قدرت در اصطلاح دانش جامعه‌شناسی به معنی توانایی افراد یا اعضای یک گروه برای دست‌یابی به هدف‌ها و یا پیش‌برد منافع خود از راه واداشتن دیگر افراد جامعه به انجام دادن کاری خلاف خواسته آن‌هاست. قدرت یک مزیت اجتماعی است که در قشربندی مورد توجه قرار می‌گیرد.بسیاری از ستیزه‌ها در جامعه، مبارزه برای قدرت است؛ زیرا میزان توانایی یک فرد در دست‌یابی به قدرت بر این امر که تا چه اندازه می‌توانند خواست‌های خود را به زیان خواست‌های دیگران به مرحله اجرا درآورند، تأثیر می‌گذارد. قدرت می‌تواند از طریق عضویت در یک طبقه اجتماعی یا پذیرفتن یک نقش سیاسی به دست آید.فعالیت‌ها و ویژگی‌های فرد،ثروت فرد و عامل زور نیز می‌تواند در افزایش قدرت نقش داشته باشد. از دیگر عوامل تأثیرگذار بر میزان قدرت افراد،کاریزما است.
فَرَهْمَندی (در زبان‌های غربی: کاریزما (به یونانی: χάρισμα یا «خاریسما») در لغت به معنی دارا بودن «شکوه خدایی» یا فر ایزدی است.
فرهمندی یکی از ویژگی‌های شخصیتی و از راه‌های نفوذ فرد یا گروه است؛ و از راه‌های کسب قدرت اجتماعی به شمار می‌رود. اشخاص فرهمند توانایی جذب توده‌های مردم را به سوی خود دارند و می‌توانند آن‌ها را به انجام کاری وادار کنند، بدون این که مردم آن را بی‌عدالتی تلقی نمایند. شخص فرهمند همچنین جاذبه و محبوبیت بسیاری بین مردم دارد؛ و حتی اگر سمت رسمی در اختیار نداشته باشند، می‌تواند بر رفتار دیگران تأثیر بگذارد. در جوامع سنّتی، فرهمندی یا کاریزما را به عنایات ویژه ماورایی یا خصایل غیرعادی مربوط می‌کنند در حالی که بسیاری از جامعه‌شناسان امروز معتقدند که کسب شخصیت فرهمند(کاریزماتیک) ممکن است؛ و می‌توان ویژگی‌های شخصیت فرهمند را شناخت و آموزش داد.
مهم‌ترین شخصیت‌های فرهمند در طول تاریخ
آمریکای شمالی: آبراهام لینکلن
آمریکای لاتین: ارنستو چه گوارا، فیدل کاسترو و سیمون بولیوار
اروپا: هیتلر، موسولینی و دانتون
خاورمیانه: آیت‌الله خمینی و عبدالناصر
آسیا: هوشی مین، مائو تسه تونگ
منابع:
بروس کوئن. درآمدی به جامعه‌شناسی. ترجمهٔ محسن ثلاثی. چاپ سوم، تهران: نشر توتیا، ۱۳۷۶، ۲۳۸.
فرامرز رفیع پور. آناتومی جامعه یا سنة الله: مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی کاربردی. تهران: انتشارات کاوه، ۱۳۷۷.
آنتونی گیدنز. جامعه‌شناسی. ترجمهٔ منوچهر صبوری. چاپ سوم، تهران: نشر نی، ۱۳۷۶، ۲۳۸.
ویکیپدیا
فَرَهْمَندی (در زبان‌های غربی: کاریزما (به یونانی: χάρισμα یا «خاریسما») در لغت به معنی دارا بودن «شکوه خدایی» یا فر ایزدی است.
فرهمندی یکی از ویژگی‌های شخصیتی و از راه‌های نفوذ فرد یا گروه است؛ و از راه‌های کسب قدرت اجتماعی به شمار می‌رود. اشخاص فرهمند توانایی جذب توده‌های مردم را به سوی خود دارند و می‌توانند آن‌ها را به انجام کاری وادار کنند، بدون این که مردم آن را بی‌عدالتی تلقی نمایند. شخص فرهمند همچنین جاذبه و محبوبیت بسیاری بین مردم دارد؛ و حتی اگر سمت رسمی در اختیار نداشته باشند، می‌تواند بر رفتار دیگران تأثیر بگذارد. در جوامع سنّتی، فرهمندی یا کاریزما را به عنایات ویژه ماورایی یا خصایل غیرعادی مربوط می‌کنند در حالی که بسیاری از جامعه‌شناسان امروز معتقدند که کسب شخصیت فرهمند(کاریزماتیک) ممکن است؛ و می‌توان ویژگی‌های شخصیت فرهمند را شناخت و آموزش داد.
مهم‌ترین شخصیت‌های فرهمند در طول تاریخ
آمریکای شمالی: آبراهام لینکلن
آمریکای لاتین: ارنستو چه گوارا، فیدل کاسترو و سیمون بولیوار
اروپا: هیتلر، موسولینی و دانتون
خاورمیانه: آیت‌الله خمینی و عبدالناصر
آسیا: هوشی مین، مائو تسه تونگ
منابع:
بروس کوئن. درآمدی به جامعه‌شناسی. ترجمهٔ محسن ثلاثی. چاپ سوم، تهران: نشر توتیا، ۱۳۷۶، ۲۳۸.
فرامرز رفیع پور. آناتومی جامعه یا سنة الله: مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی کاربردی. تهران: انتشارات کاوه، ۱۳۷۷.
آنتونی گیدنز. جامعه‌شناسی. ترجمهٔ منوچهر صبوری. چاپ سوم، تهران: نشر نی، ۱۳۷۶، ۲۳۸.
ویکیپدیا
