كربلايي حسام
اخراجی موقت
شهید رضا چراغی در سال 1336 در تهران دیده به جهان گشود. وی پس از گذراندن دوره‌ی ابتدایی وارد دبیرستان شد و در آن مقطع با برخی از مسائل سیاسی و مبارزین مذهبی آشنا شد. وی با شروع حرکت های مردمی در پیش از انقلاب، فعالانه وارد عرصه‌های مبارزاتی شد.
شهید چراغی پس از پیروزی انقلاب به مشارکت در تأمین امنیت نقاط مختلف و مراکز نظامی و دولتی پرداخت و با شروع غائله کردستان به همراه جمعی از دوستانش به مریوان رهسپار شد و در مبارزه با گروهک‌های دموکرات و کومله، نقش مؤثری ایفا کرد.
وی نه تنها در عملیات محمد رسول الله (ص) مسیر بسیار مهم و پر خطر «راه خون» را از تصرف نیروهای ضد انقلاب خارج کرد، بلکه در جبهه‌های سرپل ذهاب و گیلانغرب نیز با انجام عملیات‌های چریکی همراه با دیگر یارانش، به عنوان جانشین سپاه دزلی و مسئول محور مریوان شایستگی و توانایی خود را در فرماندهی نیروها به نمایش گذاشت.
شهید رضا چراغی مدتی پس از آغاز جنگ تحمیلی در 31 شهریور 59 در کنار فرماندهان برجسته دفاع مقدس همچون احمد متوسلیان، شهید محمدرضا دستواره، شهید حاج ابراهیم همت و شهید حاج عباس کریمی در غرب به مبارزه و فعالیت خود ادامه داد و پس از اعزام تیپ 27 محمد رسول ا...(ص) به جبهه های جنوب همراه نیروهای تیپ راهی این مناطق شد.
وی علاوه بر حضور مؤثر درعملیات فتح المبین، درعملیات بیت المقدس که با هدف آزاد سازی خرمشهر(خرداد 1361) انجام گرفت به عنوان فرمانده «گردان حمزه» خوش درخشید و پس از آن در عملیات «مسلم بن عقیل» با 13 گردان به عنوان فرمانده تیپ 27 محمد رسول ا...(ص) وارد عمل شد و بار دیگر توان رزمی و فرماندهی خود را به نمایش گذاشت.
با ارتقاء تیپ محمد رسول ا...(ص) به لشکر فرماندهی آن به شهید چراغی محول شد. وی در عملیات «والفجر مقدماتی» (اسفندماه 1361) به دلیل اقتدار و شایستگی که از خود در فرماندهی نشان داد، به « شمشیر لشگر» لقب گرفت.
وی پس از ماهها مجاهدت و مبارزه، پس از 11 بار مجروحیت در جنگ سرانجام در 27 فروردین 1362 در عملیات والفجر 1 به آرزوی دیرینه خود رسید و شهد شیرین شهادت را نوشید.
خبرنگار شهید آوینی:در ابتدای صحبت می‌خواستم خواهش کنم یک مقدار از شخصیت شهید چراغی برایمان توضیح دهید.
درسش را در یکی از مکاتب روستایمان خواند. بعد از اینکه خانواده به تهران رفتند، ایشان مدرسه ابتدایی را در آن‌جا شروع کرد. بعد از اینکه دیپلمش را گرفت به سربازی رفت. دوران سربازی ایشان، مصادف با انقلاب شد. وقتی حضرت امام دستور داد که پادگان‌ها رو خالی کنید، ایشان همان روز فرار کرد و به خانه آمد و بعد از پیروزی انقلاب وقتی که امام دستور دادند که به پادگان‌ها برگردید، ایشان همان اولین نفر بود که برگشت. محل خدمتش هم تیپ 92 زرهی اهواز بود.
خبرنگار شهید آوینی:در وصیت اکثر شهدا این موضوع هست که امام را تنها نگذارید. به نظر شما تاکید شهدا از جمله شهید چراغی بر چه مبنایی بوده است؟
ایشان حقیقتی رو می‌گفتند. همه‌ی شهدا مسلمان هستند و پیرو این حقیقت هستند.
