شعری در باب حجاب

[mahdel]

مثنوی آقاسی درباره حجاب

کسی که در قفس غرب استحاله شود / به پنجه هوس غربیان مچاله شود
در خیابان چهره آرایش مکن / از جوانان سلب آسایش مکن
زلف خود از روسری بیرون مریز / در مسیر چشم ها افسون مریز
یاد کن از آتش روز معاد / طره گیسو مده در دست باد
خواهرم دیگر تو کودک نیستی / فاش تر گویم عروسک نیستی
خواهرم ای دختر ایران زمین / یک نظر عکس شهیدان را ببین
خواهر من این لباس تنگ چیست ؟ / پوشش چسبان رنگارنگ چیست؟
خواهرم این قدر طنازی مکن / با اصول شرع لجبازی مکن
در امور خویش سرگردان نشو / نو عروس چشم نامردان مشو
پدرم گفت پدر جان زن اگر زن باشد / شیر در خانه و در کوچه برزن باشد
پدرم گفت که ای دخت نکو بنیادم / زلف بر باد نده تا ندهی بر بادم
هدف دشمن سنگ افکن پیشانی ماست / کسب جمعیتش از زلف پریشانی ماست
پدرم گفت گل از رنگ و لعابش پیداست / زن مؤمنه از طرز حجابش پیداست

 

[samira_3001]

جکیه برای خودش...........

اکه حافظ میدونست یکی میخواد مصرعی از شعرش رو اینجوری استفاده کنه هیچ وقت شعر نمیگفت......... دیشب در شیراز زلزله امد! دلیل زلزله لرزیدن بدن ان مرحوم یاد شده است.........

یا به روایتی ساده تر از استادی بزرگ:

بلي شرم و حيا در چشم باشد
چو بستي چشم باقي پشم باشد

اگر زن را بياموزند ناموس
زند بی پرده بر بام فلک کوس

برون آيند و با مردان بجوشند
به تهذيب خصال خود بکوشند

چو زن تعليم ديد و دانش آموخت
رواق جان به نور بينش افروخت

به هيچ افسون ز عصمت بر نگردد
به دريا گر بيفتد تر نگردد

چو خود بر عالمي پرتو فشاند
ولي خود از تعرض دور ماند

زن رفته کلز ديده فا ُ کلولتِه
اگر آيد به پيش تو دِکولتِه

چو در وي عفت و آزرم بيني
تو هم در وي به چشم شرم بيني

تمناي غلط از وي محال است
خيال بد در او کردن خيال است

برو اي مرد فکر زندگي کن
نيي خر ترک اي ن خر بندگي کن

برون کن از سر نحست خرافات
بجنب از جا که في التاخير آفات

گرفتم من که اين دنيا بهشتست
بهشتي حور در لفافه زشتست

اگر زن نيست عشق اندر ميان نيست
جهان بي عشق اگر باشد جهان نيست

به قربانت مگر سيري؟ پيازي؟
که تو بقچه و چادر نمازي؟

بدان خوبي در اين چادر کريهي
به هر چيز بجز انسان شبيهي

تو بايد زينت از مردان بپوشي
نه بر مردان کني زينت فروشي

چنين کز پاي تا سردر حريري
زني آتش به جان آتش نگير ي!

به پا پوتين و در سر چادر فاق
نمايي طاقت بی طاقتان طاق