مشاعرۀ سنّتی

[901010]

تو قرص ماهی و من کودکی که می خواهم
به قدر کاسه ای از حوض ماه بر دارم

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هردم
جرس فریاد می دارد که بر بندید محمل ها

 

[امالیا]

تو قرص ماهی و من کودکی که می خواهم
به قدر کاسه ای از حوض ماه بر دارم

من از یاد عزیزان یک نفس غافل نیم اما
نمی دانم که بعد از این کسی یادم کند یا نه؟

 

[امالیا]

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هردم
جرس فریاد می دارد که بر بندید محمل ها

ایمن ز دشمنیم که با دشمنیم دوست
بنیان زندگی به مدارا گذاشتیم

 

[901010]

من از یاد عزیزان یک نفس غافل نیم اما
نمی دانم که بعد از این کسی یادم کند یا نه؟

هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من

 

[901010]

ایمن ز دشمنیم که با دشمنیم دوست
بنیان زندگی به مدارا گذاشتیم

من ندانم به نگاه تو چه رازیست نهان
که من این راز توان دیدن و گفتن نتوان

 

[محمدکریمی]

هرکسی از ظن خود شد یار من
از درون من نجست اسرار من

نقش خیال تو تا وقت صبحدم.....برکارگاه دیده بی خواب میزدم

 

[eghlimaa]

نقش خیال تو تا وقت صبحدم.....برکارگاه دیده بی خواب میزدم

ما چون زدری پای کشیدیم کشیدیم
امید ز هرکس بریدیم بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه بامی که پریدیم پریدیم
رم دادن صید خود از اغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم رمیدیم

 

[♥@SH!M♥]

نقش خیال تو تا وقت صبحدم.....برکارگاه دیده بی خواب میزدم

من به خود می گویم:
چه کسی باور کرد
جنگل جان مرا
آتش عشق تو خاکستر کرد؟؟

 

[901010]

نقش خیال تو تا وقت صبحدم.....برکارگاه دیده بی خواب میزدم

ما نگوییم بد و میل به نا حق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم

 

[امالیا]

نقش خیال تو تا وقت صبحدم.....برکارگاه دیده بی خواب میزدم

من کشیدم بی تامل باده منصور را
ورنه صد بار این می از ساغر به مینا ریختند

 

[nikan_eh]

من به خود می گویم:
چه کسی باور کرد
جنگل جان مرا
آتش عشق تو خاکستر کرد؟؟

دلا تا كي در اين زندان فريب اين و آن بيني 
يكي زين چاه ظلماني برون شو تا جهان بيني

 

[امالیا]

ما نگوییم بد و میل به نا حق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم

مگو حرف از ندامت کاین دل کافر نهاد من
غبار معصیت را صندل بتخانه می داند

 

[901010]

من به خود می گویم:
چه کسی باور کرد
جنگل جان مرا
آتش عشق تو خاکستر کرد؟؟

در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگه
مشو غره به امروزت چو از فردا نه ای آگه

 

[محمدکریمی]

ما چون زدری پای کشیدیم کشیدیم
امید ز هرکس بریدیم بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه بامی که پریدیم پریدیم
رم دادن صید خود از اغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم رمیدیم[/QUO

مرا میبینی وهردم زیتدت میکنی در دم.....ترا میبینم ومیلم زیادت میشود هردم

 

[امالیا]

دلا تا كي فريب اين و آن بيني
يكي زين چاه ظلماني برون شو تا جهان بيني

یارب آن زاهد خود بین که بجز عیب ندید
دود آهیش در آیینه ادراک انداز

 

[امالیا]

در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگه
مشو غره به امروزت چو از فردا نه ای آگه

هزار دشمنم ار می کنند قصد هلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

 

[♥@SH!M♥]

در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگه
مشو غره به امروزت چو از فردا نه ای آگه

هستم به وصال یار دلشاد امشب
وز غصه هجر گشته آزاذ امشب

 

[امالیا]

ما چون زدری پای کشیدیم کشیدیم
امید ز هرکس بریدیم بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشه بامی که پریدیم پریدیم
رم دادن صید خود از اغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم رمیدیم[/QUO

مرا میبینی وهردم زیتدت میکنی در دم.....ترا میبینم ومیلم زیادت میشود هردم

منم گر بی وفا پس نیست در عالم وفاداری
تویی گر آشنا بیگانه در عالم نمی باشد

 

[محمدکریمی]

هزار دشمنم ار می کنند قصد هلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

کشیدم دربرت ناگه وشد درتاب گوسویت....نهادم برلبت لب را وجان ودل فدا کردم

 

[محمدکریمی]

هزار دشمنم ار می کنند قصد هلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک

کشیدم دربرت ناگاه وشد درتاب گیسویت....نهادم برلبت لب را وجان ودل فدا کردم

 

[eghlimaa]

کشیدم دربرت ناگاه وشد درتاب گیسویت....نهادم برلبت لب را وجان ودل فدا کردم

منم چون شاخ تشنه در بهاران
تویی همچون هوای ابر و باران

 

[امالیا]

من ندانم به نگاه تو چه رازیست نهان
که من این راز توان دیدن و گفتن نتوان

نفس آن زمان بر آرم به فراغت از ته دل
که غبار هستی من به هوا رسیده باشد

 

[محمدکریمی]

منم چون شاخ تشنه در بهاران
تویی همچون هوای ابر و باران

نیست برلوح دلم جز الف قامت یار....چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

 

[♥@SH!M♥]

کشیدم دربرت ناگاه وشد درتاب گیسویت....نهادم برلبت لب را وجان ودل فدا کردم

من مست غم عشقم با خنده خمارم کن
صیاد اگر هستی با بوسه شکارم کن

 

[امالیا]

منم چون شاخ تشنه در بهاران
تویی همچون هوای ابر و باران

نیست پروای اجل دلزده هستی را
شمع ماتم ز چه دلگیر ز مردن باشد؟

 

[امالیا]

نیست برلوح دلم جز الف قامت یار....چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

ما ز کردار به گفتار قناعت کردیم
راه گم کرده به آواز درآ خوش باشد

 

[محمدکریمی]

من مست غم عشقم با خنده خمارم کن
صیاد اگر هستی با بوسه شکارم کن

نازها زان نرگس مستانه اش باید کشید....این دل شوریده تاآن جعدوکاکل بایدش

 

[♥@SH!M♥]

نیست پروای اجل دلزده هستی را
شمع ماتم ز چه دلگیر ز مردن باشد؟

دستم بگرفت و پا به پا برد
تا شیوه راه رفتن آموخت

 

[امالیا]

من مست غم عشقم با خنده خمارم کن
صیاد اگر هستی با بوسه شکارم کن

نه چنان رفته ام از خود که دگر باز آیم
دامن رفته ز دستم به کشیدن نرسد

 

[♥@SH!M♥]

نازها زان نرگس مستانه اش باید کشید....این دل شوریده تاآن جعدوکاکل بایدش

شـوق پـرکـشیـدن است در سرم قـبول کـن
دلشکسته ام اگر نمی پرم قبول کن​