پس از گذشت پنج سال از بازگشایی موزه تیت مدرن در انگلستان، اشتیاق بازدیدکنندگان این موزه، مسوولان و سیاستمداران شهر لندن را در احساس لذت عمیقی فرو برده است. وسوسه ای عجیب برای افزودن این گونه فضاها به شهر لندن، آنها را به خود مشغول کرده است.
22 میلیون بازدید کننده در طی پنج سال، رقمی نبود که بتوان به راحتی از آن گذشت و مسوولان موزه بهتر از هر کسی می دانند که مدیون معماران سوییسی پروژه، هرزوگ و دمورن هستند. در حالیکه تیت مدرن هفته آینده پنجمین تولدش را با حضور همان انبوه بازدیدکنندگان مشتاق جشن می گیرد، افکار مسوولان هم در حال شکل گیری است. آنها به سبب تجربه ای شیرین از هرزوگ و دمورن این بار بدون برگزاری مسابقه با چهره ای گشاده پیشنهاد فاز جدیدی از موزه تیت مدرن را به هرزوگ و دمورن داده اند.
در سال 1994 مسوولان موزه تیت مدرن، مسابقه ای را با شرکت تنها سیزده تیم ترتیب دادند. رافائل مونئو، تادائو آندو، رنزو پیانو، رم کولهاس، دیوید چیپرفیلد و هرزوگ- دمورن از جمله شرکت کنندگان بودند. برنده شدن در چنین مسابقه ای، برای دو شریک سوئیسی که کمتر از بقیه رقبا در انگلستان شناخته شده بودند، بسیار خارق العاده بود.
شرکتی که مدتی پس از انجام تیت مدرن، برنده یکی از معتبر ترین جوایز معماری روز جهان، جایزه پریتزکر، شد. هر چند که در فاز اول پروژه انگلیسی های متکبر با معماران سوئیسی پروژه چندان خوش برخوردی نکردند؛ اما این بار با اطمینان خاطر کار را به آنها سپرده اند و این بسیار بیشتر از خود پروژه برای هرزوگ و دمورن مسرت بخش بوده است.
نکته قابل تامل پروژه که از سویی بسیار جذاب بود و از سوی دیگر بسیار بحث برانگیز، استفاده از ساختمان ایستگاه برق برای موزه بود. ساختمانی معبد گونه که در سال 1963 به بهره برداری رسید، اما جایی به ثبت نرسیده بود. نیکلاس سروتا، مسوول و مدیر موزه تیت مدرن، می گوید:" در ابتدا چند زمین مورد بررسی قرار گرفت، در بین آنها به سبب پتانسیل بالای زمین در جهت توسعه آتی و امکان استفاده از ساختمان داخل سایت، این زمین برای تیت مدرن در نظر گرفته شد." اما نکته جالب در طرحهای شرکت کنندگان این بود که به جز طرح هرزوگ و دمورن، همه طرح ها با تغییر نمای ساختمان به نشانه ای برای شهر رای داده بودند و نمای فعلی ساختمان را تخریب کرده بودند. اما سروتا و همکارانش که با استناد به نظرسنجی از مردم، به این نتیجه رسیده بودند که حفظ وضع موجود برای ساکنان شهر از ارزش بیشتری برخوردار است، طرح سوئیسی ها برایشان جالبتر بود. بالاخره با تمام نقد های مثبت و منفی که به تیت مدرن وارد می شد، در سال 2000 موزه تیت مدرن افتتاح شد و نتیجه ای شگفت انگیز را برای منتقدان پروژه به همراه داشت.
از هر چه بگذریم تعداد 22 میلیون بازدیدکننده تیت مدرن در طی این چند سال، نشان از موفقیت پروژه است. با هر استانداردی که بسینجیم، این عدد یک رکورد محسوب می شود. اینجا با تیت مدرن معروف روبرو هستیم که در کنارش موزه هنر مدرن ژرژ پمپیدو در پاریس واقع است و در فاصله ای دورتر موزه هنر مدرن نیویورک، برخی از رقبای آن هستند. به جرات می توان گفت هر سال بیش از پنج برابر بازدیدکنندگان موزه گوگنهایم بیلبائو فرانک گری از تیت مدرن بازدید به عمل می آید. به همین علت اثر گذاری بسیار بیشتری از سایر موزه ها بر عموم داشته است.
موزه تیت مدرن نحوه نگرش بریتانیایی ها به هنر را تغییر داد و این دگرگونی سبب ارتباط بیشتر آنها با جهان پیرامونشان شد. به نقل از مدیریت موزه، دلیل اصلی طرح توسعه موزه هم به سبب برقراری ارتباط بیشتر انگلیس با سایر کشورها می باشد.
در موزه تیت مدرن گالری ها و نمایشگاههای متنوعی به همراه سایر خدمات رفاهی وجود دارد. از جمله رستوران، فروشگاه بزرگ کتب هنری،... در داخل ساختمان هستند. فضاهای سبز و باز عمومی برای تفریح و استراحت نیز در کنار رودخانه تایمز در نظر گرفته شدهاست. زمینی برای اسکیت بازان هم وجود دارد. در کنار ساختمان فعلی زمینی بکر وجود دارد که سرمایه گذاران تیت می خواهند در توسعه آتی آن را به موزه اختصاص دهند. آنچه در طرح شرکت هرزوگ- دمورن توجه هر کسی را به خود جلب می کند، این است که طرح بخش جدید هیچ ارتباط بصری با ساختمان موجود پروژه برقرار نمی کند. مدیران پروژه می گویند: "نیاز به ساخت بنایی جدید و متمایز از ساختمان موجود را در سایت بسیار حس می کردیم، بدین سبب از مشاور پروژه درخواست کردیم، طرحی متفاوت و متمایز از وضع موجود بدهند. آنها هم مانند دفعه قبل بسیار رضایت بخش عمل کردند."
