[ ورزش با حیوانات ] سوارکاری

[fatem]

​

سوارکاری از ورزش‌هایی است که در چند دههٔ اخیر مورد توجه خاصی قرار گرفته است، با این وجود سابقه‌ای طولانی داشته است و می‌توان آن را از کهن‌ترین ورزش‌ها به‌شمار آورد. این ورزش امروزه نه تنها به عنوان یک رقابت سالم و مفید، بلکه به عنوان سرگرمی و به منظور گذراندن اوقات فراقت مورد توجه قرار گرفته است، و با این که نسبت به بسیاری از ورزش‌ها پر‌هزینه به نظر می‌رسد، هر ساله تعداد بیشتری طرفدار به سوی خود جلب می‌کند.
سوارکاری چیست؟​

سوارکاری ورزش، هنر و روش‌هایی است که به سوار شدن و هدایت کردن اسب مربوط می‌شود. ویژگی این ورزش این است که انسان و مرکب (معمولاً اسب) را متحد می‌سازد، بنابرین موفقیت اسب و سوارکار به ارتباط و اعتماد و احترامی که آن دو برای یک دیگر قائل‌اند، بستگی دارد.
تاریخچه
سوارکاری ورزشی بسیار قدیمی است که از دیرباز به منظور جنگیدن یا پیام‌رسانی به افراد آموزش داده می‌شد.
تاریخ رام کردن اسب هنوز به درستی شناخته نشده است. باستان‌شناسان با توجه به قدیمی‌ترین آثار بر جای مانده از پیشینیان در رابطه با رام کردن اسب‌ها، معتقدند که اولین اسب‌های اهلی به بیش از سه هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردند. قبل از آن اسب به منظور تهیهٔ غذا شکار می‌شده‌است. البته باستان‌شناسان در بعضی نقاط از اروپای شرقی دهنه‌هایی پیدا کرده‌اند که به شش هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردند. این نشان می‌دهد که انسان از آن زمان سعی داشته است که اسب را رام کند و از آن بهره ببرد، ولی به دلیل سرعت آن در فرار موفق نشده است. قدیمی‌ترین آثار در اروپای شرقی، شمال قفقاز و آسیای مرکزی یافت شده‌اند.




اگرچه اهلی ساختن اسب در مقایسه با حیواناتی چون سگ (نه هزار سال قبل از میلاد) و گوسفند و بز (پنج هزار سال قبل از میلاد) مؤخر بود، با این وجود تحول عظیمی در زندگی انسان به‌وجود آورد. انسان نه تنها از گوشت و شیر اسب بهره می‌برد، بلکه برای جابه‌جایی نیز از او استفاده می‌کرد. نکتهٔ جالب در این باره این است که مورخان عقیده دارند که مردم قبل از یادگیری چگونه سوار شدن بر اسب، از ارابه استفاده می‌کردند. آنان برای این فرضیه خود دو دلیل عمده ارائه می‌کنند:

• فسیل‌های پیدا شده نشان می‌دهند که اسب‌های آن دوره برای حمل انسان بسیار کوچک بوده و قد آن‌ها (بلندی جدوگاه) به بیش از ۱۴٠ سانتی‌متر نمی‌رسید.
• قبل از آن که اسب توسط انسان رام شود، مردم از ارابه استفاده می کردند و آن‌ها را به حیواناتی از چون گاو یا الاغ وحشی می‌بستند. بستن ارابه به اسب‌های کوتاه قد خیلی دشوار نبود، در حالی که سوار شدن بر کمر اسب باعث وحشت و رم کردن آن می‌شد.

