مسابقه: بذر شناسی گياهان دارويی
- شروع کننده موضوع آیورودا
- تاریخ شروع
باشه میفرمایم!!!!
ترگیل یا [FONT=arial,helvetica,sans-serif]گارسینی انبه‌ای نیست[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif]؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟[/FONT]
نه عزیزم..
بذر موز:banana seed؟
بله ..درسته...بذر موز:banana seed؟
توضیحات و سوال بعدی عزیز دلم...
اطلاعاتی در مورد ِموز
اطلاعاتی در مورد ِموز
خواص دارویی موز
اطلاعاتی در مورد موز
تاریخچه موز
موزهای خوراکی (Banana) به همراه موزهای پختنی (Plantain)، به جنسMusa تعلق دارند. گونه های جنس Musa بومی مناطق گرمسیر آسیا و استرالیا می باشند. موزها در سراسر اقیانوس آرام توسط اولین مسافران دریایی حمل شده اند. مراکز طبیعی پراکنش جنس Musa در شمال از نپال و کوهستان های جنوب چین و در جنوب به جزایر جنوبی اندونزی و گینه نو امتداد می یابد، به علاوه این جنس در مناطق دورتر یعنی جنگل های انبوه مناطق گرمسیری و مرطوب کوئینزلند در استرالیا نیز دیده می شود. حد غربی این جنس هند و در مناطق دورتر جزیره پمبا (Pemba) در سواحل شرقی آفریقا و از سمت شرق وجود Musa وحشی در ملانیزا (Melanesia) و در مناطق دورتر در ساموآ (Samoa) ثبت شده است. هر دو این نقاط دورافتاده، در پمبا و ساموآ، می تواند توسط انسان بوجود آمده باشند. هیچ جنس وحشی موز در قاره آفریقا و یا در آمریکا ثبت نشده است. این مرزها، مناطق اولیه (طبیعی) تنوع Musa را مشخص می کنند.
روش های ازدیاد موز
روش اصلی تکثیر موز روش های غیرجنسی بوده و از تکثیر جنسی (در صورت تولید بذر) تنها برای کارهای اصلاحی استفاده می شود. برای کاشت موز از پاجوش و یا قسمتی از ریزوم مادری که به آن پیاز توپر (Corm) گفته می شود استفاده می شود. پاجوش در واقع یک جوانه جانبی رشد کرده و دارای ریزوم است و می تواند هم در زمانی که هنوز اندازه کوچکی داشته و هم در زمانی که رشد کرده و تولید برگ کرده باشد برای ازدیاد موز به کار رود.بهترین پاجوش ها برای کشت، پاجوش شمشیری ( sword sucker) با سن 3 تا 4 ماهه که 0/3 تا 1/5 متر طول و دارای ریشه سالم باشند می باشد. نبایستی از پاجوش های برگ قایقی (water sucker) استفاده نمود زیرا رشد آنها کند بوده و دیرتر به مرحله میوه دهی می رسند.اگر از ریزوم برای تکثیر استفاده می شود بایستی 0/9 تا 1/8 کیلوگرم وزن، دارای حداقل 2 جوانه و به ابعاد 7/5 × 7/5 × 10 و یا 9× 12/5 × 5 /12باشد. قبل از اقدام به کشت ریزوم توپر باید ریشه های پیر و عوامل بیماری زا و آفات را نابود کرده و آن را به مدت 20 دقیقه در آب با دمای 52 درجه قرار داد. برای تکثیر سریع و یکنواخت موز از تکنیک کشت بافت استفاده می شود. این روش عاری از عوامل بیماری زا بوده و درصد استقرار بالایی در مزرعه دارد. گیاهان کشت شده از این روش یکنواختی در رسیدن میوه، تسهیل برداشت و عملکرد بالایی را در اولین چرخه برداشت نشان داده اند.
گلدهی و گرده افشانی درختان موز
پس از رشد رویشی کامل موز، رشد زایشی شروع می شود. فرآیند گلدهی در موز shooting نامیده می شود و به خوشه گل رژیم (Regime) می گویند. خوشه گل معمولا بعد از تشکیل 25 تا 40 برگ از وسط ساقه کاذب و بسته به ارقام مختلف موز و شرایط آب و هوایی حدود 7 تا 20 ماه پس از کشت پاجوش و یا 12 تا 18 ماه پس از کشت ریزوم ظاهر می گردد. گل آذین به طور انتهایی بر روی ساقه کاذب موز تشکیل شده و پس از شکل گیری به سمت پایین خم می شود. محور گل دهنده از دو ردیف گل های غیر متراکم تشکیل شده که در براکته های تخم مرغی شکل قرمز رنگ در هر گره (دست) پنهان شده اند. گل های ماده در گل آذین زودتر از گل های نر آن ظاهر می شوند و در برخی موارد در قسمت های میانی گل آذین، گل های دو جنسه بوجود می آیند که ممکن است عقیم نیز باشند بنابراین به ترتیب از بالا به پایین اول گل های ماده، سپس گل های دوجنسی و در نوک گل آذین گل های نر قرار می گیرند. گل های دوجنسی و گل های نر از نظر تولید میوه ارزشی نداشته و بعدا با غلاف ها و گلبرگ ها می ریزند. تخمدان در موز زیر نهنج قرار می گیرد. در مورد عامل محرک گلدهی در موز اطلاعات دقیقی در دست نیست. هیچ یک از عوامل خارجی (مانند دما یا فتوپریود) و یا عوامل داخلی (مانند تعداد برگ ها) را نمی توان عامل محرک گلدهی دانست زیرا همه این صفات بسته به نوع رقم و شرایط محیطی تغییر می کنند. بسته به نوع رقم، شرایط آب و هوایی مناسب و مدیریت بهینه موزستان، تعداد دست (Hand) روی گل آذین موز به 16 عدد و تعداد انگشت (Finger) در هر دست به 30 عدد هم می رسد.
