كربلايي حسام
اخراجی موقت
بسم الله الرحمن الرحيم
حضرت مهدي(عج)، چهاردهمين معصوم از خاندان رسول مكرم اسلام(ص) است كه به عنوان دوازدهمين و آخرين امام منصوب شده است.
ايشان همنام پيامبر خدا(ص) ميباشد و القاب معروف وي عبارت است از:مهديموعود، امام عصر(عج)، صاحبالزمان، بقيهالله، حجت و قائم.
پدر بزرگوارشان، امام حسن عسكري(ع) و مادر مطهره آن حضرت، نرجس خاتون(ع) ميباشند.
حضرت صاحبالزمان(عج) در روز 15 شعبان سال 255 هجري قمري، در شهر سامراء متولد شد و به دليل كينهتوزيهاي دشمنان خدا، حدود پنج سال به صورت مخفيانه تحت تربيت پدر بود.
ولادت حضرت مهدي(عج)
حضرت مهدي(عج) در سحر روز جمعه نيمه شعبان سال 255 هجري قمري در شهر سامرا در عصر خلافت معتمد عباسي پانزدهمين خليفه عباسي ديده به جهان گشود.
ماجراي ولادت
بانوي گرامي حضرت حكيمه خاتون(ع) خواهر محترمه امام هادي(ع) و عمع امام حسن عسكري(ع) ماجراي ولادت حضرت را چنين بيان ميكند.
روز پنجشنبه چهاردهم شعبان به حانه برادرزادهام امام حسن عسكري(ع) رفتم. هنگام بازگشت برادرزادهام به من فرمود: « امشب را همينجا در نزد ما بمانيد زيرا امشب فرزندي كه خداوند سراسر زمين را به علم و ايمان و هدايتش زنده گرداند متولد خواهد شد.»
من آن شب را در محضر برادرزادهام ماندم. هنگامي كه سپيده سحر دميد اضطراب و پريشاني در وجود حضرت نرجس(ع) پيدا شد او را در بر گرفتم.
امام حسن عسكري(ع) فرمود: «سوره فدر بخوانيد».مشغول خواندن سوره قدر شدم شنيدم آن كودك در رحم مادر در خواندن سوره قدر با من همراهي ميكند. در اين هنگام پردهاي بين من و آنها افكنده شد ديگر حضرت نرجس(ع) را نديدم سراسيمه از آنجا دور شدم.
امام حسن عسكري(ع) به من فرمود: «عمه جان، لطفا برگرديد». من برگشتم و نوري را مشاهده كردم كه ديدهام را خيره كرد. حضرت مهدي(عج) را ديدم كه رو به قبله به سجده افتاده است.
سپس دستش را بلند كرد و شنيدم چنين ميگفت: «به يكتايي خدا گواهي ميدهم و گواهي ميدهم جدم پيامبر(ص) رسول خداست و پدرم اميرمؤمنان وصي رسول خداست. سپس يكايك امامان را بر شمرد تا به خود رسيد.
او را در قنداقهاي قرار دادم و به حضور پدرش امام حسن عسكري(ع) بودم. امام حسن(ع) او را به دست گرفت و پس از خواندن آياتي از قرآن، تورات، زبور و انجيل اين آيه را خواند:
«وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ »
و خواستيم بر كسانى كه در آن سرزمين فرو دستشده بودند منت نهيم و آنان را پيشوايان [مردم] گردانيم و ايشان را وارث [زمين] كنيم. سوره قصص-آيه 5