مهار و تربیت کردن اسب‌ها در زندگی مردم اوراسیا تحول و تأثیرات فراوانی به دنبال داشت. در حالی که در گذشته طی کردن مسافت‌های طولانی غیر‌ممکن به نظر می‌رسید، انسان توانست به کشف سرزمین‌های جدید و کشور گشایی بپردازد. کم‌کم وسایلی برای هدایت و تسلط بیشتر بر اسب مانند زین و رکاب (که از اختراعات چینی‌ها می‌باشند) ساخته شدند و در اختیار سوارکاران گرفتند. تربیت و پرورش اسب نیز، به خصوص در خاورمیانه اهمیت بسیاری یافت و صحرا‌نشینان این مناطق به پرورش و نگاه‌داری اسب‌های اصیل عربی پرداختند. سوارکاری تا اواخر قرن پانزدهم، بیشتر در جنگ‌ها معمول بود. البته در بعضی از کشور‌ها مانند ایران باستان، به‌عنوان ورزش و سرگرمی نیز مورد توجه قرار می‌گرفت (مانند بازی چوگان)، ولی جنبهٔ هنری آن از اواخر قرن پانزدهم میلادی به بعد اهمیت یافت. بلأخره در اواخر قرن نوزدهم، با پیشرفت صنعت و جایگزین کردن اسب‌ها توسط ماشین‌آلات، سوارکاری جنبهٔ ورزشی و سرگرمی که امروزه مشاهده می‌شود را به خود گرفت.
برقراری ارتباط با اسب

اسب


اولین گام یادگیری سوارکاری ، یادگیری ارتباط برقرار کردن با اسب است. سوارکار باید بتواند خلق‌و‌‌خوی اسبی را که قرار است سوار شود درک کند و با او به خوبی ارتباط برقرار کند، تا اسب فرمان‌های او را بهتر درک‌ کند و انجام دهد. سوارکار می‌تواند از روی حرکات و برخی از اعمال اسب متوجه منظور او شود. حرکات گوش‌های اسب در این مورد بسیار مؤثر است. به طور مثال، هنگامی که اسب گوش‌هایش را به سمت جلو می‌چرخاند و سرش را بالا می‌گیرد، به این معناست که صدایی او را نگران کرده است و او با‌دقت در حال پیدا کردن منبع صداست. و یا هنگامی که اسب گوش‌هایش را در جهات مختلف می‌چرخاند و حرکت می‌دهد، به این معناست که با دقت اطرافش را تحت نظر دارد. گوش‌های مایل به سمت پایین در دو طرف سر اسب، نشان دهنده‌ی تسلیم شدن و اطاعت اسب هستند. البته این حالت گوش‌ها در صورتی که لب‌ها به سمت پایین افتاده باشند، نشانه‌ی خواب‌آلودگی است. اسبی که گوش‌هایش را می‌چرخاند و زبانش را بیرون می‌آورد، قصد سر‌به‌سر گذاشتن و بازی با سوارکار را دارد. اگر اسب گوش‌هایش را به سمت جلو مایل کند و سرش را کمی خم کند، یعنی به سوارکار (یا هر کس دیگری) اعتماد دارد. اگر گوش‌هایش را به سم عقب بچرخاند، یعنی چیزی باعث بی اعتمادی یا عصبانیت و ناراحتی او شده است. در صورتی که گوش‌هایش را به سمت عقب بخواباند، یعنی بسیار خشمگین است و یا این که به شدت ترسیده است. در این صورت اسب می‌تواند بسیار خطرناک باشد و حمله کند. حرکت سر و پاهای اسب نیز می‌توانند در درک منظور او کمک کنند. اسبی که سرش را کمی پایین می‌آورد و ناگهان به‌شدت تکان می‌دهد، بد‌خلقی خود را نشان می‌دهد. هنگامی که پاهای جلویش را بر زمین می‌کوبد، عصبانیت یا بی‌قراری خود را ابراز می‌کند، در حالی که وقتی اسب پاهای عقبش را بر زمین می‌کوبد، می‌خواهد بفهماند که چیزی باعث ناراحتی او شده است (مثالاٌ مگس و ...).
ادامه دارد

 

[xphoenix]