رشد و نمو میوه موز
در موزهای تجاری میوه از طریق بکرزایی (پارتنوکارپی) تشکیل می شود. تخمک ها خیلی زود چروکیده شده و از بین می روند. تخمک های چروکیده در طول جفت محوری به صورت لکه های قهوه ای رنگ در میوه های رسیده دیده می شود. در ارقام وحشی موز عمل گرده افشانی و لقاح انجام شده و داخل میوه 30 تا 150 بذر سیاه، سخت تشکیل می شود. بذر در میوه های رسیده اکثر ارقام خوراکی به ندرت تشکیل می شود، هر چند برخی از ارقام آن در صورت قرارگیری در مجاورت ارقام دیپلوئید موز که می توانند دانه گرده زنده تولید کنند، امکان تولید بذر را دارند. منحنی رشد میوه موز سیگموئید ساده است و میوه سته است. نسبت رشد پوست به گوشت تا چهار هفته پس از ظهور گل آذین خیلی زیاد است. سپس به مدت 20 هفته (80 روز) این نسبت رشدی مساوی بوده و سپس رشد گوشت نسبت به پوست افزایش می یاید. مدت زمان تبدیل گل به میوه در هوای گرم حدود 80 روز و در هوای خنک حدود 120 روز می باشد. به عبارت دیگر 3 تا 4 ماه پس از گلدهی، میوه موز قابل برداشت است.
تکنولوژی و نگهداری میوه موز
میوه های موز را می توان به مدت 1 تا 4 هفته در دمای 13 تا 14 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90 تا 95 درصد نگهداری کرد. دمای پایین تر از 13 درجه می تواند سبب وقوع سرمازدگی و ایجاد رنگ تیره در پوست و گوشت و طعم بد میوه گردد. در انبارهای کنترل اتمسفر غلظت اکسیژن 2 تا 5 درصد، دی اکسید کربن 2 تا 8 درصد و دما 12 تا 15 درجه می باشد. غلظت کمتر از 1 درصد اکسیژن موجب تغییر رنگ پوست به زرد تیره تا قهوه ای، عدم رسیدگی، کم عطر شدن میوه و خاکستری شدن بافت گوشت می شود. گاهی اوقات از ماده ضد اتیلن 1-متیل سیکلو پروپن با غلظت 0/01 تا 1 میکرولیتر در لیتر به مدت 24 ساعت نیز می توان استفاده نمود.
معرفی کتاب در زمینه موز
معتبرترین کتاب نوشته شده در زمینه کشت و پرورش موز کتاب Bananas and Plantains می باشد. اطلاعات کامل درباره این کتاب را اینجا مشاهده نمایید.
اطلاعاتی در مورد ِموز
خواص دارویی موز
اطلاعاتی در مورد موز
تاریخچه موز
موزهای خوراکی (Banana) به همراه موزهای پختنی (Plantain)، به جنسMusa تعلق دارند. گونه های جنس Musa بومی مناطق گرمسیر آسیا و استرالیا می باشند. موزها در سراسر اقیانوس آرام توسط اولین مسافران دریایی حمل شده اند. مراکز طبیعی پراکنش جنس Musa در شمال از نپال و کوهستان های جنوب چین و در جنوب به جزایر جنوبی اندونزی و گینه نو امتداد می یابد، به علاوه این جنس در مناطق دورتر یعنی جنگل های انبوه مناطق گرمسیری و مرطوب کوئینزلند در استرالیا نیز دیده می شود. حد غربی این جنس هند و در مناطق دورتر جزیره پمبا (Pemba) در سواحل شرقی آفریقا و از سمت شرق وجود Musa وحشی در ملانیزا (Melanesia) و در مناطق دورتر در ساموآ (Samoa) ثبت شده است. هر دو این نقاط دورافتاده، در پمبا و ساموآ، می تواند توسط انسان بوجود آمده باشند. هیچ جنس وحشی موز در قاره آفریقا و یا در آمریکا ثبت نشده است. این مرزها، مناطق اولیه (طبیعی) تنوع Musa را مشخص می کنند.
