شعر نو
- شروع کننده موضوع PostModern
- تاریخ شروع
اگه سبزم ، اگه جنگل
اگه ماهی ، اگه دریا
اگه اسمم همه جا هست
روی لب ها تو كتابا
اگه رودم رودگنگم
مثل مریم اگه پاك
اگه نوری به صلیبم
اگه گنجی زیر خاك
واسه تو قد یه برگم
پیش تو راضی به مرگم
اگه پاكم مثل معبد
اگه عاشق مثل هندو
مثل بندر واسه قایق
واسه قایق مثل پارو
اگه عكس چهل ستونم
اگه شهری بی حصار
واسه آرش تیر آخر
واسه جاده یه سوار
واسه تو قد یه برگم
پیش تو راضی به مرگم
اگه قیمتی ترین سنگ زمینم
توی تابستون دستای تو برفم
اگه حرفای قشنگ هر كتابم
برای اسم تو چندتا دونه حرفم
اگه سیلم پیش تو قد یه قطره
اگه كوهم پیش تو قد یه سوزن
اگه تن پوش بلند هر درختم
پیش تو اندازهء دگمهء پیرهن
واسه تو قد یه برگم
پیش تو راضی به مرگم
اگه تلخی مثل نفرین
اگه تندی مثل رگبار
اگه زخمی ، زخم كهنه
بغض یك در رو به دیوار
اگه جام شوكرانی
تو عزیزی مثل آب
اگه ترسی، اگه وحشت
مثل مردن توی خواب
واسه تو قد یه برگم
پیش تو راضی به مرگم
شهريار قنبري
اگه ماهی ، اگه دریا
اگه اسمم همه جا هست
روی لب ها تو كتابا
اگه رودم رودگنگم
مثل مریم اگه پاك
اگه نوری به صلیبم
اگه گنجی زیر خاك
واسه تو قد یه برگم
پیش تو راضی به مرگم
اگه پاكم مثل معبد
اگه عاشق مثل هندو
مثل بندر واسه قایق
واسه قایق مثل پارو
اگه عكس چهل ستونم
اگه شهری بی حصار
واسه آرش تیر آخر
واسه جاده یه سوار
واسه تو قد یه برگم
پیش تو راضی به مرگم
اگه قیمتی ترین سنگ زمینم
توی تابستون دستای تو برفم
اگه حرفای قشنگ هر كتابم
برای اسم تو چندتا دونه حرفم
اگه سیلم پیش تو قد یه قطره
اگه كوهم پیش تو قد یه سوزن
اگه تن پوش بلند هر درختم
پیش تو اندازهء دگمهء پیرهن
واسه تو قد یه برگم
پیش تو راضی به مرگم
اگه تلخی مثل نفرین
اگه تندی مثل رگبار
اگه زخمی ، زخم كهنه
بغض یك در رو به دیوار
اگه جام شوكرانی
تو عزیزی مثل آب
اگه ترسی، اگه وحشت
مثل مردن توی خواب
واسه تو قد یه برگم
پیش تو راضی به مرگم
شهريار قنبري
-.....اما اعجاز ما همین است
ما عشق را به مدرسه بردیم
در امتداد راهرویی کوتاه
در آن کتابخانه کوچک
تا باز این کتاب قدیمی را
-یعنی همین کتاب اشارات-را
باهم یکی دولحظه بخوانیم
ما بی صدا مطالعه میکردیم
اما کتاب را که ورق می زدیم
تنها
گاهی به هم نگاهی
ناگاه انگشتهای (هیس)!
ما را از هر طرف نشانه گرفتند
انگار غوغای چشمهای من و تو
سکوت را
در ان کتابخانه رعایت نکرده بود!
............................................................
ما عشق را به مدرسه بردیم
در امتداد راهرویی کوتاه
در آن کتابخانه کوچک
تا باز این کتاب قدیمی را
-یعنی همین کتاب اشارات-را
باهم یکی دولحظه بخوانیم
ما بی صدا مطالعه میکردیم
اما کتاب را که ورق می زدیم
تنها
گاهی به هم نگاهی
ناگاه انگشتهای (هیس)!
ما را از هر طرف نشانه گرفتند
انگار غوغای چشمهای من و تو
سکوت را
در ان کتابخانه رعایت نکرده بود!
............................................................
هر چه زیباست مرا یاد تو می اندازد
آن که بیناست مرا یاد تو می اندازد
تو که نزدیک تر از من به منی می دانی
دل که شیداست مرا یاد تو می اندازد
هر زمان نغمه ی عشقی است که من می شنوم
از تو گویاست ، مرا یاد تو می اندازد
دیگران هر چه بخواهند بگویند که عشق
بی کم و کاست مرا یاد تو می اندازد
ساعتی نیست فراموش کنم یاد تو را
غم که با ماست مرا یاد تو می اندازد
آن که بیناست مرا یاد تو می اندازد
تو که نزدیک تر از من به منی می دانی
دل که شیداست مرا یاد تو می اندازد
هر زمان نغمه ی عشقی است که من می شنوم
از تو گویاست ، مرا یاد تو می اندازد
دیگران هر چه بخواهند بگویند که عشق
بی کم و کاست مرا یاد تو می اندازد
ساعتی نیست فراموش کنم یاد تو را
غم که با ماست مرا یاد تو می اندازد
کویر تشنه ی باران است
من تشنه خوبی
به من محبت کن!
