[h=1][/h]
روستای ژانگ جیاوان در استان هونان چین دارای کمتر از 100 نفر جمعیت است که کودکان این روستا با دشواری های بسیار و پیمایش مسیری طولانی به مدرسه می روند تا کسب علم کنند.
این روستا در منطقه دور افتاده و بر فراز کوه باداگونگ قرار دارد و تقریبا هیچ شهر و یا روستایی در نزدیکی این روستا قرار ندارد.
تنها راه دسترسی مردم این روستا به نقطه ای دیگر یک نردبان بدون حفاظ است که آنها با پایین آمدن از آن به دشتی می رسند که پس از عبور از دشت فوق و با صرف زمان 4 ساعت پیاده روی به روستایی دسترسی پیدا می کنند.
کودکان عمدتا بین 5 تا 8 سال این روستا نیز از آنجایی که روستایشان دارای مدرسه نیست ناچارند تا این مسیر را بصورت روزانه طی کنند و از آن نردبان چوبی بدون حفاظ دائما استفاده کنند.
لیو دان ، کودک 5 ساله این روستا که به مدرسه می رود در این باره می گوید: درس خواندن کار بسیار درستی است و ما هم به دنبال آن هستیم اما مسیر دسترسی به مدرسه خیلی دشوار است و ما ناچاریم تا هر روز از نردبان چوبی ترسناک استفاده کنیم.
وی در خصوص خطرهای این راه می گوید: هنگام استفاده از نردبان سعی می کنم تا به پایین نگاه نکنم تا در من ترس ایجاد نشود ضمن اینکه این مسیر جنگلی مملو از جانداران خطرناک است که تا کنون با آنها برخورد نکرده ایم.
طبق برآوردهای دولت مردان چین ساخت مسیری هموار و مطلوب برای این روستاییان نیاز به صرف هزینه گزاف 10 میلیون دلاری دارد که این موضوع باعث شده تا ساکنین این روستا چندان به داشتن راه دسترسی در آینده امیدوار نباشند.
ساکنین محلی همواره از اینکه دولت اگر برای هر نفر یک بالگرد بجای ساخت مسیر دسترسی خریداری کند هزینه کمتری پرداخت می کند ، به مزاح یاد می کنند.
روستای ژانگ جیاوان در استان هونان چین دارای کمتر از 100 نفر جمعیت است که کودکان این روستا با دشواری های بسیار و پیمایش مسیری طولانی به مدرسه می روند تا کسب علم کنند.
این روستا در منطقه دور افتاده و بر فراز کوه باداگونگ قرار دارد و تقریبا هیچ شهر و یا روستایی در نزدیکی این روستا قرار ندارد.
تنها راه دسترسی مردم این روستا به نقطه ای دیگر یک نردبان بدون حفاظ است که آنها با پایین آمدن از آن به دشتی می رسند که پس از عبور از دشت فوق و با صرف زمان 4 ساعت پیاده روی به روستایی دسترسی پیدا می کنند.
کودکان عمدتا بین 5 تا 8 سال این روستا نیز از آنجایی که روستایشان دارای مدرسه نیست ناچارند تا این مسیر را بصورت روزانه طی کنند و از آن نردبان چوبی بدون حفاظ دائما استفاده کنند.
[SUP]این دختر کوچک با وجود سه کیف دستی، تنها یک دستش را به نردبان گرفته تا بتواند برای رسیدن به مدرسه از آن پایین برود. مربیان مدرسه هم کار کردن با این نردبان های چوبی را بسیار مشکل می یابند.[/SUP]
لیو دان ، کودک 5 ساله این روستا که به مدرسه می رود در این باره می گوید: درس خواندن کار بسیار درستی است و ما هم به دنبال آن هستیم اما مسیر دسترسی به مدرسه خیلی دشوار است و ما ناچاریم تا هر روز از نردبان چوبی ترسناک استفاده کنیم.
وی در خصوص خطرهای این راه می گوید: هنگام استفاده از نردبان سعی می کنم تا به پایین نگاه نکنم تا در من ترس ایجاد نشود ضمن اینکه این مسیر جنگلی مملو از جانداران خطرناک است که تا کنون با آنها برخورد نکرده ایم.
طبق برآوردهای دولت مردان چین ساخت مسیری هموار و مطلوب برای این روستاییان نیاز به صرف هزینه گزاف 10 میلیون دلاری دارد که این موضوع باعث شده تا ساکنین این روستا چندان به داشتن راه دسترسی در آینده امیدوار نباشند.
ساکنین محلی همواره از اینکه دولت اگر برای هر نفر یک بالگرد بجای ساخت مسیر دسترسی خریداری کند هزینه کمتری پرداخت می کند ، به مزاح یاد می کنند.
