Kamyar.Azizzadeh
عضو جدید
طبق تحقیقات به دست آمده توسط دانشمندان علت صعف علمی ایران به خاطر نداشتن کار گروهی می دانند و از طرفی در کتب اجتماعی می خوانیم که اگر در خانواده ای مشورت و همکاری بین افراد خانواده نباشد و حرف،حرف پدر خانواده باشد فرزندان آن خانواده در مو قع پذیرش مسؤلیت همیشه رؤسا دیکتاتور را می پذیرند و اگررئیس شدند دیکتاتور شده اند و حرف،حرف خود آنها است اگر چه هم اشتباه باشد .
نتیجه اینکه ایرانیان در کارهای فردی قوی ولی در کارهای گروهی ضعیف اند. مثلا ًایران در کار المپیادها،وزنه برداری ها،کشتی ها،ورزش های رزمی و ... دارای قدرتی زیاد است ولی در وحله ی گروهی مانند فوتبال و ... خودمان که می دانیم.
پدران ما امروز کارگران و کارمندان این ملّتند و همان سیستم خانواده ی آنها در آنجا یعنی محل کارشان بی تأثیر نیست. یک دلیل ساده اینکه هر وقت پدران از مسائل مربوط به خانواده دور می شوند خانواده قوی تر می شود شاید بگویید خوب این که معلوم است،برای خانواده سختی و مشکل پیش می آید و خانواده به اصطلاح آب دیده تر می شود درست است این دلیل مهمی است ولی چون کسی نیست که بگوید چه کار باید انجام شود و چه کار نباید انجام شود یا افراد برای خود کارهای مختلفی کرده که خانواده از هم می پاشد و یا در حالت دیگر در کارها مشورت می کنند و این باعث تربیت صحیح فرزندان می شود ولی منظورم از اینکه پدر از مسائل مربوط به خانواده دور شود این نیست که کلا ًبرود منظورم این است که به فرزندان کاری نداشته باشد که در این صورت فرزندان کارهایشان را با همکاری با دوستان و نزدیکان انجام می دهند. مثلا ًدر دوران بعد اسلام که پدران به مسائل علمی،عرفانی و فقه می پرداختند علم صریع رشد کرد یکی به از جانب فرزندان و دیگری از جانب پدران و علمای زیادی در آن دوران کشفیات و مطالبی برای ما به یادگار گذارده اند و یا در دوران قاجار که دیکتاتوری پدر بعد بزرگ فامیل بود یعنی علاوه بر پدر،بزرگ فامیل هم در کارهای دیگران دخالت می کردند و حرف،حرف آن ها بود،ذلت را به روشنی می توان دید و حال که چندین سال از انقلاب ما گذشته کم کم درحال فراموشی آن دوران هستیم و کم کم کارهای گروهی در حال رشد است و این به خاطر کم شدن کشاورزی و دامداری و دیگر کارهای قدینی است که پدران وقت بیشتری در خانواده می گذراندند و پدران و حتی مادران مشغول به حرفه هایی هستند که از صبح تا ظهر و بعد از آن بعضی ها از ظهر تا شب به کار مشغولند و کمتر در کنار فرزندان خویشند،من نمی گویم که والدین لا فرزندان خود ازتباط نداشته باشند و بگذارند آن ها خود تربیت شوند نه هرگز چنین نیست چون ملت خویش را می شناسم می گویم و اگر والدینی متوجه این کار خود یعنی دیکتاتوری شدند و آن را اصلاح کرده و بعد به تربیت فرزندان خود بپردازند چه بسا که بازده خیلی بیشتر می شود و اگر کمی تفکر کنید متوجه می شوید که اگر فرزندان را رها کنید تا خود تربیت شوند چه حوادث ناگواری متوجه آن ها می شود و بهتر است کار دوم یعنی اصلاح خود را در پیش بگیرید و اگر در مثال اول یعنی بعد از اسلام،خانواده ها کنیز یا دایه داشته اند که بعد از مادر وضیفهی نگهداری فرزند را به عهده داشتند و امروزه جوّ اجتماع جای کنیز و دایه را گرفته و بر اساس طرز تفکر فرزند گاهی خوب اند و گاهی بد نتیجه اینکه فرزند هر رفتاری داشته باشد مؤثر اول خانواده است چه خوب چه بد مؤثر خانواده است و اگر پدر و مادری به فرزند خود توهین کنند در واقع به خود توهینی بزرگتر کرده اند.
بعد از آن این که خانواده ها و جامعه باید کاری بکنند که یک فرد گروه پذیر را وارد خود بکنند. این بحث اتمام نیافته ولی به همین قدر اکتفا می کنم و یک عامل مهم که مانع پیشرفت علم ایران زمین شده است و می شود و جدا از این بحث است این است که مردم ما یک چیز مهم را که در قرآن هم آمده است فراموش کرده اند و آن گرفتن عبرت از گذشتگان است. در حال حاضر هر چه می گذرد مردم ما به گذشته ی خود می بالند ولی از آن عبرت نمی گیرند از دوران قاجار،پهلوی،حمله ی ترک،تازیک،مغول،عرب هیچ درسی نمی گیرند و حال هم از ضعف میان کشور های دیگر. به طوری که بعد از حمله اعراب وقتی گذشته ی ایران فراموش شد چه پیشرفت ها که در این مرز و بوم به وقوع نپیوست تا اینکه دوباره در کتاب خانه های قدیمی دنیا دوباره به یاد مردم ما آمد و به جای اینکه تأسف بخورند و به خود بغرّند و قدرت دنیا را به دست گیرند،دوباره به آن بالیدند و عبرتی نگرفته و کاری نکردند و هم اکنون هم متأسفانه همین طور به خود می بالند ولی بعضی عبرت گرفته و کارهای کرده اند.