روش های ازدیاد موز
روش اصلی تکثیر موز روش های غیرجنسی بوده و از تکثیر جنسی (در صورت تولید بذر) تنها برای کارهای اصلاحی استفاده می شود. برای کاشت موز از پاجوش و یا قسمتی از ریزوم مادری که به آن پیاز توپر (Corm) گفته می شود استفاده می شود. پاجوش در واقع یک جوانه جانبی رشد کرده و دارای ریزوم است و می تواند هم در زمانی که هنوز اندازه کوچکی داشته و هم در زمانی که رشد کرده و تولید برگ کرده باشد برای ازدیاد موز به کار رود.بهترین پاجوش ها برای کشت، پاجوش شمشیری ( sword sucker) با سن 3 تا 4 ماهه که 0/3 تا 1/5 متر طول و دارای ریشه سالم باشند می باشد. نبایستی از پاجوش های برگ قایقی (water sucker) استفاده نمود زیرا رشد آنها کند بوده و دیرتر به مرحله میوه دهی می رسند.اگر از ریزوم برای تکثیر استفاده می شود بایستی 0/9 تا 1/8 کیلوگرم وزن، دارای حداقل 2 جوانه و به ابعاد 7/5 × 7/5 × 10 و یا 9× 12/5 × 5 /12باشد. قبل از اقدام به کشت ریزوم توپر باید ریشه های پیر و عوامل بیماری زا و آفات را نابود کرده و آن را به مدت 20 دقیقه در آب با دمای 52 درجه قرار داد. برای تکثیر سریع و یکنواخت موز از تکنیک کشت بافت استفاده می شود. این روش عاری از عوامل بیماری زا بوده و درصد استقرار بالایی در مزرعه دارد. گیاهان کشت شده از این روش یکنواختی در رسیدن میوه، تسهیل برداشت و عملکرد بالایی را در اولین چرخه برداشت نشان داده اند.
گلدهی و گرده افشانی درختان موز
پس از رشد رویشی کامل موز، رشد زایشی شروع می شود. فرآیند گلدهی در موز shooting نامیده می شود و به خوشه گل رژیم (Regime) می گویند. خوشه گل معمولا بعد از تشکیل 25 تا 40 برگ از وسط ساقه کاذب و بسته به ارقام مختلف موز و شرایط آب و هوایی حدود 7 تا 20 ماه پس از کشت پاجوش و یا 12 تا 18 ماه پس از کشت ریزوم ظاهر می گردد. گل آذین به طور انتهایی بر روی ساقه کاذب موز تشکیل شده و پس از شکل گیری به سمت پایین خم می شود. محور گل دهنده از دو ردیف گل های غیر متراکم تشکیل شده که در براکته های تخم مرغی شکل قرمز رنگ در هر گره (دست) پنهان شده اند. گل های ماده در گل آذین زودتر از گل های نر آن ظاهر می شوند و در برخی موارد در قسمت های میانی گل آذین، گل های دو جنسه بوجود می آیند که ممکن است عقیم نیز باشند بنابراین به ترتیب از بالا به پایین اول گل های ماده، سپس گل های دوجنسی و در نوک گل آذین گل های نر قرار می گیرند. گل های دوجنسی و گل های نر از نظر تولید میوه ارزشی نداشته و بعدا با غلاف ها و گلبرگ ها می ریزند. تخمدان در موز زیر نهنج قرار می گیرد. در مورد عامل محرک گلدهی در موز اطلاعات دقیقی در دست نیست. هیچ یک از عوامل خارجی (مانند دما یا فتوپریود) و یا عوامل داخلی (مانند تعداد برگ ها) را نمی توان عامل محرک گلدهی دانست زیرا همه این صفات بسته به نوع رقم و شرایط محیطی تغییر می کنند. بسته به نوع رقم، شرایط آب و هوایی مناسب و مدیریت بهینه موزستان، تعداد دست (Hand) روی گل آذین موز به 16 عدد و تعداد انگشت (Finger) در هر دست به 30 عدد هم می رسد.
رشد و نمو میوه موز
در موزهای تجاری میوه از طریق بکرزایی (پارتنوکارپی) تشکیل می شود. تخمک ها خیلی زود چروکیده شده و از بین می روند. تخمک های چروکیده در طول جفت محوری به صورت لکه های قهوه ای رنگ در میوه های رسیده دیده می شود. در ارقام وحشی موز عمل گرده افشانی و لقاح انجام شده و داخل میوه 30 تا 150 بذر سیاه، سخت تشکیل می شود. بذر در میوه های رسیده اکثر ارقام خوراکی به ندرت تشکیل می شود، هر چند برخی از ارقام آن در صورت قرارگیری در مجاورت ارقام دیپلوئید موز که می توانند دانه گرده زنده تولید کنند، امکان تولید بذر را دارند. منحنی رشد میوه موز سیگموئید ساده است و میوه سته است. نسبت رشد پوست به گوشت تا چهار هفته پس از ظهور گل آذین خیلی زیاد است. سپس به مدت 20 هفته (80 روز) این نسبت رشدی مساوی بوده و سپس رشد گوشت نسبت به پوست افزایش می یاید. مدت زمان تبدیل گل به میوه در هوای گرم حدود 80 روز و در هوای خنک حدود 120 روز می باشد. به عبارت دیگر 3 تا 4 ماه پس از گلدهی، میوه موز قابل برداشت است.