برای شروع من یه مطلب درباره گوش های اسب که منبعشم سایت اسواران ه

اسب با گوشهایش چه علامتی می دهد؟

گوشهای اسب به ندرت ثابت هستند. درست مثل دیشهای رادار که آسمانها را تحت نظر می گیرند، گوشهای اسب هم مرتب به این طرف و آن طرف درحرکت هستند و کوچکترین علائم صوتی را از دنیای اطراف دریافت می کنند. برای اجداد اسب امروزی این دو به خصوص مهم بوده است که تنها وسیله برای حفظ جان، به سرعت فرار کردن از خطر بوده و به این ترتیب خیلی مهم بوده است که از اولین علائم هشدار دهنده (علائم خطر) آگاه شوند. به طوریکه بتوانند قبل از آنکه دشمن حمله ور شود در طی چشم بر هم زدن به سرعت دور شود و گوشهای اسب که دائماً در حرکت است اولین سیستم هشدار آنها بوده است.
به علت اینکه حالت گوشها با روحیه اسب تغییر می کند، طرز قرار گرفتن گوش می تواند به منزلة علائمی توسط سوار (همراه) تعبیر شود. یک اسب می تواند حالت روحی اسب دیگری را با نگاه کردن به گوشهای آن اسب تشخیص دهد. بنابر این گوشها دارای یک نقش دو گانه هستند. آنها علائم صوتی را دریافت می کنند و علائم بصری را ارائه می دهند. این علائم بصری بی اندازه مفید هستند برای اینکه گاو، گوزن وآهو شاخ دارند که از نوک کله آنها به طرفین بیرون می روید و این امر حرکت گوشهای آنها را مخفی می کند، ولی گوشهای اسب مخفی نیستند حتی از یک فواصله بسیار دور هم به طور کامل قابل رویت هستند یا حتی وقتی که اسب را می توان به حالت نیم رخ دید.
ست میذارم!

 

[xphoenix]

