مسائل تربیتی کودکان خردسال

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
به این جملات توجه کنید :
(انقدر مادر خوبیه بچه هاش یک لحظه تنهاش نمیگذارند، یک دقیقه رفت بیرون ده بار تلفن کرد حالش رو پرسیدو…)
شاید این جملات را خیلی شنیده باشید و تصور کنید فرزندی که این چنین به والدینش توجه دارد ، فرزندی نمونه و وفادار است، ولی چنین نیست .
واقعیت این است که وقتی فرزندی همیشه نگران شماست یعنی خودش یک آسیب دیدهٔ واقعی است که مسئول آسیبش شمایید.
یک والد خوب ، والدی است که ذهن فرزندش از او آسوده باشد وبه فرزند توانایی و قدرت فاصله گرفتنِ آسوده را بدهد.
وقتی فرزندتان از شما دور نمیشود، وقتی همیشه نگران شماست وقتی تمام برنامه هایش را با شما تنظیم میکند ، نه نشانه وفاداری او بلکه نشانه آسیب خوردگی اوست،
توجه کنید وقتی مرتب با فرزندتان صحبت میکنید ودر گفتگو ها گوشزد میکنید که در این زندگی چقدر سختی و عذاب کشیده اید،چقدر رنج دیده ایدو….در واقع مرتب به فرزندتان القا میکنید که من قربانی این زندگی هستم و تو تنها چشم امید و ناجی من هستی.
حالا او خودش را نجات دهنده شما تصور میکند وهیچ لحظه ایی را برای نجات شما از دست نمی دهد، غافل از اینکه خودش تمام زندگیش را با نگرانی برای شما از دست میدهد.


در قبال رسیدگی و عشقی که به فرزندانمان میدهیم آنها را مدیون و بدهکار و نا امن نکنیم ،
به آنها کمک کنیم زندگیهای مستقل وذهن های آرام داشته باشند ،فرزندان ما ناجیان ما نیستند.
بگذاریم زندگی را خوب زندگی کنند.
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
اگر بچه‌ای تکلیف نمی‌نویسد، گیر ندهید، خودش می‌داند و معلمش. اگر بچه‌ای از خوابِ نازِ صبح بیدار نمی‌شود، خودش می‌داند و ناظمش. اگر درس نخواند، خودش می‌داند و کارنامه‌اش. به پدر و مادرش مربوط نیست.
به پدر و مادرش این مربوط است که با هم در خانه دعوا نکنند، تفریحات خارج از سن و سال بچه ایجاد نکنند، وسط هفته تا دیروقت مهمانی نباشند، بچه‌شان را کتابفروشی و موزه و پارک ببرند، در خانه میوه داشته باشند، با بچه‌شان بازی کنند، شب‌ها موقع شام همه دور سفره‌ی غذا گفتگو کنند، با پوست میوه شکل‌های عجیب و غریب درست کنند، هر از گاهی با معلم‌ِ بچه دیدار کنند، به بچه یاد دهند توی اتاقش گلدان داشته باشد و هر روز از آن مراقبت کند، برایش اسباب‌بازی‌هایی بخرند که دستِ بچه ورزیده شود، خودشان هم – بلا نسبت! – یک وقت‌هایی کتاب بخوانند. با بچه شوخی کنند. هی نگویند: «پول نداریم.»، سر بچه منت نگذارند که برایت فلان و بهمان کرده‌ایم، حواسشان باشد دوست‌های خوب دور و بر بچه باشد... همین!


پروفسور و روانپزشک معروف، دکتر طارق علی الحبیب می گوید:
🌴➖کودکت خیلی دروغ میگه! زیرا خیلی بهش گیر میدی.
🌴➖کودکت اعتماد بنفس نداره!زیرا تشویقش نمی کنی.
🌴➖کودکت کم حرفه!زیرا باهاش حرف نمیزنی.
🌴➖کودکت دزدی میکنه!زیرا بذل و بخشش رو بهش نمی آموزی.
🌴➖کودکت ترسوست! زیرا همیشه طرفداریشو میکنی.
🌴➖کودکت به دیگران احترام نمیزاره!زیرا صدات رو واسش پایین نمی آری.
🌴➖کودکت همیشه عصبیه!زیرا ازش تعریف نمیکنی.
🌴➖کودکت بخیله!زیرا باهاش همکاری نمیکنی.
🌴➖کودکت به دیگران پرخاش میکنه!زیرا تو خشن و سختگیری.
🌴➖کودکت ضعیفه!زیرا همیشه تهدیدش میکنی.
🌴➖کودکت داد و فریاد میکنه! زیرا بهش اهمیت نمیدی.
🌴➖کودکت ناراحتت میکنه!زیرا بغلش نمی کنی و نمی بوسیش.
🌴➖کودکت ازت فرمان نمی بره! زیرا درخواستات بیش از حده.
🌴➖کودکت گوشه گیره!زیرا همیشه مشغولی.(مشغول کارهای خودت)

نمود این رفتار ها در بزرگسالی بسیار خطرناک و غیر قابل درمانند.



مریم جنتی (روانشناس)
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
هیچ گاه قصه‌ی شنگول و منگول را برای کودکت نخوان!
گرگ درون قصه، روح لطیف کودکت را میدرد.
کمی دقت کنیم دروغ از همین قصه به بچه یاد داده میشود: گرگی که میگوید "منم منم مادرتون".
خشونت از همین قصه شروع میشود. مادر، بعد از نجات فرزندانش شکم گرگ را پر از سنگ میکند و باعث میشود در چاه آب بیافتد.
این قصه خیلی وقت است منبع جرم و آسیب اجتماعی شده. گذشتی در آن نیست!
گرگی که تاوان خصلتش را میدهد.
مادری که جور پدر را هم میکشد! پس پدرشان کجاست؟ سؤال کودکان امروز!

گرگ مرد است: آقا گرگه... پس مرد، ظالم است! مگر گرگ ماده غذا نمیخورد؟
کودک باهوشتر در میرود، پس زنده میماند! پس نوع دوستی کجاست؟ مگر نه این که شنگول و منگول، خواهر برادر حبه انگور بودند؟

چرا هر سه، گرگ را شکست ندادند؟
تنهایی از مهلکه گریختن را چه کسی به حبه انگور آموخت؟

کودک من تنهاست...
خیلی زمان جهت آنالیز داستان دارد
قهرمان داستان باید پدر باشد!
مهربانترین باید مادر باشد!
گرگ گرسنه است، نه دروغگوی ظالم!
محبت را بره ها باید بدانند!
خانواده کانون امن است!
هیچ تهدیدی در زمان غیبت پدر و مادر وجود نخواهد داشت!
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
اصول پیشنهادی جهت پدر و مادر خوب بودن

اصول پیشنهادی جهت پدر و مادر خوب بودن

برای تربیت کودک سالم ، خوشحال و موفق ، ما والدین باید علم و مهارت پدر و مادر خوب بودن را یاد بگیریم ، اگر چه با وجود اصول حاکم جهت پدر و مادر خوب بودن باز هم والدین کامل بودن محال است ولی مصمم هستیم تا بهترین باشیم.
در این جا خلاصه ی ده اصل اساسی برای پدر و مادر خوب بودن اشاره شده است که عبارتنداز :

1- آگاه باشیم که پدر و مادر بودن نیاز به تلاش دارد :
هر روز درباره رفتارهایتان به عنوان یک والد خوب فکر کنید . خودتان را به خاطر بیاورید که چگونه با فرزندتان رفتار کردید تا بر او اثر بگذارید ، و سعی کنید که از تجارب گذشته تان پند بگیرید و همان طور که مسئولید با یادگیری بهتر ، رفتارتان را بهبود ببخشید.

2- برای آن دسته از فعالیتهایتان که مرتبط با کودک شما است اولویت بالایی قائل شوید :
برای والدین شاغل ، کاری پر زحمت و چالش برانگیزی است . به هر جهت بایستی زمانتان را مدیریت کنید ، کار کردن شما همچون راهی است که فرزندتان در ابتدای آن راه قرار دارد و گاهی این بدان معناست که علائق و نیازهای شما قربانی نیازهای فرزندتان شود، اگر چه گاهی این گونه خود را اغنا ‌میکنید که هدف از کار کردنم رفاه مالی فرزندم ‌میباشد در حالی که برای کودک شما بهتر است به همان نسبت که به شرایط جسمانی او توجه دارید به شرایط روحی او نیز توجه ویژه ای بنمایید.

3- عاشق فرزندتان باشید اما نه خیلی زیاد:
چند بار در روز احساس عاطفه و گرمی را به کودکتان نشان دهید. به طور نمونه بارها او را بغل کنید و در آغوش خود بفشاریدش . اگر چه در فرهنگهای مختلف روشهای گوناگونی وجود دارد ، به یاد داشته باشید اگر فرزندتان کار اشتباهی انجام داد و قانونی را در خانواره نقض کرد ، باید به او روش درست را تذکر دهید و به جای انتقاد از کودک از رفتار و کارش انتقاد کنید نه خود کودک را.