تکنولوژی و نگهداری میوه موز
میوه های موز را می توان به مدت 1 تا 4 هفته در دمای 13 تا 14 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90 تا 95 درصد نگهداری کرد. دمای پایین تر از 13 درجه می تواند سبب وقوع سرمازدگی و ایجاد رنگ تیره در پوست و گوشت و طعم بد میوه گردد. در انبارهای کنترل اتمسفر غلظت اکسیژن 2 تا 5 درصد، دی اکسید کربن 2 تا 8 درصد و دما 12 تا 15 درجه می باشد. غلظت کمتر از 1 درصد اکسیژن موجب تغییر رنگ پوست به زرد تیره تا قهوه ای، عدم رسیدگی، کم عطر شدن میوه و خاکستری شدن بافت گوشت می شود. گاهی اوقات از ماده ضد اتیلن 1-متیل سیکلو پروپن با غلظت 0/01 تا 1 میکرولیتر در لیتر به مدت 24 ساعت نیز می توان استفاده نمود.
معرفی کتاب در زمینه موز
معتبرترین کتاب نوشته شده در زمینه کشت و پرورش موز کتاب Bananas and Plantains می باشد. اطلاعات کامل درباره این کتاب را اینجا مشاهده نمایید.
http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=196247&d=1392836193
سوال بعدی
سوال بعدی
نح هیش کدوم نیست!
بفرما گلم
http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=198506&d=1393840614
بفرما گلم
http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=198506&d=1393840614
پیوست ها
-
111-.jpg
نح هیش کدوم نیست!
بفرما گلم
http://www.www.www.iran-eng.ir/attachment.php?attachmentid=198506&d=1393840614
بذر ازگیل ژاپنی؟
نه نیست!
اوهوم درسته مارجین جان توضیحات و سوالِ بعدی
اوهوم درسته مارجین جان توضیحات و سوالِ بعدی
فدات خانومي...من عاشق عنابم...چه تازه چه خشك...از هر تنقلاتي بيشتر دوزش ميدارم...
میوه عناب دارای خواص طبی متعددی است و در مکاتب طب سنتی کشورهای مختلف جایگاه ویژه‌ای برای کمک به سلامت و درمان بیماری‌ها دارد.
عناب از میوه‌های بسیار مفید است که علاوه بر خواص تغذیه‌ای دارای موارد استفاده زیادی به عنوان یک گیاه دارویی است.
این میوه که می‌توان درختان آن را از ایران تا هند و جنوب چین و حتی جنوب اروپا پیدا کرد، در هر منطقه‌ای دارای اسامی مختلفی است. در هند و پاکستان آن را «ایناب» و در شرق آسیا آن را خرمای قرمز، خرمای چینی یا خرمای هندی می‌نامند.
درخت عناب شبیه درخت سنجد است و در نواحی کوهستانی برخی از مناطق ایران مانند خراسان یافت می‌شود.
مصارف خوراکی
در بریتانیا عناب را به صورت خشک شده و یا به صورت آب‌نبات‌های طعم‌دار همراه با چای عصر میل می‌نمایند.
در کره، چین و تایوان، شربت شیرین میوه عناب را مورد استفاده قرار می‌دهند.
در برخی مناطق از عناب برای تهیه سرکه استفاده می‌شود و در آفریقا از آن کیک درست می‌کنند.
عناب کنسرو شده و چای با طعم عناب نیز در جهان استفاده می‌شود، اما در ایران، پاکستان و هندوستان، عناب را بیشتر به صورت خشک شده استفاده می‌نمایند، ولی جالب است بدانید که در بسیاری از نقاط دنیا میوه تازه آن به صورت سبز استفاده می‌شود که البته طعم بسیار خوبی هم دارد.
در شرق آسیا عناب‌های بسیار بزرگی به اندازه خرما و با رنگ‌های مختلف از جمله مشکی و قرمز به عمل می‌آید.
میوه عناب دارای خواص طبی متعددی است و در مکاتب طب سنتی کشورهای مختلف جایگاه ویژه‌ای برای کمک به سلامت و درمان بیماری‌ها دارد.
عناب آرامش‌بخش و ضد بد خلقی بوده و در طب سنتی چین و کره از آن به عنوان دارویی که سبب کاهش اضطراب می‌شود و تقویت کننده معده و طحال و سیستم گوارشی است استفاده می‌کنند
خواص آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی عناب
عصاره آن موجب مهار اثر رادیکال‌های آزاد (به عنوان عامل افزایش التهاب) می‌گردد. حاوی آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی چون ویتامین C، کاروتنوئیدها و فلاوونوئید است. همچنین موجب تقویت سیستم ایمنی می‌شود.
عناب و قند خون
ترکیبات اتری موجود در آن عامل مهار کننده‌ای در افزایش قند خون است. همچنین مقادیر پارامترهای بیوشیمیایی مانند قند خون، اوره، کراتینین، کلسترول سرم، تری‌گلیسیرید سرم، HDL، LDL، هموگلوبین و هموگلوبین گلیکوزیله را به طور قابل توجهی به سطح نرمال نزدیک می‌کند.
عناب و سرماخوردگی
در طب سنتی ایران نیز مصرف جوشانده عناب برای درمان سرفه، سرماخوردگی و آنفلوانزا و انواع گلودرد بسیار توصیه شده است. چای عناب در شرق آسیا یک نوشیدنی بسیار گوارا محسوب می‌شود که به جلوگیری از سرماخوردگی نیز کمک می‌کند. اگر دچار سرماخوردگی شده‌اید و از خشکی سینه و سرفه رنج می‌برید، عناب داروی گیاهی مناسب و کارآمدی است. عناب دارای لعاب فراوان، پروتئین، مواد قندی و مقدار زیادی ویتامین C است. عناب به دلیل داشتن لعاب زیاد، نرم کننده سینه و ضد سرفه است.
