شيطان همان طور كه از عدّه اى در امان است و به آنها اميد دارد، از عدّه اى هم مى ترسد، به طورى كه هر وقت آنان را مى بيند فرار مى كند.
از جمله: عالِمانى هستند كه به علم خود عمل مى كنند و مردم را هدايت و دين و عقايد آنان را محكم مى نمايند، مردم را بيدار كرده و به سوى رستگارى مى كشانند.
آورده اند كه: «روزى يكى از علماى اهل رياضت به سوى مسجد رفت. ديد شيطان جلوی در مسجد ايستاده است، گاهى پاى خود را داخل مسجد مى گذارد و چند قدمى با ترس پيش مى رود، و گاهى با شتاب بيرون مى آيد.
گفت: اى ملعون! چه مى كنى؟ چرا رنگت پريده و لرزانى؟ براى چه گاهى چند قدم پيش مى روى و خود را داخل مسجد مى كنى باز با عجله بيرون مى آيى؟ ترس تو از چيست؟
شيطان گفت: جاهلى در اين مسجد مشغول نماز است، يك نفر عالِم هم در گوشه مسجد خوابيده. مى خواهم اين جاهل را وسوسه كنم و نمازش را باطل نمايم، ولى مى ترسم آن عالم بيدار شود، هيبت آن عالم مانع است كه من داخل مسجد شوم.»
البته شيطان حق دارد كه از عالم در حال خواب بترسد؛ زيرا خواب عالم از عبادت و نماز خواندن جاهل بهتر و ارزش آن بيشتر است.
پيامبر اسلام(صلى الله عليه و آله و سلم) در اين باره مى فرمايد:
يا على! خواب عالِم از عبادتِ عابد جاهل بهتر و فضيلت آن بيشتر است.
منبع:
بحارالانوار، ج 77، ص 57
وعدة الداعى ، ص 66
شیطان در کمینگاه