4- قوانین ویژه ی خانوادگی وضع کنید:
در جامعه ما قوانینی وجود دارد که به فرزندتان کمک ‌میکند تا در مدرسه و دنیای واقعی موفق عمل کند. به عنوان یک والد لازم است که قوانین خانوادگی وضع کنید تا فرزندتان یاد بگیرد که چطور خود را مطابق آن قوانین مدیریت کند.
برای این که فرزند بهتری داشته باشید بایستی سه سؤال در هر زمان برایتان روشن باشد:
– فرزندم کجاست ؟
– با او چه کسی است ؟ و چه ‌میکند؟

5- بر قوانین خانوادگی وضع شده پافشاری نمایید:
لازم است قوانین وضع شده روشن و ثابت باشند. در غیر این صورت فرزندتان گیج خواهد شد و نمی تواند به طور جدی به آنها عمل کند. قوانین خانوادگی را برای فرزندتان توضیح دهید و نشان دهید که اقتدارتان بیشتر منطقی است نه آن که زور و قدرت بر آن حاکم است . طبق این روش فرزندتان کمتر دچار چالش قرار ‌میگیرد توجه نمایید که هم پدر و هم مادر هر دو با هم فرزندشان را طبق قوانین یکسانی تربیت کند ، پس لازم است تا هر دو والد قوانین یکسانی وضع کنند و به آن عمل کنند.

6- تصمیمی که ‌میگیرید را برای فرزندتان توضیح دهید:
با توجه به آنکه فرزندتان تجربه و علمی را که شما در زندگی استفاده ‌میکنید را ندارد. نیاز است که به آنچه فکر ‌میکنید و تصمیمی را که گرفته اید ، با حوصله برای او توضیحاتی بدهید و لازم است که در همه ی مراحل مختلف رشدی ( در سنین مختلف ) از روشی که برای او قابل فهم است استفاده کنید.

7- از تنبیه کردن شدید و خشن اجتناب نمایید:
بر اساس تحقیقات به عمل آمده در تمامی اشکال تنبیهاتی که والدین استفاده ‌میکنند ، تنبیه بدنی و جسمانی بیشترین عوارض جانبی را ایجاد ‌میکند. بچه هایی که تنبیه بدنی بیشتری ‌میشوند در برخورد با کودکان دیگر از خشونت بیشتری در حل مسائلشان استفاده ‌میکنند و علت آن تقلید از والدینشان است.

8- وظیفه پدر و مادر بودنتان را با توجه به تناسب مراحل مختلف رشدی کودکتان انتخاب کنید:
یک کودک در مراحل مختلف رشدی نیازهای گوناگونی دارد. شیوه های رفتاری که والدین برای یک کودک نوپا استفاده ‌میکنند از شیوه های برخورد با یک نوجوان باید متفاوت باشد. به عنوان یک والد لازم است که مراحل مختلف رشدی کودکان را بیاموزید و وظایفتان را با توجه به مراحل رشدی کودکتان در نظر بگیرید.

9- به فرزندتان احترام بگذارید:
بچه ها نسبت به دیگران همان رفتاری را خواهند داشت که والدینشان نسبت به آنان دارند. فکر کنید فرزندتان شخصی است همچون افراد دیگر که احتیاج دارد مورد احترام قرار گیرد، همان طور که شما نیاز دارید مورد احترام قرار گیرید. با ادب با او صحبت کنید، به عقاید او احترام بگذارید ، زمانی که او با شما صحبت ‌میکند به دقت به حرفهایش گوش دهید و همانند یک دوست با او برخورد کنید.

10- مستقل بودن را به کودکتان بیاموزید:
ترغیب کودک به مستقل بودن ، اگرچه برای کودک آزادی عمل به وجود ‌میآورد و در کنار آن محدودیتهایی را نیز دارد ولی به کودکتان یاد ‌میدهد که کنترل خویش را که یکی از کلیدهای موفقیت در زندگی است
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
جعبه جمعه چيست ؟


اگر اتاق کودک شما پر از وسایل بازی، لباس و وسایل اضافی است واو معمولا آن هارا مرتب نمی کند، یک روش مفید برای رفع این مشکل، استفاده از است.
به این ترتیب که می توانید قانونی را درخانه وضع کنید، هرروز ساعت ۸ شب با یک جعبه در خانه راه بروید وهر وسیله ای را که روی زمین افتاده است برداشته و در جعبه بیندازید.سپس جعبه را در کمد گذاشته وتا جمعه به آن دست نزنید، به این جعبه ،جعبه جمعه می گوییم .تمام افراد خانواده باید متوجه شوند که اگر وسیله ای را روی زمین بیندازند ویا سرجای خود نگذارند، این وسیله تا جمعه درجعبه نگهداری می شود وحق استفاده از آن را نخواهند داشت. این قانون را برای تمام اعضای خانواده استفاده کنید وهیچ استثنایی برای آن قائل نشوید. با اجرای این روش خواهید دید که پس از مدتی در خانه شما همه چیز در جای خود قرار خواهد گرفت.
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
نصیحت

نصیحت

برخی از والدین تنها دائماً نصیحت می کنند و یا سؤال و جواب بی شمار.امروز چطور بود؟ دیشب بهت خوش گذشت؟ فردا چه برنامه ای داری؟ عمه از من چی گفت؟ پدرت کجا رفت؟ و... برخی اوقات نوجوانی که تجربه چنین سؤالاتی را داشته در مقابل سؤالات والدین تنها جوابی سرسری می دهد یا دقیقاً به والدین چیزی را می گوید که آنها می خواهند بشنوند یا اصلاً جواب نمی دهد.
دستوراتی نظیر برو اتاقت رو تمیز کن، برو سر تکالیفت، برو حمام کن و... ممکن است بارها و بارها تکرار شود. به جای تکرار این دستورات، بهتر است این دستورات قانونمند شود و پاداش و تنبیهی داشته باشد.سؤالات پیچ در پیچ، نصیحت ها، تکرار سؤالات و دستورات، باعث عصبانیت، رنجش، نافرمانی، مخالفت و فرار نوجوان می شود. به خاطر داشته باشید نوجوانان با این سؤلات آزرده می شوند.
هرچقدر ارتباط کلامی شما منفی تر باشد، عصبانیت و رنجش و دیگر احساسات منفی بیشتری را درنوجوان ایجاد می کند. اگر ۳ بار در روز با نوجوان خود صحبت کنید و هر ۳بار آنها منفی باشد به مراتب بدتر از آن می شود که تصورش را می توانید بکنید. در کل یک قانون خوب را در ذهنتان حک کنید،
هنگامی که حاضر می شوید تا به رختخواب بروید به خاطر بیاورید که چگونه روزتان را با نوجوانتان سپری کرده اید؟
آیا بیشتر اوقات ویژگی های مثبت او را تقویت کرده اید یا اعمال منفی او را؟
نوجوانانی که مقدار بیشتری ارتباط گفتاری مثبت از والدین خود دریافت می کنند، تمایل بیشتری برای صحبت با آنها دارند و درنتیجه رابطه آنها با والدین خود صمیمانه و متکی به اعتماد خواهد بود و در این میان والدین به تکیه گاهی مطمئن برای درد دل و صحبت کردن و راهنمایی خواستن و مشورت نوجوانان تبدیل می شوند و ارتباط کلامی والدین با فرزندان مستحکم تر می شود.

 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
ناخن جویدن کودک میتواندعوامل ذیل باشد:
1. درگیری والدین:اختلاف والدین یکی ازمهم ترین عوامل فشارروحی کودکان است.
۲.حسادت به برادریاخواهرکوچکتر،به جهت آمادگی اوقبل ازتولدنوزادورفتارهای نسنجیده والدین ونزدیکان دچارفشارروحی شدیدمیشود.
۳. نگران ناشی ازعدم مشارکت،وقتی کودک به جهت کمرویی یاعدم آشنایی باهمسالان درحال بازی مشارکت نمی کند.
4.ترس ازسرزنش وتنبیه،تهدید دایم بهتنبیه ،سرزنش کودک،آرامش روحی اورابهم میزند.
۵.فیلم ترسناک

چندتوصیه:
ازپیچاندن انگشتان باپارچه وامثال آن زدن فلفل بپرهیزید.
زمینه فعالیت های دستی اورافراهم سازید(خمیربازی،نقاشی،توپ...)
او را از سیمای زشت این رفتار با قرار گرفتن جلو آینه آگاه کنید.
لبهای خشن ناخن هاراهموار کنید.
این لبه های خشن وسوسه انگیزند.
درصورت تخفیف این رفتار، او را تحسین وتشویق کنید.
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
از مصادیق تحقیر کودکان می توان به موارد زیر اشاره کرد:


1)مقایسه و ارزیابی او با دیگران
2) طعنه زدن و سرزنش کودک در مقابل دیگران
3)سلام نکردن به کودک
4)نظارت افراطی برکودک
5)تذکر پی در پی
6)صدا کردن کودک با القاب ناپسند
7)تحمیل امور بر کودک
8)اجازه ندان به کودک برای صحبت کردن و کامل کردن گفتارش
9)عدم توجه به قول و قرار با کودک
10)داشتن انتظارات فراتر از توان کودک
11)نیشخند و پوزخند کردن کودک و ......
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
مچ فرزندانتان را موقع کارهای خوب بگیرید!

