مطالعه دسته جمعی ICND 1

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
سلام می خوام از این به بعد آموزش CCNA را در باشگاه بزارم تا با دوستان که دوست دارن بخونن یا دارن می خونن تبادل اطلاعات بکنیم .من آموزش ها رو مثل تاپیک MCITP شروع می کنم یعنی کتاب زبان اصلی رو این جا میذارم تا دوستان بخونن و هر 3 روز یکبار یه خلاصه یک فصل رو میذارم از دوستان اگه کسی هم خواست بگه تا با هم جلو بریم .
کتاب ICDN 1 رو واستون گذاشتم ان شالله بعد تموم شدن این دو رو هم میذارم البته اگه دوستان کسی زودتر لازمش شد در کتابخونه گذاشتم می تونین دانلود کنین .
ICND1_3rd.pdf - 22.9 Mb

این هم از فهرست مطالب:

Part1 :
1: introduction to computer network
2: the tcp/ip and osi networking model
3.function of LANs
4.function of WANs
5.fundamental of ipv4 addressing and routing
6.fundumental of tcp/ip transport,application and security
Part2 :
7: Ethernet LAN switching console
8:operating cisco lan switches
9:Ethernet switch configuration
10.ethernet switch troubleshooting
11.wireless LANs
Part3 :
12:prespective on ipv4 subnetting
13.analyzing classful IPV4 subnetting
14.converting subnet masks
15.analyzing classful IPV4 networks
16.designing subnet masks
17.analyzing existing subnets
18.finding all subnet IDs
Part4:
19.operating system routers
20.routing protocol consepts and configuration
21.troubleshooting iprouting
Part5
22.WAN concepts
23. WAN configuration
Part6:
24.final preparation
 
آخرین ویرایش توسط مدیر:

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
خلاصه ی فصل 1 و 2 بخش اول

خلاصه ی فصل 1 و 2 بخش اول

خلاصه فصل اول
شبکه به دو بخش تقسیم می شود :

  1. Enterprise network ( شبکه تجاری ) :شبکه ای که توسط یک شرکت با هدف برقراری ارتباط بین کارمندان ایجاد می شود.
  2. SOHO (Small Office Home Office ) :این نوع شبکه هم با همان زمینه و پروتکل و دستگاه ها است به اضافه اینکه چند ویژگی دیگر دارد که در حالت قبلی لازم نیست
هاب : از یک پورت سیگنال را می گیرد و تقویت می کند و به بقیه پورت ها ارسال می کند. 3a

خلاصه فصل 2 :
پروتکل : مجموعه ای از قوانین منطقی که دستگاه ها باید پیروی کنند تا بتوانند ارتباط برقرار کنند.
قبل از اینکه مدل های شبکه ایجاد شوند هر شرکت مدل خودش رو داشت بنابراین vendor های متفاوت نمی توانستند با هم ارتباط داشته باشند.

مدل tcp /ip : نام این مدل از دو پروتکل معروف و پر کاربرد گرفته شده است .این مدل اسنادی را به کار می برد که RFC خوانده می شود.این مدل استانداردهایی که شرکت های دیگر روی آن کار کرده اند دوباره کار نکرده است ( تکرار نکرده است ) بلکه یه آن استاندارد یا پروتکلی که آن ها ایجاد کرده اند ارجاع داده است و آن را به صورت گزینه ای معرفی کرده است.مانند IEEE که Ethernet LAN را تعریف می کند.
هر مدل کارها را به تعدادی گروه تقسیم بندی می کند به هر گروه یک لایه می گویند .هر لایه شامل پروتکل ها و استانداردهایی است که متناسب با کار آن گروه است.
پس از گذشت زمانی این مدل جایگزین مدل OSI شد یعنی OSI از رده خارج شد چون مدل OSI پردازش استاندارد کندتری نسبت به TCP/IP داشت.
در این مدل هر لایه به لایه بالاتر خود یک سرویسی را ارائه می دهد.
ما دو نوع مدل TCP /IP داریم :
بررسی مدل 4 لایه ای :
لایه ی Application : به application هایی که برای ارسال و دریافت داده لازم است تمرکز می کند ولی لایه های پایین تر بیشتر به چیزهایی که برای انتقال بیت از یک دستگاه به دستگاه دیگر لازم است تمرکز می کند.این لایه خود application را تعریف نمی کند بلکه سرویس هایی را که application لازم دارد را تعریف می کند.این لایه یک واسط بین نرم افزاری که در یک کامپیوتر اجرا می شود و خود شبکه است.
لایه ی transport : دو پروتکل معروف این لایه tcp و udp است. این مدل به یک مکانیزم نیاز دارد که تحویل داده ها را از طریق شبکه تضمین کند.tcp شامل ویژگی error recovery است که برای بازیابی خطاها tcp از acknowledgments استفاده می کند.
ما دو سیستم داریم یکی مبدا یکی مقصد وقتی مبدا داده ای ارسال می کند شماره ی seq خود را یک واحد افزایش می دهد و وقتی مقصد آن را دریافت می کند یک ack می فرستد و بسته ی بعدی را می خواهد.


Same layer interaction : دو کامپیوتر از یک پروتکل استفاده می کند تا بتوانند با همان لایه از یک کامپیوتر دیگر ارتباط داشته باشند پروتکل هر لایه هدری را به آن لایه اضافه می کند که از طریق آن دو لایه یکسان در دو کامپیوتر می توانند ارتباط برقرار کنند.
Adjacent-layer interaction :در یک کامپیوتر هر لایه یک سرویس به لایه ی بالاتر خود ارائه می دهد نرم افزار یا سخت افزاری که درخواست لایه ی بالاتر را دریافت می کند اون سرویسی را که احتیاج دارد را انجام می دهد.

لایه ی network access layer : این لایه پروتکل ها و سخت افزارهای لازم برای تحویل داده در طول شبکه فیزیکی به کار می رود.این لایه شامل انواع پروتکل های اترنت و چند استاندارد lan دیگر و استانداردهای wan برای انواع متفاوت رسانه های شبکه و پروتکل های ppp و frame relay می باشد.
لایه ی data link : داده ها رو کپسوله کرده و آدرس دهی را انجام می دهد.
کپسوله کردن :به فرآیند اضافه کردن هدر و تریلر به داده را می گویند .هر لایه فقط هدر اضافه می کند.ولی این لایه علاوه بر هدر , تریلر هم اضافه می کند.هدر و تریلر هر لایه نام خاصی دارد :
هدر لایه ی tansport : segment
هدر لایه ی internet : packet
هدر لایه ی network access : frame
LH : لینک هدر
LT: اینک تریلر

مدل OSI :

این مدل 7 لایه دارد :
لایه ی 7 : یک واسط ارتباطی بین نرم افزار و Application که برای ارتباط لازم است .هم چنین فرآیند شناسایی هویت کاربر را انجام می دهد.
لایه ی 6 :فرمت داده را negotiate و تعریف می کند.هم چنین داده ها را رمزگذاری می کند.
لایه ی 5 : شروع و کنترل و پایان مکالمه ( ارتباط ) را انجام می دهد.
لایه ی 4 : به مسایل مربوط به تحویل داده به مقصد تمرکز می کند( مثل بازیابی خطا و کنترل جریان )
لایه 3 : این لایه 3 وظیفه اصلی دارد :

  1. آدرس دهی منطقی : هر دستگاه چگونه می تواند دارای آدرسی باشد که در مسیریابی به کار رود.
  2. مسیریابی: دستگاه ها چگونه بسته ها را به مقصد انتقال می دهند.
  3. مشخص سازی مسیر :مشخص کردن تمام مسیرهای موجود و انتخاب بهترین مسیر
لایه 2 : مشخص می کنه کی یک دستگاه می تونه داده ارسال کندو هم فرمت هدر و تریلر را مشخص می کند.
لایه 1 به رسانه های انتقال مرتبط است .

مزایای OSI : 1) پیچیدگی کم تر 2) اینترفیس های استاندارد 3) یادگیری راحت تر 4 ) گسترش پذیری راحت تر(Easier to develop ) 5 ) multivendor interoperability : این معنی دقیق رو نمی دونم یعنی شرکت های برندهای مختلف می تونن با هم ارتباط داشته باشند 6) modular engineering : اینو خودمم نفهمیدم

PDU شامل بیت های هدر و تریلر هر لایه می باشد.