خبرنگار شهید آوینی:رابطه شهید چراغی با امام و آیت الله خامنه‌ای چطور بود؟
بسیار خوب! ایشان علاقه‌ی قلبی به امام داشتند. البته دلشان نمی‌آمد مزاحمشان بشوند. به عنوان مثال، وقتی ایشون می‌خواستند عقد بکنند، بچه‌ها از حضرت امام برایش وقت گرفته بودند ولی ایشان موافقت نکرده بود. گفته بود من نمی‌خواهم مزاحم وقت حضرت امام بشوم وآقای گیلانی خطبه‌ی عقدشان را جاری کردند.
خبرنگار شهید آوینی:در دوران جنگ، شهدا یک وظیفه‌ای داشتند و آن را به نحو احسن انجام دادند و رفتند. بعد از شهدا، این وظیفه به عهده‌ی خانواده‌ی شهدا، جانبازان وایثارگرها است. به نظر شما این خانواده‌ها بعد از شهادت شهیدشان، چه وظیفه‌ای در قبال نظام و دست آوردهای مملکت دارند ؟
آن‌ها وظیفه‌ی خیلی سنگینی دارند. چون می‌خواهند راهشان را ادامه بدهند. شهدا رفته‌اند و وجودشان را در این راه گذاشته‌اند. ما هم باید بعد از آن‌ها، راهشان را ادامه بدهیم و از مملکت و انقلاب محافظت کنیم.
خبرنگار شهید آوینی:متأسفانه بعضی از خانواده‌ی شهدا، با موضع‌گیری‌هایی که انجام دادند، پشت رهبری و پشت نظام رو خالی کردند. به نظر شما موضع‌گیری خانواده شهدا، در قبال رهبری انقلاب، باید چه گونه باشند؟
ببینید، من خودم جانباز شیمیایی‌ام. ولی فکر نمی‌کنم خانواده‌ی شهدا، پشت رهبری را خالی کرده باشند. شاید یه انگشت شماری هم باشند و یک سری از فتنه گرها سوء استفاده‌ای کرده باشند. ولی فکر نکنم پشت حقیقت را خالی کرده باشند.
خبرنگار شهید آوینی:شما جانباز شیمیایی چند درصدهستید ؟
40 %
شهید چراغی پس از پیروزی انقلاب به مشارکت در تأمین امنیت نقاط مختلف و مراکز نظامی و دولتی پرداخت و با شروع غائله کردستان به همراه جمعی از دوستانش به مریوان رهسپار شد و در مبارزه با گروهک‌های دموکرات و کومله، نقش مؤثری ایفا کرد.
وی نه تنها در عملیات محمد رسول الله (ص) مسیر بسیار مهم و پر خطر «راه خون» را از تصرف نیروهای ضد انقلاب خارج کرد، بلکه در جبهه‌های سرپل ذهاب و گیلانغرب نیز با انجام عملیات‌های چریکی همراه با دیگر یارانش، به عنوان جانشین سپاه دزلی و مسئول محور مریوان شایستگی و توانایی خود را در فرماندهی نیروها به نمایش گذاشت.
شهید رضا چراغی مدتی پس از آغاز جنگ تحمیلی در 31 شهریور 59 در کنار فرماندهان برجسته دفاع مقدس همچون احمد متوسلیان، شهید محمدرضا دستواره، شهید حاج ابراهیم همت و شهید حاج عباس کریمی در غرب به مبارزه و فعالیت خود ادامه داد و پس از اعزام تیپ 27 محمد رسول ا...(ص) به جبهه های جنوب همراه نیروهای تیپ راهی این مناطق شد.
وی علاوه بر حضور مؤثر درعملیات فتح المبین، درعملیات بیت المقدس که با هدف آزاد سازی خرمشهر(خرداد 1361) انجام گرفت به عنوان فرمانده «گردان حمزه» خوش درخشید و پس از آن در عملیات «مسلم بن عقیل» با 13 گردان به عنوان فرمانده تیپ 27 محمد رسول ا...(ص) وارد عمل شد و بار دیگر توان رزمی و فرماندهی خود را به نمایش گذاشت.