مچ فرزندانتان را موقع کارهای خوب بگیرید!

بچه هایی که پیام مثبت را به جای پیام های منفی می شنوند، دارای اعتماد به نفس بیشتری هستند. از آن جایی که آنها صرفا برای "بودن" مورد تقدیر و تمجید قرار می گیرند، نیازی ندارند برای جلب توجه والدینشان، رفتارهای بد نشان دهند. هر گاه توانستید افکار منفی خو را با افکار مثبت جایگزین کنید، راحت تر می توانید کارهای مثبت فرزندتان را ببینید و کارهایی که شما را آزار می دهند، نادیده بگیرید. سعی کنید به خاطر بسپارید که اگر فرزند شما باعث ناراحتی تان می شود، بدین معنی نیست که بد و شیطان است، بلکه معنی آن صرفا این است که دیدگاه و خط مشی او با دیدگاه و خط مشی شما متفاوت است.
برای اینکه کودکتان همان طور که می خواهید رفتار کند، باید به طور دائم رفتار مورد نظرتان را مورد تشویق قرار دهید. برای مثال، فرض کنید می خواهید هنگام صحبت با تلفن، فرزندتان آرام بازی کند و یا خودش را سرگرم کند، به جای این که به محض زنگ زدن تلفن، بخواهد که به او توجه کنید. خوب دقت کنید، دفعه دیگر که توانستید به خوبی با تلفن صحبت کنید چون فرزندتان اتفاقا مشغول تماشای تلویزیون و یا سرگرم بازی بوده، این حرکت او را مورد تشویق قرار دهید. بعد از اینکه تلفن را قطع کردید، فرزندتان را در آغوش بگیرید و ببوسید و با هیجان بگویید: "می دانی چه کار کردی؟" وقتی فرزندتان کنجکاوانه به شما نگاه می کند و می پرسد: "نه، چه کار کردم؟" به گرمی جواب دهید: "وقتی مشغول صحبت با تلفن بودم، تو خیلی خوب رفتار کردی. خیلی ممنونم که اینقدر ساکت بودی".

تضمین میکنم که فقط یک یا دو بار تشویق کافی است که دیدگاه شما و فرزندتان یکی شود. پس از مدت کوتاهی، وقتی تلفن زنگ می زند، فرزندتان عمدا رفتار خوبی نشان می دهد.
تشویق نیز در کم کردن مشاجره بین فرزندان بسیار موثر است. این خود والدین هستند که عدم سازگاری خواهر و برادرها را صحه می گذارند. به جای اینکه بگویید: "شما بچه ها همیشه دارید با هم می جنگید. چرا نمی توانید با هم کنار بیایید؟" چرا بر روی زمان هایی که واقعا با هم کنار می آیند تاکید نمی کنید؟ بچه های من همیشه شنیده اند که: "شما دوستان صمیمی یکدیگر هستید. البته گاهی با هم بحث دارید، اما در حقیقت صمیمی هستید".
نتیجه آن: آنها واقعا با هم صمیمی هستند.

به جای انتقاد از فرزندانتان، سعی کنید متوجه رفتارهای درست و خوب آنها شوید. اگر می خواهید رفتارهای مثبت آنها افزایش یابد، روزانه حد اقل یک رفتار مثبت آنها را متوجه شوید و مورد تشویق قرار دهید، هر چند آن رفتار کوچک باشد. می توانید چیزی به این سادگی بگویید: "هیچ می دانی چقدر لبخندت را دوست دارم؟ هر بار وارد اتاق می شوی اتاق را نورانی می کنی". همین جمله ساده، کودکی خندان تربیت می کند.

اینها چند جمله پیشنهادی است:
* چقدر عالی است که در حال کتاب خواندن می بینمت.
* چقدر ساکت بودی وقتی مامان مهمان داشت.
* چقدر خوب می توانی سرت را گرم کنی.
* چقدر خوب به من کمک می کنی.

فرزندان، هر روز خوب هستند، اما والدین یا متوجه نمی شوند و یا زحمت اظهار نظر به خود نمی دهند. اگر در حین رانندگی، بچه ها ساکت هستند، احتمالا به خودتان می گویید شرط می بندم تا سه دقیقه دیگر شروع به شیطنت می کنند. دفعه دیگر این فکر منفی را با این فکر مثبت عوض کنید و آن را بلند بگویید: "چه بچه های خوبی دارم. شما در حال رانندگی من به آرامی و شادی بیرون را تماشا می کنید".
وقتی هر روز متوجه رفتارهای مثبت فرزندتان شدید و آنها را تشویق کردید، واکنش آنها رفتارهای مثبت بیشتری خواهد بود. لازم نیست او به یک موفقیت بزرگی برسد تا مورد تشویق و تقدیر قرار گیرد. هدف شما باید تشویق رفتارهایی باشد که دوست دارید هر روز بیشتر شاهد آنها باشید. وقتی روحیه خود را به یک روحیه مثبت تر تبدیل می کنید، یک واکنش زنجیر وار را مشاهده خواهید کرد که نتیجه آن فرزندانی شادتر و مثبت تر و همسری شادتر و مثبت تر خواهد بود.
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
نکاتی درباره کتابخوانی برای بچه ها

نکاتی درباره کتابخوانی برای بچه ها

هیچ وقت کتاب خوندن رو با باز کردن و خوندن صفحه اول شروع نکنید. همیشه اول جلد کتاب رو با فرزنددتون بررسی کنید. اسم کتاب رو بخونید. ازش بپرسید در مورد موضوع کتاب و تصاویر روی جلد چی فکر میکنه و چی حدس میزنه. حتی برای بچه ها چهار ساله هم اسم نویسنده و مترجم رو بخونید. بگید مثلا این آقا این کتاب رو نوشته و این خانم اون رو به زبون ما ترجمه کرده تا بتونیم بخونیمش. بعد از این مقدمه چینی کتاب رو باز کنید.
موقع ورق زدن جوری دستتون رو بگیرید که ارتباط چشمی بچه با کتاب قطع نشه. مثلا اگه کودک کنارتون نشسته از پایین کتاب ورق بزنید تا دستتون رو جلوی کتاب رو نگیره. به خصوص تو بچه ها کوچیک و بی قرار ورق زدن بد میتونه توجه کودک به کتاب رو قطع کنه.
اگه کتاب رو برای فرزندتون میخونید حتما همون چیزی که نوشته رو بخونید. کلمات رو نشکنید و کتابی بخونید.
حین خوندن با فرزندتون حرف نزنید. ازش سوال نپرسید. اگه اون حرفی زد و سوالی کرد سریع پاسخی درباره کتاب بدید و به فضای کتاب برش گردونید. این رفتار برای ایجاد عادات مطالعه صحیح و افزایش توجه کودک بسیار مهمه.
با پرسیدن سوالاتی مثل از این کتاب چی یاد گرفتی, برام تعریف کن چی شد و... آخر کتاب, کتاب رو برای بچه تون زهر نکنید. با این کار علاقه اش به کتاب خوندن کم میشه. بهترین کار بعد از پایان یه کتاب سکوته. اگه فرزندتون دوست داشت بهش پیشنهاد بدید داستان رو به صورت نمایش بازی کنید, یا نقاشی کتاب رو بکشید. یا مثلا با پاپت داستان رو بازی کنید و فعالیت هایی از این دست.
نکته دیگه اینکه برای بچه های کوچیکتر سعی کنید کتاب های تک جلدی بگیرید که کودک شروع و پایان کتاب رو ببینه. کتاب هایی که چند داستان تو یه جلد دارن جالب نیستن. بارها برای من پیش اومده که وقتی یه داستان از یه مجموعه رو خوندم بچه باور نکرده که داستان تموم شده یا خواسته برم و از اول کتاب بخونم. کتاب های مجموعه داستان برای بچه های زیر شش سال مناسب نیستن.
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
داشتن یک کودک کتک زن یا کتک خور

داشتن یک کودک کتک زن یا کتک خور

کودکان در تنظیم روابطشان با هم سن وسالان خود دو دسته اند:
دسته اول کسانی که از دوستان خود کتک می خورند. این نوع کودکان هر از چند گاهی برای والدین خود احساس نگرانی بوجود می آورند زیرا والدین دوست دارند علاوه بر داشتن فرزند مودب ، بتواند از حق خودش دفاع کند.
و دسته دوم کودکانی که حالت تهاجمی داند
صرف نظر از اینکه کودکی مهاجم باشد یا تسلیم، والدین او سعی می کنند رفتارش را اصلاح کنند زیرا نگران هستند که اگر رفتار ناشایست یک پسر بچه دو ساله اصلاح نشود، در سن سی سالگی نیز به همان گونه ، رفتار کند.