:
وقتی گوشها به حالت معمولی هستند آنها به صورت آزاد و رو به بالا نگاه داشته می شوند. به طوریکه روزنه آنها به طرف جلو و خارجی (بیرونی) است. در این حالت اسب می تواند محوطه جلو و هر دو جانب را تحت نظر بگیرد. این حالت معمولی به بهترین وجه محیط اطراف را پوشش می دهد. ولی به محض اینکه صدای عجیبی شنیده می شود، یک یا هر دو گوش سریع روبه آن صدا می چرخند و آن را با دقت مورد آزمایش قرار می دهند.
اگر صدایی به نظر عجیب یا مشوش کننده باشد اسب سرش را یا حتی تمام بدنش را به طرف منشاء صدا بر می گرداند وبعد گوشها را تیز می کند به طوریکه آنها کاملاً سیخ می ایستد و روزنه ی آنها مستقیماً به طرفی که صدا از آن می آید قرار می گیرد. گوشهای سیخ در اسب نشانگر این هستند که اسب یکّه خورده، کاملاً هشیار است یا اینکه صرفاً کنجکاو و علاقه مند است و این حالت معمولاً در موقع برخورد از روبرو دیده می شود.
در مقابل گوشهای سیخ ،گوشهایی به صورت بال هواپیما هستند. در این حالت گوشها به صورت جانبی افتاده و روزنه آنها پایین به طرف زمین است. این حالت گوش در اسب های خسته یا بی حال و یا در اسبی که کاملاً علاقه اش را به دنیای اطراف از دست داده دیده می شود. این حالت حاکی از آن است که اسب از نظر روحی در وضع خوبی نیست. گاهی اوقات این حالت شدید شده و حالتی به نام "گوشهای افتاده" پیش می آید که در آن گوشها شل و ول به طرف پایین می افتند. این حالت وقتی دیده می شود که اسب دچار حالت چرت است و یا اینکه درد دارد و می خواهد راه شنواییش را به تمام پیامهای وارده ببندد. این حالت گوشهای جانبی افتاده در عین حال به عنوان علامت "بازندگی" در خلال یک نبرد یا در خلال یک برخورد اجتماعی پر هیجان پیش می آید. اسب ضعیف تر در واقع با این حالت گوش می خواهد بگوید: "من اهل دعوا نیستم، من کنار می روم، شما برنده اید، بنابراین دست از سر من بردار."
گاهی ممکن است اسبی را که در حال سواری دادن است ببینید که گوشهایش به طرف عقب افتاده است. این یک علامت مخصوص است. گوشها به طرف جانبی خم شده اند ولی روزنه آنها به سمت عقب به طرف سوار کار است این حالت نشان می دهد که اسب نسبت به سوار خود کاملاً مطیع است و در عین حال از او می ترسد. این حالت گوشها تابعیت کامل اسب و نگاه داشتن روزنه آنها به طرف عقب نشانگر نیاز حیوان به این است که هر گونه صدای کوچکی را از این موجودی که بر پشتش سوار است و در او ایجاد ترس می کند، بشنود. این حالت گوش در اسبهایی که صاحبانشان خیلی خشن هستند معمولی است. در ضمن این حالت گوش وقتی که یک مادیان و یک نریان با قصد جفت گیری با هم روبرو می شوند مشاهده می شود. مادیان اغلب این حالت گوش را وقتی به خود می گیرد که امیال شدید جنسی اش او را وادار می کند که به نریان قدرتمند نزدیک شود. مادیان به طرف نریان جلب شده ولی در عین حال از او می ترسد و این حالت را با گوشهایش نشان می دهد. همین حالت مطیع بودن مادیان به صورت یک محرک جنسی در نریان عمل کرده و به او اطمینان می دهد که لگدی از طرف مادیان دریافت نخواهد کرد.
اگر ترس بدل به یک وحشت کورکورانه شود به حالت گوشهای سیخ وهشیار باز می گردد. در این حالت گوشها بیشتر سیخ هستند ولی در عین حال به طور دائم حرکت های ریز می کنند. اسبی که گوشهایش می پرند احتمال دارد که از وحشت رم کند.
در کفه دیگر ترازوی حالات روانی، وقتی که خشم، تجاوز و برتری سر آنها را بالا می آورد حالت گوشهای به عقب چسبیده ایجاد می شود که در آن حیوان گوشهایش را کاملاً به سرش می چسباند، به طوریکه بدون گوش به نظر می رسد وبعضی ها معتقدند که یکی از دلایل اینکه انسانها می توانند اسب را این چنین آسان کنترل کنند این است که لابد ما همیشه به نظر اسبها غالب و خطر ناک می رسیم، صرفاً به خاطر اینکه گوشهای ما همیشه به طرف عقب به کله مان چسبیده است. در زبان اسبی این امر حتماً ما را واقعاً ترساناک جلوه میدهد و آنها هم برای عوض کردن این موقعیت هیچ کاری از دستشان بر نمی آید. هر چقدر هم که این حیوانات حالت مطیع بودن خود را نشان دهند ما هرگز گوشهایمان را به حالت موافقت سیخ نمی کنیم یا اینکه آنها را به حالت چرت زدن ول نمی کنیم.
اینکه گوشهای به عقب چسبیده در اسب علامت خشونت و تجاوز دارد یک دلیل خوب است و علتش این است که اسب های اولیه نیز برای اینکه گوشهایشان را از حملات رقبا در امان نگاه دارند آنها را به این حالت در می آورند. وقتی که گوشها کاملاً به طرف عقب چسبیده اند احتمال اینکه گاز گرفته شوند یا پاره شوند بسیار کم است و در خلال دوران تکامل ، این حالت دفاع از خود، به صورت جزئی از زبان روزمره بدن اسب در آمده است. به جای اینکه این حالت را صرفاً برای لحظة جنگ نگاه دارند هنگامی که دو اسب رقیب با هم روبرو می شوند از آن به عنوان یک نشانه تهدید استفاده می کنند. اسب متجاوز تر صرفاً گوشهایش را به عقب میکشد و در واقع با این کار می گوید:"اگر جنگ دلت می خواهد، من حاضرم" واسب دیگر می تواند یا حالت مطیع بودن و بازندگی را به خود بگیرد و یا او هم به نوبه خود تهدید کند. به این ترتیب مشاجرات اغلب بدون داخل شدن در یک جنگ واقعی پایان می پذیرد، به آن معنی که این علائم جای گاز گرفتن ولگد پرانی را می گیرند. در یک مورد بخصوص دو عکس العمل گوشی غیر متعارفی وجود دارد. اگر یک اسب مسابقه را دوپینگ کرده باشند وضعیت او از طریق طرز عجیبی که گوشهایش را نگه می دارد روشن می شود. اگر به اسب داروی آرام بخش داده باشند گوشهایش به طرف جانب می افتند ولو اینکه از هر نظر دیگر اسب فعال باشد. وقتی که حیوان گام بر می دارد این گوشهای افتاده ممکن است به بالا و پایین حرکت کند؛ گویی که دیگر عضلات گوش آنها را هدایت نمی کند. اگر بر عکس به اسب داروی محرک داده باشند آن وقت گوشهایش کاملاً سخت می شوند. در این حالت امکان دارد که مامورین قبل از انجام مسابقه متوجه شوند.
در آخر باید این را همواره به یاد داشت که در خلال زندگی روزانه اسب گوشهایش (منظور اسب معمولی بدون استفاده دارو است) برای دریافت اصوات تازه دائماً در حرکت هستند. گوشهای متحرک که به این طرف و آن طرف در حرکت هستند علامت این می باشد که توجه و علاقه اسب دائماً به این سو و آن سو تغییر می کند.
در یک گله اسب، هر گاه یکی از اعضای گله در فاصله ای دور در مورد چیزی در یک جهت دیگر کنجکاو شده و روی به آن جهت گذارد، بقیه اعضای گله نیز می توانند با وسائل شنوائی خود متوجه او شوند. این گونه تغییرات ناگهانی در جهت صدا می توانند تمام ملاحظات دیگر را منتفی سازند. چنانچه صدائی از پشت سر بیاید، گوشها بدون در نظر گرفتن وضع روحی حیوان، به طرف عقب چرخانده می شوند. تنها هنگامی که این فعل و انفعالات شنوائی ساکت شوند گوش ها دوباره به وضع آرام تر و وضعیت روحی ای که حیوان به دراز مدت آن را حفظ می کند باز می گردند. اسب ها خیلی سریع اختلافات میان علائم خطری کوتاه مدت و علائم روحی دراز مدت را فرا می گیرند و برای ما هم بسیار ساده است که همین کار را بکنیم. یک بار که این حالات ساده ی گوش اسبی را یاد گرفتیم، دیگر با یک نظر می توانیم وضع روحی حیوانات را تشخیص داده و راحت تر و خودمانی تر به دنیای آنها وارد شویم.