که ابر رحمت اگر در کویر می بارید
به جای خار بیابان
بنفشه می روئید
وبوی پونه ی وحشی به دشت بر می خاست
چرا هراس؟
چرا شک؟
بیا که من بی تو
درخت خشک کویرم که برگ وبارم نیست
امید بارش باران نوبهارم نیست...
حميد مصدق
من تشنه خوبی
به من محبت کن!
که ابر رحمت اگر در کویر می بارید
به جای خار بیابان
بنفشه می روئید
وبوی پونه ی وحشی به دشت بر می خاست
چرا هراس؟
چرا شک؟
بیا که من بی تو
درخت خشک کویرم که برگ وبارم نیست
امید بارش باران نوبهارم نیست...
حميد مصدق
هر چه در خلوت شب مي نگرم
باز ،
در رهكوره ي شب
تو را مي بينم ؛
با دستهايت . . .
در التماس آيه ي باران
و چشمهايت . . .
كه تلاش سترون خوشه را
در امتداد رويش ميوه ؛
به ابرهاي يائسه پيوند مي زنند
و تو در لاجِرَم ِ
گرسنگي ، نان ، فرزندان . . .
تن مي سپاري
به چرايي ِ يك كوچ ِ در غبار
تا با آفتاب فردا
در پلاسگاه بهارستان
پلاس شوي
تا به رهگذراني كه چتر دارند
فرداهايت را فرياد بزني :
ــــ آي آدمها ؛
من گريزان از رنگ
من گريزان از ننگ
من از اعماق هزار توي دوصد كوچه ي تنگ
. . . مي آيم
زحمتي نيست اگر !
به آن دولتمردي . . . كه سرش
از مضيق من وُ ما آونگ آست
بفرماييد كه ؛
دوسه واژه
به عدالت مانده ،
دوسه چاله
تا خانه ي ملت مانده ،
ـــ زير باران ـــ
چكمه ي دخترمن سوراخ است .
_ _
باز ،
در رهكوره ي شب
تو را مي بينم ؛
با دستهايت . . .
در التماس آيه ي باران
و چشمهايت . . .
كه تلاش سترون خوشه را
در امتداد رويش ميوه ؛
به ابرهاي يائسه پيوند مي زنند
و تو در لاجِرَم ِ
گرسنگي ، نان ، فرزندان . . .
تن مي سپاري
به چرايي ِ يك كوچ ِ در غبار
تا با آفتاب فردا
در پلاسگاه بهارستان
پلاس شوي
تا به رهگذراني كه چتر دارند
فرداهايت را فرياد بزني :
ــــ آي آدمها ؛
من گريزان از رنگ
من گريزان از ننگ
من از اعماق هزار توي دوصد كوچه ي تنگ
. . . مي آيم
زحمتي نيست اگر !
به آن دولتمردي . . . كه سرش
از مضيق من وُ ما آونگ آست
بفرماييد كه ؛
دوسه واژه
به عدالت مانده ،
دوسه چاله
تا خانه ي ملت مانده ،
ـــ زير باران ـــ
چكمه ي دخترمن سوراخ است .
_ _
**برات رفيعي**
در کنار تو
من ز اوج لذتی نگفتنی گذشته ام.
در بنفشه زار چشم تو
برگ های زرد و نیلی و بنفش،
عطر های سبز و آبی و کبود،
نغمه های نا شنیده ساز می کنند،
بهتر از تمام نغمه ها و سازها!
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]وقتی تو نیستی[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نه هست های ما چونان که بایدند ، نه باید ها[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض می خورم[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]عمریست لبخند های لاغر خود را در دل ذخیره می کنم ، باشد برای روز مبادا[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]اما در صفحه های تقویم ، روزی به نام روز مبادا نیست[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]آن روز هر چه باشد ، روزی شبیه دیروز ، روزی شبیه فردا ،[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]روزی درست مثل همین روزهای ماست[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]اما کسی چه میداند ،[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]شاید امروز نیز روز مبادا باشد.[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]وقتی تو نیستی[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نه هست های ما چونان که بایدند ، نه باید ها[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]هر روز بی تو روز مبادا ست[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]آینه ها در چشم ما چه جاذبه ای دارند[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]آینه ها که دعوت دیدارند ، دیدارهای کوتاه[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]از پشت هفت دیوار[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]دیوار های صاف ، [/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]دیوارهای شیشه ای شفاف[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]دیوار های تو ،[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] دیوارهای من ،[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif] دیوارهای فاصله بسیارند.[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]آه.......[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]دیوارهای تو همه آینه اند ، آینه های من همه دیوارند[/FONT]
یک آسمان پرنده
یک آسمان پرنده
**فریدون مشیری**
یک آسمان پرنده
یک آسمان پرنده ، رها رویِ شاخه ها،
در باغِ بامداد،
یک آسمان پرنده ،
سرگرمِ شست و شو ،
در چشمه سارِ باد
یک آسمان پرنده ،
در بسترِ چمن،
آزاد ،مست ، شاد،
از پشتِ میله ها ،
بغضی به های های شکستم :
قفس مباد!