برخی از ویژگی های تهاجمی یا انفعالی، همراه با رشد اجتماعی کودکان تغییر می کند، والدین می توانند با راهنمایی های توام با ملایمت، به کودکان بیاموزند که از خود دفاع کنند یا خشم خود را کنترل نمایند.
اگر دعوایی بین فرزند شما و دوستانش روی داد، بجای ااینکه از دوستان او خشمگین شوید، سعی کنید به فرزند خود کمک کنید تا راه حل هایی مسالمت آمیز برای حل مشکل خود بیابد
بطور مثال والدین می توانند به فرزند خود بیاموزند که اگر دوستش قصد کتک زدنش را داشت فورا به خانه برگردد و رفتارش را نادیده بگیرد. زیرا اگر کودک نسبت به رفتاردوستان مهاجمش واکنش نشان دهد،آنها بیشتر تشویق خواهند شد تا به عمل نامناسب خود مبادرت ورزند
وقتی کودک بفهمد که به جای فرار کردن از دست دوستش که قصد کتک زدن او را داشته، با وی قطع رابطه کند یعنی با حفظ استقلال خود، عدم وابستگی خود را به وی نشان دهد. در طول زمان رفتار خشنونت آمیز طرف مقابل به دلیل از دست دادن همبازیش از بین خواهد رفت

اکنون به نکات کلیدی زیر که ما را در مواجهه با کودکان مهاجم یا تسلیم یاری می دهد ، اشاره می کنیم :

1-روانشناسان معتقدند که ارتباطی مستقیم میان کتک زدن کودکان و مهاجم شدن آنها وجود دارد. برخورد استدلالی و استفاده حداقل از کتک زدن، رفتار تهاجمی آنها را آرام خواهد کرد.

2- کودکانی که والدین آنها برخوردی استدلالی و توضیحی با آنها دارند، معمولا در برقراری ارتباط با دوستان خود موفق ترند، زیرا می دانند که چگونه مذاکره کنند و مشاجرات را به شیوه ای مسالمت آمیز برطرف سازند.

3- کودکانی که مهاجم هستند، باید سرگرم فعالیت هایی شوند که از زور و بازوی خود کمتر استفاده کنند و فرصت ایجاد دردسر نداشته باشند.

4- تمامی کودکان، صرف نظر از اینکه مهاجم باشند یا تسلیم، به تشویق نیاز دارند تا بتوانند رفتار خود را اصلاح کنند. به همه افراد خانواده تذکر دهید تا این نکته را در برخورد با فرزندتان رعایت کنند

5- کودک کتک زننده را نادیده بگیرید و بیشتر توجه خود را به کودک کتک خورده معطوف کنید. در این صورت کودک مهاجم برای رفتارش پاداشی نخواهد گرفت

6- اگر چندین بار به فرزند خود تذکر دادید ولی او باز هم به کتک زدن دوست خود اقدام کرد، عذرخواهی او را نپذیرید. برخی کودکان می دانند که عذرخواهی کردن آسانترین راه فرار از تنبیه شدن است. کودکان باید بیاموزند که عذرخواهی بدون تغییر رفتار، بی ارزش است

7- محروم کردن کودک مهاجم از فعالیت مورد علاقه اش، می تواند یک تنبیه موثر باشد. به شرط آنکه علت آن را برای او توضیح دهید

8- برنامه های خشنونت آمیز تلویزیونی می تواند روحیه تهاجمی را در کودکان تقویت کند

9- گاهی اوقات مذاکره ی فرد کتک خورده با شخص کتک زننده فایده ای ندارد. بعنوان مثال شکایت کردن از فرد مهاجم به والدینش ویا اینکه که کارش باعث ناراحتی دوستش شده، بی فایده است. در این صورت والدین باید به کودک خود بگویند که از خودت دفاع کن و تو هم او را کتک بزن




منبع: کلیدهای رویارویی با مشکلات رفتاری در کودکان. ترجمه مسعود حاجی زاده
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
حسادت در کودکان / راه های درمان

حسادت در کودکان / راه های درمان

حسادت یکی از شایعترین واکنش هایی است که در اغلب کودکان و نوجوانان دیده میشود - حسادت زمانی بروز می کند که عامل رقابت منفی و مقایسه و هم چشمی و تبعیض مطرح باشد
- حسادت علاوه بر ایجاد عصبانیت ، تنفر و احساس خود کم بینی در بچه ها ، باعث میشود در سنین بالاتر شخص تماس خود را با محیط و افراد اجتماع از دست بدهد و تنها بماند.
- حسادت غالبا با ترس درونی و خشم همراه است - کودک حسود گمان می کند مظلوم واقع شده و کسی از او حمایت نمی کند پس او در صدد انتقام است و حسادت می ورزد - ار نظر روان شناسی حدود 1/5 سالگی حسادت در بچه ها ظاهر میشود و در 2 تا 4 سالگی به اوج خود میرسد - حسادت برای کودکی که فررند دیگری در خانه متولد می شود به صورت شب ادراری ، خشم ، اضطراب ، افسردگی و بازگشت به رفتارهای دوران کودکی ظاهر میشود.

راه های درمان
1- فرو نشاندن حسادت کودک از طریق فشار ، اجبار یا تنبیه امکان پذیر نیست
2- تفهیم و آگاهی : به کودک گفته شود که ما تو را دوست داریم و اگر به کودک دیگر بیشتر توجه میشود به خاطر کوچکی و ناتوانی اوست
3- رعایت اعتدال :در عین توجه و محبت به کودک کوچکتر بخشی از محبت خود را متوجه کودکان دیگر کنید و از مقایسه آنها بپر هیزید
4- محبت در تنهایی: کودک حسود را در کنار خود بگیرید ، دست بر سرو رویش بکشید تا احساس کند مورد توجه است
5- ایجاد زمینه اعتماد: به او اطمینان بدهید که از داشتن چنین فرزندی احساس لذت می کنید
6-ارجاع کار : کارهای کودک دیگر را در صورت تمایل به کودک حسود واگذار کنید مانند نگهداری ، آرام کردن ، لباس پوشاندن و....
7- جرات دادن : باید به کودک حسود گفت ؛ تو قوی و شجاع هستی و می توانی کارهای خودت را انجام دهی
8- عقده تکانی : نگاه داشتن حسادت به زیان کودک است و لازم است آن را بیان کند و به پدر و مادر بگوید که کودک دیگر را دوست ندارد . به حفظ خونسردی او اجازه دهید تا احساسش را ببان کند
10- جابگزین کردن : گاه کودک حسود می خواهد برادر با خواهر خود را کتک بزند ، بهتر است یک عروسک بزرگ به او داد تا دق دلی را یر آن خالی کند
11- سعی کنید نقاط مثبتی را در کودک حسود پیدا کنید و او را بدان خاطر بستایید.
12- با بازی درمانی و نقاشی اجازه دهید بچه ها احساس خود را بیان کنند و تخلیه روانی شوند
13- اعتماد به نفس را در او افزایش دهید





منبع :اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان / تالیف محمد حسن راد منش و دیگران ، 1390 .
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
نکاتی پراکنده در مسائل کودک :