لینک دانلود فایل
 
آخرین ویرایش:

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
خلاصه فصل 3 بخش اول

خلاصه فصل 3 بخش اول

اترنت : مجموعه ای از استانداردها ی لایه ی 1 و 2 lan را می گویند که می تونه سرعت های 10 یا 100 یا 1000 مگابایت داشته باشه و هم چنین هر کدام مسافت های متفاوتی را ساپورت می کنند.
پس : تفاوت انواع استانداردها در میزان سرعت و مسافتی که ساپورت می کنند است

اتواع کابل کشی :
UTP : کابلی که گران نیست
فیبر نوری : این نوع امن تر است و مسافت بیشتری را ساپورت می کند ولی در عوض گران تر است.
سازمان IEEEاستانداردهای اترنت را تغریف کرده است.
سازمان IEEE لایه ی Data link را به دو زیر لایه تقسیم می کند :
1 ) 802.3 زیرلایه ی مک
2) 802.2 زیرلایه ی کنترل لینک منطقی (LLC)


سوییچ ها نیاز به پیکر بندی اولیه برای انتقال ترافیک ندادند یعنی در دفعه ی اول که وصل کنیم بدون تنظیم اولیه هم کار می کند.
اترنتLAN اصلی یک سیگنال باس ایجاد می کند به خاطر اینکه در حالت باس معمولی وقتی چند سیگنال به صورت هم زمان فرستاده می شونددر این حالت برخورد صورت می گیرد در این صورت اترنت غیر قابل استفاده می شد برای جلوگیری از این حالت الگوریتمی به نام CSMA/CD را استفاده کردند.( یعنی از ایجاد برخورد جلوگیری می کند و حتی در صورت اتفاق افتادن آن را حل می کند )
روش کار CMSA/CD :
آن دستگاهی که می خواهد یک فریم ارسال کند منتظر می ماند تا LAN سایلنت شود ( به زبان خودمون هیچ اطلاعاتی رد و بدل نشود ) در این صورت اقدام به ارسال فریم می کند . اگر دو دستگاه هم زمان فریم ارسال کنند در این صورت یک دستور Jam signal می فرستند تا هر دو ارسال را توقف کنند سپس هر کدام یک زمان تصادفی تولید می کند و برحسب آن ارسال می کنند .
استانداردهای اترنت :
10BASE5 : 500 متر را ساپورت می کند. اجازه دارد از کابل UTP استفاده کند
10BASE2: 185 متر را ساپورت می کند.
10BASE-T : این مشکلات دو استاندارد قبلی را رفع کرد یعنی شما می تونید از کابل UTP تلفن استفاده کنید.حتی اگر کابل کشی لازم باشد نوع کابل کشی این ارزان تر و هم نصب اش راحت تر است.
10BASE-TX
1000BASE-T
برای ساپورت این سه تا استاندارد دستگاه های هاب و سوییچ ساخته شدند.
سه استاندارد که امروزه بیشتر کاربرد دارند : 10BASE-T (اترنت ),100BASE-TX (Fast Ethernet ) , 1000BASE-T (Gigabit Ethernet )
شباهت این سه تا استاندارد : هر سه از کابل UTP استفاده می کنند.
تفاوت : تعداد جفت سیم های استفاده شده( یعنی یا دو یا 4 جفت سیم استفاده می شود ), نوع کابل کشی
***: اترنت و فست اترنت از دو جفت سیم استفاده می کنند( یعنی یک جفت برای ارسال ( (پین 1و2) و یک جفت برای دریافت(پین 3و 6)) و گیگابیت اترنت از 4 جفت سیم استفاده می کند.( دو جفت که شبیه اولی + پین 4و5 ارسال و پین 7و8 دریافت )
در جاهایی که نیاز است مسافت بیشتری را کابل کشی کنیم ولی آن مسافت را ساپورت نمی کنند از دستگاه هایی به نام reapeter استفاده می کنند.این دستگاه سیگنال رو پاکسازی و تقویت می کند سپس آن را ارسال می کند.
هاب هم یک Repeater است با این تفاوت که دارای چندین پورت است.
سوییچ از هاب بهتر است و عملیات بیشتری را ساپورت می کند و از لحاظ قیمت تقریبا یکی هستند.
کابل UTP :
سیم های داخل کابل utp باید درست وصل شوند یعنی هر رنگ را به پین مخصوص خودش وصل کنیم .


کابل Straight : در این حالت هر دو طرف کابل به یه شکل هستند و نحوه ی ارسال به این گونه است که کابل سرش که 8 پین دارد
1 به 1 و 2به 2 و الی آخر ....این نوع کابل وقتی کاربرد دارد که پین های دستگاه مقابل برعکس این باشد.




کابل crossover :
در این حالت ترتیب وصل شدن کابل ها فرق دارد این نوع وقتی کاربرد دارد که که هر دو دستگاه ترتیب پین شبیه به هم داشته باشند



اگر ترتیب پین ها در دو دستگاه یکی باشد اون وقت کراس می زنیم ولی اگر متفاوت باشد Straight می زنیم یعنی وقتی دو دستگاه هم نوع را وصل می کنید حتما کراس است در شکل زیر هاب و سوییچ یه نوع ترتیب را دارند و کامپیوتر و روتر هم یه نوع دیگر پس مثلا بخوایم یک روتر رو به سوییچ وصل کنیم چون دو نوع متفاوت هستند پس straight و وقتی سوییچ و هاب رو به هم وصل می کنیم چون هم نوع هستند cross می زنیم.






سوییچ های سیسکو خاصیت auto-mdix دارند که وقتی پین ها رو اشتباه زده باشین ( اشتباه وصل کنین )متوجه میشه این, منطق سوییچ را عوض می کنه که سبب میشه کابل بتونه کار کنه

سوییچ :
در شبکه lan سوییچ میزان برخورد را کم و یا حتی حذف می کند. سوییچ برعکس هاب وقتی از یک پورت می گیرد به تمام بقیه ی پورت ها نمی فرستد بلکه به یک پورت خاص می فرستد.اگر یک سوییچ لازم باشه که چند فریم رو به یک پورت ارسال کند آن ها را در بافر نگه می دارد و سپس یکی یکی می فرستد در نتیجه برخوردی صورت نمی گیرد.چون سوییچ به هدر اترنت نگاه می کند که آن هم مال لایه ی 2 است برای همین دلیل سوییچ دستگاه لایه 2 ای است ولی هاب دستگاه لایه 1 است.
دستگاه هایی که هرکدام به یک پورت سوییچ وصل اند پهنای باند رو مشترک نیستند یعنی هر پورت پهنای باند خودش را دارد. ولی در هاب پهنای باند بین پورت ها مشترک است مثلا وقتی در سوییچ گفته میشه 100مگابیت برثانیه یعنی هر پورت 100 مگابایت است که مثلا 8 پورت داشته باشه حداکثرپهنای باند میشه 800 مگابایت ولی درهاب این جوری نیست وقتی گفته میشه 100 مگابایت یعنی کل پورت ها به صورت مشترک 100 را دارند و این 100 ماکزیمم پهنای باند است یعنی این پهنا بین پورت ها تقسیم می شود.
دو حالت هم زمانی در سوییچ امکان دارد :
1 )دو pc به دو pc متفاوت می فرستد: در این حالت چون به دو پورت مجزا فرستاده می شود در نتیجه برخوردی صورت نمی گیرد برای همین هم زمان می فرستد.
2)وقتی دو pc به یک pc می خواهند بفرستند : در این حالت چون می خواهند به یک پورت بفرستند برخورد صورت می گیردبنابراین برای جلوگیری از برخورد آن ها یک فریم را در بافر ذخیره می کند تا یکی را ارسال کند بعدی را ارسال کند.
هر شبکه اترنت lan که از هاب استفاده می کند باید از الگوریتم CSMA/CD استفاده کند تا مشکلی پیش نیاید.
اگر به هر پورت سوییچ فقط یک دستگاه وصل شود در این حالت سوییچ می تونه Full duplex عمل کند.
آدرس دهی اترنت : هر تک دستگاه یا گروهی از دستگاه های موجود در شیکه رو شناسایی می کند.
مک آدرس منحصر به فرد است برای اینکه شرکت سازنده مطمئن شود که آدرس مک منحصر به فرد است آدرس مک را داخل ROM کدگذاری می کند.مک آدرس 48 بیتی است که 24 بیت آن را سازمان IEEE مشخص می کند( یعنی کدی که برای هر شرکت سازنده اختصاص داده را مشخص می کند ) 24 بیت بعدی رو هم اون شرکت سازنده مشخص می کند.
دو حالت آدرس دهی گروهی اترنت :
1)آدرس بردکست :در این حالت همه ی دستگاه های موجود ارسال می کند و آن ها هم باید فریم را پردازش کنند.مقدار آن :FFFF.FFFF.FFFF است .
2) آدرس مولتی کست :برای ارسال به گروه خاص استفاده می شود یعنی به یک زیر مجموعه از شبکه که فرمت آن به این صورت است : 0100.5EXX.XXXX
Unicast : برای ارسال به یه پورت خاص به کار می رود


فریم بندی اترنت :
فریم بندی کمک می کنه تا کامپیوتر مقصد بدونه این اعداد که دریافت کرده باید چه طوری تغییر دهد .استاندارد فریم بندی در طول سال ها چندین بار عوض شده که 3 حالت آن را بررسی می کنیم.
اجزای اصلی آن :
Permble : در دو حالت 7 بایت( حالت های IEEE( و در یک حالت 8 بایت است .برای همزمان سازی به کار می رود.
SFD :اگر حالت بالا 7 باشد این هم وجود دارد یعنی 1 بایت مانده به این اختصاص می یابد مشخص می کنه که بایت بعدی شروع مک آدرس مقصد است.
Destination mac address : که آدرس مک مقصد رو مشخص می کنه که 6 بایت است .
Sourse mac address : آدرس مک مبدا را مشخص می کند.که 6 بایت است .
Length : اندازه ی data را در فریم تعیین می کند.که 2 بایت است.
Type : نوع پروتکلی را که داخل فریم لیست شده را مشخص می کند.2 بایت است.
Data and pad : شامل خود داده می باشد
Fcs: برای تشخیص اینکه فریم دچار خطا شده یا نه به کار می رود که 4 بایت است






Error detection: تشخیص خطا
آخرین وظیفه ی لایه ی datalink خطایابی است یعنی یه فرآیند برای تشخیص اینکه بیت های فریم در اثر انتقال از طریق شبکه دچار تغییر شده است یا نه هدف از تریلر در این لایه خطایابی می باشد.یعنی fcs که داخل تریلر قرار دارد در این تشخیص کمک می کند.
لینک دانلود فایل
 
آخرین ویرایش:

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
خلاصه فصل 4بخش اول

خلاصه فصل 4بخش اول

پروتکل های لایه datalink شبکه WAN : HDLC ,PPP,Feame relay
یک لینک point to point WAN شبیه ترانک بین دو سوییچ عمل می کند.برای ترانک بین دو سوییچ از کابل کراس استفاده کنید.