جوشانده عناب گرفتگی صدا را برطرف می‌کند. به علاوه آسم و تنگی نفس را برطرف می‌کند. برای تهیه جوشانده عناب 50 گرم عناب را در یک لیتر آب ریخته و بجوشانید تا حجم آن دو سوم شود.
ارزش تغذیه‌ای
این میوه منبع خوبی از ویتامین C و حاوی مقادیر قابل ملاحظه‌ای مواد معدنی است. همچنین دارای پروتئین، کربوهیدرات و مواد معدنی کلسیم، فسفر، آهن، کاروتن، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین و فلور می‌باشد. در ضمن حاوی پکتین (به عنوان کلسیم پکتات) به عنوان فیبر محلول موثر در کاهش چربی و قند خون است. محتوای چربی کل میوه عناب بسیار کم است. نسبت اسیدهای چرب اشباع نشده به کل چربی در میوه عناب بالا است، بنابراین متخصصین تغذیه می‌توانند عناب را به عنوان بخشی از رژیم غذایی توصیه نمایند.
عناب و دستگاه گوارش
عناب در زمان ابتلا به اسهال می‌تواند حرکات مربوط به دستگاه گوارش را کاهش دهد. مخلوط را با نمک و فلفل به عنوان هضم کننده مصرف کنید. میوه خشک رسیده به عنوان ملین می‌باشد. حتی تأثیر آن برای کمک به درمان یبوست با مطالعات بالینی مختلف به اثبات رسیده است و به تمام افرادی که از یبوست رنج می‌برند توصیه می‌شود هر روز صبح یک تکه زنجبیل تازه و چند دانه عناب را در یک لیوان آب جوش قرار داده و پس از چند دقیقه این نوشیدنی را میل کنند. عناب تقویت‌کننده دستگاه گوارش است و مطالعات بالینی، تأثیرات آن برای رفع مشکلات مختلف گوارش را نشان داده است. مصرف عناب به هضم غذا کمک کرده و در جلوگیری از نفخ موثر است.
عناب
حفاظت از کبد
مصرف عناب به طور معنی‌داری سطوح آنزیم‌های کبدی را کاهش می‌دهد. این آنزیم‌ها نشانگر آسیب بافتی هستند.
یافته‌های بافت شناسی نشان می‌دهند که این میوه اثرات محافظتی در برابر بیماری‌های کبدی دارد. عناب در درمان کبد چرب نیز مفید است.
خواص دیگر عناب
* در کم فشاری خون و نازایی مفید است.
* عناب آرامش‌بخش و ضد بد خلقی بوده و در طب سنتی چین و کره از آن به عنوان دارویی که سبب کاهش اضطراب می‌شود و تقویت کننده معده و طحال و سیستم گوارشی است استفاده می‌کنند.
* خاصیت ضد میکروبی دارد.
* چای عناب دارای ماده ضد سرطانی ساپونینز است. این چای باعث ترمیم بافت‌های آسیب دیده و تقویت عضلات می‌شود.
* استفاده از مغز میوه در زخم‌ها و بریدگی‌ها سبب سرعت بخشیدن به بهبود آنها می‌شود.
* به دلیل محتوای فلور در استحکام دندان‌ها موثر است.
این میوه منبع خوبی از ویتامین C و حاوی مقادیر قابل ملاحظه‌ای مواد معدنی است. همچنین دارای پروتئین، کربوهیدرات و مواد معدنی کلسیم، فسفر، آهن، کاروتن، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین و فلور می‌باشد. در ضمن حاوی پکتین (به عنوان کلسیم پکتات) به عنوان فیبر محلول موثر در کاهش چربی و قند خون است. محتوای چربی کل میوه عناب بسیار کم است. نسبت اسیدهای چرب اشباع نشده به کل چربی در میوه عناب بالا است، بنابراین متخصصین تغذیه می‌توانند عناب را به عنوان بخشی از رژیم غذایی توصیه نمایند.
عناب و دستگاه گوارش
عناب در زمان ابتلا به اسهال می‌تواند حرکات مربوط به دستگاه گوارش را کاهش دهد. مخلوط را با نمک و فلفل به عنوان هضم کننده مصرف کنید. میوه خشک رسیده به عنوان ملین می‌باشد. حتی تأثیر آن برای کمک به درمان یبوست با مطالعات بالینی مختلف به اثبات رسیده است و به تمام افرادی که از یبوست رنج می‌برند توصیه می‌شود هر روز صبح یک تکه زنجبیل تازه و چند دانه عناب را در یک لیوان آب جوش قرار داده و پس از چند دقیقه این نوشیدنی را میل کنند. عناب تقویت‌کننده دستگاه گوارش است و مطالعات بالینی، تأثیرات آن برای رفع مشکلات مختلف گوارش را نشان داده است. مصرف عناب به هضم غذا کمک کرده و در جلوگیری از نفخ موثر است.
عناب
حفاظت از کبد
مصرف عناب به طور معنی‌داری سطوح آنزیم‌های کبدی را کاهش می‌دهد. این آنزیم‌ها نشانگر آسیب بافتی هستند.