در باغِ بامداد،
یک آسمان پرنده ،
سرگرمِ شست و شو ،
در چشمه سارِ باد
یک آسمان پرنده ،
در بسترِ چمن،
آزاد ،مست ، شاد،
از پشتِ میله ها ،
بغضی به های های شکستم :
قفس مباد!
**فریدون مشیری**
کاش که یه روز با همدیگه سوار قایق می شدیم
دور از نگاه ادما هر دومون عاشق می شدیم
کاش آسمون با وسعتش تو دستامون جا می گرفت
گلای سرخ دلمون کاش بوی دریا می گرفت
کاش تو هوای عاشقی لیلی و مجنون می شدیم
باد که تو دریا می وزید ما هم پریشون می شدیم
کاش که یه ماهی قشنگ برای ما فال م یگرفت
برامون از فرشته ها امانتی بال می گرفت
با بال اون فرشته ها تو آسمون پر می زدیم
به شهر بی ستاره ها به آرومی سر می زدیم
شب که می شد امانت فرشته ها رو می دادیم
مامونو می بستیم و به یاد هم می افتادیم
کاش که تو دریای قشنگ خواب شقایق می دیدیم
خواب دو تا مسافر و عشق و یه قاشق می دیدم
کاش که می شد نیمه شب با همدیگه دعا کنیم
خدای آسمونا رو با یک زبون صدا کنیم
بگیم خدای مهربون ما رو ز هم جدا نکن
هرگز به عشق دیگری ما رو مبتلا نکن
کاش مقصد قایق ما یه جای دور و ساده بود
که عکس ماه مهربون رو پنجره اش افتاده بود
کاش اومجا هیچ کسی نبود
یه وقتی با تو دوست بشه
تو نازنین من بودی مثل حالا تا همیشه
کاش که به جز من هیچ کسی این قدر زیاد دوست نداشت
یا که دلت عشق منو اول عشقاش می گذاشت
کاش به پرنده بودی و من واسه تودونه بودم
شک ندارم اون موقع هم این جوری دیوونه بودم
کاش تو ضریح عشق تو یه روز کبوتر می شدم
یه بار نگاه می کردی و اون موقع پر پر می شدم
کاش گره دستامونو این سرنوشت وا نمی کرد
کاش هیچ کدوم از ما دو تا هیچ دوستی پیدا نمی کرد
کاش که می شد جدایی رو یه جایی پنهون بکنیم
خارای زرد غصه رو از ریشه ویرون بکنیم
کاش که با هم یه جا بریم که آدماش آبی باشن
شباش مثه تو قصه ها زلال و مهتابی باشن
کاش که یه روز من و تو رو تو دریا تنها بذارن
تو قایق آرزوها یه روز مارو جا بذارن
اون وقت با لطف ماهیا دریا رو جارو بزنیم
بسوی شهر آرزو بریم و پارو بزنیم
بریم یه جا که آدماش بر سر هم داد نزنن
به خاطر یه بادبادک بچه ها فریاد نزنن
بریم یه جا که دلها رو با یک اشاره نشکنن
بچه ها توی بازیشون به قمریا سنگ نزنن
جایی که ما باید بریم پشت در زندگیه
عادت مردمش فقط عشقه و آشفتگیه
چشمامونو می بندیم و با هم دیگه می ریم سفر
یادت باشه اینجا هوا غرق یه دلواپسیه
اما از اینجا که بریم فقط گل اطلسیه
ترو خدا منو بدون شریک شادی و غمت
مثل همیشه عاشقت مثل گذشته مریمت
مريم حيدرزاده
دور از نگاه ادما هر دومون عاشق می شدیم
کاش آسمون با وسعتش تو دستامون جا می گرفت
گلای سرخ دلمون کاش بوی دریا می گرفت
کاش تو هوای عاشقی لیلی و مجنون می شدیم
باد که تو دریا می وزید ما هم پریشون می شدیم
کاش که یه ماهی قشنگ برای ما فال م یگرفت
برامون از فرشته ها امانتی بال می گرفت
با بال اون فرشته ها تو آسمون پر می زدیم
به شهر بی ستاره ها به آرومی سر می زدیم
شب که می شد امانت فرشته ها رو می دادیم
مامونو می بستیم و به یاد هم می افتادیم
کاش که تو دریای قشنگ خواب شقایق می دیدیم
خواب دو تا مسافر و عشق و یه قاشق می دیدم
کاش که می شد نیمه شب با همدیگه دعا کنیم
خدای آسمونا رو با یک زبون صدا کنیم
بگیم خدای مهربون ما رو ز هم جدا نکن
هرگز به عشق دیگری ما رو مبتلا نکن
کاش مقصد قایق ما یه جای دور و ساده بود
که عکس ماه مهربون رو پنجره اش افتاده بود
کاش اومجا هیچ کسی نبود
یه وقتی با تو دوست بشه
تو نازنین من بودی مثل حالا تا همیشه
کاش که به جز من هیچ کسی این قدر زیاد دوست نداشت
یا که دلت عشق منو اول عشقاش می گذاشت
کاش به پرنده بودی و من واسه تودونه بودم
شک ندارم اون موقع هم این جوری دیوونه بودم
کاش تو ضریح عشق تو یه روز کبوتر می شدم
یه بار نگاه می کردی و اون موقع پر پر می شدم
کاش گره دستامونو این سرنوشت وا نمی کرد
کاش هیچ کدوم از ما دو تا هیچ دوستی پیدا نمی کرد
کاش که می شد جدایی رو یه جایی پنهون بکنیم
خارای زرد غصه رو از ریشه ویرون بکنیم
کاش که با هم یه جا بریم که آدماش آبی باشن
شباش مثه تو قصه ها زلال و مهتابی باشن
کاش که یه روز من و تو رو تو دریا تنها بذارن
تو قایق آرزوها یه روز مارو جا بذارن
اون وقت با لطف ماهیا دریا رو جارو بزنیم
بسوی شهر آرزو بریم و پارو بزنیم
بریم یه جا که آدماش بر سر هم داد نزنن
به خاطر یه بادبادک بچه ها فریاد نزنن