 

[maryam28]

انواع سوارکاری

انواع سوارکاری

شامل رشته هايي چون اسب دواني، چابک سواري، پرش با اسب، چوگان، درساژ (حرکات نمايشي اسبهاي تربيت شده)، شکار با اسب، روديو (Rodeo مسابقه با اسبهاي وحشي)، اسب دواني استقامت و رشته هاي متعدد و تماشايي ديگر. براي آشنايي با اين ورزشها، بهتر است از معرفي متداول ترين آنها، يعني اسب دواني آغاز کنيم : اسب دواني
اسب دواني، رشته اي پر سابقه در سوارکاري است که در طي قرون متمادي اجرا مي شده است، ارابه راني، يک مثال از مسابقات سرعت در زمان روم باستان است. در اساطير تمدنهاي مختلف نيز، به مسابقه با اسب بسيار اشاره شده است و راندن ارابه و داشتن اسبهايي جادويي، از ويژگيهاي قهرمانان اسطوره به شمار ميرود و خود دليل موجهي براي اهميت اسب و سوارکاري در تمدنهاي باستاني به شمار ميرود.

​

مهمترين شکل اسب دواني، چابک سواري با اسبهاي اصيل يا thoroughbred racing نام دارد و در بسياري از کشورهاي جهان علاقمنداني دارد.

​

(لازم به توضيح است که نژاد تروبرد، در اصل نژادي ترکيبي است که از ترکيب اسبهايي با ويژگيهاي مشخص چون اندام قوي، سرعت، زيبايي، مقاومت و... به دست آمده اند و متخصصان پرورش آنها، با پرداخت مبالغ گزاف، ماديان يا اسب نر خاصي را براي گرفتن نطفه اجاره ميکنند تا کره هايي با مشخصات اصلاح شده به دست بياورند.)

ارابه راني تک اسبه نيز در ايالات متحده، کانادا، استراليا، فرانسه، ايتاليا و اسکانديناوي تا حدي مورد توجه است. مسابقه اسب دواني براي اسبهاي کوچک و قوي که کوارتر هورس quarter horse ناميده ميشوند نيز در ايالات متحده طرفداران بسياري دارد.

امروزه در بسياري از کشورهاي جهان، پرورش، اصلاح نژاد و تربيت اسب و همچنين برگزاري و شرکت در مسابقات اسب دواني يک فعاليت اقتصادي قابل توجه به شمار مي آيد و جالب است بدانيد که صنعت قمار يکي از حاميان بزرگ آن است، زيرا شرط بندي بر روي اسب، يکي از رايج ترين و به نوعي قابل دسترس ترين انواع قمار به شمار ميرود و براي گردانندگان اين صنعت بسيار سودآور بوده است.