• به قولهایی که به کودک می دهید کاملا مقید باشید ! چه در تنبیه ، چه در تشویق .
• به دعوا های دو کودک نباید اهمیت ویژه نشان داد . چون آن را مهم تر جلوه می دهد و آنها حساس تر می شوند .
• تا می توانیم اشکالات و عیب های کودک را نبینیم ! اگر قرار شد نبینیم و توجه نشان ندهیم ، هیچ اهمیتی ندهیم چه با نگاه و یا حرکات صورت و ... .
• بچه باید بچگی کند ، نه اینکه به کلاس زبان برود ! دقت شود که کلاس های اضافی و تقویتی برای بعد از 11 سالگی است .
• بچه های پیش فعال و اکتیو را باید به کارهای عملی مثل بستن پیچ و مهره و یا باز کردن سرپیچ لامپ و ... انداخت .
• اگر فرزندتان برادر یا خوهر کوچکش را می زند ، مسئولیت آنها را به او بده و بری این کار برایش پاداش قائل شو .
• در مراحل تربیت همیشه نباید توقع پاسخ مثبت داشت . کودک در نوسان است .
• هیچ گاه بین کارتون دلخواه کودک ، برنامه را قطع نکن !
• زیاد به کودک دستور نده ، اما گاهی هم او را به کار بینداز .
• کودک باید صاف تلوزیون تماشا کند . صدای تلوزیون کم باشد تا گوشهایش به صداها حساس شود . شاید نیاز بود در عبور از خیابان صدای بوق ها را خوب بشنود تا بیشتر مراقب باشد .
• بازی هایی که ابهت تو را می شکند و برخورد های فیزیکی دارد را با کودک انجام نده . اما بسیار خوش اخلاق باش.
• به صحبت های کودک گوش کن . کودک پر حرف است !
• جدی و با ابهت از کودک چیزی بخواه یا دستور بده .
• کودک حواس پرت است و گاهی هم بی توجه . ابتدا توجهش را جلب کن تا به تو نگاه کند ، بعد با او صحبت کن .
• در بازی های مسابقه ای سعی کن بازنده تو باشی .
• جملات دستوری را نباید پرسشی گفت . مثل : جاتو جمع کردی ؟
• به کودک قرقرو باید بی اعتنایی کرد .
• دو چیز برای بچه آرامش بخش است : صدای آب و صدای جیرجیرک .
• کودک را در مسائل خودش درگیر کنید . مثل : کیفش ، کفشش ، مدرسه اش و ... .
• سعی شود صبحانه کودک شامل : شیر گلاب ، عسل ، خامه تزئین شده ، نان جو ، عدسی و آن چیزی که او دوست دارد باشد .

• اگر کودک در خواب راه می رود :
1 – راه های خروج را ببندیم
2 – از آژیر خطر با حسگر عبور استفاده کنیم
3- مکان خوابش را عوض کنیم .

• بازی شغل کودک است !
• برای هر رفتار بد ابتدا یک جایگزین پیدا کن ، بعد او را نهی کن ! اول شکلات را بده ، بعد چاقو را از او بگیر !
• اگر کودک شب ادراری دارد ، روزها قبل از رفتن به دستشویی او را به نگه داشتن چند ثانیه ای تمرین دهیم تا مثانه اش تقویت شود .


جدول تشویق و تنبیه :
می توانید با ساختن یک جدول هفتگی او را تشویق و تنبیه کنید . طبق آنچه که بیان شد . مثلا با هر کار خوب یک آدمک خندان بگیرد وبا هر سه آدمک یک جایزه . با هر سه جایزه یک جایزه ویژه . جایزه ها می تواند یک غذای خوشمزه یا یک هدیه کوچک باشد . برای تنبیه هم می توانید از یک آدمک اخمو استفاده کنید .


چگونه بفهمیم آرزوی کودک چیست تا آن را به عنوان یک هدیه ویژه قرار دهیم ؟
می توان برای فهمیدن بزرگترین آرزوی کودک از روشهای زیر استفاده کرد :
1- در یک بازی به نام غول چراغ جادو ، شما غول هستید و آرزوی کودکان مهربان را برآورده می کنید . از او می پرسید بگو ببینم آرزویت چیست ؟ با این روش آرزوی او را فهمیده و بعد برای او تهیه می کنید .
2- از او می پرسید : اگر تو مثلا n تومان پول داشتی چه می خریدی برای خودت ؟ برای بابایی یا مامانی چه؟ و با این روش خواسته او را می فهمی .


ویژگی های اتاق کودک : کودک باید جدا خوابیدن را از ابتدا بیاموزد . اتاق خواب کودک باید زیبا و تزئین شده باشد ، با هر آنچه که او دوست دارد . از نور های رنگی استفاده شود . به روی کودک نباید پتوهایی با شکل های حیوانات وحشی انداخت .
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
فریاد زدن سر کودک

امروزه دیگر والدین برای تنبیه کودکان کمتر متوسل به تنبیه بدنی می شوند و در واقع به جای بلند کردن دست، صدای خود را بالا می برند. غافل از این که بعضی از کلمات به کار رفته در فریاد ها از صدمات بدنی هم بدترند.

راه حل کوتاه مدت و مشکلات دراز مدت
برخی از والدین همیشه در حال فریاد زدن هستند .گویی کودکان صدای آنها را نمی شنوند. وقتی کودکان با هم جنگ و دعوا می کنند، تکالیف شان را انجام نداده اند و والدین مجبور شوند مسآله ای را برای چندمین بار تذکر دهند چنان فریاد می زنند که گویی در اپرا هستند.
گاهی والدین تصور می کنند فرزندشان آنقدر به فریاد آنها عادت کرده است که در صورتی که فریادی را نشنود هیچ عملی را انجام نخواهد داد.

چرا نباید سر بچه داد زد؟
البته والدین در سکوت بعد از فریاد احساس خیلی بدی پیدا می کنند و در واقع این احساس با احساس والدینی که در برخورد با کودک از کمربند استفاده کرده اند تفاوتی ندارد. آنها هم بعد از استفاده از کمربند پشیمان می شوند و به همین شدت ناراحت خواهند شد.
فریاد جای کمربند را می گیرد و هر چه تعداد و نوع کلمات به کار برده شده در هنگام عصبانیت بیشتر باشد، شدت صدمات روحی ایجاد شده در کودک بیشتر و متأسفانه عوارض این صدمات طولانی مدت خواهد بود. می توان با اطمینان گفت بالا رفتن صدا در بیشتر خانواده های امروزی امری طبیعی است. شاید فریاد زدن بر سر نوپایی که در خطر است شروع این رفتار غلط باشد.
وقتی والدین رو درروی کودک با عصبانیت بر سرش فریاد می زنند، کاملاً کنترل خود را از دست داده اند و کلمات را به سمت او پرتاب می کنند، و با توهین و تهدید روح کودک را نشانه می گیرند. البته خیلی سخت است برای بیستمین بار به کودک بگویید وسایل نقاشی ات را از وسط اتاق جمع کن. اما لطفاً به سوال ما پاسخ دهید.
آیا چنانچه در هنگام خرید از فروشگاه متوجه شوید لوازم خریداری شده خوب بسته بندی نشده بر سر فروشنده فریاد می زنید که «چقدر بی عرضه ای؟!» یا وقتی متوجه می شوید که معلم فرزند شما در آموزش ریاضی ضعیف عمل کرده بر سر او فریاد می زنید که «حواست کجاست؟!»
پس چطور به خودتان اجازه می دهید بر سر کودک خود فریاد بزنید؟ این فریاد هم به اندازه ی فریاد زدن در محل کار و محیط اجتماع زشت است. پس چرا تصور می کنیم فریاد زدن در خانه کاری قابل قبول است؟

برخی از والدین این مسئله را خوب درک کرده اند و مراقب رفتار خود هستند آنها به خاطر می سپارند که حتی اگر فرزندشان (بخصوص در سن نوجوانی) به شدت عصبانی شده و فریا د می زند، والدین نباید با فریاد پاسخ او را بدهند. بلکه رفتار آنها باید الگویی برای فرزندان باشد تا توانایی تسلط بر خود را کسب کنند.
باید به خاطر سپرد فریاد زدن برای تصحیح رفتار کودک روش مناسبی نیست. بلکه برای این منظور باید برنامه ریزی بلند مدتی را اجرا کرد. اگر چه فریاد می تواند در کوتاه مدت خطری را از کودکان دور کند ولی اثرات منفی بلند مدت آن قابل جبران نخواهد بود.
اگر می خواهید به کودک آموزش دهید چگونه لباسش را بپوشد لازم نیست بگویید «چقدر بی دست و پایی» وقتی با این کلمات به شخصیت کودک حمله کنید، اعتماد به نفس او را از بین می برید و اینجاست که تخریب آغاز می شود. وقتی کودک یک ساله اشیا را در دهان خود می گذارد نباید بر سرش فریاد زد. او در حال شناخت محیط است. اگر فرزند نوجوان شما تمایل ندارد تعطیلات آخر هفته را با شما باشد او را درک کنید او به دنبال رسیدن به استقلال است. به جای داد و فریاد مراحل رشد فرزندان خود را درک کنید و شیوه صحیح زندگی را به آنها بیاموزید. آموزشی همراه با احترام و تکریم و نه توهین و تضعیف.