مهم ترین تفاوت بین WAN و LAN در میزان فاصله( مسافت ) ای است که دو دستگاه آن شبکه می تونه داشته باشه یعنی مسافتی که در آن انتقال و دریافت داده به خوبی انجام میشه .یعنی WAN مسافت و فاصله ی بیشتری رو نسبت به LAN ساپورت می کنه .
به دلیل اینکه شرکتی که می خواد از طریق WAN داده ارسال و دریافت کند خودش خط و کابلی ندارد برای همین از شرکتی که خط اجاره ای WAN را فراهم می کند خطی را اجاره می کند. (به این شرکت telco می گویند)

لینک پوینت تو پوینت WAN یک اتصال ساده بین دو نقطه ایجاد می کند.برای به دست آوردن این لینک باید با یک Service provider کار کنید تا برایتان یک مدار نصب کند در این حالت دو دستگاه که همان نقاط ما هستند به دلیل اینکه اتصال همیشه برقرار است در هر زمانی قابل استفاده است یعنی می تواند داده ارسال و دریافت کنند.
Co : به ساختمانی که ماله telco هست و telco شرکتش را در آن ایجاد کرده می گویند.

معمولا روترها به CSU/DSU متصل می شوند کابلی که برای اتصال این دو به کار می رود کوتاه است معمولا کمتر از 50 فیت چون این دو داخل رک کنار هم قرار می گیرند.
Demarc : نقطه ای که مسئولیت شرکت telco و مشتری از هم جدا می شوند.دیمارک یک دستگاه یا یک کابلی که جداکننده باشه نیست بله یک مکان یا نقطه هست که این ها از هم جدا می شوند
.CPE : به تجهیزاتی که در شرکت مشتری هست می گویند.
روتر از اینترفیسی استفاده می کند که ارتباط هم زمان را پشتیبانی می کند.

مهندسی که شبکه را Deploy می کند نوع کابل را براساس کانکتورهای csu/dsu و روتر انتخاب می کند.بیشتر پین ها برای کار کنترل به کار می روند و تعدادی کم برای انتقال داده و چند تا برای کلاک زدن استفاده می شود.



بیشتر روترهای سیسکو خودشان csu/dsu داخلی دارند.
مراحل کار برای نصب خط اجاره ای پوینت تو پوینت بین دو روتر :

  1. در ابتدا مهندس شبکه با شرکت sp تماس می گیرد و مدار( circuit ) را سفارش می دهد.هم چنین باید سرعت مدار رو هم تعیین کند. این سرعت میزان کلاک زنی و عرض پهنا و سرعت لینک هم می باشد.
  2. مهندس دوcsu/dsu می خرد و هر کدام را در یکی از سایت ها قرار می دهد و پیکر بندی آن ها را انجام می دهد.
  3. روترها رو هم می خرد و نصب می کند.
  4. روترها و csu/dsu ها را وصل می کند.
Synchronous بین دو csu/dsu انجام می گیرد که یکی فقط کلاک می زند تا این عمل هم زمانی انجام شود.شرکت telo اطلاعات کلاک زنی را براساس انتقال سیگنال در مدار برای csu/dsu فراهم می کند.
: DCE آن csu/dsu که عمل کلاک زنی را انجام می دهد را می گویند.
DTE : به روتری که کلاک را دریافت می کند
برای انجام این به صورت آزمایشی : به جای CSU/DSU می تونید از دو روتر استفاده کنید یکی که خودش عمل DTE رو انجام می دهد ولی ما نیاز داریم که یک دستگاهی عمل کلاک زنی رو انجام دهد برای همین روتر دوم را طوری تنظیم می کنیم که مثل DCE عمل کند یعنی عمل کلاک زنی را انجام دهد. با یه تنظیم ساده در روتر : در قسمت COMMAND دستور clock rate می زنید.
کابل های DTE , DCE می تونند به هم وصل شوند.
کابل DCE دو سر پین رو عوض می کند یعنی جای پین های TX , RX را عوض می کند ولی کابل DTE : جای دو پین را عوض نمی کند.



استاندارد سرعت های لینک WAN :
PCM : تبدیل صدای آنالوگ به سیگنال دیجیتال را می گویند.این بیان می کنه که سیگنال صدای آنالوگ ورودی باید 8000 دفعه در ثانیه نمونه سازی شود و هر نمونه با یک کد 8 بیتی نمایش داده شود پس برای یک ثانیه صدا 64000 بیت لازم است .
DS0 : استاندارد برای یک خط سرعت : 64 Kbps
DS1 : استاندارد 64DS0 + 8Kbps over head channel , سرعت : 1.544 Mbps ( به این T1 هم می گویند )
DS3 : استاندارد 28DS1 سرعت 44.736 Mbps ( به این T3 هم می گویند )
E1 :32DS0 ( که در اروپا و ژاپن استفاده می شود )= سرعت 2.048 Mbps
E3 :16E1 = سرعت 34.368 Mbps
J1(y1) : 32DS0 ) در ژاپن استفاده می شود ) = سرعت 2.048 Mbps


HDLC : هدف اش اینه که ببینه آیا داده بدون خطا از لینک عبور کرده یا نه که اگر خطا داشته باشد آن فریم را از بین می برد.

وظیفه HDLC :
1 ) باید نوع بسته داخل فریم رو شناسایی کند تا دستگاهی که آن را دریافت می کند نوع بسته رو بدونه
2 ) Framing را بیان می کنه
3)عمل error detection رو انجام میده ولی عمل error recovery رو انجام نمی دهد.
4)عمل شناسایی داده های کپسوله شده را انجام میدهد.
هدر hdlc شامل قسمت آدرس و قسمت نوع بسته می باشد و تریلر آن شامل FCS می باشد.
PPP :
اگر فریم از امتحان FCS نتواند رد بشود در این صورت PPP آن فریم را از بین می برد
سرویس های WAN :



این ها تفاوتشان در خط اجاره ای هست که این ها را به عنوان سرویس های Packet-switching دسته بندی می کنند.در این نوع همانند حالت خط اجاره ای ارتباط فیزیکی در شبکه WAN موجود است.
دو نوع سرویس Packet switching معروف است :frame relay , asynchronous transfer mode (atm)
مزایای packet switching :
PPP فقط می تونه یک جفت روتر را در چندین سایت دور ارتباط بده ولی در این حالت می تونیم چندین سایت را ارتباط بدهیم.
برای ارتباط 100 سایت به یک رابط سریال بین روتر و csu/dsu نیاز دارید .برای اینکه پهنای باند بیشتری داشته باشید می تونید دو یا چند رابط سریال رو هم اضافه کنید.
Framerelay :


Frame relay ارزان تر است بسیاری از شرکت ها از خط اجاره ای به frame relay انتقال یافتند.
شبکه ی framerelay یک شبکه ی multi access است یعنی بیش از دو دستگاه می تونن به شبکه دست یابند.
Framerelay هم مانند خط اجاره ای از ویژگی های لایه ی 1 استفاده می کند.
برای یک سرویس frame relay یک خط اجاره ای بین هر روتر و سوییچ frame relay نزدیک آن وصل می شود .به این لینک ها access links می گویند.به جای اینکه هر روتر رو به بقیه وصل کنیم هر خط اجاره ای بین روتر و یک سوییچ frame relay وصل می کنیم.
فرق لینک های frame relay و ppp : تجهیزات telco فریم داده هایی را که از روتر انتقال می یابد را بررسی می کنند.
Frame relay هدر و تریلر خودش را تعریف می کند.هر هدر frame relay شامل DLCI می باشد.سوییچ فریم را براساس DLCI انتقال می دهد.
Frame relay virtual circuit : یک مسیر منطقی بین فریم های دستگاه های DTE که از طریق آن انتقال صورت می گیرد را می گویند .

Service provider خودش قبلا جزییات مسیرها رو تنظیم می کنه که به آن ها pvc می گویند.
در frame realy برای شبکه های بزرگ با تعداد زیادی سایت های WAN که نیاز دارتند به سایت مرکزی وصل شوند تنها نیاز به یک لینک بین روتر سایت مرکزی و Frame relay لازم است در حالی که در ppp یک مسیر فیزیکی لازم است و یک CSU و یک اینترفس فیزییکی جدا در هر روتر برای هر لینک PPP لازم است پس Frame relay امکان گسترش شبکه WAN اما با اضافه کردن تجهیزات سخت افزاری کم این کار رو انجام می دهیم.
 

