در خبرها آمده بود که شهردار محترم تهران مبلغ 3 میلیارد تومان را برای بازسازی لبنان اختصاص داد.
آقای شهردار این تصاویر را قبلا دیده اید؟
تصاویر کودکانی که به خاطر آتش سوزی در مدرسه و به خاطر نبود بخاری گازی و امکانات گرمایشی مناسب به این چهره افتاده*اند ....آیا ما کم حافظه شده*ایم؟ آیا جناب شهردار یادی از این عزیزان کرده اند؟
آیا کمک به مردم روستایی و به دور از امکانات مملکت خودمون از بذل بخشش برای کشورهای دیگه واجب تر نیست؟
و بسیار پرسش های بی پاسخ دیگر ...
آقای شهردار این تصاویر را قبلا دیده اید؟
تصاویر کودکانی که به خاطر آتش سوزی در مدرسه و به خاطر نبود بخاری گازی و امکانات گرمایشی مناسب به این چهره افتاده*اند ....آیا ما کم حافظه شده*ایم؟ آیا جناب شهردار یادی از این عزیزان کرده اند؟
آیا کمک به مردم روستایی و به دور از امکانات مملکت خودمون از بذل بخشش برای کشورهای دیگه واجب تر نیست؟
و بسیار پرسش های بی پاسخ دیگر ...
نرگس برای عکاس نمی*خندد
برق نگاه معصومشان *با قاب*های چو بی در دست که در آن *چهره*هایی متفاوت از تصویر فعلی*اشان را نشان* می*داد، آتش به دلمان زد.
عمق نگاه نافذشان شرمسارمان کرد که چرا نباید یک بخاری استاندارد در کلاسشان می*بود، و انگشت*های ذوب شده* نرگس در کنار کتاب فارسی کلاس سوم ما را ناخودآگاه به یاد حسنک کجایی، تصمیم کبری، روباه و خروس و ده*ها درس خاطره*انگیز دیگر این دوره انداخت.
نمی*دانیم وقتی به درس پترس فداکار می*رسند، چه تصویری از انگشت پترس در ذهنشان شکل خواهد گرفت و حتی نمی*دانیم آیا به خاطر گرمی مشعل دهقان فداکار، او را دوست می*دارند. دخترکان و پسرکانی با قاب*های بزرگ در دست که حسرت و رنج در چشمانشان موج می*زند، بچه*هایی که رنگ نداشته دیوار خانه*اشان حکایت از جیب خالی والدینشان برای هزینه*های سرسام*آور درمان دارد و نمی*دانیم چرا تا به امروز گره*های چروک چهره**هایشان که قرار بود ترمیم شوند، هنوز باز نشده است و این پرسش که آیا در میان سیل پزشکان این مرز و بوم کسی حاضر است با ظرافت انگشتانش مرهمی برای صورتکان این بچه*ها باشد، ما را به خود مشغول کرده است.
نرگس در روستایشان به دنبال مرغ خانه*اشان می*دود تا شاید با سر و صدای مرغ و خروس*های خانه بتواند اندکی خود را تخلیه کند..
نرگس در کنار دیگر بچه*های قربانی غفلت ما در کنار بچه*های روستا برای گرفتن یک عکس حاضر می*شود اما او برای عکاس نمی*خندد.
نرگس دفتر مشقش را باز می*کند، با زحمت و با کمک دست دیگر مداد سیاه را در دست می*گیرد و در سطر اول می*نویسد: ای کاش کلاسمان آتش نمی*گرفت
برق نگاه معصومشان *با قاب*های چو بی در دست که در آن *چهره*هایی متفاوت از تصویر فعلی*اشان را نشان* می*داد، آتش به دلمان زد.
عمق نگاه نافذشان شرمسارمان کرد که چرا نباید یک بخاری استاندارد در کلاسشان می*بود، و انگشت*های ذوب شده* نرگس در کنار کتاب فارسی کلاس سوم ما را ناخودآگاه به یاد حسنک کجایی، تصمیم کبری، روباه و خروس و ده*ها درس خاطره*انگیز دیگر این دوره انداخت.
نمی*دانیم وقتی به درس پترس فداکار می*رسند، چه تصویری از انگشت پترس در ذهنشان شکل خواهد گرفت و حتی نمی*دانیم آیا به خاطر گرمی مشعل دهقان فداکار، او را دوست می*دارند. دخترکان و پسرکانی با قاب*های بزرگ در دست که حسرت و رنج در چشمانشان موج می*زند، بچه*هایی که رنگ نداشته دیوار خانه*اشان حکایت از جیب خالی والدینشان برای هزینه*های سرسام*آور درمان دارد و نمی*دانیم چرا تا به امروز گره*های چروک چهره**هایشان که قرار بود ترمیم شوند، هنوز باز نشده است و این پرسش که آیا در میان سیل پزشکان این مرز و بوم کسی حاضر است با ظرافت انگشتانش مرهمی برای صورتکان این بچه*ها باشد، ما را به خود مشغول کرده است.
نرگس در روستایشان به دنبال مرغ خانه*اشان می*دود تا شاید با سر و صدای مرغ و خروس*های خانه بتواند اندکی خود را تخلیه کند..
نرگس در کنار دیگر بچه*های قربانی غفلت ما در کنار بچه*های روستا برای گرفتن یک عکس حاضر می*شود اما او برای عکاس نمی*خندد.
نرگس دفتر مشقش را باز می*کند، با زحمت و با کمک دست دیگر مداد سیاه را در دست می*گیرد و در سطر اول می*نویسد: ای کاش کلاسمان آتش نمی*گرفت
به شهردار و مسئولین امیدی نیست، با امید اینكه این تصاویر در آینده ***** نشوند، این ایمیل را برای دوستان و آشنایانتان بفرستید شاید به دست پزشكی میهن *پرست و انساندوست برسد و درد این كودكانِ سرزمین خشكیده*مان را مرهمی بخشد.
