تاتوره/
تاتوره یک گیاه علفی یکسالهاست که از خرداد تا مهر گل میدهد و به احتمال زیاد بومی شمال شرقی آمریکای شمالی میباشد و از آنجا به دیگر مناطق آمریکا، اروپا و سایر مناطق دنیا وارد شدهاست. تاتوره در زمینهای بایر، کنار جاده و نزدیک مناطق مسکونی در ارتفاعات کم تا نسبتاً زیاد در بیشتر مناطق معتدله و نیمه حاره نیمکره شمالی یافت میشود. امروزه این گیاه در تمام کشورهای دنیا یافت میشود. بیشتر داروی خام در برگهای گیاهان گلدار و بندرت دربذور رسیده وجود دارد. برگها را در سایه یا در گرمای مصنوعی حدود ۵۰ درجه سانتی گراد خشک میکنند. دارو طعم تلخ و شوری دارد. با توجه به اینکه گیاه شدیدا سمی است دقت زیادی هنگام جمع آوری باید صورت گیرد . برگها حاوی الکالوئیدهای تروپان سمی به مقادیر ۵/۰ درصد بوده و علاوه بر آن بذور حاوی حدود ۲۰ درصد روغن میباشند. عمل الکالوئیدهای تروپان و موارد استفاده آن همانند بذر البنج و بلادون میباشد.دارو بعضی اوقات در سیگارهای ضد تنگی نفس استفاده میشود. تاتوره معمولاً بصورت وحشی جمع آوری میشود. انواع زراعی آنهایی هستند که برای تهیه دارو استفاده میشوند بخصوص گونههایی که غنی از اسکوپولامین میباشند مانند Datura innoxia (مناطق حارهای آمریکا) D.metel (مناطق حاره و نیمه حاره آسیا و آفریقا) یا ارقامی از D.Stramonium بخصوص آنهایی که کپسولهای بدون برآمدگی و محتوای بیشتر آلکالوئید هستند. این گیاه از نیمه دوم قرن شانزدهم در اسپانیا شناخته شده بود و به دیگر کشورها بهعنوان یک گیاه زینتی وارد شد. یک قرن بعد از این وضعیت خارج شد و بهعنوان یک گیاه وحشی مستقر گردید. بازگشت به صفحه خواص دارویی گیاهان
۲ تاتوره DATURA STRAMONIUM: نام داتورا (DATURA) که به زبان لاتین به این نبات داده شده مشتق از نام فارسی تاتورهاست زیرا این نبات اصلاً ً بومی ایران بوده به نامهای تاتوله، جوزماش، نبات اهریمنی، علف شیطان و غیره نیز نامیده میشود. دسقوریدس و تئوفر است دو تن از علمای قرن اول و دوم یونان این گیاه را جزو نباتات سمی نام بردهاند. در قدیم این گیاه در داروسازی مصارف زیاد داشته و در طب انسانی و دامپزشکی به کار میرفتهاست تاتوره به طور وحشی در زمینهای لم یزرع و کنار جادهها میروید.این نبات بومی مشرق زمین بوده منشاء اصلی آن کناره بحر خزر است، در اواسط قرون وسطی به تمام اروپا و بعد به آمریکا و نقاط دیگر برده شدهاست و در اکثر ممالک دنیا به مقدار فراوان وجود دارد تاتوره درخچه ایست یک ساله با ساقهای بی کرک و منشعب به طول ۴۰ سانتی متر تا ۲ متر استوانه شکل وبه رنگ سبز، قطر ساقه اصلی نسبت به رشد گیاه به ۱-۲ سانتی متر میرسد. برگهای این گیاه معمولاًمتناوب بوده صفحه آنها پهن و بیضی نوک تیز و یا منظم و مدور است طول برگها ۱۰-۱۲ و عرض شان ۶-۸ سانتی متر است اگر کمی از برگ تازه تاتوره را در دست له نمائید بویی تهوع آور وغیر مطبوع از آن متصاعد میگردد. ولی برگ خشک شده بوی خیلی کمتری دارد برگها گس، قی آور و دانه کمی تلخ است گلهای تاتوره شبیه شیپور و تک تک میباشد و در گل بیش از یک یا دو روز دوام ندارد. دانههای تاتوره شبیه دانههای سماق و شکل شان قلوهای و در دو سطح جانبی صاف و هموار و در سطح زیری و روئی زگیل دار است. رنگ این دانهها سیاه مایل به قهوهای است و بزرگی آنها ۴-۵ میلی لیتر است میوه آن بیضی شکل خاردار و کپسول است که با چهار شکاف باز میشود. ماده سمی این گیاه ماده «داتورین» است. داتورین از سه آلکالوئید آتروپین، هیوسیامین و اسکوپولامین تشکیل یافتهاست. این