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
خلاصه فصل 5 بخش اول

خلاصه فصل 5 بخش اول

Fundamental of IPV4 Addressing and routing
لایه ی 3 مدل OSI چگونگی تحویل بسته ها از کامپیوتر مبدا به مقصد را بیان می کند.( لایه ی نتورک )
OSI یه پروتکل دیگه هم برای این لایه بیان کرده که CLNS نام دارد .
وظایف این لایه :
Routing : مسیر یابی : فرآیند فروارد بسته ها
Logical addressing ( آدرس دهی منطقی ) : این آدرس برای انجام عمل مسیر یابی لازم است یعنی از طریق این آدرس مبدا و مقصد مشخص می شود . هر کامپیوتری دارای آدرسی است که همان آدرس آی پی می باشد که روتر برای مسیر یابی از ان استفاده می کند.
Routing protocol :( ( path selection این پروتکل مسیرها رو یاد می گیرد و در نتیجه به روتر در انجام بهتر وظیفه اش یعنی انتخاب بهترین مسیر کمک می کند.برای اینکه روتر بتواند بهترین مسیر را انتخاب کند از جدولی استفاده می کند که Routing table نام دارد.روش کار این پروتکل به این شکل است که مسیرها رو یاد می گیره و در همین جدول ذخیره می کند سپس براساس اون مسیرها انتخاب میشه .روتر برای یادگیری مسیرها از پروتکل RIP استفاده می کند.
Other utilities : امکانات DNS,DHCP, ARP,ping برای tcp/ip فراهم می آورد.
پروتکل های لایه ی 3 که در گذشته رایج بودند : IP ,IPX,DDP ولی امروزه فقط TCP/IP رایج است مخصوصا IP
IP :
مهم ترین وظیفه ی IP : مسیر یابی بسته بین مبدا و مقصد .چون IP قبل از ارسال داده به مقصد به هیچ توافقی نیاز ندارد برای همین IP یک پروتکل Connectionless است ( اگر نیاز به توافق قبلی داشت اونوقت پروتکل اش connection oriented می شد )یعنی اگر بسته ای به مقصد تحویل داده نشد اون بسته discard می شود و هیچ عمل error recovery انجام نمی شود .
TCP :
این پروتکل error recovery را فراهم می کند و داده هایی که از بین رفته اند مجددا ارسال می کند یعنی برعکس IP
هدر ipv4 :

IP Addressing :
هر دستگاهی که بخواهد تبادل اطلاعات داشته باشد باید یک آدرس آی پی داشته باشد.هر دستگاهی که بتونه بسته های آی رو ارسال و دریافت کنه IP host می گویند.
آدرس آی پی 32 بیت است که از 4 قسمت 8 بیتی تشکیل شده به هر قسمت یک اکتت می گویند.هر اکتت می تونه مقداری از 0 تا 255 داشته باشد.به ازای هر کارت شبکه یک آدرس آی پی داریم یعنی اگه شما کامپیوترتان کارت شبکه معمولی و کارت شبکه وایرلس در خود داشته باشید هر کدام آی پی مجزایی دارند.
آدرس های آی پی که در یک گروه ( شبکه )هستند نباید به وسیله روتر جدا شوند فقط آدرس آی پی هایی که در گروه های ( شبکه ) در شبکه متفاوت هستند باید به وسیله روتر جدا شوند.
تمام کامپیوترها در یک شبکه نت آی دی برابر هاست آ دی متفاوت باید داشته باشند.
برای ارتباط کامپیوترهای در شبکه های مجزا از روتر استفاده می شود.
چون قسمت آی پی ها مشخصه فقط عکس رو میذارم



دلیل استفاده نشدن دو آی پی اول و آخر :
در اولی که (یعنی اول بازه ) بیت های هاست آی دی صفر است و به هیچ device نمی دهند چون نشاندهنده ی آی پی شبکه مان می باشد.
در آخری هم که ( یعنی آخر بازه ) بیت های هاست آی دی 1 هست این همان آی پی بردکست است و برای ارسال به همه ی هاست های شبکه استفاده می شود.
کلاس A برای شبکه های بزرگ و کلاس B شبکه های متوسط و کلاس C شبکه های کوچک استفاده می شود.



IP subnetting :
تقسیم یک شبکه به شبکه ی کوچکتر رو می گویند . در این حالت بسته به تعداد سابنت که نیاز داریم چند بیت از هاست می گیریم و به نت قرض می دهیم.s تعداد بیت هایی که به نت قرض می دهیم .







Host routing :
وقتی یک هاست می خواهد یک بسته ای را ارسال کند دو حالت وجود دادرد :

  1. اگر آی پی مقصد با این ( آی پی مبدا ) در یک سابنت باشد مستقیم بسته را به مقصد ارسال می کند.
  2. اگر آی پی مقصد با این ( آی پی مبدا ) در یک سابنت نباشد در این صورت بسته را به default gateway ( که در واقع یک اینترفیس روتر در این سابنت است ) ارسال می کند.
وقتی یک روتر یک فریمی را از لایه ی پایین تر خود ( لایه data link ) می گیرد کارهای زیر را به ترتیب روی آن فریم انجام می دهد:

  1. به کمک فیلد FCS لایه ی data link فریم را تست می کنه تا مطمئن بشه سالمه یا نه در صورتی که سالم نباشه آن را discard می کند.
  2. اگر فریم سالم باشد هدر و تریلر لایه ی data link رو از بین می بره در این صورت بسته ی آی پی می مونه
  3. آی پی بسته مقصد را با آی پی routing table مقایسه می کند ومسیر برای مقصد مورد نظر را پیدا می کند.
  4. بسته ی آی پی را دوباره داخل یک هدر و تریلر جدید کپسوله سازی می کند و برای اینتفریس خارجی آماده می کند.سپس فریم را فروارد می کند.
IP Routing Protocol :
اهداف این پروتکل :
1)به صورت اتوماتیک تمام مسیرها را در یک سابنت را می گیرد و در جدول routing می نویسد.
2) اگر بیش از یک مسیر در یک سابنت وجود داشته باشد بهترین مسیر را در جدول ثبت می کند.
3)وقتی متوجه شد مسیرهایی که در جدول هستند دیگه معتبر نیستند آن ها را از جدول پاک می کند.
4) اگر یه مسیری از جدول پاک شود و مسیر دیگری از روتر همسایه در دسترس باشد آن را به جدول routing اضافه می کند.
5) هر چه سریع تر مسیرهای جدید را اضافه می کند و آن ها را به جای مسیرهایی که از دست داده جایگزین می کند.
6)از routing loop جلوگیری می کند .
DNS : عمل تبدیل IP به اسم و اسم به IP را انجام می دهد.



ARP : کامپیوتر هاست از ARP برای پیدا کردن آدرس مک مورد نظر استفاده می کند .یعنی میگه این آی پی که من دارم مک اش کیه تا به اون جواب بده هر هاستی که دریافت می کنه اگه آی پی اش اون نباشه بسته رو DISCARD می کنه و اگه آی پی اش اون باشد مک اش را به اون ارسال می کند.




ARP اون مک هایی رو که یاد می گیرد در ARP cache ذخیره می کند در دفعه ی بعد اول اینجا رو چک می کند اگر پیدا کرد از اون مک استفاده می کنه و اگر اگر مک مورد نظر را پیدا نکرد آن وقت درخواست arp در شبکه می فرستد.
Dhcp : برای سیستم هایی که آی پی ثابت دارند و نمی خواهیم عوض شود به صورت دستی آی پی می دهیم مثل سوییچ , روتر و سرور ( یعنی می خواهیم همیشه یه آی پی مشخص و ثابت داشته باشد و تغییر نکند.) بقیه به صورت اتوماتیک تنظیم می کنیم تا آی پی داده شود این کار توسط dhcp انجام می شود.روش کار پروتکل DHCP به این شکل است که کامپیوترها برای اجره آی پی به DHCP درخواست می فرستند.
در پیغام در خواست آی پی کامپیوتر DHCP پیغامی می فرستد شامل آی پی , سابنت مسک و default gateway می باشد.



ICMP :
برای تست ارتباط معمولی در شبکه از دستور Ping استفاده می کنیم که مربوط به پروتکل ICMP می باشد یه درخواست می فرستد و کامپیوتر مقصد هم جواب می دهد

 

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
خلاصه فصل 6 بخش اول

خلاصه فصل 6 بخش اول

این فصل مربوط به پروتکل های لایه ی 4 هستند پروتکل های این لایه TCP و UDP است .مهم سرویس های متنوع زیادی را برای
وظایف لایه ی 4 : error recovery و کنترل جریان است .
تفاوت UDP و TCP :
1) مهم ترین تفاوت این ها در این است که TCP سرویس های متنوع زیادی را برای Application فراهم می آورد که UDP نداره .TCP خاصیت کنترل جریان و بازیابی خطا داره ولی UDP ندارد.
2)تعداد بیت های هدر UDP کم تر از TCP است.
3) سرعت انتقال UDP بیشتر از TCP است.( در برنامه هایی که نیاز به ارور ریکاوری ندارد و به جای آن سرعت زیاد مد نظر است استفاده میشه مثل VOIP
ویزگی های TCP :




  1. Multiplexing using port : براساس شماره پورت هاست مقصد تصمیم می گیره که چه application رو انتخاب کند یعنی به کی بفرسته رو براساس این می فهمد ( udp هم این ویژگی را دارد )



مولتی پلکسیگ براساس سوکت است .سوکت شامل :
یک آدرس آی پی, یک پروتکل transport , یک شماره پورت




  1. Error recovery ( بازیابی خطا) : یعنی یک انتقال داده ی مطمئن است .این کار را از طریق شماره گذاری های acknowledgment, sequence انجام می دهد


این شکل مال وقتیه که هیچ اروری ایجاد نشود همه بسته ها درست ارسال شوند ولی اگر همه ی بسته ها ارسال نشود یعنی مبدا که بسته ای می فرستد برای هر بسته یک زمانی تعیین می کنه که در اون مدت مقصد باید ack رو بفرستد اگه نفرستاد بنابه هر دلیلی بسته رو دوباره می فرستد .



  1. کنترل جریان به وسیله windowing : در این فرآیند از windows size استفاده می شود تا بیشتر از اندازه بافر داده رد و بدل نشه یعنی تعیین می کنه که چند بایت می تونه ارسال بشه قبل از دریافت ack برای اون تعداد یعنی ماکزیمم تعدا بایت هایی که می تونیم ارسال کنیم بعد برای اونا ack فرستاده شود.اندازه window ثابت نیست بلکه زیاد میشه تا اینکه اروری پیش بیاد .
Seg شماره تعداد بسته هایی است که ارسال شده ولی ack اینه که وقتی مثلا ack 5 می فرسته یعنی 4 تای اولی رو دریافت کردم 5 رو بفرست.



  1. شروع و خاتمه اتصال : قبل از اینکه انتقال داده شروع شود باید جریان three –way connection انجام شده باشد ( یعنی این تموم بشه بعد انتقال داده انجام بشه) .این دو بیت است که در داخل قسمت Flag هدر TCP است که فلگ های SYN و ACK نامیده می شوند.






  1. ترتیب انتقال داده ها و تقسیم بندی داده ها
  2. به دلیل خاصیت بازیابی خطا پهنای باند زیادی رو استفاده می کند
هر application ی براساس نیازمندی خودش انتخاب می کند که کدام ( tcp یا udp )را استفاده کند .

وقتی درخواستی می فرستیم این درخواست شامل source port و destination port است .سرویس های معروف دارای شماره پورت معروف هستند .
سرویس های معروف :
1)DNS : (Domain Name System )این امکان رو میده که کاربر به جای آدرس آی پی نام رو بنویسه و DNS اون رو تبدیل آی پی مربوطه بکند.(اگه به شکل دقت کنین هم tcp نوشته هم udp دلیلش رو من پیدا کردم کتاب ننوشته ولی بازم می نویسم وقتی یه درخواست کوتاه و ساده مثلا تغییر اسم معمولی درخواست میشه اونوقت این سریع است UDP هست ولی وقتی عمل همزمان سازی بین اکتیودایرکتوری ها انجام میشه این کار مهمیه واسه همین در حالت TCP است)
2)SNMP :)( Simple Network Management Protocol ) یک پروتکل لایه 7 است که برای مدیریت دستگاه های شبکه به کار می رود یعنی کارهای کامپایل و query و ذخیره و نمایش اطلاعات درباره ی عملیات شبکه را انجام می دهد.
TFTP : ( Trivial File Transfer Protocol )برای انتقال فایل ها از/به سوییچ یا روتر استفاده می شود
SMTP : ( Simple Mail Transport Protocol ) : تبادل ایمیل به کار می رود
POP3 : ( Post Mail Transport Protocol version 3 ) : این هم برای تبادل ایمیل به کار می رود .
http : هدف از این انتقال فایل بین سرورهای وب و کلاینت های وب است.
شماره ی پورت های سرویس های معروف و کاربردی :





MTU : ماکزیمم اندازه ی بسته ی لایه ی 3 را تعیین می کند.
هدرهای TCP , UDP :



QoS : هر Application نیازمند یک سری سرویس های شبکه ای می باشد و اگه شبکه اون نیازمندی ها رو داشته باشه در این صورت برنامه به خوبی کار خواهد کرد.
QoS های VOIP :

  1. Low delay : یعنی بین تلفن مبدا و مقصد باید تاخیر خیلی کم باشه
  2. Low jitter : اینو نمی دونم چیه
  3. Loss : وقتی یک بسته ای در شبکه لاست می شود در voip دیگه نیاز نیست که اون بازیابی بشه چون دیگه اون بسته پس از گذشت زمان بی فایده اس و به درد نمی خوره
انواع حمله ها در شبکه :

  1. Denial of service (DoS) attacks: هدف سعی می کنه به هاست آسیب برسونه , اطلاعات و نرم افزارهای اون رو پاک کنه که به اون نوع حمله ها crashers , flooder می گویند.
  2. Reconnaissance attacks
  3. Access attacks
VPN : سبب میشه ارتباط امن بشه روش کارش اینه که بسته های آی پی رو رمزگذاری می کنه که حتی اگه اتکر سعی کنه کپی اون رو برداره نمی تونه اون داده ها رو بخونه
 

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
خلاصه فصل 7 بخش دوم

خلاصه فصل 7 بخش دوم

عیب 10 base-t که از هاب استفاده می کند:
1)فریم ارسالی توسط یک دستگاه می تونه با فریمی که یک دستگاه دیگه در همان شبکه هست برخورد کنه
2)در یک زمان فقط یک دستگاه می تونه فریم ارسال کند یعنی اون پهنا بین شان مشترک است.
3)درخواست بردکستی که توسط یک دستگاه ارسال می شود توسط تمام دستگاه های دیگه در شبکه دریافت می شود.
اترنت بریج :

  1. تعداد برخورد در شبکه در شبکه رو کم می کنه
  2. پهنای باند شبکه رو افزایش می دهد.
  3. دو collision domain مجزا ایجاد می کنه
فریم ها فقط می تونن با فریم هایی برخورد کنند که در یک collision domain باشند و دو فریم که در collision domain های متفاوت هستند با هم برخورد نمی کنند.
اگر یک سگمنت( قسمت ) شبکه شلوغ باشه و بریج بخواد به اون سگمنت ( قسمت ) شلوغ فریم ارسال کند بریج اون فریم رو در بافر( حافظه ) خود نگه می داره تا زمانی که اون قسمت خلوت بشه در نتیجه میزان برخورد رو کم می کنه.



سوییچ :
سوییچ عملکردش تقریبا شبیه بریج است و هم چنین چند ویژگی دیگر هم دارد .سوییچ شبکه رو به چندین بخش تقسیم می کند که هر بخش یک collision domain است.



وظیفه ی سوییچ فروارد فریم های اترنت است که این کار رو براساس آدرس مک مبدا و مقصد موجود در فریم انجام می دهد.
گروه بندی آدرس های مک :

  1. Unicast addresses : آدرس مک کارت شبکه ی خاص است.
  2. Broadcast addresses : فریمی که آدرس مقصدش این نوع است ( FFFF.FFFF.FFFF )تمام دستگاه های موجود در شبکه آن فریم را دریافت و پردازش می کنند
  3. Multicast addresses : این نوع فقط یک گروه خاص در شبکه آن را دریافت و پردازش می کنند.
وظیفه ی اصلی سوییچ : فریم رو دریافت می کنه و سپس تصمیم بگیره که آیا بسته رو فروارد کنه یا نه از بسته چشم پوشی کنه.پس نتیجه :

  1. تصمیم گیری برای ارسال یا ***** یک فریم براساس آدرس مک مقصد
  2. هر فریمی که از بریج دریافت می کنه در ابتدا آدرس مک مبدا رو یاد می گیره
  3. به وسیله ی STP یک Loop-free environment با بریج های دیگه ایجاد می کنه ( اینو نفهمیدم )
سوییچ برای اینکه تصمیم بگیره که فریم رو فروارد کنه یا نه از یک جدولی استفاده می کنه که در اون اینترفیس ها و آدرس مک ها هست و در نتیجه وقتی فریمی رو دریافت می کنه آدرس مقصد رو با آدرس های مک موجود در جدول خود مقایسه می کنه تا ببینه آیا می تونه اون رو فروارد کنه یا نه 3و4




به این جدول switch mac address table و bridging table و CAM (Content Addressable Memory ) هم می گویند.
دومین وظیفه ی سوییچ اینه که آدرس های مک رو یاد بگیره و اونا رو در جدول خود قرار بده
روش پرکردن جدول مک توسط سوییچ :سوییچ به فریم هایی که میان گوش میده و آدرس مک مبدا ( یعنی سیستمی که اون رو فرستاده ) بررسی می کنه اگر این آدرس مک در جدول نبود اون رو یاد می گیره و در جدول ثبت می کنه.مثال این شکل می باشد.



وقتی جدول خالیه و آدرس مقصد رو نداره که فریم رو به اون ارسال کنه سوییچ فریم رو به همه ی اینترفیس ها کنه به جز اون اینترفیسی که فریم رو ارسال کرده فروارد می کنه اینترفیس ها فریم رو دریافت می کنه اگه اون فریم برای خودش بود پردازش می کنه ولی اگه مال خودش نباشه حذف می کنه .
Flood : به فرآیند ارسال فریم به همه ی اینترفیس ها به جز اونی که فرستاده را می گویند.
Inactivity timer : سوییچ برای هر مک ورودی یک تایمر در نظر می گیره برای ورودی های تازه در ابتدا صفر در نظر می گیره و هر دفعه که به اون آدرس مک فریمی ارسال می کنه مجددا ریستش می کنه یعنی صفر می کنه و این شماره بالا میره بالا میره .کاربردش اینه که وقتی جدول پر شد و این خواست چند تا رو چاک کنه اونی که شماره تایمر بیشتری داره رو پاک می کنه .
سومین وظیفه ی سوییچ اینه که از ایجاد loop ( چرخه ) جلوگیری کنه برای این کار از پروتکل STP استفاده می کنه .
بدون پروتکل STP در یه زمان کوتاه بین لینک های اصلی و لینک هایی که برای redundancy ( افزونگی ) هستند چرخه ایجاد می شود و در نتیجه شبکه از کار می افته برای جلوگیری از این پروتکل stp چندین پورت رو در حالت بلاک قرار می دهد یعنی اون پورت ها نمی تونن فریم ارسال و دریافت کنن در نتیجه فقط یک مسیر فعال بین قسمت های مختلف شبکه ( collision domain ها )است.پس نتیجه stp تعیین می کنه که چه پورت هایی در حالت فروارد و یا در حالت بلاک باشند و زمانی که یه مسیر از کار افتاد در این صورت پورت بلاک را در حالت فروارد قرار می دهد و زمانی که مجددا مسیر اول درست شد اون پورت رو باز بلاک می کنه.فروارد یعنی اون اینترفیس (یا پورت ) می تونه فریم ارسال و دریافت کنه.
Switch internal prossing :
1)store and forward : سوییچ تمام بیت های فریم رو دریافت می کنه ( ذخیره می کنه )قبل از اینکه اون فریم رو فروارد کنه که این کار این امکان رو به سوییچ میده که قبل از فروارد فریم fcs را چک کنه
2)cut-through : سوییچ فریم ها رو زود فروارد می کنه که این تاخیر رو(latency ) کم می کنه اما این سبب میشه سوییچ نتونه اون فریم ها رو که در چک fcs رد شدند (fail ) رو از بین ببره
3) fragment-free : سوییچ فریم ها رو بعد اینکه 24 بایت از فریم رو دریافت کرد فروارد می کنه در نتیجه از فروارد کردن فریم هایی که از چک fcs به دلیل برخورد رد (fail) شدند جلوگیری می کنه
منطق csma/cd این جوریه که در 64 بایت اول فریم برخوردها رو شناسایی کنه .
خلاصه ی lan switching
1)پورت های سوییچ که مستقیم به دستگاهی وصل هستند شبکه رو به چند بخش تقسیم می کند و هر دستگاه به صورت مستقل پهنای باند خودش رو داره .
2)سوییچ ها اجازه ی چندین مکالمه ی هم زمان پورت های متفاوت دستگاه ها را می دهد .
3)پورت های سوییچ که فقط به یک دستگاه وصل هستند ارتباط دو طرفه (full duplex ) را پشتیبانی می کند و این کار سبب میشه میزان پهنای باند در دسترس هر دستگاه دو برابر بشه
4) سوییچ ها rate adaptation ( میزان سازگاری) را ساپورت می کند یعنی دستگاه هایی که سرعت اترنت متفاوت دارند می تونن از طریق سوییچ با هم ارتباط برقرار کنند.( در حالی که هاب نمی تونه این کار رو بکنه )
Collision domain :
مجموعه از کارت شبکه ها که فریم هاشون می تونه با هم برخورد داشته باشه ولی نمی تونن با فریم هایی که دستگاههای دیگه شبکه ارسال کردن برخورد کنن.