یافته‌های بافت شناسی نشان می‌دهند که این میوه اثرات محافظتی در برابر بیماری‌های کبدی دارد. عناب در درمان کبد چرب نیز مفید است.
خواص دیگر عناب
* در کم فشاری خون و نازایی مفید است.
* عناب آرامش‌بخش و ضد بد خلقی بوده و در طب سنتی چین و کره از آن به عنوان دارویی که سبب کاهش اضطراب می‌شود و تقویت کننده معده و طحال و سیستم گوارشی است استفاده می‌کنند.
* خاصیت ضد میکروبی دارد.
* چای عناب دارای ماده ضد سرطانی ساپونینز است. این چای باعث ترمیم بافت‌های آسیب دیده و تقویت عضلات می‌شود.
* استفاده از مغز میوه در زخم‌ها و بریدگی‌ها سبب سرعت بخشیدن به بهبود آنها می‌شود.
* به دلیل محتوای فلور در استحکام دندان‌ها موثر است.
جواب بدم ؟ سیر داره ؟ تحملم کمه خب
خووو بذار يه نفرديگه ام يه ريزه فك كنه خووو....
بفرما توضيح و سوال بعد...
موسیر
اینم بعدی ....
بذر خرمالو
درخت خرمندي، خرمالو، كلهو
نام علمي : Diospyros spp
نام تيره : Ebenaceae
نام انگليسي : Date plum, Persimmon
مشخصات گياهي :
حدود 475 گونه از اين جنس وجود دارد كه به صورت درخت و درختچه، هميشه سبز و يا خزان‌پذير هستند. گونه D.lotus بصورت خودرو و فراوان در جنگلهاي شمال ايران مي‌رويد. بدليل فرم تاج جذاب و دارا بودن برگهاي زيبا، براق، پهن يا سرنيزه‌اي شكل كه بصورت متناوب روي شاخه‌ها استقرار يافته‌اند و ميوه‌هاي آبدار آن پرورش و نگهداري مي‌شود. گياه دو پايه بوده و گلهاي نر و ماده اين جنس جدا از هم بر روي شاخه‌هاي چوب
ي سال قبل تشكيل مي‌شوند.
نيازها:
گياهان اين جنس بطور كلي در مناطق گرم و مرطوب حاره و نيمه حاره و در نواحي گرمسير خشك يافت مي‌شوند. گياهي پرتوقع و نيازمند به خاك لومي، عميق و قوي بازهكشي خوب مي‌باشد. به بادهاي خشك حساس است. تحمل سرما و يخبندان را ندارد.
روش تكثير :
1ـ كاشت بذر بلافاصله پس از رسيده شدن بر روي گياه مادري در هواي آزاد، در اين حالت سرماي زمستانه ركود بذر را از بين مي‌برد.
2ـ پيوند شاخه يا پيوند جوانه گونه D. virginiana بر روي پايه‌هاي بذري همين گونه در بهار يا تابستان.
3ـ گرفتن قلمه در تابستان از شاخه‌هائيكه چوب آنها كمي سخت شده است.
هرس :
هرس اين درختان اختصاصي و مداوم نمي‌باشد، بلكه منحصر به يك هرس در آغاز جابجايي، به منظور تشكيل فرم بوده و در سالهاي بعد از فرم گرفتن به قطع شاخه‌هاي زايد و سرشاخه‌هاي سال قبل مي‌پردازند. در تشكيل فرم همانند ساير درختان، پس از انتقال نهال به بستر اصلي از يك متري الي 120 سانتي‌متري سطح زمين سربرداري نموده و تعداد 3 تا 5 شاخه انتهايي را بعنوان شاخه‌هاي اصلي يا اسكلت تشكيل‌دهنده درخت حفظ مي‌نمايند.
معرفي گونه‌ها :
كلهو ، خرمندي D.lotus (Date plum)
درختي است خزان شونده كه تا ارتفاع 15 متر و گستردگي 6 متر رشد مي‌كند. كلهو، بومي جنگلهاي معتدله و چين مي‌باشد و تقريباً در تمام جنگلهاي شمال ايران كاشته مي‌شود. داراي تاجي وسيع، تقريباً كروي، پوست تنه خاكستري رنگ، محكم و سخت بصورت فلس مانند، جدا شونده است. برگهاي آن بيضي كشيده با نوك باريك، سبز تيره، ضخيم و چرمي و بطول 18 ـ 7 سانتي‌متر هستند. گلهاي كوچك، تك جنس و سبز رنگ آن در ارديبهشت و خردادماه ظاهر مي‌شوند.
ميوه آن سته كوچك، كمي بزرگتر از فندق، برنگ زرد و هنگام رسيدن در پاييز قهوه‌اي تيره با سطح گردينه پوش است.
