rezakamyaran
عضو جدید
پاسخ به ادعای مطرحشده درباره برتری "شرابخواری دستهجمعی" بر "عبادت تنهایی" نیازمند بررسی دقیق آموزههای اسلامی است. در ادامه، به تحلیل این موضوع میپردازیم:
در قرآن کریم، شراب بهصراحت بهعنوان «رجس» و «عمل شیطان» معرفی شده است:
در احادیث معتبر نیز، شراب بهعنوان «امالخبائث» (مادر پلیدیها) معرفی شده و حتی استفاده از آن برای درمان نیز ممنوع اعلام شده است.
حدیثی از امام صادق (ع) نقل شده است:
این حدیث به مقایسه بین جوانی سخاوتمند که در گناه غوطهور است و پیرمردی عابد اما بخیل میپردازد. نکته مهم این است که این حدیث بههیچوجه به تأیید گناه نمیپردازد، بلکه بر اهمیت صفات اخلاقی مانند سخاوت تأکید دارد.
۱. حرمت قطعی شراب در اسلام
در قرآن کریم، شراب بهصراحت بهعنوان «رجس» و «عمل شیطان» معرفی شده است:
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»
(سوره مائده، آیه ۹۰)
در احادیث معتبر نیز، شراب بهعنوان «امالخبائث» (مادر پلیدیها) معرفی شده و حتی استفاده از آن برای درمان نیز ممنوع اعلام شده است.
۲. بررسی حدیث «جوان سخاوتمند گنهکار»
حدیثی از امام صادق (ع) نقل شده است:
«شابٌّ سَخِيٌّ مُرَهَّقٌ في الذُّنُوبِ أحَبُّ إلى اللّه عز و جل مِن شَيخٍ عابِدٍ بَخيلٍ»
(بحار الأنوار، ج ۷۳، ص ۳۰۷)
این حدیث به مقایسه بین جوانی سخاوتمند که در گناه غوطهور است و پیرمردی عابد اما بخیل میپردازد. نکته مهم این است که این حدیث بههیچوجه به تأیید گناه نمیپردازد، بلکه بر اهمیت صفات اخلاقی مانند سخاوت تأکید دارد.
آخرین ویرایش توسط مدیر: