sonichka
عضو جدید
یک ستاره‌شناس آماتور به نام نیک ریسینگر دست به کار فوق‌العاده جالبی زده است. او یک پانورامای تعاملی ۳۶۰ درجه از آسمان شب گرفته است.
ریسینگر برای این کار، ۳۷۴۴۰ عکس گرفته است و با چیدن آنها در کنار هم، این پانورامای بی‌نظیر را ایجاد کرده است.
او به کمک پدر بازنشسته‌اش در طی چند ماه، ۴۵ هزار مایل مسافرت هوایی و ۱۵ هزار مایل مسافرت زمینی انجام داد تا به مناطق مناسب برای عکسبرداری برود. چنین مسافتی معادل دو و نیم بار گردش پیرامون خط استوا است.
مناطق غربی آمریکا و آفریقای جنوبی، بیشترین جاهایی بودند که او در آنها از ستارگان عکس گرفت. برای اینکه تصویری کامل از کهکشان ارائه شود، مسافرت به بالا و پایین خط استوا و همچنین عکسبرداری در تابستان و زمستان لازم بود، چون در هر یک از این مناطق و یا زمان‌ها، ستارگانی قابل رؤیت می‌شوند که در جا یا زمان دیگر، قابل مشاهده نیستند.
وضعیت آب و هوا و نور مزاحم ماه، همواره مزاحم کار ریسینگر می‌شدند، او برای فرار از نور شهر به مناطق بکر غرب آمریکا در آریزونا، تگزاس، نوادا کلرادو، کالیفرنیا و ارِگان می‌رفت.
از آنجا که ستارگان در آسمان در طول شب ثابت نیستند و نور کمی دارند، عکس گرفتن از آنها محتاج زمان نوردهی بالا است. به علاوه سه پایه مخصوصی باید مورد استفاده قرار می‌گرفت که به موازات گردش زمین، حرکت کند.
او که دوست داشت، عکس‌اش حاوی جزئیات زیاد باشد، در هر جلسه عکاسی تنها از ۱۲ درجه از آسمان را عکس می‌گرفت. هر عکس با با شش دوربین با لنزهای و *****های مخصوصی گرفته می‌شد.
ریسینگر، آسمان را به ۶۲۴ ناحیه تقسیم کرد و برای کم کردن نویز و آثار حرکت ماهواره‌ها، برای عکسبرداری از هر یک از این نواحی، ۶۰ عکس، شامل ۴ عکس کوچک، ۴ عکس متوسط و ۴ عکس با نمای نزدیک با هر یک از دوربین‌ها گرفت.
دست آخر با کامپیوتری که از سیستم عامل فدورای لینوکس استفاده می‌کرد و پردازشگر Core i7 اینتل با هشت گیگ رم و ۴ ترابایت حافظه خارجی داشت، عکس نهایی را تولید کرد.
بعضی از آماتورها، کارهایی می‌کنند که از حرفه‌ای‌ها از انجام آن عاجز هستند.
ریسینگر برای این کار، ۳۷۴۴۰ عکس گرفته است و با چیدن آنها در کنار هم، این پانورامای بی‌نظیر را ایجاد کرده است.
او به کمک پدر بازنشسته‌اش در طی چند ماه، ۴۵ هزار مایل مسافرت هوایی و ۱۵ هزار مایل مسافرت زمینی انجام داد تا به مناطق مناسب برای عکسبرداری برود. چنین مسافتی معادل دو و نیم بار گردش پیرامون خط استوا است.
مناطق غربی آمریکا و آفریقای جنوبی، بیشترین جاهایی بودند که او در آنها از ستارگان عکس گرفت. برای اینکه تصویری کامل از کهکشان ارائه شود، مسافرت به بالا و پایین خط استوا و همچنین عکسبرداری در تابستان و زمستان لازم بود، چون در هر یک از این مناطق و یا زمان‌ها، ستارگانی قابل رؤیت می‌شوند که در جا یا زمان دیگر، قابل مشاهده نیستند.
وضعیت آب و هوا و نور مزاحم ماه، همواره مزاحم کار ریسینگر می‌شدند، او برای فرار از نور شهر به مناطق بکر غرب آمریکا در آریزونا، تگزاس، نوادا کلرادو، کالیفرنیا و ارِگان می‌رفت.
از آنجا که ستارگان در آسمان در طول شب ثابت نیستند و نور کمی دارند، عکس گرفتن از آنها محتاج زمان نوردهی بالا است. به علاوه سه پایه مخصوصی باید مورد استفاده قرار می‌گرفت که به موازات گردش زمین، حرکت کند.
او که دوست داشت، عکس‌اش حاوی جزئیات زیاد باشد، در هر جلسه عکاسی تنها از ۱۲ درجه از آسمان را عکس می‌گرفت. هر عکس با با شش دوربین با لنزهای و *****های مخصوصی گرفته می‌شد.
ریسینگر، آسمان را به ۶۲۴ ناحیه تقسیم کرد و برای کم کردن نویز و آثار حرکت ماهواره‌ها، برای عکسبرداری از هر یک از این نواحی، ۶۰ عکس، شامل ۴ عکس کوچک، ۴ عکس متوسط و ۴ عکس با نمای نزدیک با هر یک از دوربین‌ها گرفت.
دست آخر با کامپیوتری که از سیستم عامل فدورای لینوکس استفاده می‌کرد و پردازشگر Core i7 اینتل با هشت گیگ رم و ۴ ترابایت حافظه خارجی داشت، عکس نهایی را تولید کرد.
بعضی از آماتورها، کارهایی می‌کنند که از حرفه‌ای‌ها از انجام آن عاجز هستند.