در پرورش فرندانمان ده ویروس کلامی علاقه آنان به درس را کم و عدم تمرکز و لجبازی روانی را زیاد میکند.
۱. نصیحت تکراری
۲. تذکر مداوم
۳. سرزنش
۴. منت گذاشتن
۵. مقایسه کردن
۶. جر و بحث کردن
۷. برچسب منفی ‌زدن
۸. پیش بینی منفی ( نفوس بد )
۹. گله و شکایت مداوم.
۱۰. متهم کردن.
این ده ویروس اگر با درس همراه شوند « چه توسط والدین و چه توسط دبیر و مشاور » تضعیف کننده علاقه و انگیزه اند.
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
چه کودکانی بیشتر خودارضائی میکنند ؟

چه کودکانی بیشتر خودارضائی میکنند ؟

هرچند عامل اصلی خودارضائی ، در کودکان نامشخص است ، ولی یک سری عوامل جنسی و تربیتی در خودارضائی دخیل هستند که در ذیل به برخی از آنها اشاره میشود :

1 وجود انگل های روده ای
بعضی از کودکان انگل روده ای مثل کرمک دارند .
هنگام شب کرمک از داخل روده به خارج از مقعد حرکت میکند و سبب التهاب و خارش ناحیه مقعد و اطراف دستگاه تناسلی کودکان می شود . کودکان با خارش این ناحیه ، سبب تحریک ناحیه ی تناسلی و احساس لذت میکنند که خود میتواند مقدمه ای جهت شروع خودارضائی شود .

2 عفونت های ادراری :
کودکان خصوصا دختران ، به علت کوتاهی مجرای ادراری ، مستعد عفونت های ادراری هستند . عفونت باعث التهاب و احساس سوزش و خارش ناحیه ی تناسلی میشود و ممکن است کودکان با خاراندن این ناحیه به احساس لذت برسند . تکرار این مسئله ممکن است ایجاد خودارضائی در کودکان کند .

3 عدم رعایت بهداشت پس از دفع مدفوع :
کودکان و خصوصا دختران به علت نزدیکی مقعد و قسمت تناسلی در صورتی که پس از دفع مدفوع ، شستشو و نظافت کامل صورت نگیرد ، ممکن است باقیمانده ی مدفوع ، باعث ایجاد التهاب ، سوزش و خارش این ناحیه را فراهم کند .

4 نوازش های بی مورد و غلط :
بعضی از مادران و بزرگترها برای خنده ی کودکان ، شدیدا آنها را قلقلک میدهند . نوازش زیاده از حد ناحیه ی شکم ، ناحیه ی تناسلی و کشاله ی رانها میتواند ایجاد تحریک ناحیه ی تناسلی و احساس لذت در کودک شود و زمینه را برای شروع خودارضائی فراهم کند .

5 مالش دادن بدن :
حرکاتی مانند خوابیدن روی شکم و مالیدن خود به زمین یا روی اشیای سخت مثل عروسک ، تشک و بالشت در کودکان امری عادی و معمولی است. هر چند این حرکات بیشتر اتفاقی و جهت سرگرمی و بازی انجام داده میشود ولی در صورت عدم ممانعت والدین و اصطکاک و مالش افراطی ناحیه ی تناسلی، کودکان ممکن است به تحریک جنسی برسند و تشویق به تکرار این کار شوند و نهایتا منجر به خودارضائی شود.

6 دستکاری آلت تناسلی :
بعضی از کودکان به صورت ناخودآگاه دست در شلوار خود میکنند و دایما با آلت تناسلی خود بازی میکنند . در صورت عدم پیشگیری والدین از این کار ، استمرار و دستکاری مکرر آلت تناسلی توسط کودکان ، میتواند باعث تحریک آن ها و خودارضائی شود .

7 بیماری پوستی و قارچی ناحیه ی تناسلی :
وجود بیماری های پوستی مثل کهیر روی اعضای تناسلی یا وجود ناراحتی ها ی قارچی در ناحیه ی تناسلی ، میتواند ایجاد التهاب و خارش و در صورت عدم درمان و استمرار ، ایجاد خود ارضائی کند .

8 شست و شوی افراطی ناحیه ی تناسلی :
بعضی از والدین ، خصوصا آنهائی که وسواس دارند ، ممکن است جهت شست و شوی کودکان در دست شوئی یا حمام ، بیش از حد وسواس به خرج دهند .
تماس و لمس بیش از حد دست با آلت تناسلی کودکان ممکن است باعث تحریک جنسی آنان شود .

9 مواجه شدن با صحنه های جنسی :
کودکانی که شاهد روابط جنسی والدین هستند یا صحنه های مستهجن و زشت جنسی را از طریق دیدن فیلم ***ی مشاهده میکنند و همچنین کودکانی که مورد سوء استفاده ی جنسی ، توسط کودکان دیگر یا بزرگسالان قرار میگیرند ، بیشتر مستعد انجام دادن خودارضائی هستند .

10 محرومیت از محبت والدین :
کودکانی که به هر دلیل ، مثل فوت والدین ، جدائی و طلاق ، غیبت های طولانی والدین در منزل ، بیماری های جسمی و روحی شدید آن ها از عاطفه ، عشق و محبت والدین ، خصوصا مهر مادری محروم باشند و منزوی و تنها میشوند . این کودکان ، عشق و محبت را در خود جست و جو میکنند و دچار خود دوستی میشوند و برای تسکین و آرامش خود ، راهی جست و جو میکنند که یکی از این راه ها ، خودارضائی است .

11 کودکان منزوی و تنها :
کودکانی که نتوانند با اجتماع ارتباط برقرار کنند یا نتوانند با کودکان هم سن و سال خود رابطه ی دوستی برقرار کنند و از بازی با دوستان و اسباب بازی های خود ، به لذت و شادی نرسند یا به نوعی هم بازی ندارند ، احساس ناکامی و طرد شدگی و سربار و زائد بودن میکنند و فکر میکنند کسی آن ها را دوست ندارد .
برای اینکه این کودکان ، رنج ناشی از تنهائی را کاهش دهند به دنبال راهی جهت کسب لذت بر می آیند که آسان ترین راه کسب لذت خود ارضائی است .

12 کودکان مضطرب :
کودکانی که به هر دلیل دچار اضطراب جدائی ، اضطراب امتحان ، ترس از مدرسه ، ترس از جمع و انواع فوبیا و ترس های بیمارگونه می شوند ، برای رهائی از این اضطراب ها و ترس ها و رفع تسکین آلام خود ، ممکن است به خودارضائی روی آورند .

13 کودکان عصبی :
کودکانی که با هر مسئله ای ، عصبی و ناگهان دچار انفجار هیجانی میشوند . برای اینکه از زیر بار فشار این هیجان رهائی پیدا کنند ، به گفته ی فروید ، دچار خودارضائی اضطراری میشوند.

در موارد زیر مشورت پزشکی ضروری است:
کودک به خودارضایی در مکانهای عمومی ادامه بدهد.
مادر فکر می کند کودک این رفتار را از فردی دیگر آموخته است.
کودک سعی کند دیگران را تحریک کند.
تکرار رفتار و طول کشیدن تا6-5 سالگی




منبع : کتاب مسایل جنسی کودکان | دکتر مجتبی امین زاده
 
آخرین ویرایش:

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
اعتماد بنفس يعني من ميتوانم.

هشت مورد باعث ساختن اعتماد بنفس در كودكان ميشود:

١) تولد راحت يعني زير سه ساعت نوزاد به دنيا بيايد، از فووسپس استفاده نشود، دجار كمبود اكسيژن نشود. اين آسيبها روي مغز كودك تاثير ميگذارد. به همين دليل، در صورت هر نوع پيچيدگي بايد سزارين انجام شود.

٢) كودك در چهارده ماه اول با درد فيزيكي مواجه نشود. بنابراين بچه هاي كاليكي (با كه وجودي والدين در اين زمينه قدرت زيادي ندارند)، بچه هايي با گوش درد عفوني، يا حوادثي كه باعث شكستگي يا سوختگي شود گرفتار خواهد بود.

٣) در چهارده ماه اول، احتياج كودك بلافاصله بايد براورده شود. يعني به كودك به زور شير يا غذا ندهند. به محض اينكه كودك بخواهد بغلش كنند. به محض گرسنگي غذا بخورد و براي نيازهايش گريه نكند. تعويض پوشك كودك، به موقع انجام شود و به كودك حس بدي داده نشود. زماني كه كودك نميخواهد به آغوش كسي برود به او احترام بگذارند. كساني كه به بهانه لوس نشدن فرزندشان به او توجه ندادند، اعتماد بنفس فرزندشان را از بين ميبرند. كودك احتياج به توجه و محبت كامل دارد. كودك لوس كودكيست كه محبت لازم را نگرفته است.
زماني كه اين سه اتفاق بيافتد، جهان براي كودك گلستان است و در هر ثانيه هزار پيام به مغز مخابره ميشود كه من امنيت دارم من آرامش دارم و جهان جاي خوبييت. اين كودك اعتماد بنفس دارد، پشتكار دارد، اميدوار است، اهل تلاش است زيرا به محض اراده كردن به آغوش كشيده شده اند. زماني كه كودكي با آسودگي مي آيد به خود اعتماد دارد، احساس امنيت و ارامش ميكند. در غير اين صورت بدبين و نااميد و ( غرغرو با خلق و خوي حساس) خواهد شد.