هر کدام چندین collision domain ایجاد می کنند فقط هاب یک collision domain ایجاد می کند.
Broadcast domain :
مجموعه ای از دستگاه ها که وقتی یکی از دستگاه ها بردکست ارسال می کنه تمام دستگاه های دیگه یک کپی از اون بردکست دریافت می کنند.فقط روتر می تونه این بردکست رو قطع کنه
هر در خواست بردکستی فقط داخل آن broadcast domain فروارد میشه .





روتر شبکه ها رو به چندین broadcast domain تقسیم می کنه ولی سوییچ و هاب نمی تونن این کار رو بکنن.
مزایای تقسیم بندی شبکه با دستگاه های هاب و سوییچ و روتر :

  1. امکان کابل کشی بیشتر
  2. ایجاد چندین collision domain
  3. افزایش پهنای باند
  4. ایجاد چندین broadcast domain


Vlan : (virtual lan)
LAN : شامل تمام دستگاه های که در یک broadcast domain هستند.
بدون vlan ها یک سوییچ شامل تمام اینترفیس های روی سوییچ است به عبارتی دیگر تمام دستگاه هایی که به یک سوییچ وصل هستند در یک lan هستند( در سوییچ های سیسکو تمام اینترفیس ها به صورت پیش فرض عضو vlan یک هستند.)
ولی با vlan : یک سوییچ می تونه یه تعداد اینترفیس رو عضو یه vlan بکنه(یعنی یک بردکست دامین ) و تعدادی دیگر را عضو یک vlan دیگه ( یعنی یه بردکست دامین دیگه )
قبل از ایجاد vlan برای طراحی دو بردکست دامین مجزا باید از دو سوییچ استفاده می کردیم یعنی برای هر بردکست دامین یک سوییچ ولی با vlan می تونیم چندین بردکست دامین را فقط به کمک یک سوییچ تعریف کنیم.





دلایل استفاده از vlan :
( اینجا چون یه کمی برام مبهم و هم ترجمه اش سخت بود واسه همین خودش رو هم میزارم )

  1. برای ایجاد یک طراحی انعطاف پذیر تر که کاربران دپارتمان های مختلف رو بتونیم گروه بندی کنیم.یعنی گروه بندی رو براساس کار بکنیم به جای گروه بندی براساس موقعیت مکانی
  2. تقسیم بندی دستگاه های شبکه به شبکه های کوچکتر (broadcast domain) تا میزان سربار (over head) هر هاست در vlan رو کاهش بدیم .
  3. کاهش حجم کاری stp به وسیله محدود کردن یک vlan به یک سوییچ access
  4. برای امنیت بهتر اون هاست هایی رو که با داده های حساس کار می کنند رو در یک vlan مجزا قرار می دهد.
  5. برای جداسازی ترافیکی ارسالی که به وسیله یک ip phone با ترافیک که توسط pc که به یه تلفن وصل هست به کار می رود
نقش انواع سوییچ ها :
تقسیم بندی براساس دو چیز انجام میشه :

  1. سوییچ به end-user وصل هست یا نه
  2. سوییچ می تونه چندین فریم را بین سوییچ هایی که به چندین سوییچ متفاوت وصل هستند فروارد کنه یا نه
1)access : سوییچ هایی که مستقیم به end-user ( همون کامپیوترهای معمولی ( متصل هستند فقط می تونه ترافیک رو به اونایی که وصل هست فروارد کنه و به بقیه سوئییچ ها نمی تونه
2) distribution: سوییچ های access رو می تونه با هم ارتباط بده .هر سوییچ access حداقل به یک سوییچ distributed وصل هست. نمی تونه به صورت مستقیم به end-user وصل بشه .از نظر کارایی و کابل کشی هم از access بهتره و سرعت فروارد بالاتری دارد و می تونه میزان بیشتری ترافیک را بین سوییچ ها مدیریت بکند.
3) core: این هم از بالایی بهتره و سرعت فروارد خیلی بالایی داره



کابل های فیبر نوری مسافت بیشتری رو پشتیبانی می کنه و هم گران تر هستند.دو نوع فیبر نوری است
1)multimode fiber : مسافت کم تری رو ساپورت می کنه ولی کابل کشی آن ارزان تر است و با led های ارزان هم خوب کار می کند.
2) single mode fiber :مسافت بیشتری رو ساپورت می کنه و از بالایی گرون تر است.و سخت افزاری که برای بکارگیری led این استفاده میشه گرون تر از بالایی هست.

دانلود فایل
 
آخرین ویرایش:

Hosse!N_206

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
خیلی مفید بود ... من همه رو میخونم و ذخیره میکنم .... بازهم ادامه بده .....مشتاقانه منتظر بقیه آموزش هستم....دوست عزیز
بازهم ممنون
 

Hosse!N_206

کاربر حرفه ای
کاربر ممتاز
اگه نکات کاربردی رو با جزییات بیشتر توضیح بدی ممنون میشم
 

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
خیلی مفید بود ... من همه رو میخونم و ذخیره میکنم .... بازهم ادامه بده .....مشتاقانه منتظر بقیه آموزش هستم....دوست عزیز
بازهم ممنون
ممنون ولی سعی کنین خودتون هم کتاب رو بخونین خوشحال میشم شما هم خلاصه بزارین یعنی هدفم این نیست که تنهایی برم جلو برعکس دوست دارم هرکسی خواست نظر بده یا خلاصه بزاره

اگه نکات کاربردی رو با جزییات بیشتر توضیح بدی ممنون میشم
خواهش می کنم .هر کجا سوال دارین یا براتون مبهمه بگین بیشتر توضیح بدم موفق باشید
 

dzzv_13

مدیر مهندسی فناوری اطلاعات
مدیر تالار
وظیفه ی اصلی سوییچ : فریم رو دریافت می کنه و سپس تصمیم بگیره که آیا بسته رو فروارد کنه یا نه از بسته چشم پوشی کنه.پس نتیجه :

  1. تصمیم گیری برای ارسال یا ***** یک فریم براساس آدرس مک مقصد
  2. هر فریمی که از بریج دریافت می کنه در ابتدا آدرس مک مبدا رو یاد می گیره
  3. به وسیله ی STP یک Loop-free environment با بریج های دیگه ایجاد می کنه ( اینو نفهمیدم )

loop در فیزیک خوب هست ولی در منطق خیر
بنابراین زمانی که از سوئیچ STP استفاده میکنیم باعث می شود خطر loop ار بین برود


Broadcast domain :
مجموعه ای از دستگاه ها که وقتی یکی از دستگاه ها بردکست ارسال می کنه تمام دستگاه های دیگه یک کپی از اون بردکست دریافت می کنند.فقط روتر می تونه این بردکست رو قطع کنه
هر در خواست بردکستی فقط داخل آن broadcast domain فروارد میشه .