آلکالوئیدها در نبات به حالت ترکیب با اسید مالیک، اسید اتروپیم و اسید داتوریک وجود دارد که در بین آنها مقدار آلکالوئید هیوسیامین از سایرین بیشتر است. اظهار میدارند تاتوره بوتهای است که در ساحل نهرها میروید و دارای یک نوع آلکالوئید است که باعث مسمومیت اعصاب شده و در صورتی که خورده شود باعث نفخ، بی قراری، فلج و کوری مطلق و مرگ سریع شتر خواهد شد. درمان : برای نجات مسموم بایستی سم وارد شده به معده را با استفاده از داروی قی آور خارج نمود، زیرا حالت استفراغ غالباً خود به خود ایجاد نمیشود و معمولاً ً از ضد سم هائی نظیر مورفین یا پیلوکارپین استفاده میشود خوراندن قهوه غلیظ ومحرکهای مختلف و غیره مفید است
پونه معطر متعلق به خانوادهٔ نعناع و به شکل بوتههای کوتاهی در روی زمین میروید و ساقه مستقیم آن تا ۳۰ سانتیمتر هم رشد میکند. ساقهٔ شاخه دار و چهار بر آن دارای برگهای تخم مرغی شکل است که با کرک کم پشتی پوشیده شدهاند و به رنگ سبز مایل به خاکستری هستند. لبههای برگها دندانه دار و یا به شکل حلوزونهای دو کپهای میباشند. پونه بوی تندی شبیه نعناع از خود متصاعد میسازد. در اواخر تابستان، گلهای دو لبهای آبی رنگ مایل به بنفش در محور برگها شکوفه میکنند و تشکیل حفههای گل فشردهای را میدهند. ۴ یافتههای محققان ایرانی نشان داد: عصاره بذر گیاه «تاتوره» قادر است درد حاد افزایش یافته به وسیله دیابت را به میزان معنیداری کاهش دهد.
با بررسی اثر ضد دردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره در موشهای صحرایی نر دیابتی ناشی از تزریق «استرپتوزوتوسین» انجام شده، واکنش به درد حاد و مزمن ناشی از صحفه داغ و فرمالین به دنبال مصرف «استرتپوزوسین» و دیابتی شدن موشهای صحرایی به میزان معنیداری افزایش پیدا میکند.
همچنین عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره در دوزهای بالای mg/kg/BW ۵۰ توانایی کاهش درد افزایش یافته در آزمونهای صفحه داغ و فرمالین (به ویژه در ۱۰ دقیقه بعد از تزریق فرمالین) را داراست، اما عصاره گیاه در این دوز و بالاتر بر هیپر آلژزیای مزمن ناشی از تزریق فرمالین اثر معنیداری ندارد.
دیابت و به ویژه عوارض ناشی از آن که به عنوان یکی از شایعترین بیماریها که در سنین متفاوت و با علل مختلف بروز میکند، افراد درگیر را با مشکلات فراوان روبرو کردهاست.
از جمله مهمترین این عوارض افزایش حساسیت به عوامل دردزا (هیپرالژزی) و در بعضی موارد افزایش آستانه درد (آلودینیای ناشی از نور و پاتی) را میتوان نام برد.
با توجه به آثار سوء و عوارض جانبی داروهای شیمیایی بر بدن بیماران، در دهههای اخیر استفاده از طب سنتی به خصوص گیاه درمانی بیشتر مد نظر محققان قرار گرفتهاست.
گیاه تاتوره.Datura stramonium L از گیاهان طبی است که در ایران به عنوان داروی ضد درد خوبی معرفی شدهاست، اما مشخص شده مصرف بیرویه این گیاه (در انسان به شکل سیگار) موجب بروز عوارضی مثل افزایش فعالیت ترشحی و حرکت دستگاه گوارشی میشود.
بررسیهای انجام شده به وسیله محققان نشان دادهاست که این گیاه حاوی الکالوییدهای متعدد تقلید کننده سیستم پاراسمپاتیک است.
ترکیبات الکالوییدی مانند آگونیستهای موسکارینی دارای اثرات ضد دردری قوی هستند، با توجه به این که گیاه تاتوره غنی از این ترکیبات میباشد، بنابراین احتمال دارد که این گیاه به خصوص بذر آن که منبع سرشاری از این ترکیبات است، بتواند اثرات ضد هیپرآلژزی از خود نشان دهد.
تاتوره/
اسم علمي
atura
تيره سيب زميني
اسم علمي:thorn - apple