٤) مغز كودك زماني كه بيدار است مرتبا بايد تحريك شود. هميشه يك نفر بايد درگير تحريك كردن مغز نوزاد باشد. اولين تحريك ديدن چهره افراد است. كودكي يا نوزادي كه تلويزيون ميبيند نه تنها اين تحريك مغزي را ندارد، سيستم مغز در حال رشد تغيير ميكند. محتواي برنامه اصلا مهم نيست حركت سريع تصاوير تلويزيون مهم است.

٥) كودك در خانه يي باشد كه در آن محبت و امنيت وجود داشته باشد. محبت بايد در خانه موج بزند. شرط محبت اين است: اول با هيچ كس دشمني نباشد نه با همسايه نه با فاميل نه حتي با حيوانات. حتي نوزادان متوجه دعواي بين انسانها ميشوند. دوم آنكه كسي در خانه فرمان نميدهد. بنابراين اگر تفكرتان اين است كه فرزندم بايد به حرف من گوش دهد يعني من فرمانبردار ميخواهم كه من دستور بدهم او اطاعت كند. كودك نبايد از والدين بترسد. اگر كودك در خانه يي پر محبت و حرمت و مديريت باشد، كودك اعتماد بنفس پيدا ميكند.

٦) كودك نيازمند نوازش است. حتي بزرگسالان نيازمند نوازش هستند. بين شش تا دوازده ماهگي كودكي اگر مورد نوازش قرار نگيرد به دليل بر هم خوردن بار الكتريكي بدن كودك خواهد مرد. مادر زمان شير دادن كودك (حتي شير خشك) را در آغوش بگيرد به او نگاه كند و او را نوازش كند. اما اسيب هم وجود دارد: مثلا زماني كه كودك سينه مادر را گاز ميگيرد و تنبيه ميشود به اين نتيجه ميرسد نزديكي با ادمها بد است. يا زماني كه كودك را به زور در اغوش نگه ميدارند به كودك اسيب ميزنند كه حتي ميتواند باعث ترس از ازدواج يا رابطه جنسي ميشود.
٧) از تولد تا چهارده ماهگي كودك بايد بين دو تا چهار ساعت مك بزند. اين مك زدن به كودك امنيت، آرامش و لذت ميدهد. اما اين مك زدن جز در موارد استثنايي بايد در يكسالگي تا چهارده ماهگي متوقف شود. اين كمتر يا بيشتر مك زدن در كودكي باعث ميشود سيستم كودك عوض شود. اين افراد مشكل وابستگي دارند و بايد به بقيه بچسبند، آدمي متوقع است، ادمي است كه زود گول ميخورد و ادمي است كه زخم زبان دارد. اما اگر كودك تا چهارده ماهگي تا روزي چهار ساعت در آغوش مادر شير خورده است به امنيت و آرامش ميرسد.

٨) مهمترين دليل سلامت رواني كودك اين است كه در چهارده ماه اول فقط يكنفر كارهاي او را انجام دهد و اگر كسي به مادر كمك ميكند، فرد بايد شبيه كار مادر را انجام دهد. پس كودك در چهارده ماه اول تكرار و تكرار را نياز دارد. بازي تكراري، داستانهاي تكراري تكراري، و رفتار تكراري نياز كودك است. به همين دليل رفتن به سفر يا به مهد رفتن كودك به او آسيب ميزند. اگر كودك سالم ميخواهيد حداقل تا هجده ماه و بهتر است تا سي ماه كنار كودكتان بمانيد. همانطور كه در شش ماهكي جنين را از شكم بيرون نميكشيم قبل از هجده ماهگي كودك نبايد از مادر جدا شود.

اين هشت كار در چهارده ماه اول زندگي كودك باعث ايجاد اطمينان داشتن، ارامش داشتن، امنيت داشتن، پشتكار داشتن مثبت بودن و اعتماد بنفس در كودك ميشود



دكتر هلاكويي
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
زودرنجی در کودکان، حاصل یک زخم روحی است!
زخم‌های کودکان ممکن است از ۴ (ت) آسیب‌رسان (تهدید، تحقیر، توهین، تمسخر) حاصل شده باشد.

پرسش: دختری پنج ساله دارم که خیلی زود رنج است و سر هر موضوعی سریع گریه می کند و واکنش نشان می دهد و به جواب منفی من عکس العمل نشان می دهد و زود عصبی می شود و جیغ می زند و گریه می کند.
پاسخ: زودرنجی در هر سنی حاکی از زخمی است که مرتب تحریک می‌شود، یعنی به هر دلیلی، فرزند شما از زخمی روحی رنج می‌برد. این زخم‌ها ممکن است از ۴ (ت) آسیب‌رسان (تهدید، تحقیر، توهین، تمسخر) حاصل شده باشد.

آیا شما و همسرتان بیش از این که او را تشویق کنید، تنبیه می‌کنید؟ مهم‌ترین مسئله برای کودک، پر بودن بانک عاطفی است، یعنی اینکه احساس کند که دوستش دارند. برای این کار، تکلیف زمان کیفی را به شما پیشنهاد می‌کنم. شما به عنوان مادر حتماً اگر در اوج خستگی هم باشید، حتماً به فرزندتان غذایی می‌دهید و او را گرسنه نمی‌گذارید، ولی گاهی فرزند ما، از گرسنگی روحی رنج می‌برد. برای اینکه فرزند دلبندمان دچار گرسنگی روحی نشود، غذای روح که همان آغوش و بازی و محبت است را پیشنهاد می‌کنم. حتماً هر روز حداقل نیم ساعت را باید با او، فعالیتی که خودش دلش می‌خواهد داشته باشید.
جیغ و گریه و زود عصبی شدن حاکی از این است که سیستم استرس فرزند شما حساس شده است و هر فشار کوچک را هم بیش برآورد می‌کند و واکنش بزرگ نشان می‌دهد. دلیل عصبی بودن بچه‌ها می‌تواند، احساس غم و تنهایی، خستگی، حوصله سر رفتن، فضای متشنج خانه، دعوای پدر و مادر، توقع زیاد از کودک، گرسنگی، کم خوابی و … باشد. علت زمینه ای را پیدا کنید و در رفع آن بکوشید.سلامت و مهر .

کار دیگری که می‌توانید انجام بدهید، تلخ گیری است. یعنی تحمل هیجانی خودتان را بالا ببرید. اگر کودک شما از مساله ای پریشان شده و آن را با شما مطرح می‌کند، شما تلخی آن را بگیرید و آن مسئله ناراحت کننده را درون خودتان نگهدارید و به شکل قابل تحمل تری به فرزندتان برگردانید.
مسئله دیگر، حال خود شماست. تحقیقات ثابت کرده استت که خشونت مادر، سبب عصبی شدن و خشونت کودک می‌شود. حال خودتان چطور است؟ اگر عصبی، افسرده، مضطرب هستید حتماً برای درمان خودتان اقدام کنید.


دلایلی که لجبازی کودکان را تشدید میکند:
1) کودک دلش میخواهد که والدین با او بازی کنند ولی پدر و مادر یا وقت ندارند یا حوصله
2) خشم درونی کودک ناشی ازاضطراب و تنش ها
3) دلخوری کودک از والدین چون کودک منطق ندارد
4) تناقضات رفتاری والدین مثلا یه روز حالمان خوب است و با او بازی میکنیم و وقتی حالمون بد است حوصله بازی نداریم
5) مشکلات فیزیکی مثل گرسنگی،خستگی،خواب
6) عدم توجه کافی به کودک
7) توجه بیش از اندازه به کودک و دخالت در بازیها و کارهایش
8) ناکامی اگر به کودک بگیم تو نمیتونی تو بلد نیستی کودک ناکام میشود
9)انتظار زیاد از فرزند داشتن مثلا اینکه توی مهمونی باید ساکت بشینی
10) عدم هماهنگی تربیتی پدر و مادر مامان میگه این کار بده بابا میگه خوبه
11) الگوهای نامناسب مثلا پدر ومادری که زیاد با هم لجبازی میکنند لجبازی را در کودک خود تشدید میکنند


بهترین روش برای برخورد با لجبازی:
1) هماهنگ بودن پدر و مادر
2) داشتن برنامه ریزی روزانه غذا خوردنش بازی کردنش و خوابیدنش
3) خواسته موجه کودک را حتما پاسخگو باشیم یعنی به او یاد بدهیم که قصد ما لجبازی کردن نیست
4) یه جاهایی بهش حق انتخاب بدهیم
5) جایگزین کردن مثلا بگیم اگه جیغ نزنی میریم و اینکارو میکنیم
6) جملات خبری باشه تا دستوری مثلا بگیم وقته ناهاره نگیم الان باید ناهار بخوری
7) گوش دادن فعالانه موثرترین روش است باید با بچه ها همدلی کنیم مثلا جیغ زد بهش بگیم چی میخوای عزیزم گرسنه ای؟ خوابت میاد؟ میخوای بازی کنیم؟
8) با کودکان بالای 4 سال میتوان در مورد رفتارش صحبت کرد اول باید تذکر داد مثلا در جمع توی گوشش بگیم،در مرحله دوم تنبیه متناسب با عملش و حال و هوای کودک تنبیه کودک باید محروم کردن از چیز دلخواهش باشد






