spow
اخراجی موقت
قتل عام خونین بنگلادش بسرعت خاطره هجوم روسها به چکسلواکی را فروپوشاند,قتل النده ناله های بنگلادش را محو کرد,جنگ صحرای سینا باعث شد تا مردم النده را فراموش کنند ,کشتارعمومی درکامبوج صحرای سینارا ازذهن مردم زدودوغیره وغیره و.....
تا اینکه سرانجام همگان میگذارند همه چیز از یاد برود
میلان کوندرا(خنده وفراموشی-نامه های گمشده)
اینکه یک اندیشه یک مکتبت یک دین ویک نظر ....موافق ومخالف داشته باشد چیز عجیبی نیست
چه انکه هیچ انسانی کاملا مشابه دیگری نیست وهرانچه از کوزه اندیشه برون تراود لاجرم مزه ای متفاوت خواهد داشت
اما غصه دار بودن ماجرا دوبعد دارد
یکی انسانی وایرانی ماجرا که ماهمچون همگانیم مثل همگان میبینیم فکر میکنیم نظر میدهیم صحبت میکنیم احساس میکنیم ولی بدتر از همگان فراموش میکنیم وعادت پذیری ما به شرایط حسب الامر فرهنگمان بسیار بالاست
اینکه تطابق با شرایط خوب است یا بد را باید برحسب اتفاقات رخ داده سنجید وظرف پذیری همیشه خوب یا همیشه بد نخواهد بود
چه ان که عادت به پذیرش مداوم شکستها وعقب ماندنها بکند لاجرم بنده قدرتمندان خواهد گشت وفریبش اسانتر از کلاغ تو قصه ها
اما بعد دوم واصلی واصالتا ایرانیش برمیگردد به خود ما
میتوانی لائیک باشی مناسک دینی انجام دهی درمورد اقتصاد خرد وکلان نظر بدی کارهنری بکنی بری پیاده روی صبحگاهی شعر بگویی و....
میتوانی دیندار ومقید باشی به دوبی واستامبول واروپا گاهگاهی سفر تفریحی وزیارتی بروی کارهای تعمیراتی انجام دهی با اهالی فرهنگ به بحث وگفتگو بنشینی و....
میتوانی شاعر یا نویسنده باشی زندانها را رنگ کنی باغچه را گاهی بیل بزنی وامهای کلان بگیری وتعمیرکار موبایل باشی!!...
اما هرچه که باشیم یک جای کارمان میلنگد
تناقض درفرهنگ ملوک الطوایفی ایران به شدت بیداد میکند...فرهنگی که از دست مدعیانش هم خسته شده
یکروز از کورش وداریوش دم برمیاورند وااسفا سرمیدهند روز دیگر کتابی دررد همه داشته ونداشته این تاریخ به دست چاپ میسپارند...روزی سکولارند وروز دیگر از دین وتاثیران برفرهنگ ایران سخن میرانند
گاهی میخندانند وفردایش خبردرداور همیشگی به تیتر روز تبدیل میشود
از اقتصاد سخن میرانند واز انواع انفولانزاهای اقتصادی اما دکتری نیست که امپیولی برای این گاو بیمار تجویز کند ولاجرم کار به بیطار میکشد وحکایت طوطی کل وروغن
این که درچنین فرهنگ متضادی اندیشه ها عضو حزب باد شده اند بسیار دردناک است
هر کلونی برای خودش مرزهایی دارد بغایت قرمز که عبور ونزدیک شدن به هرکدام مستلزم عبور از دیگری است ودراین میان باورهای بسیاری است که برباد میروند وانسانهایی که خرد میشوند وغافلانی که غافلتر میشوند
هیچ معیاری برای ثبات فکر وجود ندارد اما پرچمداران اندیشه همگی درحال دمیدن بر بوق وکرنای خویشند چنان که فکر میکنی صوراسرافیل را میدمند وهرکدام نوید بخش راستی وپاکیند
به کجای دنیای متمدن چنین ملغمه شلم شوربایی سراغ دارید؟
واینکه ان کس که بخواهد بیندیشد به کدامین ده کوره باید پناهنده شود که گم نشود!؟