با ارتقاء تیپ محمد رسول ا...(ص) به لشکر فرماندهی آن به شهید چراغی محول شد. وی در عملیات «والفجر مقدماتی» (اسفندماه 1361) به دلیل اقتدار و شایستگی که از خود در فرماندهی نشان داد، به « شمشیر لشگر» لقب گرفت.
وی پس از ماهها مجاهدت و مبارزه، پس از 11 بار مجروحیت در جنگ سرانجام در 27 فروردین 1362 در عملیات والفجر 1 به آرزوی دیرینه خود رسید و شهد شیرین شهادت را نوشید.
خبرنگار شهید آوینی:در ابتدای صحبت می‌خواستم خواهش کنم یک مقدار از شخصیت شهید چراغی برایمان توضیح دهید.
درسش را در یکی از مکاتب روستایمان خواند. بعد از اینکه خانواده به تهران رفتند، ایشان مدرسه ابتدایی را در آن‌جا شروع کرد. بعد از اینکه دیپلمش را گرفت به سربازی رفت. دوران سربازی ایشان، مصادف با انقلاب شد. وقتی حضرت امام دستور داد که پادگان‌ها رو خالی کنید، ایشان همان روز فرار کرد و به خانه آمد و بعد از پیروزی انقلاب وقتی که امام دستور دادند که به پادگان‌ها برگردید، ایشان همان اولین نفر بود که برگشت. محل خدمتش هم تیپ 92 زرهی اهواز بود.
خبرنگار شهید آوینی:در وصیت اکثر شهدا این موضوع هست که امام را تنها نگذارید. به نظر شما تاکید شهدا از جمله شهید چراغی بر چه مبنایی بوده است؟
ایشان حقیقتی رو می‌گفتند. همه‌ی شهدا مسلمان هستند و پیرو این حقیقت هستند.
خبرنگار شهید آوینی:رابطه شهید چراغی با امام و آیت الله خامنه‌ای چطور بود؟
بسیار خوب! ایشان علاقه‌ی قلبی به امام داشتند. البته دلشان نمی‌آمد مزاحمشان بشوند. به عنوان مثال، وقتی ایشون می‌خواستند عقد بکنند، بچه‌ها از حضرت امام برایش وقت گرفته بودند ولی ایشان موافقت نکرده بود. گفته بود من نمی‌خواهم مزاحم وقت حضرت امام بشوم وآقای گیلانی خطبه‌ی عقدشان را جاری کردند.
خبرنگار شهید آوینی:در دوران جنگ، شهدا یک وظیفه‌ای داشتند و آن را به نحو احسن انجام دادند و رفتند. بعد از شهدا، این وظیفه به عهده‌ی خانواده‌ی شهدا، جانبازان وایثارگرها است. به نظر شما این خانواده‌ها بعد از شهادت شهیدشان، چه وظیفه‌ای در قبال نظام و دست آوردهای مملکت دارند ؟
آن‌ها وظیفه‌ی خیلی سنگینی دارند. چون می‌خواهند راهشان را ادامه بدهند. شهدا رفته‌اند و وجودشان را در این راه گذاشته‌اند. ما هم باید بعد از آن‌ها، راهشان را ادامه بدهیم و از مملکت و انقلاب محافظت کنیم.
خبرنگار شهید آوینی:متأسفانه بعضی از خانواده‌ی شهدا، با موضع‌گیری‌هایی که انجام دادند، پشت رهبری و پشت نظام رو خالی کردند. به نظر شما موضع‌گیری خانواده شهدا، در قبال رهبری انقلاب، باید چه گونه باشند؟
ببینید، من خودم جانباز شیمیایی‌ام. ولی فکر نمی‌کنم خانواده‌ی شهدا، پشت رهبری را خالی کرده باشند. شاید یه انگشت شماری هم باشند و یک سری از فتنه گرها سوء استفاده‌ای کرده باشند. ولی فکر نکنم پشت حقیقت را خالی کرده باشند.
خبرنگار شهید آوینی:شما جانباز شیمیایی چند درصدهستید ؟
40 %