بریم یه جا که دلها رو با یک اشاره نشکنن
بچه ها توی بازیشون به قمریا سنگ نزنن
جایی که ما باید بریم پشت در زندگیه
عادت مردمش فقط عشقه و آشفتگیه
چشمامونو می بندیم و با هم دیگه می ریم سفر
یادت باشه اینجا هوا غرق یه دلواپسیه
اما از اینجا که بریم فقط گل اطلسیه
ترو خدا منو بدون شریک شادی و غمت
مثل همیشه عاشقت مثل گذشته مریمت
مريم حيدرزاده
برگ ريزان همه خوبي هاست
مي بريم از هم پيوند قديم
مي گريزيم از هم
سبک و سوخته برگي شده ايم
در کف باد هوا چرخنده
از کران تا به کران
سبزي و سرکشي سروري نيست
وز گل يخ حتي
اثري در بغل سنگي نيست
اين همه بي برگي ؟
اين همه عرياني ؟
چه کسي باور داشت
دل غافل اينک
تويي و يک بغل انديشه که نشخوار کني
در تماشا گه پاييز که مي ريزد برگ
مي بريم از هم پيوند قديم
مي گريزيم از هم
سبک و سوخته برگي شده ايم
در کف باد هوا چرخنده
از کران تا به کران
سبزي و سرکشي سروري نيست
وز گل يخ حتي
اثري در بغل سنگي نيست
اين همه بي برگي ؟
اين همه عرياني ؟
چه کسي باور داشت
دل غافل اينک
تويي و يک بغل انديشه که نشخوار کني
در تماشا گه پاييز که مي ريزد برگ
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]نغمه درد [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]در من و اين همه زمن جدا [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]با مني وديده ات بسوي غير [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بهر نمانده راه گفت وگو[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]تو نشسته گرم گفتگوي غير [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]غرق غم دلم به سينه مي تپد[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]با تو بيقرار وبي تو بي قرار [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]واي ازآن دمي كه بي خبر زمن [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بر كشي تو رخت خويش از اين ديار[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]در من و اين همه زمن جدا [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]با مني وديده ات بسوي غير [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بهر نمانده راه گفت وگو[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]تو نشسته گرم گفتگوي غير [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]غرق غم دلم به سينه مي تپد[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]با تو بيقرار وبي تو بي قرار [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]واي ازآن دمي كه بي خبر زمن [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بر كشي تو رخت خويش از اين ديار[/FONT]
[/FONT][FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]سايه ي توام بهر كجا روي [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]سر نهادم به زير پاي تو [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]چون تو در جهان نجسته ام هنوز [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]تا كه بر گزينمش بجاي تو[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]شادي وغم مني به حيرتم[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]خواهم از تو...در تو آورم پناه [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]موج وحشم كه بي خبر زخويش [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]گشته ام اسير جذبه هاي ماه [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]گفتي از تو بگسلم...دريغ و درد [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]رشته ي وفا مگر گسستني است؟ [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بگسلم ز خويش و از تو نگسلم [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]عهدعاشقان مگر شكستني است؟[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]ديدمت شبي،بخواب و سر خوشم[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]وه...مگر به خواب ها ببينمت [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]غنچه نيستي كه مست اشتياق [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]خيزم و ز شاخه ها بچينمت [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]شعله مي كشد به ظلمت شبم[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]آتش كبود ديدگان تو [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]ره مبند... بلكه ره برم بشوق.