برای من شخصن، چون تو ایران فقط تو محیط دانشگاه هستش که آدم اجتماعی میشه و اولین بار با محیطی مخلوط از دختر و پسر در ارتباط هستیم و اینها، دوست دارم همسرم حداقل این محیط رو تجربه کرده باشه و پخته تر باشه.در حد فوق دیپلم هم کافیه.
ولی اینکه حتمن تا لیسانس و فلان و بیسار باشه،برای من اصلا هیچ اهمیتی نداره.
و اینکه چه نوع رشته ای بخونه،باز هم اهمیت نداره.ولی ترجیحا رشته ای بخونه که ضرر جسمی روحی بهش نرسونه.
اینها نظرات گهربار خودمه
اینو قبلن یکی از فامیلامون ازم پرسید، من بهش گفتم واسم مهم نیست، بهم گفت هنوز پخته نیستی،باید بیشتر فکر کنی.از اون موقع این مسئله تو ذهنم بود بهش فکر کردم و در کل به این نتیجه رسیدم که فکر می کنم منطقیه.
الان من متوجه نشدم باید سختی بکشه یا نکشه؟؟
خوشبخت میشن یا به خوبی همدیگه رو درک می کنند؟