از مسابقات National Hunt Racing
اسبهاي استثنايي و خاص، ميتوانند در مسابقات برنده ميليونها دلار شوند و فروش نطفه آنها براي اصلاح نژاد، ميليونها دلار به جيب صاحبانشان سرازير ميکند. سبک مسابقه، مسافت تعيين شده و شيوه برگزاري آنها، بسته به کشوري که برنامه در آن اجرا ميشود با يکديگر تفاوت دارند و کشورهاي بسياري هستند که سبکهاي متفاوت اسب دواني در آنها اجرا ميشود.
براي مثال در انگلستان، مسابقاتي اجرا ميشوند که در آنها از مانع استفاده ميشود که يا به شکل پرچين و يا خاکريز هستند و به نام مسابقه ملي شکار (National Hunt racing) شهرت دارند، از طرفي مسابقاتي به نام مسابقه يکنواخت يا مسطح (Flat racing) نيز وجود دارد که در مسافت معيني انجام ميگيرد و در آن از هيچ مانعي استفاده نميشود. انگلستان موطن بسياري از چابک سواران نام آور بوده است که در ميان آنها ميتوان به گوردون ريچاردز (Gordon Richards) اشاره نمود.

در ايالات متحده، مسابقات اسبدواني در زمينهاي مسطح خاکي يا چمن برگزار ميشود که بيشتر آنها هم از نوع چابک سواري با اسبهاي اصيل هستند. مسيرهاي ديگر مسابقات شامل پيستهاي مسابقات کوارتر هورس و اسبدواني با مانع هستند که البته گاهي به ترکيبي از اين سه نوع هم برميخوريم. مسابقه با نژادهاي خاص مانند مسابقه با اسب عربي، در اندازه هاي محدودتري به چشم ميخورد.

​

مسابقات اسبدواني با اسبهاي اصيل در مسافتهاي مختلف انجام ميشود که رايجترين انواع آن 4.5 فورلانگ معادل 905 متر تا يک و نيم مايل معادل 2414 متر است. پرورش دهندگان اسب با درنظر گرفتن اين مسافات، اسبهايي با ترکيب نژتدهاي خاص پرورش ميدهند که بنا به نوع مسابقه سريع يا مقاوم باشد.

نقطه اوج در مسابقات اسبدواني آمريکا، به طور سنتي مسابقات اسب دواني کنتاکي (Kentucky Derby) است که همراه با Preakness Stakes و Belmont Stakes، مجموعه Triple Crown را تشکيل ميدهند که مسابقات مخصوص اسبهاي سه ساله است.

مسابقات چابک سواري تروبرد در آمريکا يک تالار افتخار (Hall of fame) دارد که در آن مجموعه بزرگي از شناسنامه اسبها، چابک سواران و تربيت کنندگان اسب و همچنين عکسها، يادگاريها و وقايع نگارها نگهداري ميشود.

Phar Lap
با توجه به اينکه توجه علاقمندان سوارکاري و رسانه هاي خبري بيشتر بر روي موفقيت اسبهاي نر در مسابقات و همچنين نژادهاي اصيل نر براي اصلاح نژاد متمرکز است، تبليغات بسيار کمتري بر روي ماديانهاي اصيل انجام ميگيرد. يکي از اين ماديانها، لا ترويين (La Troienne) نام دارد که يکي از باارزش ترين ماديانهاي قرن بيستم محسوب ميشود و بسياري از اسبهاي قهرمان نژاد تروبرد، از نسل او هستند.
مشهورترين اسب استراليا فارلپ (Phar Lap) نام دارد که در اصل نيوزيلندي و يک اسب يورتمه رو اصيل و بيار موفق در دهه 60 بود.

​

در کانادا، مشهورترين اسب، نورترن دنسر (Northern Dancer) نام داشت که پس از برنده شدن در مسابقه کنتاکي و پريکنس (Preakness)، موفقترين اسب و پدر تروبرد نام گرفت . پسر او که نيژينسکي (Nijinsky) دوم نام دارد نيز داراي شهرت فراواني است.

يک اسب مشهور ديگر، شرگر (Shergar) نام داشت و در ايرلند که به خاطر تاريخ اسبدواني خود بسيار شهرت دارد، به مقام قهرماني مسابقات اسبدواني تروبرد شد. اين اسب در 8 فوريه 1983 دزديده شد و هرگز يافته نشد.