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]در سراچه غم نهان تو[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]سر نهادم به زير پاي تو [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]چون تو در جهان نجسته ام هنوز [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]تا كه بر گزينمش بجاي تو[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]شادي وغم مني به حيرتم[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]خواهم از تو...در تو آورم پناه [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]موج وحشم كه بي خبر زخويش [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]گشته ام اسير جذبه هاي ماه [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]گفتي از تو بگسلم...دريغ و درد [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]رشته ي وفا مگر گسستني است؟ [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]بگسلم ز خويش و از تو نگسلم [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]عهدعاشقان مگر شكستني است؟[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]ديدمت شبي،بخواب و سر خوشم[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]وه...مگر به خواب ها ببينمت [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]غنچه نيستي كه مست اشتياق [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]خيزم و ز شاخه ها بچينمت [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]شعله مي كشد به ظلمت شبم[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]آتش كبود ديدگان تو [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]ره مبند... بلكه ره برم بشوق.[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]در سراچه غم نهان تو[/FONT]
گیرم که این درخت تناور
در قله ی بلوغ
آبستن از نسیم گناهی ست
اما
ای ابر سوگوار سیه پوش
این شاخه ی شکوفه چه کرده ست
کاین سان کبود مانده و خاموش ؟
گیرم خدا نخواست که این شاخه
بیند ز ابر و باد نوازش
اما
این شاخه ی شکوفه که افسرد
از سردی بهار
با گونه ی کبود
آیا چه کرده بود ؟
در قله ی بلوغ
آبستن از نسیم گناهی ست
اما
ای ابر سوگوار سیه پوش
این شاخه ی شکوفه چه کرده ست
کاین سان کبود مانده و خاموش ؟
گیرم خدا نخواست که این شاخه
بیند ز ابر و باد نوازش
اما
این شاخه ی شکوفه که افسرد
از سردی بهار
با گونه ی کبود
آیا چه کرده بود ؟
آن روزها
آن روزها رفتند
آن روزهای خوب
آن روزهای سالم سرشار
آن آسمان های پر از پولک
آن شاخساران پر از گیلاس
آن خانه های تکیه داده در حفاظ سبز پیچکها به یکدیگر
آن بام های بادبادکهای بازیگوش
آن کوچه های گیج از عطر اقاقی ها
آن روزها رفتند
آن روزهایی کز شکاف پلکهای من
آوازهایم چون حبابی از هوا لبریز می جوشید
چشمم به روی هر چه می لغزید
آنرا چو شیر تازه می نوشید
گویی میان مردمکهایم
خرگوش نا آرام شادی بود
هر صبحدم با آفتاب پیر
به دشتهای نا شناس جستجو می رفت
شبها به جنگل های تاریکی فرو می رفت
آن روزها رفتند
آن روزها رفتند
آن روزهای خوب
آن روزهای سالم سرشار
آن آسمان های پر از پولک
آن شاخساران پر از گیلاس
آن خانه های تکیه داده در حفاظ سبز پیچکها به یکدیگر
آن بام های بادبادکهای بازیگوش
آن کوچه های گیج از عطر اقاقی ها
آن روزها رفتند
آن روزهایی کز شکاف پلکهای من
آوازهایم چون حبابی از هوا لبریز می جوشید
چشمم به روی هر چه می لغزید
آنرا چو شیر تازه می نوشید
گویی میان مردمکهایم
خرگوش نا آرام شادی بود
هر صبحدم با آفتاب پیر
به دشتهای نا شناس جستجو می رفت
شبها به جنگل های تاریکی فرو می رفت
آن روزها رفتند
دیوانه بودی اما دیوانه‌تر شدی باز
[SIZE=+0]می‌دانم ای مسافر هم خسته‌ای و مانده
اما بگو چه چیزی اینجا تو را کشانده؟[/SIZE]
[SIZE=+0]دیدم کنار ابری زانو زدی چنان کوه
از رازهای خورشید در گوش تو چه خوانده؟[/SIZE]
[SIZE=+0]گفتا ز شوق عشقش زنجیرها دریدم
دیوانه‌ای ندیدی از شهر عقل رانده؟![/SIZE]
[SIZE=+0]پر‌خنده‌ای و مستی ، از بند غم گسستی
با ما بگو چه شهدی جان تو را چشانده؟[/SIZE]