خرمالوي چيني D. Kaki (Chinese persimmon)
درختي است خزان شونده كه تا ارتفاع 10 متر و گستردگي 7 متر رشد مي‌كند. داراي تاجي وسيع و مدور، تنه با پوست خاكستري تيره وسخت كه بصورت ورقه يا قطعات فلسي شكل مي‌باشد. برگهاي بيضي شكل و چرم مانند آن هنگامي كه در بهار ظاهر مي‌شوند نرم و برنگ سبز روشن بوده و سپس تيره مي‌گردند. در فصل پاييز به رنگ نارنجي، قرمز و ارغواني تغيير رنگ مي‌دهند. گلهاي سفيد مايل به زرد آن در تابستان ظاهر مي‌شوند و ميوه‌هاي زرد يا نارنجي در اواخر تابستان توليد مي‌كنند. دراين گونه، علي‌رغم اينكه گياهي دو پايه است ولي اغلب گلهاي ماده آن بدون گرده افشاني توسط گلهاي پايه نر قادر به توليد ميوه هستند. ميوه آن گرد، آبدار و خوراكي است. اين درخت بومي چين و ژاپن بوده وامروزه در بيشتر نقاط ايران واريته‌هايي از آن با ميوه‌هاي نارنجي رنگ تا قرمز ارغواني كه كاملاً با محيط سازش يافته‌اند كشت مي‌شود.
خرمالوي امريكايي D. virginiana (Common persimmon)
درختي است خزان شونده، با رشد متوسط كه تا ارتفاع 10 متر رشد مي‌كند. داراي برگهاي تخم مرغي شكل بطول حدود 15 سانتي‌متر است. برگهاي سبز براق در پاييز به زرد و صورتي و قرمز تغيير رنگ مي‌دهند.
شاخه‌ها حالت آويزان دارند و شاخه‌هاي جوان آن برنزي يا قرمز رنگ هستند. پوست تنه سخت و قهوه‌اي تيره است. گلهاي سفيد رنگ و ميوه‌هاي كوچك، گرد، زرد يا نارنجي و خيلي شيرين دارد.
كاربرد :
فرم شاخه‌‌بندي بازو افقي گونه كلهو ظاهر زيبايي به درخت مي دهد و جهت كاشت در پاركها مناسب است. ميوه‌هاي آن نيز كوچك و خوراكي بوده و پرندگان را نيز جلب مي‌كند و بدليل كوچكي كمتر سبب آلودگي محيط مي شود.
رنگ برگهاي خرمالو D.Kakiدر پاييز به قرمز، زرد و نارنجي تبديل مي‌شود و زيبايي خاصي ايجاد مي‌كند. اين درخت بيشتر در منازل كاشته مي‌شود.
سوال بعد:
نام تيره : Ebenaceae
نام انگليسي : Date plum, Persimmon
مشخصات گياهي :
حدود 475 گونه از اين جنس وجود دارد كه به صورت درخت و درختچه، هميشه سبز و يا خزان‌پذير هستند. گونه D.lotus بصورت خودرو و فراوان در جنگلهاي شمال ايران مي‌رويد. بدليل فرم تاج جذاب و دارا بودن برگهاي زيبا، براق، پهن يا سرنيزه‌اي شكل كه بصورت متناوب روي شاخه‌ها استقرار يافته‌اند و ميوه‌هاي آبدار آن پرورش و نگهداري مي‌شود. گياه دو پايه بوده و گلهاي نر و ماده اين جنس جدا از هم بر روي شاخه‌هاي چوب
نيازها:
گياهان اين جنس بطور كلي در مناطق گرم و مرطوب حاره و نيمه حاره و در نواحي گرمسير خشك يافت مي‌شوند. گياهي پرتوقع و نيازمند به خاك لومي، عميق و قوي بازهكشي خوب مي‌باشد. به بادهاي خشك حساس است. تحمل سرما و يخبندان را ندارد.
روش تكثير :
1ـ كاشت بذر بلافاصله پس از رسيده شدن بر روي گياه مادري در هواي آزاد، در اين حالت سرماي زمستانه ركود بذر را از بين مي‌برد.
2ـ پيوند شاخه يا پيوند جوانه گونه D. virginiana بر روي پايه‌هاي بذري همين گونه در بهار يا تابستان.
3ـ گرفتن قلمه در تابستان از شاخه‌هائيكه چوب آنها كمي سخت شده است.
هرس :
هرس اين درختان اختصاصي و مداوم نمي‌باشد، بلكه منحصر به يك هرس در آغاز جابجايي، به منظور تشكيل فرم بوده و در سالهاي بعد از فرم گرفتن به قطع شاخه‌هاي زايد و سرشاخه‌هاي سال قبل مي‌پردازند. در تشكيل فرم همانند ساير درختان، پس از انتقال نهال به بستر اصلي از يك متري الي 120 سانتي‌متري سطح زمين سربرداري نموده و تعداد 3 تا 5 شاخه انتهايي را بعنوان شاخه‌هاي اصلي يا اسكلت تشكيل‌دهنده درخت حفظ مي‌نمايند.
معرفي گونه‌ها :
كلهو ، خرمندي D.lotus (Date plum)
درختي است خزان شونده كه تا ارتفاع 15 متر و گستردگي 6 متر رشد مي‌كند. كلهو، بومي جنگلهاي معتدله و چين مي‌باشد و تقريباً در تمام جنگلهاي شمال ايران كاشته مي‌شود. داراي تاجي وسيع، تقريباً كروي، پوست تنه خاكستري رنگ، محكم و سخت بصورت فلس مانند، جدا شونده است. برگهاي آن بيضي كشيده با نوك باريك، سبز تيره، ضخيم و چرمي و بطول 18 ـ 7 سانتي‌متر هستند. گلهاي كوچك، تك جنس و سبز رنگ آن در ارديبهشت و خردادماه ظاهر مي‌شوند.