این مطلب درست هست تا جایی که به vlan میرسیم ..
در اصل علت استفاده اصلی از vlan ها این هست که ما با سوئیچ ها بتونیم در broadcast domain نیز حوزه برخورد جداگانه بسازیم


LAN از دیدگاه لایه یک یعنی شبکه دیجیتالی
LAN از دیدگاه لایه دو یعنی شبکه ایی که یک حوزه پخشی داشته باشد
LAN از دیدگاه لایه سه هم یعنی شبکه ایی که یک subset هست

نکته : vlan یک تعریف لایه دویی هست (حوزه پخشی)


-----------------------

نکته ایی که تا اینجا یاد گرفتیم این هست که در خرید سوئیچ ها دو مزیت رو درنظر بگیریم :
  1. وجود stp
  2. vlan کردن سوئیچ ها
 

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
loop در فیزیک خوب هست ولی در منطق خیر
بنابراین زمانی که از سوئیچ STP استفاده میکنیم باعث می شود خطر loop ار بین برود




این مطلب درست هست تا جایی که به vlan میرسیم ..
در اصل علت استفاده اصلی از vlan ها این هست که ما با سوئیچ ها بتونیم در broadcast domain نیز حوزه برخورد جداگانه بسازیم


LAN از دیدگاه لایه یک یعنی شبکه دیجیتالی
LAN از دیدگاه لایه دو یعنی شبکه ایی که یک حوزه پخشی داشته باشد
LAN از دیدگاه لایه سه هم یعنی شبکه ایی که یک subset هست

نکته : vlan یک تعریف لایه دویی هست (حوزه پخشی)


-----------------------

نکته ایی که تا اینجا یاد گرفتیم این هست که در خرید سوئیچ ها دو مزیت رو درنظر بگیریم :
  1. وجود stp
  2. vlan کردن سوئیچ ها

مرسی جالب بود :w27:
 

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
سلا م می خوام کلا یک جمع بندی از آدرس دهی آی پی و سابنتینگ که کلا در CCNA گفته شده را بنویسم قسمت های تئوری رو نمیگم فقط روش محاسبه و حل را براساس روش ویدیو های CBT توضیح میدم :
هدف از سابنتینگ این هست که از آدرس های آی پی استفاده بهینه بکنیم یعنی یک محدوده ازا درس را به قسمت های کوچکتر تقسیم می کنیم و هر قسمت را به یک بخش سازمان اختصاص می دهیم در نتیجه از هدر رفتن آدرس های آی پی جلوگیری می کنیم و این کار مدیریت و مشکل یابی شبکه را آسان تر می کند.به هر بخش این تقسیم بندی یک سابنت می گویند.
آدرس آی پی دو بخش دارد یک قسمت NETID و یک قسمت HostID .تمام دستگاه هایی که در یک سابنت هستند باید NETID یکسانی داشته باشند و HOST ID متفاوت و به اصطلاح منحصر به فرد . یعنی به عبارت دیگر تمام دستگاه ها در شبکه برای ارتباط باید آدرس IP داشته باشند و دستگاه هایی که در یک سابنت هستند برای آدرس دهی دو شرط را داشته باشند : NETID برابر : اگر نت آی دی برابر نداشته باشند در این صورت متعلق به این سابنت نخواهد بود و نمی تواند با دیگر دستگاه های این سابنت ارتباط داشته باشد.شرط دوم :HOSTID منحصر به فرد و متمایز : اگر دو دستگاه در یک سابنت HOST ID برابری داشته باشند و از آن جا که نت آی هم برابر هست پس در واقع دو دستگاه آدرس یکسان خواهد داشت که این یک CONFLICT ایجاد می کند و درشبکه ایجاد مشکل می کند.
ما دو نوع آدرس IP داریم یک نوع خصوصی و یک نوع عمومی .سازمان ها برای داخل سازمان از رنج ادرس های خصوصی می دهند و برای آن دستگاه هایی از سازمانشان که می خواهند با محیط بیرون ارتباط داشته باشد ( اینترنت ) و معتبر باشد و هم منحصر به فرد از آدرس های عمومی استفاده می کنند . سازمان های مختلف می توانند آدرس یکسانی برای شبکه داخلی داشته باشند یعنی لزومی ندارد منحصر باشد ولی آدرس های عمومی که استفاده می کنند حتما باید منحصر به فرد باشد.در شکل زیر رنج آدرس آی پی های خصوصی مشخص شده است.

در شکل زیر بازه ی آدرس کلاس ها و تعدا بیت های هاست و نت مشخص شده .

در هر کلاس تعدا هاست های قابل استفاده برابر است با 2 به توان بیت های هاست منهای 2 .دلیل منهای 2 کردن این است که اولین آدرس و آخرین آدرس هر بازه قابل استفاده نیست چون اولین آدرس نشانگر آدرس شبکه هست و آخرین آدرس هم آدرس بردکست است.

در کل هر آدرس IP از 32 بیت تشکیل شده که یک تعدادی برای نت آی دی هست که مشخص هست و یک تعدادی برای هاست آی دی. در بحث سابنتیک تعدادی بیت از نت آی دی به هاست آی دی قرض می دهیم تا بتونیم عمل تقسیم بندی را انجام دهیم.

عمل سابنتیگ بر دو اساس می تونه انجام بشود حالت اول براساس تعداد بخش ها(سابنت ها)ی لازم در شبکه .حالت دوم براساس تعداد هاست های لازم در سابنت ها .

حالا یک مثال از هر دو حالت می نویسم :
سناریو اول:سازمان یک کلاس آی پی C خریده به آدرس 216.21.5.0 می خواهد آن را به تعدادی سابنت تقسیم کند تعداد سابنت و رنجو ه را محاسبه کنید: می دانیم کلاس سی سابنت مسک اش برابر 255.255.255.0 می باشد حال در این مثال چون تعداد شبکه ها رو گفته پس حالت اول می باشد..
روش حل : مرحله 1: از روی شکل تعداد سابنت های مورد نظر را محاسبه می کنیم هر اینتفریس هر روتر یک سابنت را نشان می دهد پس در این شکل ما به 5 سابنت نیاز داریم .پس از اینکه تعداد سابنت ها رو مشخص کردیم باید این عدد را به مبنای 2 تبدیل کنیم .پس می شود : 000000101
مرحله 2 : بیت هایی از هاست آی دی را که به نت آی دی باید قرض بدهیم را مشخص کنیم در این مثال برای 5 شبکه داریم پس برای ایجاد 5 به سه بیت نیاز داریم پس 3 بیت به مسک اضافه می کنیم پس آدرس سابنت مسک جدید می شود .
11111111.11111111.11111111.11100000( در سابنت مسک بیت هایی که 1 هستند تشانگر نت آی دی هستند و بیت هایی که صفر هستند نشانگر هاست آی دی .( پس در این مثال در اول 3 اکتت ما یک بود پس 24 بیت مال نت آی دی بود بعدا ما 3 بیت هم به نت قرض دادیم پس تعدا بیت های آن شد 27 تا )
مرحله 3 : محدوده ی سابنت ها را مشخص کنید .برای مشخص کردن این در آدرس سابنت مسک جدید کوچکترین بیتی که برابر یک است را به مبنای 10 می بریم این عدد نشاندهنده ی رنج هر سابنت ما می باشد.

سناریو دوم یک آدرس از کلاس c هست روش یکی هست برای همین فقط در شکل توضیح نوشتم.در این سناریو آدرس آی پی کلاس c ما برابر 195.5.20.0 می باشد و تعدا د شبکه (سابنت ) که لازم داریم برابر 50 می باشد.

مثال از کلاس B : در این مثال آدرس کلاس B ما 150.5.0.0 هست و به 100 شبکه نیاز داریم .

مثال بعدی کلاس A است با آدرس 10.0.0.0 و تعداد شبکه ای که لازم داریم 500 می باشد .

حالا حالت دوم را بررسی می کنیم یعنی سابنتینگ بر اساس تعداد هاست ها
مثال :آدرس کلاس C :216.21.5.0 می باشد و تعداد هاست هایی که برای هر شبکه لازم است 30 تا می باشد.
روش حل این نوع سناریو ها :
مرحله 1 : تعداد هاست های لازم را محاسبه کرده و به مبنای 2 تبدیل کنید .در اینجا 30 هست پس می شود :00011110
در مرحله دوم مشخص می کنیم که هاست به چند بیت نیاز دارد به 5 بیت نیاز دارد پس در این حالت از سمت راست جدا می کنیم یعنی میگیم پس 5 تا بیت را واسه هاست ها ذخیره می کنیم ( نگه می داریم ) بیت های مانده را به نت می دهیم یعنی به جای هاست ها صفر میذاریم بیت های سمت چپ هر جند تا مانده باشد را به نت می دهیم و مقدار 1 را قرار می دهیم.
در مرحله 3 چون کوچکترین بیت نت مقدارش برابر 32 است پس رنج سابنت ها 32 است.چون 3 بیت به نت داده شد پس سابنت جدید 224 است.و تعداد سابنت ها هم برابر 2 به توان 3 مساوی 8 می شود( یعنی تعداد سابنت برابر 2 به توان تعداد بیت هایی که به نت قرض دادیم .)

مثال دوم برای این حالت :
:یک آدرس کلاس C آدرس 195.5.20.0 می باشد و تعداد هاست ها 50 می باشد.( در این مثال تعداد سابنت ها برابر 2 به توان 2 یعنی 4 می باشد.)

مثال سوم برای این حالت : یک آدرس کلاس B آدرس 150.5.0.0 می باشد تعداد هاست های مورد نیاز 500 می باشد.