[SIZE=+0]گفتا که چشم بد دور، بوسیدن لب صبح
این شهد و این حلاوت در جان من نشانده[/SIZE]
[SIZE=+0]دیوانه بودی اما دیوانه‌تر شدی باز
آیا نسیم از او پیغام نو رسانده؟[/SIZE]
[SIZE=+0]گفتا شنیدی ای دل بوی خوشش خبر داد
تا شهر گیسوانش راهی دگر نمانده!...[/SIZE]
[SIZE=+0]می‌دانم ای مسافر هم خسته‌ای و مانده
اما بگو چه چیزی اینجا تو را کشانده؟[/SIZE]
[SIZE=+0]دیدم کنار ابری زانو زدی چنان کوه
از رازهای خورشید در گوش تو چه خوانده؟[/SIZE]
[SIZE=+0]گفتا ز شوق عشقش زنجیرها دریدم
دیوانه‌ای ندیدی از شهر عقل رانده؟![/SIZE]
[SIZE=+0]پر‌خنده‌ای و مستی ، از بند غم گسستی
با ما بگو چه شهدی جان تو را چشانده؟[/SIZE]
[SIZE=+0]گفتا که چشم بد دور، بوسیدن لب صبح
این شهد و این حلاوت در جان من نشانده[/SIZE]
[SIZE=+0]دیوانه بودی اما دیوانه‌تر شدی باز
آیا نسیم از او پیغام نو رسانده؟[/SIZE]
[SIZE=+0]گفتا شنیدی ای دل بوی خوشش خبر داد
تا شهر گیسوانش راهی دگر نمانده!...[/SIZE]
آن صداها به کجا رفت
صداهای بلند
گریه ها قهقهه ها
آن امانت ها را
آسمان آیا پس خواهد داد ؟
پس چرا حافظ گفت؟
آسمان بار امانت نتوانست کشید
نعره های حلاج
بر سر چوبه ی دار
به کجا رفت کجا ؟
به کجا می رود آه
چهچهه گنجشک بر ساقه ی باد
آسمان آیا
این امانت ها را
باز پس خواهد داد ؟
صداهای بلند
گریه ها قهقهه ها
آن امانت ها را
آسمان آیا پس خواهد داد ؟
پس چرا حافظ گفت؟
آسمان بار امانت نتوانست کشید
نعره های حلاج
بر سر چوبه ی دار
به کجا رفت کجا ؟
به کجا می رود آه
چهچهه گنجشک بر ساقه ی باد
آسمان آیا
این امانت ها را
باز پس خواهد داد ؟
won-a-pa-lei
عضو جدید
آه...
سهم من اينست
سهم من اينست
سهم من ،
آسمانيست که آويختن پرده اي آنرا از من ميگيرد
سهم من پايين رفتن از يک پله متروک است
و به چيزي در پوسيدگي و غربت واصل گشتن
سهم من گردش حزن آلودي در باغ خاطره هاست
و در اندوه صدايي جان دادن که به من مي گويد
دستهايت را
دوست دارم "
شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ است،
شما که تابانده‌اید در یأسِ آسمان‌ها
امیدِ ستارگان را
شما که به وجود آورده‌اید سالیان را
قرون را
و مردانی زاده‌اید که نوشته‌اند بر چوبه‌ی دارها
یادگارها
و تاریخِ بزرگِ آینده را با امید
در بطنِ کوچکِ خود پرورده‌اید
و شما که پرورده‌اید فتح را
در زهدانِ شکست،
شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ‌ست!
شما که برقِ ستاره‌ی عشقید
در ظلمتِ بی‌حرارتِ قلب‌ها
شما که سوزانده‌اید جرقه‌ی بوسه را
بر خاکسترِ تشنه‌ی لب‌ها
و به ما آموخته‌اید تحمل و قدرت را در شکنجه‌ها
و در تعب‌ها
و پاهای آبله‌گون
با کفش‌های گران
در جُستجوی عشقِ شما می‌کند عبور
بر راه‌های دور
و در اندیشه‌ی شماست
مردی که زورق‌اش را می‌راند
بر آبِ دوردست
شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ است!
شما که زیبایید تا مردان
زیبایی را بستایند
و هر مرد که به راهی می‌شتابد
جادوییِ نوشخندی از شماست
و هر مرد در آزادگیِ خویش
به زنجیرِ زرینِ عشقی‌ست پای‌بست
شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ است!
شما که روحِ زندگی هستید
و زندگی بی شما اجاقی‌ست خاموش،
شما که نغمه‌یِ آغوشِ روحِتان
در گوشِ جانِ مرد فرح‌زاست،
شما که در سفرِ پُرهراسِ زندگی، مردان را
در آغوشِ خویش آرامش بخشیده‌اید
و شما را پرستیده است هر مردِ خودپرست، ــ
عشقِتان را به ما دهید
شما که عشقِتان زندگی‌ست!
و خشمِتان را به دشمنانِ ما
شما که خشمِتان مرگ است
احمد شاملو ...
شما که خشمِتان مرگ است،
شما که تابانده‌اید در یأسِ آسمان‌ها
امیدِ ستارگان را
شما که به وجود آورده‌اید سالیان را
قرون را
و مردانی زاده‌اید که نوشته‌اند بر چوبه‌ی دارها
یادگارها
و تاریخِ بزرگِ آینده را با امید
در بطنِ کوچکِ خود پرورده‌اید
و شما که پرورده‌اید فتح را
در زهدانِ شکست،
شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ‌ست!
شما که برقِ ستاره‌ی عشقید
در ظلمتِ بی‌حرارتِ قلب‌ها
شما که سوزانده‌اید جرقه‌ی بوسه را
بر خاکسترِ تشنه‌ی لب‌ها
و به ما آموخته‌اید تحمل و قدرت را در شکنجه‌ها
و در تعب‌ها
و پاهای آبله‌گون
با کفش‌های گران
در جُستجوی عشقِ شما می‌کند عبور
بر راه‌های دور
و در اندیشه‌ی شماست
مردی که زورق‌اش را می‌راند
بر آبِ دوردست
شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ است!