برای تغییر شخصیت یک انسان کافیست تا باورهای اورا تغییر دهید به مرور زمان خودش به تبعیت از شخصیتش تغییر خواهد کرد اما ما ایرانیها به کدامین باورمان با اندیشه دست یافته ایم؟
تا اینکه سرانجام همگان میگذارند همه چیز از یاد برود
میلان کوندرا(خنده وفراموشی-نامه های گمشده)
اینکه یک اندیشه یک مکتبت یک دین ویک نظر ....موافق ومخالف داشته باشد چیز عجیبی نیست
چه انکه هیچ انسانی کاملا مشابه دیگری نیست وهرانچه از کوزه اندیشه برون تراود لاجرم مزه ای متفاوت خواهد داشت
اما غصه دار بودن ماجرا دوبعد دارد
یکی انسانی وایرانی ماجرا که ماهمچون همگانیم مثل همگان میبینیم فکر میکنیم نظر میدهیم صحبت میکنیم احساس میکنیم ولی بدتر از همگان فراموش میکنیم وعادت پذیری ما به شرایط حسب الامر فرهنگمان بسیار بالاست
اینکه تطابق با شرایط خوب است یا بد را باید برحسب اتفاقات رخ داده سنجید وظرف پذیری همیشه خوب یا همیشه بد نخواهد بود
چه ان که عادت به پذیرش مداوم شکستها وعقب ماندنها بکند لاجرم بنده قدرتمندان خواهد گشت وفریبش اسانتر از کلاغ تو قصه ها
اما بعد دوم واصلی واصالتا ایرانیش برمیگردد به خود ما
میتوانی لائیک باشی مناسک دینی انجام دهی درمورد اقتصاد خرد وکلان نظر بدی کارهنری بکنی بری پیاده روی صبحگاهی شعر بگویی و....
میتوانی دیندار ومقید باشی به دوبی واستامبول واروپا گاهگاهی سفر تفریحی وزیارتی بروی کارهای تعمیراتی انجام دهی با اهالی فرهنگ به بحث وگفتگو بنشینی و....
میتوانی شاعر یا نویسنده باشی زندانها را رنگ کنی باغچه را گاهی بیل بزنی وامهای کلان بگیری وتعمیرکار موبایل باشی!!...
اما هرچه که باشیم یک جای کارمان میلنگد
تناقض درفرهنگ ملوک الطوایفی ایران به شدت بیداد میکند...فرهنگی که از دست مدعیانش هم خسته شده
یکروز از کورش وداریوش دم برمیاورند وااسفا سرمیدهند روز دیگر کتابی دررد همه داشته ونداشته این تاریخ به دست چاپ میسپارند...روزی سکولارند وروز دیگر از دین وتاثیران برفرهنگ ایران سخن میرانند
گاهی میخندانند وفردایش خبردرداور همیشگی به تیتر روز تبدیل میشود
از اقتصاد سخن میرانند واز انواع انفولانزاهای اقتصادی اما دکتری نیست که امپیولی برای این گاو بیمار تجویز کند ولاجرم کار به بیطار میکشد وحکایت طوطی کل وروغن
این که درچنین فرهنگ متضادی اندیشه ها عضو حزب باد شده اند بسیار دردناک است
هر کلونی برای خودش مرزهایی دارد بغایت قرمز که عبور ونزدیک شدن به هرکدام مستلزم عبور از دیگری است ودراین میان باورهای بسیاری است که برباد میروند وانسانهایی که خرد میشوند وغافلانی که غافلتر میشوند
هیچ معیاری برای ثبات فکر وجود ندارد اما پرچمداران اندیشه همگی درحال دمیدن بر بوق وکرنای خویشند چنان که فکر میکنی صوراسرافیل را میدمند وهرکدام نوید بخش راستی وپاکیند
به کجای دنیای متمدن چنین ملغمه شلم شوربایی سراغ دارید؟
واینکه ان کس که بخواهد بیندیشد به کدامین ده کوره باید پناهنده شود که گم نشود!؟
برای تغییر شخصیت یک انسان کافیست تا باورهای اورا تغییر دهید به مرور زمان خودش به تبعیت از شخصیتش تغییر خواهد کرد اما ما ایرانیها به کدامین باورمان با اندیشه دست یافته ایم؟
