راستی ، اگر گشنه ای ، فقیری ، مسکینی ، نداری دور و برمونه و میبینیمش ، دلیلش از بخل و بی محبتیه ماست . من و شما اسباب کسی رو که پول نداره کرایه بده میریزیم بیرون ، ماییم که میبینیم یک بچه گشنه گوشه خیابونه نمیبریمش یک غذایی بهش بدیم ، ماییم که باعث میشیم یک نفر نتونه ازدواج کنه که بره زنا کنه ، خود ما هستیم ... دولت شده بهانه و سرپوشی برای کارهای نکرده خود ما ... غزه و فلسطین و اسرائیل و عراق و بغداد و کابل و امثالهم ، تا بوده ، همین بوده و هست و خواهد بود

ما برای خودمان چه کردیم ؟؟؟؟؟
دوست خوب من در اینکه مردم هم تغییر رویه اخلاقی دادن شکی نیست ولی چرا همیشه وظایف دولت رو مردم باید انجام بدن؟؟؟
من نمی خوام بگم دولت کمک میکنه به فلسطین یا نه ولی امر مسلم اینه که وقتی پول نفت 140 دلاری و حس نکردیم و الان شده 30-40 دلار و باز هم ما حس نمیکنیم به خاطره اینه که این پول اصلاً تو جریان جامعه نمیو فته و مردم خودشوم خودشونو می گردونن، تو بخش مسکن شاید بالای 40% هزینه های مسکن رو دولت میگیره و از این حق عقب نشینی نمیکنه و با این حال گرونی مسکن رو به گردن ساختمان سازها میندازه و تنها و تنها اونها رو مسبب می دونه ، بعد از این همه سال هیچکدوم از ساختمانهایی که ساخته میشه از نظر کیفی رتبه نگرفتن این یعنی مرگ مدیریت.
دولت در بخش اقتصادی 7 وظیفه داره و اگر به وظایفش درست عمل کنه فقیر نمی مونه و اگر ضیف عمل کنه که داره اینکارو میکنه ثروت در جامعه کاملاً نا عادلانه تقسیم میشه و در واقع 20% مردم 80% منابع رو در اختیار میگیرن این یعنی فقر و اختلاف شدید طبقاتی و اما 7 وظیفه اقتصادی دولت:
1-ارائه کالاهای عمومی
2-ثبات سازی اقتصاد کلان
3-ایجاد زیر ساختارها
4-بازتوزیع درآمد
5-سیاست گذاری
6-مقابله با مسائل جانبی عملکرد بخش خصوصی
7-ایجاد بازارهایی که وجود ندارند.
در مورد هر کدوم توضیحی نیاز بود بگین تا منم توضیح بدم. ولی توجه کنید کاسه گدایی دولت اونم تو مملکتی که پولداره همیشه جلوی مردم دراز بوده و اگر 7 مورد بالا درست انجام میشد ما فقیر نداشتیم نه اینکه همه چیو از خودمون بخواهیم . ما شاید از نظر اخلاقی متعهد کمک به هم باشیم ولی از نظر مدنی و از نظر عرف دلیلی واسه کمک کردن به هم نداریم چون چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام هست هرچند ماها تا حد امکان به هم کمک می کنیم.
پس میبینی اینا بهونه نیست، اون کسی که حرفاش تناقص داره دولت ماست و سیستم ماست یه شبکه ما داره فیلم جبهه و جنگ و حاجی بازی نشون میده که چقدر عراقیا بد بودن شبکه دیگه بمب گذاری تو بغداد و اینکه برادر های عراقی ما کشته میشنو و ما باید به اونها کمک کمنیم و با وقاهت در حالی بحث افزایش حقوق کارمندان، باز نشستگی و وام های دانشجویی ، بخش بهداشت و ...... تو مجلس خاک می خورن ، خبر از کمک های میلیون دلاری به عراق میشه همون عراقی که تو خرمشهر به هیچ کس رحم نکرد حتی به جنین درون شکم مادرها ( من نفرتم رو از اعراب نمی تونم پنهان کنم) .این همون پولیه که واسه خونه است نه مسجد.
