نیما، پسر چهارساله‌ای که دومین کودک آزار دیده در یک ماه اخیر است و توسط مادرش آزار دیده است، از شیرخوارگاه آمنه به پدرش تحویل داده شده است.
الناز محمدی :اگر قرار باشد مطرح‌ترین خبر اجتماعی را در یک ماه گذشته معرفی کنیم، شاید کودک آزاری بهترین گزینه برای این موضوع باشد.
تاریخ روزنامه‌نگاری در کشور کمتر روزهایی را سراغ دارد که هر دو سه روز یک بار در یک ماه، تیتر روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها در مورد آزار دیدن چند کودک از سوی پدر و مادرشان باشد.
هانیه، نیما و باربد کودکانی‌اند که در یک ماه گذشته به ترتیب در خانه‌های پدر و مادرشان شکنجه شدند و عکس‌هایشان در سطح گسترده‌ای منتشر شد. هرچند از زمانی که خبر شکنجه شدن هانیه منتشر شده، تعداد زیادی از کارشناسان اجتماعی و روانشناسان در این مورد اظهارنظر کرده‌اند و هرکدام راه‌حل‌های مختلفی را برای چگونگی بررسی وضعیت آنها ارائه کرده‌اند، اینطور که معلوم است مسئولان مربوطه چندان به این اظهارنظرها توجهی نکرده و بعد از گذشتن 10 روز از آزار دیدن نیما، پسر چهارساله‌ای که دومین کودک آزار دیده در یک ماه اخیر است و توسط مادرش آزار دیده است را از شیرخوارگاه آمنه به پدرش تحویل داده‌اند.
او که به علت صدمات ناشی از ضرب و جرح شدید توسط والدینش در 18 اردیبهشت به بیمارستان منتقل شده بود، دچار ضرب و جرح، سوختگی شدید در نقاط مختلف بدن از جمله آلت تناسلی و نیز ترومای (کبودی) شدید دو چشم بود.
مصطفی اقلیما، رییس انجمن علمی مددکاران اجتماعی ایران با اعلام خبر تحویل نیما به پدرش در روز گذشته به ایسنا گفته است که « بر اساس قانون، پدر هر زمان که بخواهد می‌تواند با مراجعه به دستگاه قضایی، زمینه بازگرداندن فرزندش را فراهم کند.»
او گفته « اگرچه روال قانونی تحویل نیما به پدرش طی شده است، اما باید دید که قاضی مسوول رسیدگی به پرونده، چگونه این موضوع را پیگیری کرده که پدر را واجد صلاحیت نگهداری از نیما شناخته است. بعید است که قاضی پرونده از پزشکی قانونی درباره «سلامت روانی والدین نیما» استعلام کرده باشد.»
از سوی دیگر هنوز معلوم نیست که وضعیت باربد پسر سه ساله‌ای که به گفته پرستاران، احتمال زنده ماندنش با 70 درصد سوختگی، بسیار اندک است، چه می‌خواهد بشود. باربد توسط پدر معتادش که به شیشه اعتیاد دارد به آتش کشیده شده و او هم دلیل کارش را تهدید و وادار کردن همسرش به ادامه زندگی مشترک اعلام می‌کند.
حقوقدانان می‌گویند باید با کودک آزاری در چارچوب قوانین موجود، برخورد محکمتری صورت گیرد، زیرا قوانین کنونی جامعه و همچنین عضویت ایران در کنوانسیون حقوق کودکان، ضمانت اجرایی لازم را برای مجازات خاطیان در نظر گرفته است.
بهمن کشاورز، وکیل پایه یک و رئیس اتحادیه کانونهای وکلای کشور نیز نظر مشابهی دارد. او در این مورد به خبرآنلاین می‌گوید: «قانون مصوب سال 1381 که ضمن آن در مورد کودک آزاری و تعرض به کودکان مقرراتی برقرار شده تا حد زیادی خلاء قانونی را پر کرده است هر چند که برخی نظریات کمیسیون مشورتی اداره حقوقی قوه قضاییه اعمال شدید مقررات قانون مذکور را تا حدی دشوار ساخته است.»
قانون حمایت از کودکان و نوجوانان در 9 ماده در تاریخ 11/10/81 به تایید شورای نگهبان رسید و در اکثر پرونده‌های مربوط به کودک‌آزاری از منابع اصلی مورد استناد وکلای دادگستری است. ماده چهار این قانون برای مرتکبان آزارو شکنجه روحی و جسمانی اطفال و نادیده گرفتن بهداشت و سلامت جسمی و روانی آنها مجازات زندان از 3 ماه و 1 روز تا 6 ماه و تا 10 میلیون ریال جزای نقدی را درنظر گرفته و ماده 3 آن هم مجازات‌هایی سنگین‌تر برای مرتکبین به بهره‌کشی اقتصادی و به کارگیری اطفال در شغل‌های خلاف و...مقرر کرده است.
http://www.khabaronline.ir/news-151900.aspx
هم این بود که مدرسه می خواد چیکار، درس بخونه که به چی بشه ! 