مثال چهارم برای این حالت : یک آدرس کلاس A آدرس 10.0.0.0 می باشد تعداد هاست مورد نظر 100 می باشد

نوع دیگری از سوال های سابنیک دارین که مهندسی معکوس استفاده شده یعنی یک آدرس آی می دهند و سابنت می دهند بعد میگن ببنید این در کدوم رنج است یعنی یا رنج رو محاسبه کنید یا اینکه آیا این آی پی متعلق به اون محدوده است یا نه؟
برای مثال به ما آدرس 192.168.1.127 و سابنت مسک 255.255.255.224 را می دهند می گویند آیا این آی پی درسته یا نه منظور ولید هست یا نه؟
حل این جور سوال ها راحت تر از حالت های قبلی هست در واقع در این سوالات جواب را به ما دادن.خوب برای حل این سوال از بررسی سابنت مسک شروع می کنیم سابنت ما چون کلاس c هست پس با 3 اکتت اول کاری نداریم حالا بررسی اکتت چهارم 224 در مبنای 2 می شود : 11000000 می شود پس در واقع دو بیت به نت قرض دادیم میشه 2 به توان 2 پس 4 سابنت داریم حال بررسی می کنیم محاسبه ی سابنت ها :
سابنت ها را در شکل مشخص کردم ولی چون 127 آخرین آدرس سابنت هست یعنی آدرس بردکست آن سابنت هست پس قابل استفاده نیست.
 

sanamsayna

کاربر فعال مهندسی IT ,
کاربر ممتاز
به دلیل اینکه لینک های بلایی خراب شده از اول پست رو میذارم (چون دکمه ی ویرایش نیست)
سلا م می خوام کلا یک جمع بندی از آدرس دهی آی پی و سابنتینگ که کلا در CCNA گفته شده را بنویسم قسمت های تئوری رو نمیگم فقط روش محاسبه و حل را براساس روش ویدیو های CBT توضیح میدم :
هدف از سابنتینگ این هست که از آدرس های آی پی استفاده بهینه بکنیم یعنی یک محدوده ازا درس را به قسمت های کوچکتر تقسیم می کنیم و هر قسمت را به یک بخش سازمان اختصاص می دهیم در نتیجه از هدر رفتن آدرس های آی پی جلوگیری می کنیم و این کار مدیریت و مشکل یابی شبکه را آسان تر می کند.به هر بخش این تقسیم بندی یک سابنت می گویند.
آدرس آی پی دو بخش دارد یک قسمت NETID و یک قسمت HostID .تمام دستگاه هایی که در یک سابنت هستند باید NETID یکسانی داشته باشند و HOST ID متفاوت و به اصطلاح منحصر به فرد . یعنی به عبارت دیگر تمام دستگاه ها در شبکه برای ارتباط باید آدرس IP داشته باشند و دستگاه هایی که در یک سابنت هستند برای آدرس دهی دو شرط را داشته باشند : NETID برابر : اگر نت آی دی برابر نداشته باشند در این صورت متعلق به این سابنت نخواهد بود و نمی تواند با دیگر دستگاه های این سابنت ارتباط داشته باشد.شرط دوم :HOSTID منحصر به فرد و متمایز : اگر دو دستگاه در یک سابنت HOST ID برابری داشته باشند و از آن جا که نت آی هم برابر هست پس در واقع دو دستگاه آدرس یکسان خواهد داشت که این یک CONFLICT ایجاد می کند و درشبکه ایجاد مشکل می کند.
ما دو نوع آدرس IP داریم یک نوع خصوصی و یک نوع عمومی .سازمان ها برای داخل سازمان از رنج ادرس های خصوصی می دهند و برای آن دستگاه هایی از سازمانشان که می خواهند با محیط بیرون ارتباط داشته باشد ( اینترنت ) و معتبر باشد و هم منحصر به فرد از آدرس های عمومی استفاده می کنند . سازمان های مختلف می توانند آدرس یکسانی برای شبکه داخلی داشته باشند یعنی لزومی ندارد منحصر باشد ولی آدرس های عمومی که استفاده می کنند حتما باید منحصر به فرد باشد.در شکل زیر رنج آدرس آی پی های خصوصی مشخص شده است.

در شکل زیر بازه ی آدرس کلاس ها و تعدا بیت های هاست و نت مشخص شده .

در هر کلاس تعدا هاست های قابل استفاده برابر است با 2 به توان بیت های هاست منهای 2 .دلیل منهای 2 کردن این است که اولین آدرس و آخرین آدرس هر بازه قابل استفاده نیست چون اولین آدرس نشانگر آدرس شبکه هست و آخرین آدرس هم آدرس بردکست است.

در کل هر آدرس IP از 32 بیت تشکیل شده که یک تعدادی برای نت آی دی هست که مشخص هست و یک تعدادی برای هاست آی دی. در بحث سابنتیک تعدادی بیت از نت آی دی به هاست آی دی قرض می دهیم تا بتونیم عمل تقسیم بندی را انجام دهیم.

عمل سابنتیگ بر دو اساس می تونه انجام بشود حالت اول براساس تعداد بخش ها(سابنت ها)ی لازم در شبکه .حالت دوم براساس تعداد هاست های لازم در سابنت ها .

حالا یک مثال از هر دو حالت می نویسم :
سناریو اول:سازمان یک کلاس آی پی C خریده به آدرس 216.21.5.0 می خواهد آن را به تعدادی سابنت تقسیم کند تعداد سابنت و رنجو ه را محاسبه کنید: می دانیم کلاس سی سابنت مسک اش برابر 255.255.255.0 می باشد حال در این مثال چون تعداد شبکه ها رو گفته پس حالت اول می باشد..
روش حل : مرحله 1: از روی شکل تعداد سابنت های مورد نظر را محاسبه می کنیم هر اینتفریس هر روتر یک سابنت را نشان می دهد پس در این شکل ما به 5 سابنت نیاز داریم .پس از اینکه تعداد سابنت ها رو مشخص کردیم باید این عدد را به مبنای 2 تبدیل کنیم .پس می شود : 000000101
مرحله 2 : بیت هایی از هاست آی دی را که به نت آی دی باید قرض بدهیم را مشخص کنیم در این مثال برای 5 شبکه داریم پس برای ایجاد 5 به سه بیت نیاز داریم پس 3 بیت به مسک اضافه می کنیم پس آدرس سابنت مسک جدید می شود .
11111111.11111111.11111111.11100000( در سابنت مسک بیت هایی که 1 هستند تشانگر نت آی دی هستند و بیت هایی که صفر هستند نشانگر هاست آی دی .( پس در این مثال در اول 3 اکتت ما یک بود پس 24 بیت مال نت آی دی بود بعدا ما 3 بیت هم به نت قرض دادیم پس تعدا بیت های آن شد 27 تا )
مرحله 3 : محدوده ی سابنت ها را مشخص کنید .برای مشخص کردن این در آدرس سابنت مسک جدید کوچکترین بیتی که برابر یک است را به مبنای 10 می بریم این عدد نشاندهنده ی رنج هر سابنت ما می باشد.

سناریو دوم یک آدرس از کلاس c هست روش یکی هست برای همین فقط در شکل توضیح نوشتم.در این سناریو آدرس آی پی کلاس c ما برابر 195.5.20.0 می باشد و تعدا د شبکه (سابنت ) که لازم داریم برابر 50 می باشد.

مثال از کلاس B : در این مثال آدرس کلاس B ما 150.5.0.0 هست و به 100 شبکه نیاز داریم .

مثال بعدی کلاس A است با آدرس 10.0.0.0 و تعداد شبکه ای که لازم داریم 500 می باشد .

حالا حالت دوم را بررسی می کنیم یعنی سابنتینگ بر اساس تعداد هاست ها
مثال :آدرس کلاس C :216.21.5.0 می باشد و تعداد هاست هایی که برای هر شبکه لازم است 30 تا می باشد.
روش حل این نوع سناریو ها :
مرحله 1 : تعداد هاست های لازم را محاسبه کرده و به مبنای 2 تبدیل کنید .در اینجا 30 هست پس می شود :00011110
در مرحله دوم مشخص می کنیم که هاست به چند بیت نیاز دارد به 5 بیت نیاز دارد پس در این حالت از سمت راست جدا می کنیم یعنی میگیم پس 5 تا بیت را واسه هاست ها ذخیره می کنیم ( نگه می داریم ) بیت های مانده را به نت می دهیم یعنی به جای هاست ها صفر میذاریم بیت های سمت چپ هر جند تا مانده باشد را به نت می دهیم و مقدار 1 را قرار می دهیم.
در مرحله 3 چون کوچکترین بیت نت مقدارش برابر 32 است پس رنج سابنت ها 32 است.چون 3 بیت به نت داده شد پس سابنت جدید 224 است.و تعداد سابنت ها هم برابر 2 به توان 3 مساوی 8 می شود( یعنی تعداد سابنت برابر 2 به توان تعداد بیت هایی که به نت قرض دادیم .)

مثال دوم برای این حالت :
:یک آدرس کلاس C آدرس 195.5.20.0 می باشد و تعداد هاست ها 50 می باشد.( در این مثال تعداد سابنت ها برابر 2 به توان 2 یعنی 4 می باشد.)

مثال سوم برای این حالت : یک آدرس کلاس B آدرس 150.5.0.0 می باشد تعداد هاست های مورد نیاز 500 می باشد.

مثال چهارم برای این حالت : یک آدرس کلاس A آدرس 10.0.0.0 می باشد تعداد هاست مورد نظر 100 می باشد

نوع دیگری از سوال های سابنیک دارین که مهندسی معکوس استفاده شده یعنی یک آدرس آی می دهند و سابنت می دهند بعد میگن ببنید این در کدوم رنج است یعنی یا رنج رو محاسبه کنید یا اینکه آیا این آی پی متعلق به اون محدوده است یا نه؟
برای مثال به ما آدرس 192.168.1.127 و سابنت مسک 255.255.255.224 را می دهند می گویند آیا این آی پی درسته یا نه منظور ولید هست یا نه؟
حل این جور سوال ها راحت تر از حالت های قبلی هست در واقع در این سوالات جواب را به ما دادن.خوب برای حل این سوال از بررسی سابنت مسک شروع می کنیم سابنت ما چون کلاس c هست پس با 3 اکتت اول کاری نداریم حالا بررسی اکتت چهارم 224 در مبنای 2 می شود : 11000000 می شود پس در واقع دو بیت به نت قرض دادیم میشه 2 به توان 2 پس 4 سابنت داریم حال بررسی می کنیم محاسبه ی سابنت ها :
سابنت ها را در شکل مشخص کردم ولی چون 127 آخرین آدرس سابنت هست یعنی آدرس بردکست آن سابنت هست پس قابل استفاده نیست.


 
Similar threads
Thread starter عنوان تالار پاسخ ها تاریخ
sanamsayna مطالعه ی دسته جمعی ICND 2 دانشکده مجازی IT 13

Similar threads

بالا