به امید ظهور آقامان و اقتدار ایران زمین در این زمین
این مقاله را همین جا به اتمام می رسانم.
نتیجه اینکه ایرانیان در کارهای فردی قوی ولی در کارهای گروهی ضعیف اند. مثلا ًایران در کار المپیادها،وزنه برداری ها،کشتی ها،ورزش های رزمی و ... دارای قدرتی زیاد است ولی در وحله ی گروهی مانند فوتبال و ... خودمان که می دانیم.
پدران ما امروز کارگران و کارمندان این ملّتند و همان سیستم خانواده ی آنها در آنجا یعنی محل کارشان بی تأثیر نیست. یک دلیل ساده اینکه هر وقت پدران از مسائل مربوط به خانواده دور می شوند خانواده قوی تر می شود شاید بگویید خوب این که معلوم است،برای خانواده سختی و مشکل پیش می آید و خانواده به اصطلاح آب دیده تر می شود درست است این دلیل مهمی است ولی چون کسی نیست که بگوید چه کار باید انجام شود و چه کار نباید انجام شود یا افراد برای خود کارهای مختلفی کرده که خانواده از هم می پاشد و یا در حالت دیگر در کارها مشورت می کنند و این باعث تربیت صحیح فرزندان می شود ولی منظورم از اینکه پدر از مسائل مربوط به خانواده دور شود این نیست که کلا ًبرود منظورم این است که به فرزندان کاری نداشته باشد که در این صورت فرزندان کارهایشان را با همکاری با دوستان و نزدیکان انجام می دهند. مثلا ًدر دوران بعد اسلام که پدران به مسائل علمی،عرفانی و فقه می پرداختند علم صریع رشد کرد یکی به از جانب فرزندان و دیگری از جانب پدران و علمای زیادی در آن دوران کشفیات و مطالبی برای ما به یادگار گذارده اند و یا در دوران قاجار که دیکتاتوری پدر بعد بزرگ فامیل بود یعنی علاوه بر پدر،بزرگ فامیل هم در کارهای دیگران دخالت می کردند و حرف،حرف آن ها بود،ذلت را به روشنی می توان دید و حال که چندین سال از انقلاب ما گذشته کم کم درحال فراموشی آن دوران هستیم و کم کم کارهای گروهی در حال رشد است و این به خاطر کم شدن کشاورزی و دامداری و دیگر کارهای قدینی است که پدران وقت بیشتری در خانواده می گذراندند و پدران و حتی مادران مشغول به حرفه هایی هستند که از صبح تا ظهر و بعد از آن بعضی ها از ظهر تا شب به کار مشغولند و کمتر در کنار فرزندان خویشند،من نمی گویم که والدین لا فرزندان خود ازتباط نداشته باشند و بگذارند آن ها خود تربیت شوند نه هرگز چنین نیست چون ملت خویش را می شناسم می گویم و اگر والدینی متوجه این کار خود یعنی دیکتاتوری شدند و آن را اصلاح کرده و بعد به تربیت فرزندان خود بپردازند چه بسا که بازده خیلی بیشتر می شود و اگر کمی تفکر کنید متوجه می شوید که اگر فرزندان را رها کنید تا خود تربیت شوند چه حوادث ناگواری متوجه آن ها می شود و بهتر است کار دوم یعنی اصلاح خود را در پیش بگیرید و اگر در مثال اول یعنی بعد از اسلام،خانواده ها کنیز یا دایه داشته اند که بعد از مادر وضیفهی نگهداری فرزند را به عهده داشتند و امروزه جوّ اجتماع جای کنیز و دایه را گرفته و بر اساس طرز تفکر فرزند گاهی خوب اند و گاهی بد نتیجه اینکه فرزند هر رفتاری داشته باشد مؤثر اول خانواده است چه خوب چه بد مؤثر خانواده است و اگر پدر و مادری به فرزند خود توهین کنند در واقع به خود توهینی بزرگتر کرده اند.
بعد از آن این که خانواده ها و جامعه باید کاری بکنند که یک فرد گروه پذیر را وارد خود بکنند. این بحث اتمام نیافته ولی به همین قدر اکتفا می کنم و یک عامل مهم که مانع پیشرفت علم ایران زمین شده است و می شود و جدا از این بحث است این است که مردم ما یک چیز مهم را که در قرآن هم آمده است فراموش کرده اند و آن گرفتن عبرت از گذشتگان است. در حال حاضر هر چه می گذرد مردم ما به گذشته ی خود می بالند ولی از آن عبرت نمی گیرند از دوران قاجار،پهلوی،حمله ی ترک،تازیک،مغول،عرب هیچ درسی نمی گیرند و حال هم از ضعف میان کشور های دیگر. به طوری که بعد از حمله اعراب وقتی گذشته ی ایران فراموش شد چه پیشرفت ها که در این مرز و بوم به وقوع نپیوست تا اینکه دوباره در کتاب خانه های قدیمی دنیا دوباره به یاد مردم ما آمد و به جای اینکه تأسف بخورند و به خود بغرّند و قدرت دنیا را به دست گیرند،دوباره به آن بالیدند و عبرتی نگرفته و کاری نکردند و هم اکنون هم متأسفانه همین طور به خود می بالند ولی بعضی عبرت گرفته و کارهای کرده اند.
به امید ظهور آقامان و اقتدار ایران زمین در این زمین
این مقاله را همین جا به اتمام می رسانم.