از طرف دیگه دشمنی اعراب با ایران به کسی پوشیده نیست ، من خواهان جنگ و کشتار نیستم منم دلم برای مادری که به عزای طفلش نشسته میسوزه منم بغضم میگیره ولی بغضم موقعی میترکه که می فهمم چند تا مادر ایرانی برای بچشون گریه میکنن چون خرج عمل ندارن ، چند تا زندگی به خاطر بی پولی از هم پاشیده میشه ، اکثر دوستانی که تو همین انجمن هستن و با خیالاتی دارن درس میخونن و فردا باید به فکر بیکاریشون باشن اینا واسه من گریه دار تره. من قبل از دینم یه ایرانیم برای من ایران مهم تر از هر چیزیه این میراثیه که بدون اون ما بی هویتیم.
فلسطین همون جاییه که 3 روز برای خونخوار ترین دشمن ما 3 روز عزای عمومی اعلام کرد ، برای کسی که قاتل پدر ما ، برادر ما و مادر ما بوده کسی که کاسه لیس آمریکا بود کسی که جوونهای نازنین ما رو از ما گرفت ، همون کسی که داشت خونمونو ازمون می گرفت چطور باید توقع داشته باشیم که دلهامون با این قضایا کنار بیاد؟؟؟؟؟
هیچ کس طرفدار کشتار تو فلسطین نیست ولی تا کی تناقض؟؟ تا کی با دست پیش بکشیم و با پا پس بزنیم؟؟؟؟ بین یک ایرانی و یک عرب کدومو انتخاب کنیم؟؟؟ هنوز ترس از دست دادن جزایرمون رو داریم ، هنوز نمیدونیم اگر عراق قدرت بگیره آیا دوباره به ما حمله میکنه، مطمئن نیستیم که آمریکا از کدوم کشور عربی به ما حمله میکنه ، هنوز حضور آمریکا تو خلج همیشگی فارس به خاطر اراجیف کویت حس میشه ، هنوز تو کربلا به ما میگن عجم ، هنوز تو نقشه هاشون اسم خلیج عربی سنگینی میکنه ؛ هنوز فلسطینیا ایران متهم میکنن که مانع صلحه ، هنوز عزیرامون یکی یکی به خاطر بمب های شیمیایی شهید میشن و ما عزا دار ، هنوز شک از دست دادن دکتر چمران و داریم و صدها و هزاران اما اگر دیگه .... بازم ما از تاریخ درس نمیگیریم .هر چیزی به اندازه کاسه داغ تر از آش بشیم؟؟؟؟؟ همیشه یه دوز از جون یه احمقی هست که یه قانونی وضع میکنه و ایندفعه خیلی دور از جون چون یه احمق تر هم هست که از اون قانون طبعیت میکنه، قانون من میگه مردم کشور من محتاج ترین و محق ترین انساههنای روی کره زمینن و ریال به ریال درآد های ایران باید صرف رفاه و سر بلندی اونا بشه و هر پولی با هر اسمی بدون رضایت این مردم اگر از کشور خارج بشه هین خیانته به تک تک ما و تک تک ا.نهایی که برای عزت ایران شهید شدن.
فلسطین، لبنان ، افغانستان ، بوسنی ، بولیوی ، عراق ای بابا پس ایران کو؟؟؟ چرا رییس جمهوره ما فقط دلش واسه اینا می سوزه به این میگن دایه دلسوز تر از مادر.
چند وقت پیش یکی از دوستای ما برای کاری به یه شهر شمالی رفت اونجا با خانواده ای آشنا شد به شدت ضعیف پدر خانواده مریض بود ، من عکس های اونا رو دیدم اینقدر وضعشون رقت بار بود که نا خدا گاه بغض کردم ، سریع دست به کار شدیم شاید بشه کاری کرد ولی دست عجل سریع تر از ما بود پدر اون خانواده مرد از بیماری من اونجا تمامی کسایی که به مردم ایران خیانت میکنن و نفرین کردم ( اولین نفرین تمام عمرم) پول این خانواده کجا رفت ؟؟؟ سهم این خانواده از زندگی تو سرزمین نجیب زادگان آریایی چی بود؟؟؟
ما چرا واسه این جنگ فلسفه بافی میکنیم؟؟؟؟؟ جنگ بده اما ما هم مثل خود فلسطین ، ایران دوست ، عرب برادر پس بزاریم اعراب به برادرشون بیشتر کمک کنن که صلاح مملکت خوش عربها دانند نه ما و ما هم به ایران عزیز خودمون برسیم به سرزمینی که سابقا خاکس قهرمان پرور و اخیراً خیانت پرور شده.
با تمام این احوالات منم دعا میکنم سایه صلح بر دیگه بالای سر تمام مردم جهان باشه و مردم فلسطین و غزه هم به آرمش و صلح برسن.