سیستم های مخابراتی (TELECOMMINUCATION) IEEE

[bababarghy]

سلام

یک مقاله در مورد سیستم های مخابراتی (TELECOMMINUCATION) میخواستم.
در صورت امکان IEEE باشه..........ممنون

 

[عیسی صالحی]

خطوط آنولوگ معمولي

خطوط آنولوگ معمولي

[خطوط آنولوگ معمولي :
منظور از اين خطوط همان خطوط تلفني معمولي مي باشد. نرخ انتقال Data توسط اين خطوط حداكثر 6/33 kb/s مي باشد.
T1 : نام خطوط مخابراتي مخصوص است كه در آمريكا و كانادا ارايه مي شود . بر روي هر خط T1 تعداد 24 خط تلفن معمولي شبيه سازي مي شود.
هر خط T1 مي تواند حامل 5/1 mb/s پهناي باند باشد.

E1 : نام خطوط مخابراتي مخصوصي است كه در اروپا و هم چنين ايران ارائه مي شود بر روي هر خط E1 تعداد 30 خط تلفن معمولي شبيه سازي مي شود.
هر خط E1 مي تواند حامل 2 mb/s پهناي باند باشد. نرخ انتقال Data توسط اين خطوط جهت مودم هاي ارائه شده در ايران حداكثر 56 kb/s مي باشد.
كه البته در صورت فراهم نمودن مودم هاي سريع تر كاررب مي تواند برابر سرعت مودم خود ديتا را دريافت نمايد. مشخصه اين سيستم پيش شماره متفاوت آنها نسبت به خطوط عادي مي باشد.

ISDN : اساس طراحي تكنولوژي ISDN به اواسط دهد 80 ميلادي باز مي گردد كه بر اساس يك شبكه كاملا ديجيتال پي ريزي شده است. در حقيقت تلاشي براي جايگزين سيستم تلفني آنالوگ با ديجيتال بود كه علاوه بر داده هاي صوتي ، داده هاي ديجيتال را به خوبي پشتيبان كند.به اين معني كه انتقال صوت در اين نوع شبكه ها به صورت ديجيتال مي باشد. در اين سيستم ، صوت ابتدا به داده هاي ديجيتال تبديل شده و سپس انتقال مي بايد.
ISDN به دو شاخه اصلي تقسيم مي شود: N-ISDN و B-ISDN .
B-ISDN بر تكنولوژي ATM استوار است كه شبكه اي با پهناي باند بالا براي انتقال داده مي باشد كه اكثر BACKBONE هاي جهان از اين نوع شبكه براي انتقال داده استفاده مي كنند.(از جمله شبكه ديتاي ايران)

نوع ديگر B-ISDN با ISDN با پهناي باند پايين است كه براي استفاده هاي شخصي طراحي شده است.
در N-ISDN دو استاندارد مهم وجود دارد.
BRI و PRI نوع PRI براي ارتباط مراكز تلفن خصوصي (PBX) ها با مراكز تلفن محلي طراحي شده است.
E1 يكي از زير مجموعه هاي PRI است كه امروزه استفاده زيادي دارد . E1 شامل 30 كانال شامل (B-channel) و يك كانال براي سيگنالينگ (D-channel) مي باشد كه هر كدام 64 kb/s پهناي باند دارند.

بعد از سال 94 ميلادي و با توجه به گسترش اينترنت ، از PRI ISDN ها براي ارتباط ISP ها با شبكه PSTN استفاده شد كه باعث بالا رفتن تقاضا براي اين سرويس شد. هم چنان كه در ايران نيز ISP هايي كه خدمات خود را با خطوط E1 ارايه مي كنند روز به روز در حال گسترش است.
نوع ديگر ISDN ، BRI است (نوعي كه در كيش از آن استفاده مي شده) كه براي كاربران نهايي طراحي شده است. اين استاندارد دو كانال حامل 64 kb/s و يك كانال براي سيگنالينگ با پهناي باند 16 kb/s را در اختيار مشترك قرار مي دهد.
اين پهناي باند در اواسط دهه 80 ميلادي كه اينترنت كاربران مخصوصي داشت و سرويس هاي امروزي همچون Voip ، HTTP ، MultiMedia و ... به وجود نيامده بود ، مورد نياز نبود هم چنين براي مشتركين عادي تلفن نيز وجود يك ارتباط كاملا ديجيتال چندان تفاوتي با سيستم هاي آنالوگ فعلي نداشت و به همين جهت هزينه هاي اضافي براي اين سرويس از سوي كاربران بي دليل بود و به همين جهت از اين تكنولوژي استقبال چنداني نشد.
تنها در اويل دهه 90 بود كه براي مدت كوتاهي مشتركين ISDN افزايش يافتند . پس از سال 95 نيز با وجود تكنولوژي هايي با سرعت هاي بسيار بالاتر مانند ADSL كه سرعتي حدود 8 mb/s براي دريافت و 640 kb/s را براي دريافت با هزينه كمتر از ISDN در اختيار مشتركين قرار مي دهد، انتخاب ISDN از سوي كاربران عاقلانه نبود.