ميوه آن سته كوچك، كمي بزرگتر از فندق، برنگ زرد و هنگام رسيدن در پاييز قهوه‌اي تيره با سطح گردينه پوش است.
خرمالوي چيني D. Kaki (Chinese persimmon)
درختي است خزان شونده كه تا ارتفاع 10 متر و گستردگي 7 متر رشد مي‌كند. داراي تاجي وسيع و مدور، تنه با پوست خاكستري تيره وسخت كه بصورت ورقه يا قطعات فلسي شكل مي‌باشد. برگهاي بيضي شكل و چرم مانند آن هنگامي كه در بهار ظاهر مي‌شوند نرم و برنگ سبز روشن بوده و سپس تيره مي‌گردند. در فصل پاييز به رنگ نارنجي، قرمز و ارغواني تغيير رنگ مي‌دهند. گلهاي سفيد مايل به زرد آن در تابستان ظاهر مي‌شوند و ميوه‌هاي زرد يا نارنجي در اواخر تابستان توليد مي‌كنند. دراين گونه، علي‌رغم اينكه گياهي دو پايه است ولي اغلب گلهاي ماده آن بدون گرده افشاني توسط گلهاي پايه نر قادر به توليد ميوه هستند. ميوه آن گرد، آبدار و خوراكي است. اين درخت بومي چين و ژاپن بوده وامروزه در بيشتر نقاط ايران واريته‌هايي از آن با ميوه‌هاي نارنجي رنگ تا قرمز ارغواني كه كاملاً با محيط سازش يافته‌اند كشت مي‌شود.
خرمالوي امريكايي D. virginiana (Common persimmon)
درختي است خزان شونده، با رشد متوسط كه تا ارتفاع 10 متر رشد مي‌كند. داراي برگهاي تخم مرغي شكل بطول حدود 15 سانتي‌متر است. برگهاي سبز براق در پاييز به زرد و صورتي و قرمز تغيير رنگ مي‌دهند.
شاخه‌ها حالت آويزان دارند و شاخه‌هاي جوان آن برنزي يا قرمز رنگ هستند. پوست تنه سخت و قهوه‌اي تيره است. گلهاي سفيد رنگ و ميوه‌هاي كوچك، گرد، زرد يا نارنجي و خيلي شيرين دارد.
كاربرد :
فرم شاخه‌‌بندي بازو افقي گونه كلهو ظاهر زيبايي به درخت مي دهد و جهت كاشت در پاركها مناسب است. ميوه‌هاي آن نيز كوچك و خوراكي بوده و پرندگان را نيز جلب مي‌كند و بدليل كوچكي كمتر سبب آلودگي محيط مي شود.
رنگ برگهاي خرمالو D.Kakiدر پاييز به قرمز، زرد و نارنجي تبديل مي‌شود و زيبايي خاصي ايجاد مي‌كند. اين درخت بيشتر در منازل كاشته مي‌شود.
سوال بعد:
خیر نادرسته عزیزماين همونه كه بهش ميگن چلغوز؟؟؟ در واقع بذركاج...
خیر نادرسته.....
شبیه بادامه اخه .بذر صنوبر ( همون کاج میشه دیگه یجورایی که مارجین گفت ) البته این بذر نارسش(خام) هست . و به نظرم وقتی رسیده میشه و قهوه ای میشه بهش چلغوز میگن
بذر کاج بذر کاجهHa mzeh856;7384572 گفت:
بذر صنوبر ( همون کاج میشه دیگه یجورایی که مارجین گفت ) البته این بذر نارسش(خام) هست . و به نظرم وقتی رسیده میشه و قهوه ای میشه بهش چلغوز میگن
بذر صنوبر هم بذر صنوبر
کاج وصنوبر هم متغاوته
بنابراین این بذر صنوبر
شما درست گفتید سوال بعد با شماست.
چلغوز ما هم خوردیم هم تخمه کاج خوردیم هم بذر صنوبر کاملا متفاوت دوست عزیز
تو بیان.. بعضی چیزا دقت کنید. من متوجه هستم.. که بذز صنوبر با بذر کاج چیه...
آخرین ویرایش:
ببخشید مگه صنوبر جزِ گیاهان دارویی محسوب میشه!!؟
ببخشید مگه صنوبر جزِ گیاهان دارویی محسوب میشه!!؟
بله صنوبر برگ ریزان
حالا همه گیر دادید به بذر صنوبرا
آخرین ویرایش:
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| آ | مسابقه: کی این گیاه دارویی رو میشناسه؟ | گیاهان دارویی | 107 | |
|
گیاهان داروئی مطرح شده در مسابقه کی این گیاه داروئی رو میشناسه | گیاهان دارویی | 49 | |
|
مسابقه: کی این گیاه دارویی رو میشناسه ...؟ | گیاهان دارویی | 1057 |
Similar threads
-
-
گیاهان داروئی مطرح شده در مسابقه کی این گیاه داروئی رو میشناسه
- شروع شده توسط seyyedalizeinali
- پاسخ ها: 49
-