عدالت آن است که برای هر اشتباه فقط یک بار مجازات شویم. ولی ما بابت هر اشتباه خودمان را هزاران بار مجازات میکنیم. انسان حافظهای قوی دارد. بارها اشتباه خود را یادآوری میکنیم. بارها خود را محاکمه میکنیم. بارها خود را مقصر میدانیم و بارها خود را مجازات میکنیم.
تا به حال چند بار اطرافیانمان را بابت یک اشتباه مجازات کردهایم؟ هربار آن را به خاطر میآوریم و دیگران را مجبور میکنیم بابت یک اشتباه بارها و بارها تاوان پس دهند.
مذاهب میگویند دوزخ مکانی است برای مجازات. جایی است که در آن ترس و درد و رنج هست. جایی که انسانها را می سوزانند.
آتش محصول عواطفی است که از ترس ناشی میشوند. ما هرگاه احساساتی مثل خشم حسادت نفرت حسرت را تجربه میکنیم میبینیم که آتشی در درونمان میسوزد. ما در رویای دوزخ به سر میبریم. اگر دورخ را مرتبهای از ذهن به تصور آوریم ما در دوزخ هستیم. کسانی هستند که میگویند اگر فلان کار را بکنید به دوزخ میروید. چه خبر بدی! ولی ما هم اکنون در دوزخ هستیم...

چهار میثاق

#دون_میگوئل_روئیز