلات مالی تنها برای ایران است، چون عراق از سال 1994 پرداخت خسارت كویت را آغاز كرده و پس از صدام نیز ادامه داد كه در نمونه آخر در مردادماه اخیر نیز یك میلیارد و شصت میلیون دلار غرامت جنگی به كویت پرداخت كرد تا بدین ترتیب عراق تاكنون سی و سه میلیارد و سیصد میلیون دلار غرامت جنگی پرداخت كرده و حدود نوزده میلیارد دلار نیز باقی مانده باشد كه در اقساط بعدی قرار است پرداخت نماید.

 

[Alborz Rad]

عراقی ها نداری شان برای ماست كه در ظاهر برادرمان می خوانند اما در اصل تنها حقوق همسایه كوچك و پرپولشان كویت را رعایت می كنند. عراقی كه تجهیزات نظامی از انگلیس و فرانسه و آلمان و دیگر كشورهای اروپایی می خرد و برای خرید 36 فروند اف 16 آمریكایی بودجه دارد و در تلاش برای احیای ماشین جنگی منهدم شده صدام حسین است و چه بسا روزی به عنوان متحد آمریكا، به ایران چنگ و دندان نشان دهد، چگونه حرف از نداری می زند؟ كباب خوردن اینها را باید باور كرد یا گریه نداری شان را؟! البته هر دولتی تلاش می كند از پرداخت چنین غرامت هایی طفره برود، اما چرا دیپلمات های ایرانی ساكت شده اند و آیا این عزیزان نصف دیپلمات های كویتی نیستند؟ برای 5 ماه جنگ با كویت، 52 میلیون دلار در حال پرداخت و برای 100 ماه جنگ با ایران، تنها 200 میلیون دلار خسارت تعیین شده و این خسارت نیز وصول نمی شود؟

آیا این هفته كه سالگرد حمله ددمنشانه صدامیان به خاك وطن و به راه انداختن جوی خون جوانان ممكلتمان است، بهترین زمان برای فشار آوردن به دولت دوست عراق نیست؟ حقیقتاً اگر دستگاه دیپلماسی ایران در فرصت كنونی كه دولت عراق روابط حسنه ای را با ایران دارد، شرایط به آغاز پرداخت خسارت جنگ تحمیلی نرساند، چه تضمینی وجود دارد كه در آینده و با افزایش فاصله زمانی با جنگ و تغییرات احتمالی در آرایش مقامات عراقی به ایران پرداخت شود؟ این مطالبه به حق مردم ایران كه باید صرف بازسازی منطق جنگی علی الخصوص خوزستان و به ویژه خرمشهر و آبادان سرافزار شود، باید تا كی پرداختش به تعویق بیفتد و تا چه زمانی جای تركش ها بر تن شهرهای جنگ زده و مردمانش باقی بماند و تا كی خرمشهری ها و آبادانی ها كه سی و اندی سال پیش شهرشان مركز تجارت بودند، جوانانشان را بی كار ببینند؟

ایران و عراق همچنان در حالت آتش بس و نه صلحند و شاید سال 1388 كه ارتش عراق به میادین نفتی ایران هجوم برد و حتی اقدام به استخراج از این میادین كرد كه اگر تلفن ها برداشته نمی شد و تماس ها برقرار نمی گشت، شاید جرقه ای برای پایان این آتش بس می بود. اینك بهترین فرصت برای گرفتن این خسارت است و قطعاً ایران نمی تواند همچون كویت با دریافت بخشی از درآمد نفت عراق و سالیانه یك میلیارد و چندصد میلیون دلار، خرده خرده خسارتش را بگیرد، چرا كه در این صورت شاید در حدود 150 سال پرداخت خسارت ایران به طول بیانجامد! به نظر می رسد تا امكانش هست، باید برای مطالبه حداقل 200 میلیارد دلار، دستگاه دیپلماسی در زمان دولت كنونی عراق بسیج شده و تمام توان و فشار خود را برای دریافت مطالبات به گونه ای كه ظرف 15 الی 20 سال این خسارت تماماً پرداخت شود، به كار بسته شود.

با این حساب بهترین راه به خصوص در اوضاعی كه عراق عنوان می كند نقدینگی برای پرداخت خسارت ندارد، دریافت خسارت غیرنقدی است و بهترین عنوان دریافت غیرنقدی خسارت، بهره برداری از چاه ها و مناطق نفت خیز و واگذاری امتیاز برخی از این چاه های نفت عراق به ایران باشد تا مسئولان وزارت نفت تا سقف 200 میلیارد دلار به علاوه هزینه تجهیزات و عملیات استخراج، از چاه های عراق استخراج كنند و سپس درب چاه ها را گذاشته و تحویل همسایه بدهند و برای مقدمه نیز می توان سراغ میادین نفتی چون مجنون و سنباد عراق را گرفت و چند چاه دیگر را نیز به این مجموعه پیوند داد.

این درخواست از عراقی ها، معقول ترین برخورد و درخواست است، چرا كه دیگر برادران عراقی نمی توانند بگویند: «نداریم» و نفت خامشان آماده ارائه به عنوان خسارت به مردم ایران خواهد بود. آیا این دریافت پول از سوی وزارت امور خارجه مورد پیگیری قرار خواهد گرفت یا حق ملت ایران هیچ گاه مطالبه نخواهد شد و همچنان تلاش بی فایده خسارت جنگهای جهانی اول و دوم به عنوان نسیه در اولویت قرار دارد تا خسارت مصوب ایران از عراق كه نقد و در دسترس است؟ به هر حال طبیعتاً و برخلاف تاریخ و رسم معمول باید نسیه را چسبید و نقد را رها كرد!

 

[behnam5670]

به قول ظریفی، الان حتی بعد از اعدام صدام، اگه یکی از اینایی هر روز ادعا می کنن صدام هستن رو بگیری بیاریش جلو مردم عراق باز از خوشحالی جلوش سجده می کنن
برادر سیخی چنده بابا

 

[Alborz Rad]

مقایسه ای میان كویت آتش گرفته پس از حمله عراق و كویت امروز

 

[Alborz Rad]

خرمشهر به روایت تصاویر، هنوز بخشهایی از آن نیمه مخروبه است و البته آبادان و دیگر شهرهای جنگ زده نیز چنین است

 

[elisa.ff]

مگه برادر برادرو میکشه..........نه