 

[abyss ocean]

کد خبر : 1028395 زمان ارسال : شنبه 1392/09/30 10:43 [h=1]لنکراني سرپرست فدراسيون سوارکاري شد[/h][h=2] وزير ورزش و جوانان طي حکمي موسي لنکراني را به عنوان سرپرست جديد فدراسيون سوارکاري منصوب کرد.[/h]

در حکم محمود گودرزي وزير ورزش و جوانان براي لنکراني که روي سايت اين فدارسيون قرار گرفته، آمده است: « جناب آقاي موسي لنکراني نظر به تعهد و تجربه جنابعالي در امور مديريتي و به استناد اختيارات مندرج در اساسنامه فدراسيون‌هاي ورزشي به موجب اين ابلاغ جنابعالي بعنوان سرپرست فدراسيون سوارکاري منصوب مي‌شويد. انتظار دارم ضمن انجام امور جاري فدراسيون با هماهنگي معاونت توسعه ورزش قهرماني و حرفه‌اي در اسرع وقت نسبت به برگزاري مجمع انتخاباتي فدراسيون اقدام نماييد. توفيق روزافزون جنابعالي را از درگاه ايزد متعال خواستارم.» به گزارش مهر، قبل از اين محمود حيدري به عنوان سرپرست فدراسيون سوارکاري فعاليت مي کرد.

 

[abyss ocean]

کد خبر : 1030583 زمان ارسال : دوشنبه 1392/10/23 15:42 [h=1]صيدانلو سرپرست فدراسيون سوارکاري شد[/h][h=2] محمود صيدانلو حکم سرپرستي فدراسيون سوارکاري را گرفت تا انتخابات اين فدراسيون را برگزار کند.[/h]

به نقل از پايگاه اطلاع‌رساني وزارت ورزش و جوانان محمود گودرزي، وزير ورزش و جوانان در حکمي از صيدانلو خواست تا به عنوان سرپرست، انتخابات فدراسيون را در اسرع وقت برگزار کند. در حکم دکتر گودرزي به صيدانلو آمده است:«‌ نظر به تعهد و تجربه جنابعالي در امور مديريتي و به استناد اختيارات مندرج در اساس نامه فدراسيون‌هاي ورزشي و به موجب ابلاغ با حفظ پست ثابت سازماني به عنوان " سرپرست فدراسيون سوارکاري" منصوب مي‌شويد. انتظار دارم ضمن انجام امور جاري فدراسيون‌ با هماهنگي معاونت توسعه ورزش قهرماني و حرفه‌اي در اسرع وقت نسبت به برگزاري مجمع انتخاباتي فدراسيون اقدام کنيد. توفيق روزافزون جنابعالي را از درگاه ايزد متعال خواستارم.» صيدانلو مديرکل توسعه ورزش‌هاي همگاني وزارت ورزش و جوانان است. او پيش از اين سرپرست فدراسيون تکواندو بود و انتخابات اين فدراسيون را برگزار کرد. انتخابات فدراسيون سوارکاري در مرحله تعيين صلاحيت داوطلبان قرار دارد و به محض مشخص شدن نامزد هاي نهايي انتخابات اين فدراسيون برگزار مي شود.

 

[abyss ocean]

کد خبر : 1033690 زمان ارسال : پنج شنبه 1392/11/24 23:16 [h=1]نفرات برتر مسابقات پرش جام اسب طلايي[/h][h=2] دومين روز مسابقات پرش جام اسب طلايي در باشگاه سوارکاري آزمون با معرفي نفرات برتر به پايان رسيد.[/h]

در دومين روز اين مسابقات 51 سوارکار حضور داشتند و به رقابت با يکديگر در باشگاه سوارکاري آزمون تهران پرداختند. * اسامي نفرات برتر دربخش اونرز (مالکان) به شرح زير است: 1-مهراب معصومي با اسب کشميره 2-دنيا فکوريان با اسب ساخاري 3-سامان گلستانيان با اسب مارتيني 4-محمد کارخانه با اسب سکرت 5-مهراب معصومي با اسب بيک بيوتي 6-ابوالفضل ملک لو با اسب آردن 7-دنيا فکوريان با اسب آبزي شين 8-عليرضا محکم کار با اسب آپ تومي 9-حسين علينقيان با اسب زازوا

 

[RAMTIN64]

سوارکاری عشق است عشششششقققققق

 

[Nazi_Elite]

سوارکاری خیلی دوست دارم...