عید در قرآن واژه «عید» در قرآن کریم تنها یک‌بار در آیه 114، سوره مائده آمده است؛ (عیسی‌ابن‌مریم گفت) بارالها! بر ما از آسمان مائده‌ای فرو فرست تا این روز برای ما و کسانی که پس از ما آیند روز عید مبارکی گردد و آیت و حجتی از جانب تو برای ما باشد، که تو بهترین روزی دهندگانى. عیسی‌بن‌مریم این دعا را آن هنگام که حورایون به او گفته بودند که: «ای عیسی‌ابن‌مریم، آیا خدای تو می‌تواند برای ما از آسمان مائده فرستد؟» عیسی در پاسخ آنان می گوید: «اگر ایمان آورده‌اید از خدا بترسید! و هرگز شک در قدرت خدا و یا شک در اجابت دعای پیغمبر خدا نکنید.» حواریون گفتند «(ما شک نکرده‌ایم لیکن) می‌خواهیم که از آن مائده آسمانی تناول کنیم تا دل‌های ما مطمئن شود (و بر یقین ما بیفزاید) و تا به راستی عهدهای تو پی بریم و بر آن گواه باشیم.» عید خود مصدری است مانند عود به معنای بازگشتن و به همین مناسبت، سالگردها و یادبودها را «عید» گویند. البته، این نامگذاری به یادبودهای خوش وتوام با شادمانی اختصاص دارد. عید روزی است که در آن سود و منفعتی به دست بیاید و در شرع مقدس اسلام، روزهای اضحی(قربان) و فطر «عید» نامیده می‌شوند. که در عید اضحی قربانى، و در عید فطر زکات فطره مطرح است. نیز می توان گفت، عید آن روزی است که در آن نماز ویژه‌ای برگزار کنند، یا روزی است که مجمعی در آن فراهم آید، و یا آنکه عید روزی است که خلق از ماتم به شادمانی (عود) کنند، یا روزی است که زندانیان را از زندان رها کنند، و یا کودکان را از مکتب بیرون فرستند، یا روزی است که تفاوتی میان درویش و توانگر نباشد، یا آنکه (عید) روز شریف و ارجمندی می‌تواند باشد. از قرآن کریم (سوره مائده) استفاده می‌شود که حضرت عیسی و مسیح روز نزول مائده را که سالروز وقوع یک معجزه الهی در تاریخ است برای همه انسان ها (عید) قرار داده است، تا این روز آیت و حجتی از جانب خداوند برای مردمان در تمامی اعصار بوده باشد و به میمنت این پدیده پر‌برکت همه ساله شادمانی و خجستگی آن روز تکرار گردد. از آنجا که «مائده» به معنای خوان پر‌نعمت، تنها دوبار در سوره مائده آمده است، می‌توان گفت نزول رزق از آسمان به درخواست حضرت عیسی مسیح (ع) ویژگی خاصی داشته است که به خاطر آن عنوان «مائده» را به خود گرفته است. راغب اصفهانی می‌گوید: مائده طبق و خوانی است که در آن طعام باشد که هم به آن طبق و هم به طعام مائده گفته می‌شود. بنابراین، عید در این آیه اشاره دارد به نزول یک برکت آسمانی در پوشش طبق یا طبق‌هایی از طعام و خوردنی که می‌تواند تکرار و بازگشت آن روز نیز همان برکات را به همراه داشته باشد و از این جهت، آیت و حجتی دیگر از جانب خداوند متعال برای انسان‌ها و فرصتی دیگر برای ایجاد ارتباط با خدا و ذکر و یاد او در دل‌ها و زبان‌ها باشد.