شما که زیبایید تا مردان
زیبایی را بستایند
و هر مرد که به راهی می‌شتابد
جادوییِ نوشخندی از شماست
و هر مرد در آزادگیِ خویش
به زنجیرِ زرینِ عشقی‌ست پای‌بست
شما که عشقِتان زندگی‌ست
شما که خشمِتان مرگ است!
شما که روحِ زندگی هستید
و زندگی بی شما اجاقی‌ست خاموش،
شما که نغمه‌یِ آغوشِ روحِتان
در گوشِ جانِ مرد فرح‌زاست،
شما که در سفرِ پُرهراسِ زندگی، مردان را
در آغوشِ خویش آرامش بخشیده‌اید
و شما را پرستیده است هر مردِ خودپرست، ــ
عشقِتان را به ما دهید
شما که عشقِتان زندگی‌ست!
و خشمِتان را به دشمنانِ ما
شما که خشمِتان مرگ است
احمد شاملو ...
won-a-pa-lei
عضو جدید
[FONT="]انهدام[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="]نصرت رحمانی[/FONT]
[FONT="]این روزها[/FONT][FONT="]
اینگونه ام ،ببین:
دستم، چه كند پیش می رود،انگار
هر شعر باكره ای را سروده ام
پایم چه خسته می كشدم ،گوئی
كت بسته ا زخَم هر راه رفته ام
تا زیر هركجا[/FONT]
اینگونه ام ،ببین:
دستم، چه كند پیش می رود،انگار
هر شعر باكره ای را سروده ام
پایم چه خسته می كشدم ،گوئی
كت بسته ا زخَم هر راه رفته ام
تا زیر هركجا[/FONT]
[FONT="]حتی شنوده ام[/FONT][FONT="]
هربار شیون تیر خلاص را[/FONT]
هربار شیون تیر خلاص را[/FONT]
[FONT="]□
ای دوست
این روزها
با هركه دوست می شوم احساس می كنم
آنقدر د وست بوده ایم كه دیگر
وقت خیانت است[/FONT]
ای دوست
این روزها
با هركه دوست می شوم احساس می كنم
آنقدر د وست بوده ایم كه دیگر
وقت خیانت است[/FONT]
[FONT="]□
انبوه غم حریم و حرمت خود را
از دست داده است
دیریست هیچ كار ندارم
مانند یك وزیر[/FONT]
انبوه غم حریم و حرمت خود را
از دست داده است
دیریست هیچ كار ندارم
مانند یك وزیر[/FONT]
[FONT="]وقتی كه هیچ كار نداری[/FONT][FONT="]
تو هیچ كاره ای
من هیچ كاره ام : یعنی كه شاعرم
گیرم از این كنایه هیچ نفهمی[/FONT]
تو هیچ كاره ای
من هیچ كاره ام : یعنی كه شاعرم
گیرم از این كنایه هیچ نفهمی[/FONT]
[FONT="]□
این روزها
اینگونه ام :
فرهاد واره ای كه تیشه ی خود را
گم كرده است[/FONT]
این روزها
اینگونه ام :
فرهاد واره ای كه تیشه ی خود را
گم كرده است[/FONT]
[FONT="]□
آغاز انهدام چنین است
اینگونه بود آغاز انقراض سلسله ی مردان
یاران
وقتی صدای حادثه خوابید
برسنگ گور من بنویسید:
- یك جنگجو كه نجنگید
اما ...، شكست خورد[/FONT]
آغاز انهدام چنین است
اینگونه بود آغاز انقراض سلسله ی مردان
یاران
وقتی صدای حادثه خوابید
برسنگ گور من بنویسید:
- یك جنگجو كه نجنگید
اما ...، شكست خورد[/FONT]
وحشت از عشق که نه..ترس ما فاصله هاست
وحشت از قصه که نه..ترس ما خاتمه هاست
ترس بیهوده نداریم
صحبت از خاطره هاست..صحبت از کشتن نا خاسته ی عاطفه هاست.
کوله باری است پر از هیچ که بر شانه ی ماست
گله از دست کسی نیست..مقصر دل دیوانه ی ماست
درد ما مرگ تفاهم..غم ما کوچ محبت..غم ما از بی کسی مردن
وحشت از قصه که نه..ترس ما خاتمه هاست
ترس بیهوده نداریم
صحبت از خاطره هاست..صحبت از کشتن نا خاسته ی عاطفه هاست.
کوله باری است پر از هیچ که بر شانه ی ماست
گله از دست کسی نیست..مقصر دل دیوانه ی ماست
درد ما مرگ تفاهم..غم ما کوچ محبت..غم ما از بی کسی مردن
به رهایی سوگند ...!!! واژه ایی در قفس است ! به رهایی سوگند ...!!!
قلب من در دستت ... یاد تو در قلبم ...!