منبع :چگونه با كودكم رفتار كنم، دكتر گاربر، ترجمه محمد ولي سهامي
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
پدیده ای به نام دوتربیتی شدن

پدیده ای به نام دوتربیتی شدن

نمی شود مادر باشی و با این مشکل کمابیش دست و پنجه نرم نکرده باشی. دخالت اطرافیان در تربیت فرزند، خصوصا پدر و مادر والدین، همیشه اذیت کننده و نگران کننده بوده و هست.
اگرچه پدربزرگ ها و مادربزرگ ها می توانند نقش حمایتی مفیدی برای کودک و والدین داشته باشند اما گاه همین حمایت، می تواند مضر و آسیب رسان باشد.
بارها دیده شده که پدر و مادر طبق شیوه قدیم با کودک رفتار کرده اند و با تشر پدر یا مادر خودشان مواجه شده اند و همین باعث شده کودک، آغوش پدربزرگ و مادربزرگ را ترجیح دهد.
این نگرانی زمانی بیشتر می شود که والدین ناچار شوند کودک خود را ساعاتی از روز برای نگهداری به پدبزرگ و مادربزرگ بسپارند.

کارشناسان معتقدند در نبود پدر و مادر، مادربزرگ و پدربزرگ تا 3 سالگی بهترین جانشین برای نگهداری از فرزند هستند. سپردن کودک به آنها که سرشار از مهر و محبتند، از سپردن به مهدکودک بهتر است. از نکات مثبت سپردن کودکان به مادربزرگ و پدربزرگ این است که آنها از منبع سرشار عاطفه در غیاب والدین محروم نمی‌شوند اما به‌دلیل وابستگی زیادی که پدربزرگ و مادربزرگ به نوه دارند، ممکن است در برخورد با آنها آسان‌گیرتر از والدین باشند. این سهل‌گیری بیش از حد باعث بروز رفتارهای نامناسب از جمله لجبازی و پرخاشگری بیشتر در کودکان می‌شود. این موضوع تقریبا در مورد تمام مادربزرگ و پدربزرگ‌ها صدق می‌کند و کودکان وقتی با آنها هستند رفتارهای نامطلوب بیشتری دارند و متاسفانه مادربزرگ و پدربزرگ چشم‌پوشی کرده و عکس العمل مناسبی نشان نمی دهند و حتی گاه با بسیاری از بی ادبی ها و رفتارهای نامطلوب کودک کنار می آیند.

ابهری در این باره می گوید: رفتار پدربزرگ و مادربزرگ ها در تربیت فرزند قابل چشم پوشی نیست. در فرهنگ ما، نوه از فرزند هم عزیزتر و شیرین تر است و بنا بر همین موضوع، آنها همواره در صدد محبت بیش از اندازه به نوه هایشان هستند که این اتفاق می تواند در موارد بسیاری ایجاد مشکل کند.

این روانشناس، بزرگترین تاثیر نامطلوب رفتار پدربزرگ و مادر بزرگ بر کودک را لوس شدن کودک می داند و معتقد است کودک تحت این شرایط، "نه" شنیدن را یاد نمی گیرد و صبر و تحملش برای مسائل کاهش می یابد.

دکتر لیلا حیدری نسب معتقد است: حضور مادربزرگ و پدربزرگ در نحوه تربیت کودک به میزان قدرتمندی آنها و نحوه مدیریت رفتار آنان توسط والدین بستگی دارد. اگر ناهماهنگی بین آنچه که والدین از کودک می خواهند با آنچه که مادربزرگ برای کودک می پسندد وجود داشته باشد می توان شاهد رفتارهایی نظیر لجبازی؛ پرخاشگری و تضاد ورزی، پنهان کاری و دروغگویی در کودک بود.
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
■ همدردی: مانند اینکه من هم در کودکی جوجه ای داشتم که بسیار به آن علاقه مند بودم ولی گربه جوجه مرا خورد؛ بهمین دلیل الان میتوانم درک کنم که چه احساسی داری
■ گوش کردن فعال:
وقتی کودک صحبت میکند در چشمانش نگاه کنید، خودتان را به کار دیگری سرگرم نکنید.
زبان بدنتان به گونه ای باشد که گویی مهم ترین اخبار را میشنوید.
■ کنجکاوی: وقتی کودکتان در مورد ماجرایی برایتان صحبت کرد، چند روز بعد در مورد نتیجه آن اتفاق از او بپرسید تا متوجه شود که او و مشکلاتش برای شما اهمیت دارند.
■ تشویق به ابراز احساسات:
تو کاملا حق داری،من هم اگر جای تو بودم همین قدر ناراحت میشدم.
هیچ مسیله ای نیست اگر میخواهی گریه کنی، بیا در آغوش من و هر قدر خواستی گریه کن تا احساس کنی سبک شده ای.
■ شناسایی دقیق احساسات:.عزیزم میدانم که از این وضعیت احساس نا خوشایندی داری، اما برایم بیشتر توضیح بده که الان از این اتفاق عصبی هستی یا غمگین.
 

modir banoo

عضو جدید
کاربر ممتاز
پدر ومادر گرامی این پیام رادر تابلویی بنویسید وبه دیواربزنید تا همیشه جلوی چشممان باش


یادمان باشد
با ایرادگیری٬ سرکوفت مداوم پدرو مادر٬ سزنش وملامت٬ افراط در مراقبت٬ بلدنبودن تکنیک های جرات آموزی وتشویق٬ ازیک کودک بی گناه وپاک٬ انسانی مردد و فاقد اعتماد به نفس و مضطرب می سازیم.


تربیت بدون فریاد
اگرمی خواهید تربیتی بدون فریاد داشته باشید ودیگراز دادو بیداد سر بچه ها خبری نباشد چند نکته را امتحان کنید:
الف- لطفا بجای اینکه کنترل بچه ها را مدام در دست داشته باشید وهی بگویید
نکن
بشین
بذار
کنترل بچه هارو بذارید زمین وکنترل خودتون ودستتون بگیرید
یعنی تا خواستید دادبزنید نکن جلوی خودتون روبگیرید
کاریش نداشته باشید میبینید اون کنترل میشه
چون بچه ها اگرکاری میکنن یابه چیزی دست میزنن ازسر لجبازی ندونید، اونها یا میخوان کنجکاوی کنند، یا چون شما به اون چیز خیلی حساسیت میخوان جلب توجه کنن
این دید به شماکمک میکنه فکرنکنید لجبازه و داد نزنید


اگرمثلا تلفن وبرمیداره بجاداد که بذذذذذااارر
بریدجلو براش توضیح بدید وبگید میدونی مامان چیه تلفنه ازینجاش صدامیادو... اگر مادست بزنیم خراب بشه دیگه صدابابا رو که زنگ میزنه نمیشنویم
تک تک وسایل هاروهمینطور چون اون کنجکاوه
فقط کافیه یک روز امتحان کنید باخودتون بگید امروز من زیپ دهانم را میبندم
متوجه میشود روزی که شما آرامید وگیرنمیدید بچه ها هم روز آرامی دارن

ب- حریم خصوصی آن هارا نگهدارید
اگرفرزندانتان دارای اتاق مخصوص هستند برای وردو به اتاقشان اجازه بگیرید لازم نیست حتمادرب اتاق بسته باشد وشمادر بزنید
امابه اوبفهمانید اتاق مال اوست وبرای ورود بگویید میشه مامان بیادتو


بگذارید نظم اتاق باخودش باشد اگر دیدیدنامرتب است وجمع نمیکندفشار روش نیاورید فقط بگویید اجازه هست بیام تا با هام بازی کنیم ؟.وقتی رفتید تو بنشینید کنارش وبعدازدرنگی بگید وای چقدر اتاق نامرتبه اگربخوایم بازی کنیم میره توی پاهام پس من میرم ...
خواهیددیدکه برای بازی باشما اصرارمیکندکه الان تمیز میکند و..‌
یا وقتی موقع نظافت منزله به بچه هابگید کی میادبه مامان کمک کنه تا امتیاز یاجایزه بهش بدم اگراومدن
بگیداتاق خودشون ومرتب کنن.سعی کنیدبرد امتیاز برایشان داشته باشید همراه باتشویق های پرانرژی.


اگر اسباب بازی مورد علاقه اش را به بچه هانمی دهد زورش نکنید بده بگذارید اون اسباب بازی موردعلاقه اش مال خودش باشد بجای اون به بچه مقابل بفهمانید که این اسباب بازی فقط مال اوست و بهتراست قبل اینکه مهمان بیاید آن مورد علاقه را بالای کمدی قرارددهید.

 

Similar threads

بالا