phoniex-iran
عضو جدید
دوستِ خوبی دارم که چند وقتیه داره کتاب معرفی می کنه ،عنوانِ یکی از کتابایی که معرفی کرده اینه: " بازرگان در آیینه خاطرات".
من این کتاب رو خوندم ،البته خوندن این کتاب هم از لطفِ همون دوستِ عزیزمِ، بسیار لذت بردم و بسی پند گرفتم و در راهِ شناخت مهندس بازرگان راسخ تر شدم . هر سری که به مهندس بازرگان فکر می کنم بیشتر به این می رسم که "یک شمع هزار شمع روشن سازد".
خواستم درراستای کارِ قشنگ سارایِ عزیزم مطلبی از این کتاب رو بذارم ، راستش اول مطالب دیگه ایی رو انتخاب کرده بودم اما بنا به دلایلی نظرم عوض شد و نتیجه انتخاب دو متن شد یکیش رو الان می ذارم اون یکی رو هم ان شاء ا... آخر هفته :
چرا وارد گود سیاست شدم؟؟
روزی با مهندس اصفیا ، در زمینه ی انتخابات دوره ی هیجدهم و قراردادکنسرسیوم و مخالفت با قرارداد مزبور صحبت می کردم.گفت:تو همیشه مخالف دخالت در سیاست و طرفدار تخصیص و تقسیم سیاست بودی ، و کتاب "بازی جوانان با سیاست" را نوشتی،حالا چه طور از این حرف ها می زنی و این کارها را می کنی؟؟
گفتم:این سوال را خودم از خودم کرده بودم و جوابش آماده است ، من همیشه طرفدار این فکر بودم که هر وقت در مملکت ، نانوا نانش را خوب پخت ، زارع محصول خوب بیرون آورد ، معلم معلم خوبی بود، وزیر کار وزارتش را با درستی و صداقت انجام داد ، وکیل و روزنامه نویس و سیاست مدار در کار خود متبحر شدند ، مملکت درست می شود .اما یک وقت است که از تو سلب اطمینان می شود و می بینی در نان از هر کثافتی وجود دارد ، گوشت قصاب عوض گوشت گوسفند مردار سگ است ، مستخدم اثاثیه را می دزدد ، در این صورت چه خواهی کرد ؟جز اینکه خودت در خانه تنور بزنی .در امر مملکت هم همین طور است ، وقتی مسؤولین و متصدیان به وظیفه خود عمل نکردند ، بلکه خلاف آن را انجام دادند ، دزد و خاين بودند ، نمی شود ساکت نشست ، همه کس مجبور است همه کاره بشود .استاد دانشگاه هم به دادو فریاد سیاسی بپردازد .وضع مملکت مانند آتش گرفتن خانه بود،که هر کس از بزرگ و کوچک ، باید هر چه در دست و هر کاری دارد ، زمین بگذارد و به سر و صدا و چاره جویی و خاموش کردن آتش خانه بپردازد.درست است که تحصیل علم و تخصص و هنر و اقتصاد ، چیز خوب و از ضروریات و لوازم زندگی است اما مادام که در مملکت "قانون و عدالت و آزادی " برقرار نباشد و ظلم و فساد و نظریات خصوصی و روش استبداد حکومت کنند همه این حرف ها بادِ هوا خواهد بود.آن چه هیچ جامعه ایی نمی تواند خود را از آن بی نیاز بداند ، آزادی و عدالت و حکومت قانون است . جوانان هشیار و پاکباز نمی خواهند به صرف ایمان به حق ،به علم تامین معاش اکتفا کنند ، کافی نمی دانند گلیم خود را از آب در آورند .این ها گلیم بخت خود را بافته شده در گلیم اجتماع می دانند .این بود انگیزه من و دوستان ام ، تا وارد گود سیاست شویم.