اوج پرواز راها یی است ولی ...
باورش در من نیست که در این فاصله ها ...
یاد مهتاب به اندازه ی شبها غم به اندازه ی شادی باشد به رهایی سوگند ...!!!
من کلامم پی تو می گردد پی جا پای تو
در کلبه ی تاریک دلم
من به آغاز زمین نزدیکم .... و به پایانی دور ... تشنه ی زمزمه ام.....
.... لحظه ها می گذرد .... آنچه بگذشت نمی آید باز !
به رهایی سوگند ...!!! که اگر می خندم خنده ام بی ثمر است !!!
و اگر می گریم گریه ام .....
قلب من در دستت ... یاد تو در قلبم ...!
اوج پرواز راها یی است ولی ...
باورش در من نیست که در این فاصله ها ...
یاد مهتاب به اندازه ی شبها غم به اندازه ی شادی باشد به رهایی سوگند ...!!!
من کلامم پی تو می گردد پی جا پای تو
در کلبه ی تاریک دلم
من به آغاز زمین نزدیکم .... و به پایانی دور ... تشنه ی زمزمه ام.....
.... لحظه ها می گذرد .... آنچه بگذشت نمی آید باز !
به رهایی سوگند ...!!! که اگر می خندم خنده ام بی ثمر است !!!
و اگر می گریم گریه ام .....
[FONT="]با تو بودن [/FONT]
[FONT="]بی تو بودن [/FONT]
[FONT="]بی تو بودن [/FONT]
[FONT="]با تو بودن هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]بی تو بودن هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]با تو بودن[/FONT][FONT="] :[/FONT]
[FONT="]ای که در چشم تو دیدم ،[/FONT]
[FONT="]آسمان آبی فردای رُوشن[/FONT]
[FONT="]با تو بودن ،[/FONT]
[FONT="]آبشار گیسوانت را[/FONT]
[FONT="]شعر شفاف نگاهت را[/FONT]
[FONT="]مخمل سرخ لبانت را[/FONT]
[FONT="]خُوب دیدن ، سیر دیدن[/FONT]
[FONT="]با تو بودن هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]بی تو بودن[/FONT][FONT="] :[/FONT]
[FONT="]ای شبم ، تاریکیَم[/FONT]
[FONT="]ای دُروغ نازنین هستیم[/FONT]
[FONT="]بی تو بودن ،[/FONT]
[FONT="]چون غروب خسته پاییز[/FONT]
[FONT="]سوت بودن ، کور بودن[/FONT]
[FONT="]با همه بیگانه بودن[/FONT]
[FONT="]آشنای درد بودن[/FONT]
[FONT="]بی تو بودن هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]با تو بودن ، بی تو بُودن[/FONT]
[FONT="]بی تو بُودن ، با تو بُودن[/FONT]
[FONT="]سرگذشت روزهای رفته ام[/FONT]
[FONT="]قصه ما هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]با تو بُودن هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]بی تو بودن هم عذابی بود
[/FONT]
[FONT="]بی تو بودن هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]با تو بودن[/FONT][FONT="] :[/FONT]
[FONT="]ای که در چشم تو دیدم ،[/FONT]
[FONT="]آسمان آبی فردای رُوشن[/FONT]
[FONT="]با تو بودن ،[/FONT]
[FONT="]آبشار گیسوانت را[/FONT]
[FONT="]شعر شفاف نگاهت را[/FONT]
[FONT="]مخمل سرخ لبانت را[/FONT]
[FONT="]خُوب دیدن ، سیر دیدن[/FONT]
[FONT="]با تو بودن هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]بی تو بودن[/FONT][FONT="] :[/FONT]
[FONT="]ای شبم ، تاریکیَم[/FONT]
[FONT="]ای دُروغ نازنین هستیم[/FONT]
[FONT="]بی تو بودن ،[/FONT]
[FONT="]چون غروب خسته پاییز[/FONT]
[FONT="]سوت بودن ، کور بودن[/FONT]
[FONT="]با همه بیگانه بودن[/FONT]
[FONT="]آشنای درد بودن[/FONT]
[FONT="]بی تو بودن هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]با تو بودن ، بی تو بُودن[/FONT]
[FONT="]بی تو بُودن ، با تو بُودن[/FONT]
[FONT="]سرگذشت روزهای رفته ام[/FONT]
[FONT="]قصه ما هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]با تو بُودن هم عذابی بود[/FONT]
[FONT="]بی تو بودن هم عذابی بود
[/FONT]
[FONT="]حسین سرفراز[/FONT]
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
عشاق ناکام در شعر فارسی | ادبیات | 0 | |
|
شعر ویژه محرم | ادبیات | 0 | |
|
علی علیه السلام در شعر فارسی | ادبیات | 20 | |
|
شعر مازندرانی(طبری) با ترجمه | ادبیات | 1 | |
|
|
••๑۩๑۞๑۩๑ اخبار و تازه های شعر و ادبيات ๑۩๑۞๑۩๑ •• | ادبیات | 570 |